Becoming Stronger?

Vivienne glimlachte eventjes en keek eventjes om zich heen. Het was echt een heel erg klein, maar knus restaurantje. Dat stond haar eigenlijk wel aan, voor haar hoefde het echt niet allemaal zo groot en druk, en chique, te zijn. Dit was vele male gezelliger. Toen ze terug Jace aankeek zag ze hoe hij haar in haar ogen staarde en ze knipper eventjes. Daarna keek ze met een glimlach terug. "Ik hou ook van jou, lieverd," zei ze zachtjes, waarna ze haar handen uitstak en de zijne vast pakte. Het maakte haar nu niets uit dat de littekens op haar handen haar in de weg zouden zitten. Die waren nu inmiddels deel van d'r geworden en ze zou er maar mee leren leven nu.

Jace z'n handen sloten gemakkelijk in die van haar. Hij kon zo wel eeuwig naar haar pracht kijken. Haar littekens waren duidelijk te zien zo. Hij hoopte dat ze nooit meer zoiets mee hoefde te maken, maar hij zorgde er voor dat hij er niet naar staarde. Hijzelf had nu minder moeite met zijn blinde oog maar wist niet hoe het met haar zat. Desondanks de aanwezigheid van zijn schatje keerde zijn gedachten naar die roodharige Seedot. Hij keek haar lief aan en vroeg: "Heb ik een leuk tentje uitgezocht of niet?"

Jace vouwde zijn handen over die van haar heen en direct voelde ze hoe zijn handen veel warmer waren dan die van haar. Nu had ze het geluk dat het vuur ervoor had gezorgd dat ze best wel een dikke littekenlaag op haar handen had gekregen, waardoor ze minder snel voelde of iets heel warm of heel koud was. Ze kon er zelfs met een naald in prikken zonder al te veel er van te merken. Dat had ze ondervonden toen ze één van haar jurkjes moest stikken, wat trouwens geen leuk werk was. Ze glimlachte en keek in zijn oog, zijn goede oog dan wel. Het blinde oog zat verstopt achter zijn pony en hoe graag ze 't haar ook weg wilde halen en het lichaamsdeel onder ogen wilde komen, ze hielt zichzelf tegen. Dat schuldgevoel zou waarschijnlijk toch wel slijten, ooit. "Je hebt een prima tentje uit gezocht," zei ze zachtjes, terwijl ze hem met een glimlach aankeek. "Maar zolang we samen zijn, al zouden we gaan eten bij een goedkoop vis kraampje, het zou me niets uit maken," zei ze er daarna achteraan, zachtjes grinnikend.

Hij had zo'n geluk met haar. Zoals hij al verwacht had bood ze geen aandacht aan zijn slechte oog. Het was vast zwaar voor haar. Jace schraapte zijn keel om wat helderder te kunnen antwoorden, maar voordat hij het wist stond er een ober naast hem die vroeg: "Heeft u al een keuze kunnen maken?" Jace keek Vivienne komisch paniekerig aan en lip syncte: Weet jij al wat jij wilt?

Vivienne schrok licht toen de ober opeens naast hen kwam te staan en snel trok ze haar handen weer terug, waarbij ze een kleine rode blos op haar wangen kreeg. Toen ze Jace zag lipsyncen of ze al een keuze had gemaakt, grinnikte ze zachtjes en schudde haar hoofd. "We denken er nog even over na," zei ze op rustige toon tegen de ober, die zei dat het goed was en met een klein knikje weer verder liep om een andere tafel te bedienen. "Misschien is het nu wel handig als we wat gaan uitkiezen," zei ze daarna giechelend, terwijl ze haar handen weer boven de tafel haalde en een menu kaart pakte. Er was niet zo heel veel keuze, maar voor zo'n klein restaurantje was er een goede diversiteit.

De menu kaart was best simpel, maar divers genoeg voor zo'n klein restaurantje. Hij was vreselijk in dit soort dingen. Hij wist nooit wat hij zou moeten kiezen. Misschien de pasta of toch de grill mix... Ja grigliata mista, of wel een gril mix, dat kon er altijd wel in. Plus hij had best wel zin in wat vlees. Hij keek naar Vivienne terwijl ze haar menu aan het lezen was. Arceus wat was ze mooi. Hij vroeg heel zachtjes: "Al iets kunnen kiezen schat?"

Haar blauwe ogen gleden over de menu kaart. Er stonden allemaal lekkere dingen op, maar ze had werkelijk geen idee wat ze wilde nemen. Ze had namelijk ook geen zin om Jace op omkosten te jagen, dus wilde ze niet al te duur gaan doen. Ze dacht eens diep na, was er iets wat ze al lang niet meer had gegeten? Ja, eigenlijk wel. Maar het was ook weer zo duur. Vervloekte dilemma's. Toen Jace vroeg of ze al een keuze had gemaakt, slaakte ze een zucht en sloot de menu kaart, om 'm daarna terug op de tafel te leggen. "Jou," zei ze grinnikend, waarna ze 'm vrolijk aankeek. "Nee, ik denk dat ik voor de lamskotelet ga, met friet natuurlijk," zei ze daarna serieus, terwijl ze haar vriend met een glimlach aankeek. Ze had zich niet gelukkiger kunnen wensen nu.

Awh wat was ze toch lief. Ze nam ook altijd de kans om dit soort kleine complimentjes te geven. Jace zei met een lachje terug: "En ik ben zo blij dat je voor mij hebt gekozen." Hij kon zich niet blijer wensen op dit moment en legde ook zijn kaart neer. Hij tuurde glimlachend in haar ogen en zei: "Ik hou van jou."

Een glimlach kwam op haar gezicht en ze keek iets wat verlegen weg toen Jace zei blij te zijn dat ze voor hem had gekozen. "Er waren dan ook weinig andere leuke jongens in de buurt," antwoorden ze luchtig, waarna ze in een zacht gegrinnik uitbarsten. "Nee, maar ik ben blij dat ik voor jou heb gekozen. En jij mij wilde hebben," zei ze zachtjes, op een lieve toon, terwijl ze zijn hand weer pakte en er zachtjes in kneep. "Ik hou zo veel van jou," zei ze daarna, terwijl ze hem in de ogen aankeek.
Een moment dat verstoort werd door de ober, die met een zacht kuchje liet merken dat hij er ook was. "Heeft u een keuze kunnen maken?" Vivienne's blauwe ogen keken geschrokken omhoog en ze voelde hoe haar wangen rood kleurde. "Uh... ja, oh. Voor mij graag de lamskotelet, met friet graag," hakkelde ze wat moeizaam. Arceus, dit was beschamend.