This love has taken its toll on me ||Connor Jacob||

‘Pikachu, gebruik Double Team!’ Skarmory keek verdwaasd heen en weer en ging uiteindelijk over de grond vliegen. ‘Spring op haar rug door Quick Attack te gebruiken en klem je daarna aan haar vast, waarna je Thundershock gebruikt!’ Néé he!
"Maak eens een mooie loop Skarmory!" sprak ze op een plagerige toon waarop de Skarmory in een rechte lijn omhoog vloog en uiteindelijk een soort loop maakte waardoor de pikachu zich wel keihard zou moeten vasthouden wou hij nog zijn Thundershock doen. Want tja, het was niet dat Skarmory iets had waarop hij zich kon vastklampen he. Want ze had niet echt een huid, het was meer... naja ze kon niet op het woord komen. Het was gewoon glad en moeilijk om je eraan vast te houden. Daar liet ze het gewoon op, om het simpel te houden.

Ze schrok zelf ook even toen Pikachu viel. Slik, het zou wel goed komen, het was pikachu. Maar omdat ze zich zoveel zorgen maakte om Pikachu vergat ze Skarmory helemaal en voor ze het wist lag deze uitgeschakeld op de grond, jeetje. Dat deed ze goed zeg. Ze grijnsde even. "Nou, Nou." sprak ze even zuchtend. Maar opgeven deed ze niet. "Dan moet ik maar een andere grote vriend erbij roepen." sprak ze en John dacht dat ze hem bedoelde maar keek beteuterd toen hij zag dat Duncan het veld in kwam. "Gebruik Feint Attack, gecombineerd met Fire Fang!" beval ze Duncan. Jup, Feint Attack was in the house~!

Duncan raakte de Pikachu met zijn Feint Attack, en had de staart van de Pikachu met brandende tanden kunnen bijten. ‘Pikachu, gebruik Double Team en val dan aan met Electro Ball!’Nee hé, ze haatte dat Double Team. Duncan werd vol geraakt en viel op de grond. Duncan stond weer met redelijk gemak op, hem kreeg je niet zomaar klein en daarbij, dit maakte hem alleen maar bozer en bozer. "Duncan, gebruik Ember en draai een beetje in het rond om de neppe pikachu's uit te schakelen en eventueel de echte pikachu raakt!" beval ze aan de Shiny Houndoom, "En daarna gebruik je Feint Attack op de echte pikachu!" vervolgde ze met een grijns. Duncan was goed, Duncan was sterk. Één van de sterkste uit haar team en dat zou hij zien ook.

Arme pikachu... maar ja, dit was een gevecht en inhouden wou ze niet. De Houndoom keek even trots naar Alana, waarna de aanval van de Growlithe tot stand kwam. Jeetje, super effectief. Duncan keek met vernauwde ogen naar de Growlithe, maar Alana liet de Shiny Houndoom terug keren, ze kon m altijd nog een keer opnieuw gebruiken, non? Ze keek met een grijns naar Connor. "Go Sjors! zei ze waarna de Wartortle uit zijn pokéball kwam en op de grind belandde. "Wartortle!" riep Sjors uit. Alana's gezicht kreeg een lichte glimlach op haar gezicht. Haar sterkste pokémon stond nu voor haar en ze had nog Duncan en John als back-up. Dit was zo nice man. "Gebruik Withdraw gecombineerd met Rapid spin en Water Gun!" beval ze Sjors. Hij knikte, waarna hij zich terug trok in zijn schild en rond begon te draaien terwijl het water in het rond slingerde in een grote straal. Alana werd ook geraakt door het water, maar ze stond stevig genoeg om nog net te blijven staan want ja, ze was dit wel gewend.

He verdikkie. Maar ach, Sjors was sterk genoeg om een flying type aan te kunnen, daar vertrouwde ze maar op tenminste. Ach, arm ding ging nog sneller ronddraaien. Sjors kwam uit zijn schulp, Gebruik Aqua Tail!" beval ze Sjors, die in de lucht sprong en met zijn staart die omringd was met water op de Pidgeotto af ging.

Alana keek even fronsend naar Connor. Wat had Quick Attack in zijn buik nou zin als hij een schild heeft? Weirdo. Echter werd Sjors wel vol geraakt door de Quick Attack waardoor hij vol op de grond knalde. Sjors stond echter koppig op, aaarna hij met gefocuste ogen naar de Pidgeotto keek, waarna hij licht begon te geven. Nee, nee! Alana's ogen werden groot van schrik, niet om de evolutie zelf maar ... Sjors werd reusachtig, daarom. Hij bleef maar groeien en groeien, en Alana zette ietwat angstig een stap naar achteren. Het licht verdween en toen stond er heel leuk een Blastoise van ongeveer 1.85 m voor haar neus. "Blastoise" klonk er met een hele lage stem. Haar kleine sjors... die kleine Squirtle van eerst. "Sjors... gebruik nee.. uhm.." ratelde ze ietwat angstig, waarna de Blastoise haar verbaasd aankeek. "Blastoise?" hij was zo groot. Waarom moest hij zo groot worden als je Blastoises had van ongeveer 1.60? Waarom moest hij dan weer een reus zijn? Alana's ademhaling versnelde en ze wist eigenlijk niet wat ze moest doen. Ze raakte in paniek, zonder dat ze dat zelf wou. Ze wou het zo min mogelijk laten blijken, rustig Alana, rustig worden.

Ze voelde een arm om haar schouders en meteen pakte ze zijn middel was en kneep bijna letterlijk de jack. Ze luisterde half naar wat Connor zei, ze wist zelf ook wel dat het gewoon Sjors was, maar ze kkon er niets aan doen, ze was bang voor de grootte. Ze wou iets zeggen, maar het leek wel alsof haar tong weg was, zo van poef verdwenen! Ze drukte Connor tegen haar aan, want dit vond ze nog wel enger dan dat onweer. Toen het ook écht begon te regenen was het eerste wat ze deed de blastoise terug roepen zonder ernaar te kijken. Ze hoorde dat het boven haar begon te rommelen, nee he geen onweer toch? Zucht, nog iets om bang voor te worden.

Connor liet ook zijn Pidgeotto terug keren, waarna de regen met bakken uit de hemel begon te vallen. Connor ging voor haar staan, voor geen enkele reden dacht ze. Toen hij in haar oor fluisterde keek ze geschrokken naar beneden en sloeg ze meteen haar armen om zichzelf heen. Wat een vernedering. Ze knikte op de voorstel van Connor. "Ik heb al een kamer daar." zei ze waarna ze al begon te lopen. "Hmn dat weet ik niet hoor..." zei ze met een licht blosje. Eenmaal in de pokécenter duwde ze haar sleutel in het slot en draaide ze de deur open. Jeetje, vandaag had ze wel redelijk veel pech of niet dan? Ze pakte een rood shirt en haalde -met haar rug naar Connor gedraaid- de natte witte blouse over haar hoofd heen en trok het rode shirt aan. Jeetje, jeetje, jeetje.