Attacked! {Open}

Zijn Wailmer keek met nieuwsgierige ogen naar het onbekende meisje en haar Dedenne. "Oh hoe kan ik je ooit bedanken!" De roodharige jongen grijnsde lichtjes naar haar en had zijn hand nog altijd op de Wailmer liggen, die zo nu en dan een opgewekt geluidje tussendoor maakte. "Zonder jou waren ik en Néné puree geweest, die Trapinch heeft ons een heel eind belaagd" Well, het leek hem sterk dat ze echt puree geweest zouden zijn, eerder in reepjes geknipt. Maar een Trapinch was inderdaad niet om mee te sollen, die beesten konden levensgevaarlijk zijn als ze dat wilden. Brrr. Moest hij niks van hebben als hij er zo over nadacht. Hij zag hoe de Dedenne van het meisje op haar rechterschouder klom en zich vervolgens half achter het hoofd van het jongere meisje verstopte. "Mijn naam is Nola Skylar, bedankt dat je mij en Néné hebt gered," zei het meisje vervolgens. Hij nam dus aan dat haar Dedenne dus Néné heette, best een schattige naam voor die pokémon. "Aangenaam dan. De naam is August Norwood, en dit is Pirate." Hij maakte een klein knikje in de richting van de Wailmer, die een instemmende kreet slaakte bij het horen van zijn naam. Ook al had hij hem het minst lang van al zijn pokémon, het voelde zich al helemaal thuis. Ondertussen luisterde hij ook wat de pokédex van het meisje te zeggen had, al zat er niet echt iets bij waar hij zelf nog niet achtergekomen was. "Dus, Nola. Heb je nog andere pokémon behalve Néné?" zei hij vervolgens en keek naar de Dedenne. Ach, zo eng was hij toch zeker niet?

Ergens moest hij wel lachen om de plotse reactie van de Dedenne, het was echt een schattig ding. En geloof me, August had het normaal gesproken niet op schattige dingen. "Jazeker!" zei het meisje toen. Ah, ze had dus meer pokémon dan enkel dit grappige wezentje. De Dedenne kroop vervolgens in haar jas, waarop de trainer een kreetje slaakte. August grinnikte en wreef nog altijd met zijn hand over de ronde Wailmer heen, Pirate was een braaf ding. "Néné wacht!" zei het meisje toen, terwijl August nog altijd lichtjes grinnikte. Het duurde niet lang, of er verschenen twee andere pokémon. Een was een Pidgey, die meteen zijn vleugeltjes opensloeg. De ander was een Oshawott, die begon te huilen. Whut? "Yuma het spijt me zo!" riep het meisje, die ondertussen de starter op had getild en in haar armen drukte. "Tijdens het ontsnappen aan die Trapinch struikelde in met Yuma in me handen. Ze is nog maar een baby dus ze is echt heel erg geschokken! En ze heeft zich vast ook pijn gedaan. Ik wilde haar beschermen en moest haar dus maar terug stralen in haar pokéball." August was gestopt met grinniken, en liet zijn hand rustten op het vet van de Wailmer. "Ai, das niet zo geweldig nee." Het was duidelijk dat het meisje overbezorgd was. "Ik heb haar pas net dus ik moet nog een band met haar opbouwen, ze is nog maar een baby weet je," verzuchtte ze toen, waarop de roodharige een keertje knikte. "Ik weet misschien wel iets," mompelde hij en trok zijn hand van de Wailmer af. Hij nam de drie kleine pokéballs in zijn hand en gooide ze in de lucht, waarna ze open klapte en er drie pokémon bijkwamen. De Rapidash slaakte een luide hinnik en snoof een keertje, waarna ze met haar hoef over de uitgedroogde grond heen schraapte. De Dewott kwam na een salto in de lucht behendig neer op de grond, en keek nieuwsgierig naar het huilende wezentje. De Torchic kwam als laatste op zijn pootjes terecht, slaakte een hoge piep en rende meteen naar zijn trainer toe. Het wezentje sprong wat onhandig tegen hem op, klagelijke piepjes slakend. "Ah, okey dan maar," zei hij glimlachend en pakte de Torchic toen op.

