{Open} 101 Dedennes

"En waarom kan je niet zomaar weglopen nu?" vroeg de blondine hem toen, "je hebt geen flauw idee hoe lang het zoeken naar Ruddles duurt, dus je argument is een lading Taurosstront." Het meisje keerde hem ondertussen de rug toe en de roodharige haalde zijn schouders op. "Ik ben verdwaald, oké? Oriënteren is nooit mijn sterkste punt geweest." Nou, dat was eruit. Met een beetje geluk liet ze hem gewoon meehelpen naar het zoeken van die verrekte Dedenne van haar en dan zou ze hem hieruit krijgen. Arceus, had hij al gezegd dat grotten hem de rillingen bezorgden?

“Ik breng je wel naar de uitgang,“ zei de blondine toen zuchtend en de roodharige keek haar met een schuin oog aan. Hierna knikte hij een keertje en keek naar zijn Rapidash, die de Ninetales van het meisje duidelijk niet bepaald vertrouwde. Epona was vaak een wat overbezorgd ding, die niet goed wist wanneer ze iemand wel of niet kon vertrouwen. In elk geval was de merrie wat gespannen. "Bedankt," wist hij nog over zijn lippen te krijgen. Hij was eigenlijk allang blij dat hij straks weer in de buitenlucht kon inademen, deze muffe grotlucht maakte hem misselijk. Hij zou een andere keer wel weer vermaak bij haar zoeken, immers had hij haar nummer opgeslagen en tsja, het viel wel te verwachtten dat hij door zou blijven gaan met zijn irritante gedrag om het zo maar even te noemen. De roodharige zuchtte een keertje en keek naar zijn Rapidash, maar deze had haar blik op iets heel anders gericht. Plots kwam er een steentje uit het plafond zetten, gevolgd door een groter druk en vervolgens door een half rotsblok. De jongen deed geschrokken een stap achteruit, wat maar goed was omdat er meer stukken rots naar beneden kwamen zetten. Wat in Arceus naam was dit nou weer?

Hij gaf zijn Rapidash geen ongelijk toen het de benen nam en verdween in de donkere tunnels van Reflection Cave. De ene na de andere steen plofte neer op de grond, vlak voor de voeten van de roodharige jongen. Hij zag hoe het blondje werd beschermd door haar Ninetales. Zelf ging zijn pokémon er vandoor. Lekker dan. De roodharige schold een keertje en wist nog net op tijd een vallend stuk gesteente te ontwijken. Uit reflex greep hij naar zijn riem en liet zijn Aron verschijnen. "Protect!" riep hij toen er een aardig stuk steen naar beneden kwam zetten. Jeetje, deze hele gang leek wel in te storten. Net op tijd had de Aron door wat voor situatie er gaande was en vormde een koepel over zowel hem als zijn trainer heen, die zich sloot op het moment dat het rotsblok hen raakte. De grond trilde redelijk hard onder zijn voeten toen de steen uit elkaar spatte. Hierbij spatte ook de Protect uit elkaar, de Aron was ook nog niet geweldig getraind. Er kwamen nog meer dingen uit het plafond zetten, waarbij nog een paar grote stukken. Eentje daarvan kwam vlak voor de voeten van de roodharige terecht, waardoor hij een stap achteruit deed en hierbij zijn evenwicht verloor door de klap. Hij tuimelde achterover en stootte met zijn achterhoofd tegen een eerder neergevallen stuk gesteente. Een pijnlijke steek schoot door zijn hoofd heen en hij voelde nog wat kleine steentjes op hem neerdalen, maar het ergste leek over te zijn.

Een pijnlijke steke schoot door zijn hoofd heen toen hij de steen raakte. Het leek wel alsof iemand hem een harde dreun op zijn kop had gegeven met een stuk ijzer. De Aron stond er wat verbouwereerd bij en keek naar zijn trainer. "Uhm.. gaat het?" klonk er vervolgens wat vaagjes op de achtergrond. Met een wat vertrokken gezicht hees de jongen zich half overeind, zodat hij eerder zat dan lag op de grond. Meten schoot zijn hand naar zijn achterhoofd, dat klopte als een idioot. Toen hij het aanraakte trok hij pijnlijk zijn hand weer weg, die nu onder het bloed zat. Arceus. Hij had gewoon een mukking gat in zijn hoofd gevallen..

Bloed. Hij voelde hoe zijn hoofd een beetje licht aan begon te voelden en fronste een keertje. Arceus nog aan toe. Dit had hij nog nooit meegemaakt. Niet zo erg in elk geval. "Heb je een EHBO doos bij je..?" vroeg de blondine hem vervolgens. Zijn blik schoot omhoog en hij schudde zijn hoofd een keertje. Hij had er nooit aan gedacht om zo'n doos mee te nemen, wat zou er immers kunnen gebeuren? Dit soort dingen dus. Omdat hij niet zielig over wilde komen hees hij zichzelf met aardig wat moeite overeind en leunde tegen de koude grotwand aan. Vrijwel meteen schoot zijn hand weer naar zijn achterhoofd en hij klemde zijn kaken op elkaar. Dat zou gehecht moeten worden als hij hieruit kwam. Maar mooi niet dat hij naar een dokter ging. Misschien kon Epona het wel dichtschroeien ofzo..

Wat onhandig ving hij de EHBO kit op die het meisje naar zijn hoofd toe gooide, en het raakte zijn hoofd bijna als hij niet op tijd zijn hand geheven had en het uit de lucht gevist had. "Hier," zei Lilium enkel en hij knikte een keertje, waarna hij het doosje openmaakte. Alleen.. Wat kon je gebruiken voor een gat in je hoofd? "Denk je dat een pleister genoeg is?" vroeg hij wat aarzelend en keek op. Hij vond het niet leuk om toe te geven, maar zelfs een pleister had hij nog nooit geplakt. Oeps.