Midnight walk |&August

''ONE TWO I AM COMING FOR YOU
THREE FOUR BETTER LOCK YOUR DOOR,,

_{Buiten was het al aardig donker aan het worden. Nee, het was niet donker aan het worden, het was gewoon al donker. Zo goed als middernacht om wat preciezer te zijn maar toch liep de groen harige jongen nog rond bij de haven. Hij had nog geen zin gehad om te gaan slapen, en daarom was hij op een nachtelijk tochtje gegaan. De havenstad waar hij zich bevond had nog wel enkele plekken waar hij heen kon gaan. Ace was dan ook naar het water gegaan waar verschillende boten lagen aangemeerd. Sommige groter als de anderen. Bolton leek het allemaal maar leuk te vinden. Hij zweefde overal rond, liet pokémon die zich op de straat durfde te wagen schrikken maar bleef wel in de buurt van zijn trainer. ‘Wat denk je? Een zien hoe het op dat schip is?’ en Ace wierp een blik op zijn paarse pokémon. Deze liet het het geen tweede keer zeggen en zweefde naar boven, het schip op. Met wat moeiten geraakten ook de groen harige op het dek van het schip. Zo’n groot schip was het ook weer niet. Gewoon een grotere zeilboot. Eenmaal boven viel zijn blik op een andere persoon die kennelijk ook nog buiten was. De zaklamp die hij vast had scheen hij meteen op het onbekende figuur. ‘Well hello there.’ zei hij met een best grote grijns op zijn gezicht. Ergens hoopten hij dat hij recht in de ogen scheen van de ander, waardoor de anderen hem niet goed zou kunnen zien. 'Let maar niet op mij.' en met die woorden draaide Ace zich om en keek uit over het schip.}

''ONE TWO I AM COMING FOR YOU
THREE FOUR BETTER LOCK YOUR DOOR,,

_{Een andere jongen was ook op het dek geweest, en zelfs al had Ace gezegd niet op hem te letten deed de andere het tegenovergestelde. Ace zou zijn aandacht al hebben getrokken. Fair enough. ‘Ho ja?’ vroeg Ace terwijl dat hij zijn wenkbrauwen wat op trok, maar de grijns op zijn gezicht verdween niet. ‘Ik ben het gewend om de aandacht van meisjes te trekken, maar een jongen is wat nieuw.’ hij bekeek de jongen duidelijk van kop tot teen, en de grijns werd alleen maar groter. ‘Gelukkig dat het nog een aardige verschijning is.’ Ace zetten ondertussen enkele stappen dichter naar de andere persoon toe. Als de andere hem niet met rust wilde laten, en zich zo zeer met zijn zaken wou bemoeien mocht hij gerust zijn gang gaan. Het was niet dat Ace hem ging tegen houden of dat hij zou klagen. Bolton was ondertussen naast zijn trainer gaan staan en gaf enkele luchtkusjes naar de onbekende jongen die mee op het dek stond. De groen harige keek vanuit zijn ooghoeken even naar zijn pokémon en moest zacht lachen om de acties van zijn paarse pokémon.}

''ONE TWO I AM COMING FOR YOU
THREE FOUR BETTER LOCK YOUR DOOR,,

_{Een belediging. Die had hij in zijn leven al vaker gehoord, en het deerde hem eigenlijk niet. Mensen mochten van hem vinden wat ze wilden, hij zou er niet van wakker liggen. Wat maakten het hem uit wat een ander van hem vond? Als hij geliefd wou worden moest hij nodig wat aan zichzelf doen. ‘Misschien.’ zei hij gewoon rustig, de grijns was nog geen moment van zijn gezicht verdwenen.
Een luide lach was te horen wanneer de andere durfde te beweren dat zelf een muk nog meer meisjes kon binnen halen. Het was niet meteen de lach die je zou plaatsen bij iemand die geestelijk gezond was. Ergens klonk die best nog insane. ‘Daar kan je gelijk in hebben.’ zei hij vervolgens en hij zetten nog verschillende stappen dichter naar voor om de afstand tussen hem en de anderen nog te verkleinen. Hij zou zeg maar steeds dichter komen, toch hij door zijn hebben waar de persoonlijke ruimte van de anderen zich bevond. Dit zou hij enkel traag aanpakken. Stap per stap. ‘Ik heb nogal de neiging om die arme kleine meisjes af te schrikken. Ze hebben zo’n klein, fragiel zieltje dat zo makkelijk te buigen is.’ zei hij terwijl hij terug dacht aan sommige gebeurtenissen in het verleden. Natuurlijk had je wel uitzonderingen, maar die waren volgens hem best zeldzaam.}

''ONE TWO I AM COMING FOR YOU
THREE FOUR BETTER LOCK YOUR DOOR,,

_{Op dat moment stond Ace bijna geen meter meer verwijderd van de andere persoon. Met zijn één meter vijfentachtig toornde hij toch nog een aardig stuk boven de andere uit. Zijn lengten was soms aardig vervelend, maar het kon bij anderen ook imponerend weken. Hij was er alleen heel zeker van dat de gene die voor hem stond niet viel onder die mensen. Nee, de jongen zou een veel moeilijker doelwit zijn dan sommige andere mensen. ‘Dat was eigenlijk niet mijn doel nee. Ik kon gewoon niet slapen en daarom was ik naar hier gekomen.’ met zijn arm maakten hij even een uitbundige beweging waarmee hij zeg maar om zich heen gebaarde. Vervolgens stak hij enkel zijn hand uit naar de andere persoon. Niet van plan om los te laten als hij eenmaal zijn hand beet had. ‘Ik ben trouwens Ace, aangename kennismaking.’ dat was ergens de eerste keer dat zijn blik viel op de water pokémon die naast de andere stond, maar veel aandacht schonk hij niet aan het ding.}

