Surrounded by coal. [ & Vivienne ]

Hmm. Nope, hij was geen fan van mijnen of grotten of ondergronds zijn. De enige reden dat hij überhaupt deze oude, ingestorte kolenmijn ingeklauterd was, was omdat Aveline er weer eens vandoor gegaan was. Waarschijnlijk had zij iets spannends gezien binnen en was ze erachteraan gegaan, waardoor de twee nu vast zaten. Wonder boven wonder had Alphonse een oude fakkel gevonden waardoor ze in elk geval wat licht hadden. Dat was in elk geval nog iets positiefs. De zoektocht terug naar de uitgang was echter mis gegaan, waarschijnlijk hadden ze ergens een verkeerde bocht genomen, want er was geen uitgang te vinden en het leek alleen maar donkerder te worden. Fijn, great, verdwaald raken in een oude kolenmijn. Dat deed hij graag. Wat ongemakkelijk liep de flamboyante jonge man door de gangen. Er hadden zich zelfs nog geen wilde Pokémon vertoont...

Hij kreeg de schrik van zijn leven toen hij op een gegeven moment een bocht omging en daar een schaduw in het vuur van zijn vlam zag. Met een hoog kreetje sprong de jongen achteruit en liet hij de fakkel vallen. Aveline schoot geschrokken achter een brokstuk. Toen Alphonse echter beter keek, zag hij daar... Leven! "LEVEN!" riep hij opgelucht uit, "Ik ben zo blij jou hier te zien! Ik dacht dat ik voor altijd verloren zou zijn hier!" Hij begon van opluchting te grinniken en pakte zijn fakkel op. Hij had eigenlijk geen idee tegen wie of wat hij net had staan leuteren. Misschien was het wel een wilde Pokémon en zat hij nu in de problemen... Oh whelp.