Life is awesome

Hij stopte met lachen... he... HAHAHAHA. Ze lachte even zelf en gooide haar hand in de lucht waardoor bloeddruppels overal vlogen. Yay...? ”Ja, tuurlijk.” zei hij. Ze sloeg even haar hand, maar het bleef bloeden. "Nathan," zei ze met een serieus gezicht. Ze tilde haar arm op en hield het voor zijn neus. "Het is defect, doe iets,"

Zodra Nathan was gestopt met lachen, lachte de blondine zelf waarna ze haar hand in de lucht gooide, meteen waren er bloeddruppels in de lucht aan het vliegen. Een doodnormale dag in de bar. "Nathan," sprak ze daarna met een serieus gezicht. Vervolgens hield ze haar arm voor zijn neus en sprak dat het defect was en dat hij iets moest doen, hierdoor, hoe erg hij zijn best er voor deed om het tegen te houden, schoot de jongen weer in de lach. ”Waarom ben je soms zo..” hij zocht even naar het goede word ”Onhandig?”

Hij lachte weer? LACH NIET MET HET ARME KIND, KIND HAD ARM. ARM PIJN... DOEN? ZEER? Ze zuchtte even, dit was geen antwoord op haar vraag, echt niet. Alles liep eigenlijk een beetje vast op het moment net zoals Bo nu. Er was waarschijnlijk zo'n groot ERROR teken in haar kop ofzo. Heel normaal, maar toch. Ze zuchtte even, ze wilde antwoord, geen lach in haar gezicht, oh Arceus, was het dan zo moeilijk? ”Waarom ben je soms zo..” Ze keek op. ”Onhandig?” Ze haalde haar schouders op. "Ik weet niet, maar is dat defect is... Reden?" zei ze, een beetje problemen hebbend met de vorming van haar zin.

"Ik weet niet, maar is dat defect is... Reden?" een kleine zucht kwam van de jongen, terwijl hij haar arm pakte en haar op de kruk weer neerzette ”Eerst moet je rustig zitten, en ik ben er wel zeker van dat ze hier een EHBO doosje of dergelijk hebben.” zijn blik gleed naar de barman, welke stomverbaasd knikte en een doosje vanonder de bar haalde.

Hij pakte haar vast en ze werd nu op de stoel gedropt. Hehe. ”Eerst moet je rustig zitten, en ik ben er wel zeker van dat ze hier een EHBO doosje of dergelijk hebben.” Een blik op de man achter de bar. Toen sperde ze haar ogen open en stak ze haar ene hand, die bedekt was met een lange wollen handschoen -dus de rechter (niet die met glas Denise)-, uit naar hem. "Nee, je gaat ook bijten!" zei ze met een geschrokken gezicht.

De arm waar geen glas in zat, werd naar hem uitgestoken en ze sprak geschrokt dat hij ook ging bijten. Wat? ”Nee.” sprak hij droog ”Je wond moet stoppen met bloeden.” blood and alchohol~ dat zou ze toch wel snappen? Er kon wel heel wat meer gebeuren, behalve enkel een ‘defecte’ arm.

Defect dat was ze zeker atm, maar dat kon het meisje eigenlijk niet veel schelen, ze lachte gewoon even, maar trok toen een ietwat serieuzer gezicht. ”Nee.” zei hij gewoon. ”Je wond moet stoppen met bloeden.” Heheh. "Dat zeiden de dokters ook," zei ze met een droge uitdrukking op haar gezicht. "Toen begonnen ze me te steken met evil NAALDEN," zei ze terwijl haar ogen groot werden en ze haar armen in de lucht gooide.

"Dat zeiden de dokters ook," de jongen fronste kort, wat nu weer? "Toen begonnen ze me te steken met evil NAALDEN," de jongen schudde kort zijn hoofd ”En daarna was je wond zeker weer dicht he? Dat word hechten genoemd. Zo stopt de wond met bloeden.” ze was niet echt de slimste persoon, dat was duidelijk.

Hij schudde zijn hoofd. Wat was dit! Nee zij had gelijk. Altijd. ALTIJD. Ze lachte even kort, ze kon zich gewoon niet serieus houden nu. ”En daarna was je wond zeker weer dicht he? Dat word hechten genoemd. Zo stopt de wond met bloeden.” Ze knikte even kort naar hem. "Ja dat wel, maar het deed toch pijn en nu NOG STEEDS," Zei ze. "Waarom bestaan dokters, ze doen je zeer en pijn? Uh, moeten ze je niet genezen ofzo?" Wat wist zij van leven?

Tawn knikte kort bij zijn woorden "Ja dat wel, maar het deed toch pijn en nu NOG STEEDS," sprak ze, waarna er een kort zuchtje van de jongen kwam ”Soms is dat zo, maar uiteindelijk gaat de pijn wel weg.” niet dat hij het ooit had meegemaakt, Nathan ging er daar gewoon van uit. "Waarom bestaan dokters, ze doen je zeer en pijn? Uh, moeten ze je niet genezen ofzo?" als het de gelegenheid ervoor was, zo hij met zijn hoofd op de bar liggen, waarom had hij een gesprek met zo een onmogelijk persoon? "Waarom bestaan dokters, ze doen je zeer en pijn? Uh, moeten ze je niet genezen ofzo?" weer zuchtte hij ”Ze genezen je gewoon hoor.”

Hij zuchtte, hij zuchtte eigenlijk best veel he? Pufferd. ”Soms is dat zo, maar uiteindelijk gaat de pijn wel weg.” Ze rolde met haar ogen. NOPE. DAT DEED HET NIET. Gemene dokters met hun evil naalden en dark magic. Het was gewoon niet te geloven wat die gasten soms met je deden, echt waar. ”Ze genezen je gewoon hoor.” Ze rolde opnieuw met haar ogen waarbij ze even met haar hand naar hem wuifde, alsof dan al zijn 'leugens' voor haar zouden gaan verdwijnen. "Maak dat maar mijn armen wijs,"

[justifyDe blondine rolde even met haar ogen bij zijn antwoord, om vervolgens de rest weg te wuiven met haar hand. "Maak dat maar mijn armen wijs," de jongen moest licht grinniken ”En hoe lang was het dan geleden dat je daar was?” daar kon het natuurlijk ook nog altijd aan gaan liggen, als het bijvoorbeeld nog kortgeleden was, dan was de pijn die ze had niet raar.[/justify]