Yara Celica

Naam: Yara Celica
Leeftijd: 15
Geslacht: vrouw
Geboortedatum : 15-5-1999
Sterrenbeeld : Stier
Type: Coordinator
Hobby's: Lezen, pokémons verzrogen en muziek luisteren
Pokédex:
Chiyo [Torchic] – vrouw – l. 5

Uiterlijk:
Yara heeft zwart kort haar met hier en daar een beetje rood in. Dit doet ze niet, omdat ze een alternatieve kleding stijl heeft. Maar omdat ze zich hier gewoon goed bij voelt, voor zo lang dat ze weet heeft ze ook altijd al een rode gloed in haar haren gehad. En de roden punten, maakt het gewoon voor haar gevoel het af. Ze heeft grijze ogen, maar dat merk je nooit echt goed.  Ze draagt altijd een jurk en  het liefst met zwart en rood er in net zoals haar haar. De jurk komt altijd tot haar knie en de laarzen die er onder zitten bedekte altijd net haar kuiten. Natuurlijk draagt ze soms wel eens en jurk met andere kleuren, maar het liefst draagt ze er een met zwart en rode kleuren er in.

Karakter:
Yara is een persoon die het liefst op de achtergrond bevind en toe kijkt van een afstand hoe mensen om haar heen gedragen. Als je haar ook voor het eerst ontmoet zal ze niet veel tegen je zegen, omdat ze je probeert leren te kennen. Als ze het gevoel heeft dat je te vertrouwen bent en haar geen pijn doet, dan zal ze je verder in laten in haar leven. Ze zal dan meer met je praten en ook meer met je gaan doen en je gaan zien als een vriend. Natuurlijk weet Yara dat de meeste mensen daar geen geduld voor hebben, maar dat maakt haar nooit zo veel uit. Juist de mensen die geduld met haar hebben verdienen haar het meest in haar ogen.

Langs haar verlegenheid is ze best een vrolijk persoon en geniet ze van het leven. Ze leest graag in de achtertuin en luisterde in de tussen tijd naar de muziek met slechter weer zit ze meestal op de vensterbank of op de bank verstopt. Ook maakt ze graag even een wandelingetje buiten om een frisse neus op te halen of mensen met hun pokémon te zien spelen in het park. Het doet haar goed om andere mensen vrolijk te zien zijn, ook al kent ze hun niet. Zoals je merkt is Yara dus een echte introvert, wat haar niet echt uit maakt. Tot nu toe heeft ze er nooit last van gehad en altijd een goed leven kunnen hebben.

Als Yara niet meer verlegen is zal ze veel met je praten en veel dingen met je wille doen, staat ze vaak open voor een knuffel en zal je haar vaak zien lachen. Ook zal ze je alles vertellen wat in haar gedachte om gaat en veel dingen vragen. Ze zal ook veel om je geven en alles aan doen om je op te vrolijken. Wel zal je nog vaak merken dat ze je niet zou vertellen als er iets met haar aan de hand is.

Geschiedenis:
Zolang dat Yara zich kan herinneren, waren haar ouders altijd druk aan het werk geweest. Ze heeft vele nannies gehad, maar die waren altijd druk bezig om hun huis ook in orde te houden. Haar ouders waren nogal rommelkonten als ze thuis kwamen. Veel werk hadden de nannies ook nooit aan Yara, aangezien zij in tegen een rustig en net kind was. Ze hoorde daar door ook vaak de nannies zegen “waren je ouders maar net zoals jou.” Yara wist nooit zo goed wat ze daarbij moest denken, maar dat interesseerde haar ook niet veel. Wat haar interesseerde was dat haar ouders trots op haar waren als ze thuis kwamen van een harde dag werken.

Toen Yara 5 was kwam er een gezin bij hun wonen en waren de nannies ook weg uit haar leven. Een familie genaamd Skarsgards waren bij hun komen wonen, waarom wist ze toen de tijd niet. Maar een ding wist ze wel dat er een ander meisje in haar leven was gekomen. Een die vrienden met haar wou worden, en het niet erg vond dat ze verlegen was. Eerste paar maanden had ze er moeite mee als ze uit school kwam om contact te zoeken met het meisje, maar op een avond vertrouwde Yara haar. Ze vroeg of ze haar wou voor lezen, iets wat ze miste wat de nannies deed. Haar ouders deden het nooit zo vaak en als ze het deden was het altijd heel kort. Ze kwam er al gauw achter dat Cecille een goeie voorleesteer was, iedere avond hadden ze wel een nieuwe avontuur samen.