Hij luisterde mee naar wat de pokédex van het meisje te zeggen had, bijna hetzelfde dat die van hem had gezegd toen hij deze pokémon kreeg. "Mag ik je Rapidash aaien?" vroeg het meisje vervolgens en hij grinnikte eventjes, waarna hij knikte. "Um, ik vergeet bijna dat ik ze nog niet heb voorgesteld," zei het meisje waarna ze omhoog wees naar de Pidgey. "Dat is Pagan Min, deze baby Oshawott is Yuma en mijn Dedenne heet Néné." Well, het was een leuk team dat ze daar had. De jongen zag dat de Oshawott losgelaten wilde worden en hoe het meisje hem dus maar op de grond neerzette. De Oshawott wankelde naar zijn Dewott toe, die met een glimlach rond haar lippen keek naar de kleinere pokémon die op haar af kwam waggelen. Toen het blauwe wezentje op zijn kont viel boog ze zich wat naar voren om te zien of het wel in orde was. "De!" zei de Dewott toen op een vrolijke toon. "Ze huilt niet meer!" August keek eer terug naar het meisje, met een brede grijns rond zijn lippen. "En .. ik vind je Rapidash echt heel erg mooi." De Rapidash vond het blijkbaar wel leuk om gecomplimenteerd te worden, en slaakte een korte hinnik, waarna ze een keer krachtig met haar hoef over de grond heen ging. Kalmpjes legde hij zijn vrije hand op de warme hals van de Rapidash, die haar hoofd wat boog en hem met haar neus in de buik duwde, zachtjes. Hij grinnikte eventjes en keek vervolgens weer naar het meisje. "Dit is Epona," zei hij toen, met een knikje naar de Rapidash. "En dat is Cascada," zei hij, kijkend naar de Dewott. "En dit is Basan." Echt kijken naar de Torchic hoefde hij niet, want het beestje slaakte al een vrolijke kreet als verduidelijking van zijn aanwezigheid. "Anyway, je kan d'r aaien als je wilt," zei hij en keek naar Epona, die nieuwsgierig naar het onbekende meisje keek.

Het was wel duidelijk dat Epona volop genoot van de aandacht die ze kreeg van het jongere meisje. "Ooit wil ik ook zo'n pokémon als jij." Dat was al helemaal de druppel voor de Rapidash, want ze duwde haar hoofdje toen liefkozend tegen de schouder van het meisje aan, natuurlijk heel voorzichtig. Best raar, want Epona kon wat dat betrof ook heel grof zijn tegen vreemden. Ze mocht je of mocht je niet, het ging bij haar altijd om een eerste indruk. August grijnsde lichtjes naar het meisje. "Je bent vast heel sterk.. je pokémon zien er uit alsof ik geen schijn van kans tegen ze maak. Heb je al veel badges?" vroeg ze toen. Hij snoof een keertje glimlachend en schudde zijn hoofd. "Nee, ik heb er nog maar eentje, maar ik ben van plan om er binnenkort weer eentje bij te halen. Heb jij dan al badges?" vroeg hij en keek even zijdelings naar Cascada, die het ook wel fijn vond om een soortgenootje tegen te komen.

"Nee ik heb nog geen badges .. maar ik ben aan het oefenen voor de aller eerste gym!" zei de ander toen enthousiast en de roodharige jongen kon het niet laten om eventjes kort te grijnzen bij haar enthousiasme. "Ik ben op weg naar Santalune City om daar Viola uit te dagen, ik ben pas net begonnen als pokémon trainer namelijk." De jongen liet zijn blik kort afdwalen naar zijn Rapidash, die een beetje aandacht aan het trekken was toen ze haar neusje tegen hem aanduwde. "Succes dan in elk geval. Naar mijn mening was de eerste gym niet een al te groot obstakel," zei hij vervolgens. Een plotse kou kwam opzetten, waarna hij zag dat het meisje zich wat beter inpakte in haar sjaal en vervolgens haar Holo Caster tevoorschijn toverde. "Hemel, is het al zo laat? Ik moet opschieten! Ik heb een gesprek met mijn broer in het pokémon center .." Hij hoorde dat de stem van het meisje een beetje afstierf en hij keek haar afwachtend aan, zijn handen weggestopt in de zakken van zijn jas. "Zou je het erg vinden als je een eindje met me meeloopt? Ik durf niet meer alleen naar Lumiose City te lopen en-" Een licht opgewekte grijns kwam rond zijn lippen te liggen. De meeste mensen wilden liever buiten zijn zone vallen, zo min mogelijk met hem te maken hebben. Deze dame hier voor hem vroeg echter of hij mee wilde lopen, wat hij best wel grappig vond als hij eerlijk moest zijn. "Ik denk niet dat ik een kans maak tegen nog een Trapinch in me eentje," biechtte het meisje toen op, waarop hij nog altijd lichtjes grijnsde. "Oké dan," zei hij en keek haar toen met een schuin oog aan. "Het scheelt dat ik ook terug naar Lumiose ga," vervolgde hij toen. Hij pakte de pokéballs van zijn pokémon vast, en liet hen terugkeren. Allemaal behalve zijn Rapidash dan, die zou eventueel ongedierte wat ze onderweg tegen zouden komen weg kunnen jagen. Vervolgens keek hij naar Nola, wachtend tot ze zei dat ze klaar was.