This problem lies in me

Ze kon niks doen. Alex had medelijden met Rave. Als ze nou een supersterke trainer was met een veel te sterk team, dan had ze de oranjeharige met plezier geholpen, maar helaas. Het meisje vertelde vervolgens dat ze niet het type was om hulpeloos toe te kijken, waarop de blondine knikte. “Ja, daar kan ik ook inkomen,” reageerde ze, terugdenkend aan haar eigen thuissituatie. Het enige verschil was dat Alex zelf niks durfde en dat was niet per se omdat ze niemand aankon. Maar nu, nu zou ze haar ouders op hun nummer zetten. Hen vertellen hoe verkeerd ze bezig waren. En als dat uitliep op een gevecht, dan zij het zo. Toen het over Ravenna’s zusje ging, luisterde Alex aandachtig. “Een tweeling?” vroeg ze verrast. Daar hoorde je niet elke dag iets over, maar het was niet zo dat het raar was in deze wereld. Nee, wat dat betreft was zij juist de rare. “Mijn zusje wordt pas acht dit jaar... Ik vraag me af hoe zij gaat puberen,” grinnikte de blondine. Misschien dat haar ouders wel voor een hel kwamen te staan, omdat Anaïs plotseling ontzettend koppig werd en een duidelijke eigen mening had. Die had ze sowieso wel, maar die had ze tot nu toe altijd voor zichzelf gehouden of alleen tegen Alex verteld. De blondine liet haar blik naar haar Rhyhorn glijden, waar ze haar hand liet rusten op zijn voorhoofd, en vroeg zich vervolgens af of Rave pokémon had. “Ben je een trainer?” vroeg ze dus ook aan de ander. Dat moest haast wel, of niet soms? “Welke pokémon heb je?”

Volgens Rave zat het in de familie, die tweelingen. Alex keek verrast toen ze de uitleg hoorde. Huh, dat hoorde je al helemaal niet elke dag. Eigenlijk had ze nog nooit een tweeling meegemaakt, maar ze had er wel al verhalen en vele feitjes over gehoord. Zoals dat ze elkaar weleens konden aanvoelen, konden meevoelen wat de ander meemaakte en soms zelfs telepathische gedachtes konden doorsturen. Dat laatste was natuurlijk niet bewezen en slechts een speculatie, maar het leek haar wel gaaf om te kunnen. Stel je eens voor. Ravenna vertelde vervolgens dat haar zusje op achtjarige leeftijd ook nog wel schattig was en Alex grinnikte met haar mee. “Dat klinkt alsof ze dat nu niet meer kan zijn,” voegde de blondine eraan toe. Jammer dat ze Anaïs misschien niet als puber kon meemaken. Als je goed met iemand overweg kon, dan maakte dat pubergedrag helemaal niet uit, toch? Toen Ravenna vervolgens vertelde dat ze niet bepaald sterke pokémon had, maar wel een beetje de hoop erin had, knikte Alex zachtjes. “Daar vertrouw ik wel op,” glimlachte ze bemoedigend naar het meisje. “Je hebt immers een doel.” Zij niet. Haar enige doel op het moment was zelfzuchtig en had niks met haar team te maken. Het vinden van haar grootouders had geen effect op haar pokémon. Misschien dat het reizen naar Hoenn later wel goed deed, maar daar wist ze het antwoord helaas ook niet op. “Ah, fan van elektrische pokémon?” vroeg Alex toen geïnteresseerd aan Rave bij het horen van diens team. Ze lachte even. “Het enige thema binnen mijn team is dat de namen van sterrenbeelden zijn gejat.” Erg origineel. Niet.

OOC: Sorry voor de ietwat late reactie ;-;