{Route 3} Little Smirk. | & Milianna!

Taking this to the grave

Met een kleine grijns op het gelaat, liep een jongen langzaam de stad uit. Santalune City, de stad waar hij zijn eerste gymbadge zou kunnen halen, liet hij met kalme passen achter zich. Nee, het was nog geen tijd voor hem om de gym uit te dagen. Eerst wilde hij de twee achterliggende plaatsen en het bos zien, voor hij zich zou wagen in de gym. Immers kende hij de Pokémon die er gebruikt werden niet, dacht hij niet dat ze toevallig Kanto Pokémon zou gebruiken, dus moest hij eerst wat meer te weten komen over de gym, voor hij eraan dacht deze uit te dagen.

Rustig greep hij naar twee Pokéballs aan zijn riem, om ze te vergroten in zijn handen. Met een zwaai gooide hij ze de lucht in. “Tyrion en Garrett, laat je zien!” riep hij. De Charmander en Scizor kwamen uit hun balls, zodat hij deze weer op kon vangen en terug aan zijn riem kon klikken. “We zijn nu dichtbij een bos, dus het is tijd om meer kracht te ontwikkelen,” sprak hij tegen de twee, zijn groene ogen op de Charmander gericht. Aan zijn Scizor twijfelde hij niet, maar zijn Charmander was nog altijd minder sterk. Vandaar dat het naderende gebied goed uitkwam, aangezien Charmander een voordeel had over insect- en grastype Pokémon, waarvan hij verwachtte dat ze veel voor zouden komen in een bos. Immers hadden ze in Kanto Viridian Forest en het zou vast het zelfde principe zijn, toch?

Taking this to the grave

Kalm aaide de jongen zijn Charmander even over zijn hoofd. ‘Chaaaar!’ klonk er tevreden uit de mond van de vuurpokémon en een kleine, tevreden glimlach sierde het gezicht van de jongen. Hij knielde even voor de Charmander en deze keek hem wat beteuterd aan. “Vanaf nu zullen we nooit meer last hebben van mijn vader,” glimlachte hij, nogmaals zijn hand op het hoofd van de Charmander leggend. “Niemand zal je ooit nog iets aandoen,” sprak hij rustig. Ja, zijn vader had weleens een woede uitbarsting gehad en hierbij zijn Charmander geschopt. Dit was heel iets anders dan een Pokémon gevecht. Hij had het in de ogen van zijn Pokémon gezien. Pure angst. Zoiets wilde hij zijn Tyrion nooit meer aandoen.

‘Ik daag je uit voor een gevecht!’ werd er geschreeuwd en de jongen zette zich overeind, om zijn groene ogen op een klein meisje te richten. Zijn blik doorboorde de hare, duidelijk niet geamuseerd. “En wie mag jij dan wel niet zijn?” zei hij, bijna snauwend. Waar sloeg dit dan nou weer op? Een uitdaging? Hij had het idee dat zijn Charmander ouder was dan zij. Hij zuchtte even en keek zijn Scizor aan, welke meteen licht grommend naar de jonge meid keek. “Nou, vooruit dan,” zei hij schouderophalend, zijn blik richtend op de Absol en de Eevee. Eevee was een Pokémon die hij kende. Hij vroeg zich af of ze wist wat ze deed, aangezien zijn Scizor al een typevoordeel had op de Eevee, aangezien normal-type aanvallen hem vrij weinig deden.
“Vertel eens, wat wil mevrouwtje. Eén tegen één?” vroeg hij rustig, voor hij haar weer aankeek op diezelfde manier. Met zijn 1.79 meter hoog en zijn één centimeter hogere Scizor naast hem, kon hij vrij intimiderend overkomen.

Taking this to the grave

Nadat hij haar wat afkeurend had toegesnauwd wie ze wel niet mocht zijn, had ze gezegd Milianna te heten. “Aiden,” zei hij kort en met een kleine frons, nadat ze hem hetzelfde vroeg. Aangezien er geen uitgebreide voorstelronde was geweest, vroeg hij zich af of ze haar Pokémon ook namen gaf. Zo ja, zou hij goed op moeten letten wie welke naam droeg, zodat hij kon kijken wie ze liet aanvallen en daar op tijd op kon reageren. Vooral Tyrion wilde hij niet teveel belasten.
Toen hij haar vroeg wat ze wilde, zei ze een dubbelgevecht te willen. Wat neerkijkend op haar, hief hij één wenkbrauw op. Een dubbelgevecht? Tegen zijn Tyrion en Garrett? Hij besloot zijn Pokédex er even bij te pakken voor de Absol, al had hij het idee dat het een Normal- of Darktype Pokémon zou zijn.
‘Absol, the disaster Pokémon. When disasters are detected wit hits horn, Absol comes down from the mountains to warn people,’ vertelde de dex en enige informatie verscheen op het schermpje. Dark, eh? Dit kon nog interessant worden, dan.