''ONE TWO I AM COMING FOR YOU
THREE FOUR BETTER LOCK YOUR DOOR,,

_{De andere persoon stelde zichzelf voor als August. Ook leuk als je bent vernoemd naar de maanden van het jaar, maar Ace moest gelukkig niet met die naam rondwandelen. Zijn uitgestoken hand werd wel aangenomen, al had hij even gedacht dat de paars harige dat niet zou doen. Hij leek daar wel zo een attitude voor te hebben. Blijkbaar had hij dan toch iets meer manieren dan je op het eerste zicht zou zeggen. ‘August hé? Je ouders moesten maar weinig inspiratie hebben gehad toen ze je een naam gaven.’ zei Ace luchtig. De hand van de andere hield hij nog steeds in een stevige grip vast, en snel verplaatste hij die grip en nam hij de andere zijn pols vast. Dat was namelijk net iets makkelijker om vast te blijven houden, en zo trok hij de andere ook met een harde ruk dicht naar hem toe. ‘Vertel eens August, wat brengt jou hier vanavond?’ vroeg Ace vervolgens terwijl hij de andere strak in de ogen aan keek.}

''ONE TWO I AM COMING FOR YOU
THREE FOUR BETTER LOCK YOUR DOOR,,

_{De jongen bleef zijn geweldig rustig onder de volledig situatie. De eerste keer dat iemand zich haast volledig rustig wist te houden en het was geweldig. Je kon gewoon van Ace zijn gezicht aflezen dat elke move die de andere maakten hem plezier deed. Alles wat de andere deed was precies goed. Niet volledig perfect maar wel precies goed. Augustus - want waarom hem ook in het Engels aanspreken - liet zich niet zo maar doen. Misschien dat hij het zelf niet goed besefte, maar wat hij deed maakten alles gewoon veel beter. Iemand moest niet altijd tegenwerken. ‘Ik ga het in ieder geval niet zeggen aangezien ik niet weet wat je hier deed.’ was zijn antwoord op de retorische vraag van de anderen. Natuurlijk was het moeilijk om gewoon even te zeggen wat je deed op een schip dat vermoedelijk niet jou eigendom was. ‘Je was toch niet van plan om dit bootje hier te stelen hé?’ alleen al bij de gedachten werd de grijns op zijn gezicht groter. Het was zeker niet zo dat Ace zijn emoties onderdrukten, juist het volledige tegenovergestelde. Iedereen mocht gerust weten hoe hij zich voelde. In het geval van zijn emoties was hij als een open boek.
‘Wie zal het zeggen?’ reageerde hij op de volgende vraag van de jongen. Gewoon zijn eigen woorden tegen hem gebruiken. Dat deed hij terwijl hij de pols nog steeds niet los liet. Waarom zou hij dat ook doen?}

''ONE TWO I AM COMING FOR YOU
THREE FOUR BETTER LOCK YOUR DOOR,,

_{Natuurlijk was de persoon voor hem er niet op het bootje te stelen. Daar zag hij er ten eerste al niet het typen voor uit. Ace haalde bij de woorden enkel even zijn schouders op. Hij wist niet. Zo’n zeilboot kon altijd wel van pas komen als je ergens heen wilde gaan waar je op een andere manier niet zou geraken. Je kon natuurlijk een pokémon gebruiken, maar dat was ook niet altijd mogelijk. Met het blauwe ding dat Augustus bij zich had zou je niet ver geraken. Zeker niet droog. Ace besloot gewoon om daar niks over te zeggen, en het bleef gewoon stil tot de andere begon over zijn hand.
‘Daar heb je helemaal gelijk in.’ zei Ace vervolgens zacht lachend en hij liet de pols van de andere los terwijl dat hij terug enkele stappen naar achter kon zetten. De grijns, was door de eerste keer dat moment van zijn gezicht verdwenen, maar had wel plek gemaakt voor een gewoon vriendelijke glimlach. ‘Het zou best freaky zijn moest jij mijn arm kunnen besturen.’ zei hij zacht lachend, en er was geen enkele gemene ondertoon in zijn stem te bespeuren. Ace klonk gewoon aardig. Net een andere persoon dan dat hij daarvoor was. De groen harige jongen liep ondertussen naar de zijkant van het de zeilboot om naar het grote wateroppervalk te kunnen zien.Voor de tijd van het jaar was de lucht best onbewolkt en kon je het licht van de maan zien schijnen op het water. ‘Ik moet zeggen dat het echt een mooie nacht is vannacht.’ zei hij. Met zijn handen hield hij de reling vast om daar zo op te kunnen steunen. ‘Wat vind jij?’ vroeg hij terwijl dat hij zich met dezelfde vriendelijke glimlach omdraaide naar de andere persoon die daar op het dek stond.}