Veel plezier had Yara nooit echt op school, want vrienden had ze niet. Ze zat altijd ergens achter aan in de klas meer op haar zelf te letten dan op een ander. Haar klasgenoten begrepen niet dat iemand verlegen kon zijn op haar leeftijd. Tijdens de pauze en speel kwartier zat ze ook altijd van een afstand te kijken hoe anderen plezier hadden. Natuurlijk kwamen er wel eens juffen naar haar toe om te vragen of ze er niet bij wou. Maar Yara voelde zich goed om anderen mensen vrolijk te zien. Ze was het gewent om op de achtergrond te zijn en niet veel aandacht te krijgen van mensen.

Na 10 jaar moest ze ‘zus’ laten gaan, een vriendin kon ze haar niet meer noemen. Want daar hadden ze een te goede band voor ontwikkelt. Het deed Yara haar veel verdriet dat ze vertrok, iets wat ze wel kon begrijpen, maar het was de enigste persoon, waar Yara niet meer verlegen was. Een persoon waar ze haar echte zelf kon zijn.  Haar ouders merkte het op dat hun enige dochter verdrietig was en weer terug getrokken was dan normaal. Dus ze besloten haar ook maar een pokémon te geven. Gewoon als vriend, want ze was nog te jong om uit huis te gaan en een reis te beginnen.  Maar tot die tijd kon ze al wel een band ontwikkelen met de pokémon.
Dus paar maanden later op haar 15e verjaardag kreeg ze haar eerste pokémon van haar ouders. Sowieso was Yara al van plan om ook net zoals Cecile op een gegeven moment weg te gaan, maar dan niet als pokémon trainer, maar als coördinator. Ze wou dan weg gaan, zodat ze haar ‘zus’ kon zoeken en daarna misschien met haar mee reizen. De dag dat ze haar eerste Pokémon kreeg zal ze nooit vergeten, net zoals ze nooit vergeet dat ze Cecile ontmoete en haar verliet. Ze kreeg een vierkant doosje van haar ouders, met een pokéball er in. Yara wist niet goed wat ze er mee moest doen, ze dacht namelijk dat het gewoon een lege pokéball was. Maar dat was het niet, daar kwam ze achter toen ze die avond naar bed ging en hem perrongelijk liet vallen.  Er kwam een klein oranje kuikentje uit, Yara stond verbaast te kijken. Ook deed de kuiken het, maar niet voor al te lang. Zij sprong namelijk al lang en vrolijk door de kamer en maakte wat geluidjes. Ze gaf haar been ook wat knuffels, Yara wist niet goed wat ze er mee moest. Wat ze eerst wou weten is wat voor pokémon het was, maar gauw schoot het in haar hoofd het was een Torchic. Ze knielde neer op de grond en begon de Torchic te aaien, terwijl ze na dacht over een naam. Gelukkig duurde dat niet lang en gaf ze de naam Chiyo aan de Torchic.

Sinds dat Yara de Torchic had, begon ze zich weer goed te voelen en ging samen met Chiyo weg om de pokémon beter te leren kennen. Natuurlijk was Yara nog wel vergeleken, maar met Chiyo langs haar voelde ze zich tenminste niet meer eenzaam. Dat is ook een van de redenen, waarom de Torchic niet zo vaak in een pokébal was. Yara vond het namelijk fijn als ze gewoon langs haar was. En de vrolijkheid van Chiyo deed haar ook altijd goed.

Yara had het gehad met het wachten en ook vaak met haar ouders overgehad, en besloot maar gewoon al op haar 15e het huis uit te gaan.In de tijd  haar  ‘zus’ weg was had ze haast geen contact gehad. Hier en daar misschien een brief, maar echt een bezoek gehad. Zat er helaas nooit in. Ze nam afscheid van haar ouders en pakte haar spullen in en begon haar avontuur met Chiyo aan haar zeiden.