“Prima, wat jij wil,” sprak hij rustig, voor hij zich omdraaide en afstand nam van het meisje, aannemend dat zij het zelfde zou doen, waardoor het grote pad hun gevechtsterrein zou worden.
Zijn Charmander en Scizor namen plaats voor hem. De vlam van de Charmander begon heviger te branden en een enorme grijns sierde zijn gezicht, terwijl passie brandde in zijn ogen. De Scizor daarentegen keek het meisje zwaar denigrerend aan, duidelijk niet onder de indruk.
“Aan jou de eer om te beginnen.”

Taking this to the grave

Het meisje nam de eerste zet. Als eerste beval ze ‘Laya’ om een Tackle te doen, gevolgd door een Bite en haar ‘Sora’ moest Leer en Pursuit doen. Aangezien hij wist dat Eevee’s niet de mogelijkheid hadden om de aanval Pursuit te leren, was het meteen duidelijk welke Pokémon welke naam droeg, dus welke Pokémon wie aanvielen.
“Tyrion, ontwijk en sla met je staart,” sprak hij kalm. De Charmander ontweek de tackle, maar wist dat de beet nog zou komen. Hiervoor sloeg hij met zijn staart richting de Eevee, waardoor deze zijn staart beet zou pakken. “Nu, Ember,” sprak hij rustig. Nu, dichterbij dan ooit zou gebeuren, opende de Charmander zijn bek en vuurde hij verschillende vuurbolletjes af. De kans dat deze aanval zou missen, was – gezien de afstand en het feit dat de Eevee zelf zijn staart beet had – vrij klein.
Aan de leer viel vrij weinig te doen, de Scizor besloot enkel op eigen houtje ook een Leer te doen terwijl de ander dit deed. Toen de andere Pokémon echter met de Pursuit kwam, glimlachte Aiden rustig. “Wacht…” sprak hij tegen zijn Scizor, net zacht genoeg voor de Pokémon om te horen. “Nu, Pursuit,” sprak hij op het laatste moment. Gezien de Ability van Scizor, Technician, was de aanval Pursuit anderhalf keer sterker als hij hem uitvoerde. Dat boven op het feit dat de Absol hem niet even sterk leek als zijn Scizor, was genoeg om te weten dat zijn aanval dan de overhand zou hebben.
Dit was de exacte reden dat hij altijd een ander eerst liet aanvallen. Je zag meteen hun manier van werken en had, gezien de afstand in het begin, nog ruim de tijd om de aanvallen te ontwijken en alvast wat schade aan te richten.

Taking this to the grave

Als eerste had Aiden gezien hoe zijn Charmander de aanval van de Eevee perfect had omgegooid naar zijn wensen. Al was de Eevee duidelijk sterker dan Tyrion, was Tyrion ook zeker niet zwak en had de kleine Charmander een enorm uithoudingsvermogen. De Beet had hem duidelijk geraakt en deed zeer, maar de Charmander wist dit perfect te verbergen en liet een uitdagende ‘Chaaar!’ horen toen de Eevee op haar pootjes terecht kwam. Het meisje beval haar Pokémon een Swift te doen en deze raakte de Charmander ook, aangezien Swift onontwijkbaar was en de tijd er niet was geweest voor een tegenaanval.

Zijn Scizor en de Absol raakten elkaar in een Pursuit. Aangezien Garrett de sterkere van de twee was en zijn aanval ook sterker was gezien zijn ability, wist de Pokémon tot stilstand te komen in de stofwolk die was ontstaan, terwijl de Absol wegvloog. Het stof verdween en de Scizor was weer zichtbaar. Toen beide Pokémon van de tegenstander een Quick Attack moesten doen, glimlachte Aiden rustig. “Garrett, ontwijk en doe Bullet Punch,” sprak hij rustig. De Scizor ontweek de Quick Attack met een Agility, waarna hij vanachter de Absol tot stilstand kwam. Zijn klauwen gloeiden rood en hij probeerde de Absol zo vaak mogelijk hiermee te raken, voor hij naar achteren schoot om een tegenaanval te ontwijken.

De Charmander werd echter wel geraakt door de Quick Attack en gromde zachtjes. “Nogmaals je Ember,” zei Aiden zacht. De Charmander was naar achteren geschoven door de Quick Attack, maar stond alsnog redelijk dichtbij de Eevee terwijl hij nogmaals vuurballen op deze af schoot.

Taking this to the grave

De Absol reageerde op eigen houtje met een Detect, waardoor de Bullet Punch niet aankwam. Vervolgens deed deze een Pursuit, welke de Scizor wel raakte. “Brick Break!” riep Aiden snel, bijna tegelijk met de Pursuit, waardoor de Scizor zijn hand hief. De klauw gloeide en hij probeerde recht op het hoofd de Absol te raken, in een aanval die – gezien het vechttype van de aanval – super effectief zou zijn op de Absol. Brick Break was van zichzelf echter al een flink sterke aanval, wat inhield dat zijn ability hier geen effect op had aangezien deze alleen de zwakkere moves sterker maakte.

