Here we are, don't turn away now |&Lilium

_{Floyd knikte heel even. Daar had ze in ieder geval wel gelijk in. Hij had nog niks gedaan maar dat kon ook snel veranderen. ‘Alles hangt af van jou acties. Het heeft altijd al afgehangen van jou acties.’ hij wende zijn blik niet af toen dat ze hem met een zelfde blik aan keek.
‘Er valt niks te praten?’ herhaalde hij haar woorden maar dan op een vragende toon. Er was in zijn ogen genoeg waar ze het over konden hebben. ‘Ik denk toch dat we heel wat uit te praten hebben.’ besloot hij met een klein knikje. De Fennekin nam hij ondertussen van zijn schouder af. Straks beet hij nog heel zijn haar kapot. Vandaar ook dat hij de pokémon gewoon in zijn armen hield.}

_{Ze wou met rust gelaten worden. Begrijpelijk. Dat was echter iets dat niet zou gebeuren. Of toch in ieder geval niet die dag. ‘Als ik nooit wat? Ik had inderdaad wat van je gestolen. Het is niet mooi wat ik gedaan heb maar dat is wat ik doe. Wat ik al jaren doe.’ legde hij rustig uit. Death wist niet dat de persoon voor hem normaal zijn eigenaar was geweest, maar dat hoorde hij ook niet te weten. het zag ernaar uit dat hij gelukkig was. Dat was toch zeker het belangrijkste.
‘Maar ik heb niemand aangevallen, of hulp gebeld die het deed voor mij.’ nee, het voorval met Aiden was iets dat hij niet snel zou vergeten. Als Lilium toen gewoon haar eigen problemen zelf had opgelost was het vast niet allemaal zo erg uitgedraaid. Dan had er voor de rest niemand niet gewond moeten raken. Wat ze zei over het willen praten negeerde hij volkomen. Daar ging hij niet eens op in.}

_{Floyd vernauwde even zijn ogen wanneer dat hij de pokébal zag. Haast meteen greep hij weer naar haar hand waarmee de ze pokébal vast had. ‘Welke pokémon daar ook in zit, ik zou die er mooi in laten. Je zou niet nog meer pokémon willen verliezen.’ en dat was wel weer een bedreiging. Hij had geen zin om weer aangevallen te worden door pokémon. Het was iets waar hij niet meer naar uit keek en dat moest ze ook maar begrijpen. ‘Ben je daar nog altijd niet overheen? Ik heb jou toch niks gedaan met dat mes? Zoals jij je Charizard gebruikten de tweede keer, gebruik ik een mes.’ Floyd gebruikten zijn mes normaal niet om mensen aan te vallen, enkel misschien om ze onder druk te zetten. Het was daarbij maar een zakmesje dat hij gekocht had voor sloten. Ondertussen leken anderen te denken dat het een moordwapen was of zo. ‘Geen idee. Ik had niet echt een reden...misschien om je te irriteren. Dat wel ja.’ ondertussen nam hij haar Holo Caster weer uit zijn zak en hield het ding met twee vingers vast. ‘Misschien moet ik deze maar bij houden. Er staan vast wat interessante nummers in die van pas kunnen komen.’ Floyd keek ondertussen naar het machientje in zijn handen.}

_{Die keer had het meisje weten te voorkomen dat haar hand werd vast gegrepen. Veel maakten het niet uit. Zolang dat de pokémon die ze had maar in hun bal bleven zitten. Arceus, wat zou er wel niet gebeuren moest ze toch één of andere woeste pokémon op hem af liet. Dat zou niet enkel nadelig zijn voor hem, maar ook voor de rest van Lumoise City. Zodra dat Lilium naar de Holo Caster greep zetten Floyd een stap opzij zodat ze misten, en hij hield het ding wat hoger. ‘Nee sorry, ik geef gestolen zaken niet terug.’ zei hij, en voor even was er een kleine glimlach te zien op zijn gezicht. Hij zetten nog enkele stappen van haar weg voordat hij de Holo Caster begon te doorzoeken. ‘Eens zien...heb jij hier interessante zaken op staan.’ zei hij bedenkelijk. Zijn blik was gericht op het machientje, maar hij hield Lilium nog wel in het oog. Je wist maar nooit wat ze allemaal zou proberen.}

_{Floyd was even verbaasd wanneer dat ze zijn arm beet had. De woorden die ze nadien ook nog eens uit sprak deden het al helemaal. Hem bijten? Echt bijten in zijn arm? ‘Wat ben jij? Een Growlithe?’ maar hij dacht er zelfs niet aan om de Holo Caster ook maar terug aan haar te geven. Waarom zou hij dat ook doen? De nummer van Aiden kon altijd van pas komen dus het ding zou hij mooi bij zich houden. ‘Vergeet niet juffy, jij bijt en ik heb een mes. Zoals je weet zal ik die wel gebruiken als het nodig is, en ja zelfs hier.’ het mes was klein, dus hij kon het gerust onopvallend gebruiken. ‘Gewoon niet bijten. Echt niet bijten.’ het zou de situatie misschien alleen maar erger maken. Nee, niet misschien. Floyd was er vrij zeker van dat de situatie er dan niet op ging beteren.}

_{Het meisje liet hem meteen weer los toen hij begon over het mes. Mooi. Hij moest het ding niet eens gebruiken en toch had het een serieus goed effect op haar. Ze wilde in ieder geval nog steeds weg. Wel, goed voor hem. Die keer was het ten minste wat geïndigd in zijn voordeel dus hij kon ermee leven. Enkel passen zetten hij dan ook naar achter om haar erdoor te laten. ‘Maar natuurlijk. Ga je gang.’ en hij deed het teken met zijn arm dat ze verder kon gaan. ‘Ik ga je niet tegen houden.’ het was maar de vraag of ze hem ook geloofde. Straks durfde ze helemaal niet weg te rennen omdat ze schrik had dat hij haar iets zou aan doen. Dan bleef ze daar alsnog staan.}

_{Het was gewoon niet te geloven. Hij gaf haar de kans om weg te gaan en nog probeerde ze wat. Floyd had eerst gedacht dat ze gewoon voorbij zou wandelen en het dan op rennen zou zetten maar nee. Ze moest weer een stapje verder gaan. Lilium probeerde effectief om haar Holo Caster toch terug te krijgen maar dat zou hij niet toe laten. Floyd hield het ding meteen verder van haar weg, terwijl zijn andere hand zich vormde tot een vuist hij hij uithaalde naar Lilium. ‘Wat had ik nu weer gezegd?’ siste hij tussen zijn tanden heen. Misschien de eerste keer dat ze hem echt wat kwaad had gezien, en dan was hij nog niet eens echt kwaad. Eerder geërgerd. ‘Alles wat er gebeurd hangt af van jou acties.’ waarom kon ze niet gewoon blij zijn dat ze weg mocht? Ja. Hij had haar Holo Caster maar dat was niet het einde van de wereld. Door zijn plotse beweging vloog Death wel bijna van zijn schouder af waar die ondertussen weer was gaan zitten. Hij had gelukkig zijn tanden nog net in zijn jas kunnen zetten.}