Never again

Welke kant. Aiden keek even om zich heen. Ehm, ja. Dat was een vrij goede vraag. Aiden keek even naar Kratos, maar betwijfelde of de hond zou weten welke kant ze op moesten. Daarom zuchtte Aiden maar een keertje. Hij stapte enkele passen opzij en greep de arm van een wildvreemd meisje beet, wie meteen een halve meter de lucht in schoot van schrik. “Waar is de dokter?” Zijn stem klonk streng, bijna alsof hij eng over wilde komen. Misschien was dat ook wel stiekem een beetje zo.
Na de uitleg van het meisje liet hij haar los en stapte hij weer naar Viev. “Weet je zeker dat je kan lopen?” vroeg hij nog, voor hij naar rechts wees want muk links. “Die kant is ‘t,” zei hij. Voor het geval ze zelf kon lopen, was het wel fijn om te weten welke richting ze op gingen, had hij zo het idee.