De Eevee deed een poging het vuur te ontwijken, maar werd alsnog geraakt. Echter omhulde een wit licht de Eevee en deze evolueerde in een Umbreon. Rustig pakte ook Aiden zijn dex even, om hem vervolgens weg te stoppen. Dus… Nog een dark-type, he? Dat was vrij interessant. Het was niet zijn favoriete eeveelutie, aangezien hij zelf Jolteon altijd wel heel gaaf had gevonden. Maar goed, het meisje leek er blij mee te zijn.
De Umbreon werd bevolen een Quick Attack te doen, al liep dit af in een Pursuit. “Blijf!” riep Aiden. De Charmander bleef staan en bereidde zich voor op de klap. “Nu Smokescreen!” riep Aiden vervolgens, waarna de Umbreon en Charmander in een rookwolk verdwenen. “Ember,” zei Aiden toen met een kleine glimlach. Hij kende zijn Charmander en zat op één lijn met de Pokémon. Hij twijfelde er dan ook niet aan dat de Pursuit geraakt had en dat de kleine hagedis aan zijn eind begon te raken, maar nu hadden ze het voordeel. Opnieuw zou de hagedis veel te dichtbij de Umbreon zijn om fatsoenlijk te kunnen ontwijken en door de Smokescreen en het zachte bevel van Aiden zou de trainster het misschien pas doorhebben als het al te laat was.

Taking this to the grave

Na het zien van de vlammen in de rook, trok de jongen zijn Pokéball omhoog en slokte een rode straal de Charmander op, waardoor de aanvallen van de geëvolueerde Umbreon geen effect meer zouden hebben. Hij wist vrij zeker dat er nog enige energie, al zou het niet veel zijn, in de hagedis te vinden zou zijn en dat, indien hij hem door liet vechten, deze nog wel schade aan zou kunnen richten. Maar, hij had de Pokémon al te veel aangedaan in dit gevecht en hij vond dat het nu genoeg was. Net als hoe zijn Charmander beschermend was tegenover hem, was hij dit tegenover zijn Charmander. Genoeg was genoeg.

Het gevecht ging door. Nog een Pursuit raakte de Scizor, maar dit leek niet al te veel uit te halen. Natuurlijk was een Dark-type aanval gewoon schadelijk voor een Scizor, maar gezien het laatste beetje energie wat de Absol leek te gebruiken, was het niet zo dat dit nog een aanval op volle kracht was en de Scizor had nog redelijke energie over.
De Umbreon kwam op Scizor af met een Pursuit en Aiden zuchtte even. Nogmaals die Pursuit? “Quick Attack,” beval hij zijn Pokémon, wie met een enorme snelheid op de naderende Umbreon af schoot. “False Swipe,” beval hij echter en net voor de botsing schoot de Scizor omhoog, om vervolgens op volle snelheid naar beneden te komen en de Umbreon proberen te rammen met zijn beide scharen.

Taking this to the grave

Vlak voor de confuse ray zijn Pokémon raakte, liet hij ook Garrett terugkeren in zijn Pokéball, al was de rode Pokémon nog lang niet klaar met vechten. “Ik denk dat dit genoeg is voor een vriendschappelijke wedstrijd,” sprak hij rustig, al klonk zijn stem bijna streng. Hij had immers het idee dat de Scizor en Umbreon aan elkaar gewaagd waren, dus zou het geen zin hebben om veel langer door te gaan. Ze zouden zichzelf compleet uitputten en hij moest nog even voor hij het Pokémon Center bereikt zou hebben, dus hij wilde niet dat zijn Pokémon uitgeschakeld werden. Hij had haar ook nooit haar Absol terug zien laten keren, terwijl deze niet meer in staat leek om te vechten. Hij vroeg zich af of ze zo in het gevecht zou zitten dat ze het welzijn van haar Pokémon zou vergeten?
“Je vecht goed voor een jong meisje,” sprak hij rustig. “Echter moeten we beiden nog wel even voor we een Pokémon Center bereiken, dus laten we het houden op een… Gelijk spel,” glimlachte hij toen, bijna alsof hij haar de keuze gaf. Nee, hij vocht nog enkel graag als het een serieuze training opleverde, of tegen iemand die hij als rivaal zag. Aangezien dit een gevecht zou worden op pure kracht en energie, zou dit de Pokémon alleen benadelen. “Te zien aan de evolutie van je Umbreon hebben jij en je Pokémon een aardige band samen,” merkte hij rustig op. Immers was dat de benodigdheid voor een Eevee om te evolueren in een Espeon of Umbreon.