Rainbow colored ground

Anistar City was een plek geweest op zijn to-do-list die hij er nu ook weer af kon schrappen. Het was er best koud, daar hield hij niet echt van. Waarschijnlijk zou hij er dus ook niet vaker meer komen dan nodig was. De roodharige jongen had een koele uitdrukking op zijn gezicht staan terwijl hij door de stad heen wandelde. In het midden van het stadje stond namelijk een soort.. beeld dat hij nog graag een keer wilde bezichtigen. Dat was zijn enige doel voor vandaag, en daarna misschien nog een beetje trainen. Met een rustig tempo naderde hij de kern van Anistar City steeds meer, en binnen de kortste keren stond hij dan ook voor het bekende kunstwerk. Het roze kristal schitterde in het zonlicht en straalde een wat bijzonder licht uit, het leek wel een regenboog. De jongen streek een keer met zijn hand door zijn warrige bos rood haar, en keek vervolgens rond. Een zeewindje blies in zijn gezicht en hij rook de zoute geur, je kon wel merken dat dit een kustgebied was. Dat maakte het juist nog kouder dan het al was, ook al begon de winter zachter te worden. De roodharige draaide zich om, met de intentie om maar weer door te lopen. Het was mooi, maar wat had je eraan? Echter stond er iemand anders waar hij toen bijna tegenaan liep, een andere jongen om precies te zijn. Gelukkig had hij het op tijd door en stopte abrupt, zodat er gelukkig geen botsing plaats zou vinden. Arceus nee, liever niet.

Oeps. Hij was net niet op tijd geweest om af te remmen en zijn schouder had de ander geraakt, die vervolgens met een klap op de grond viel. Dat was absoluut niet de bedoeling geweest. "Gaat het?" vroeg de jongen kalmpjes en keek naar de persoon die op de grond lag, zijn hand uitstekend zodat de persoon deze aan kon pakken als hij overeind wilde komen. Hij hoopte dat de ander zich niet al te veel bezeerd had, straks kon hij nog dokterskosten gaan betalen. En als er iets was wat hij dus absoluut niet had, dan was het wel geld.

"Geen botbreuken of ernstige bloedingen." Arceus, gelukkig maar. Stel je voor, had hij nog even mooi de ziektekosten op kunnen dokken voor de jongen. En het grappige was, hij was platzak en dan zou hij moeten gaan lenen bij mensen. "Jij hebt ook niets, toch?" vroeg de andere jongen hem vervolgens. "Nee hoor," zei de roodharige toen wat opgelaten. "Zoals je ziet ben ik ook nog helemaal intact." Een kleine grijns zweefde zoals gewoonlijk rond zijn lippen, terwijl hij de ander aankeek. "Anyway, ik vermoed dat je hier was om dat oh zo bekende kunstwerk te beschouwen?" zei hij toen, met een knikje naar het kristallen werk iets verderop.

"Mja, iemand raadde mij het aan om er ooit eens heen te gaan en ja.. nu ben ik er tenminste geweest. Je moet gebruik maken van de mooiheden in de regio waar je bent, toch?" zei de jongen vervolgens. De roodharige haalde zijn schouders op en keek de andere wat nonchalant aan. "Ach, ik ben gewoon niet zo'n kunst beschouwer om het maar beschaafd te houden," zei hij luchtig en keek naar het kristallen bouwwerk. "Jij wel dan?"