Na een onrustige nacht was Mikey al vroeg uit bed gekomen omdat de zenuwen hem teveel werden. Zijn gevecht met Gymleidster Roxanne was vandaag maar wat hem het meeste zorgen baarde was Arion. De Lucario had na het gevecht met de Blaziken behoorlijk wat verwondingen op gelopen door het gevecht en was dus niet in staat om te vechten laat staan dat hij een reactie kreeg van de Lucario. Zijn strategie ging dus nu in vlammen op. Oké nee niet helemaal waar er waren nog twee Pokémon over die hij kon inzetten tegen Roxanne die een type voordeel hadden en dat waren Kenji en Chase. Misschien had hij zijn bedenkingen bij de jonge Treecko maar hij wist ook wel dat Kenji zich moest ontwikkelen in het vechten. Desondanks liep hij samen met Kenji op zijn schouder richting het Gym gebouw. Toen hij arriveerde zag het er naar uit dat het gesloten was wat dus betekende dat de jonge trainer niet naar binnen kon en het gevecht moest uitstellen naar een andere dag. Mikey slaakte een diepe zucht waarna hij even een blik uitwisselde met zijn Treecko die hem even schuin aankeek. Kenji klopte hem even op zijn hoofd voordat de jongen hem een blik toewierp. Het wezentje voelde al precies wat Mikey van plan was waardoor de Treecko hem zelfverzekerd aankeek.
“Komt mooi uit,” zei Mikey vervolgens tegen Kenji die een brede grijns opzette. Het was vandaag een dag om eens stevig aan de bak te gaan met zijn partner die inmiddels wel groot en sterk genoeg was om dit aan te kunnen. Mikey knielde voor de groene Pokémon neer waarna hij een hand op zijn kopje legde. “We gaan samen trainen en oefenen op je vaardigheden,” zei hij tegen de Treecko die hem recht aankeek en zachtjes knikte. Het was opdat moment dat Kenji’s aandacht op iets anders ging waardoor de jongen zich omdraaide. Een Taillow kwam uit de bosjes gehupt en beide even met een scheef kopje aan. Nog geen seconde later klapte de Pokéball van Chase open die uit zichzelf voor de voeten van Mikey verscheen maar de Pikachu leek naar de Taillow te kijken, waarna Chase vervaarlijk met zijn staart zwaaide. Taillow vloog ook op waarbij het vogeltje dreigend naar Chase keek maar Mikey kwam ertussen door zich tussen de twee Pokémon te mengen voordat er een gevecht uitbrak. Aangezien hij zich al herinnerde wat Chase dacht maar er was niks aan de hand maar de Taillow had niets kwaads in de zin. Dus vond hij het gedrag van de Pikachu onterecht. “Kunnen jullie het bijleggen?” vroeg hij toen aan de twee Pokémon die elkaar even aankeken en hun hoofden van elkaar draaide uit protest. Chase was overduidelijk niet onder de indruk van de kleine vogel maar vergaf het haar ook niet dat Mikey door haar gewond was geraakt.
Uiteindelijk besloot Taillow haar aandacht niet meer te richten op de Pikachu maar besloot om naar Mikey te vliegen en op zijn arm neer te strijken. De jongen zijn begonnen te glunderen en aaide Taillow onder haar kopje. “Taillow,” kraaide ze vrolijk waarna ze haar oogjes sloot. “Ik vergeef het je,” glimlachte hij waarbij het wezentje opvloog en vervolgens op de grond neerstreek. Zijn Treecko en Pikachu gingen aan weerszijden van de jongen staan waardoor Mikey zich ineens besefte dat hij zou trainen met Kenji. Tenminste dat was het hele plan maar niet in de stad zelf. Hij wilde namelijk op een route gaan trainen waar al zijn Pokémon los konden lopen maar hij had het vreemde gevoel dat de Taillow hen niet alleen zou laten. Desondanks maakte het in principe niet heel erg uit wat er ging gebeuren zolang hij maar kon trainen. “Laten we naar een plek gaan waar we ongestoord kunnen trainen,” stelde hij toen voor aan Kenji die vrijwel meteen instemde. “Tree!” grijnsde hij waarop Mikey in beweging kwam. Chase volgde hem op de voet net zoals Taillow die hen op de voet volgde via het luchtruim alsof ze een deel van het team was. Het maakte hem eigenlijk zo heel veel meer uit omdat hij toch stiekem al een Taillow had willen hebben. Alles bij elkaar duurde niet zo heel erg lang omdat de route waar hij ging trainen niet ver van de stad vandaan was.
Eenmaal een goed plekje te hebben gevonden liet Mikey zijn Flareon uit haar Pokéball en plaatste de eierkoker die hij had gehad van zijn broer bij de oranje vos die haar lichaam om het ei heen wikkelde zodat het warm bleef. Taillow- die hij inmiddels tot Rose had omgedoopt- streek bij de Flareon en Pikachu neer. Terwijl Mikey met Kenji ging trainen bleef de rest dicht in de buurt van de jongen. “Goed Ken, we gaan oefenen op een aanval,” sprak Mikey tegen de Treecko die een en al oor voor hem was komen te staan. “..de aanval heet Bullet Seed en is handig voor tegenstanders die op een afstandje staan.” De jongen grijnsde even breed naar zijn starter die het wel een geweldig idee leek te vinden. Er was namelijk geen spoor te herkennen van afgunst of negativiteit maar daar stond Kenji ook niet echt om bekend. De Treecko was min of meer een hyperactieve Pokémon wat ook wel bij het beeld van een jonge Pokémon paste. Mikey schudde met zijn hoofd en richtte zijn blauwe ogen op de Treecko. Wat bazelde hij nou? Het werd tijd om te gaan trainen! De jongen ging overeind staan waarna hij even om zich heen keek om te zoeken naar een tegenstander maar er waren alleen maar bomen en struiken maar er was helemaal geen Pokémon te bekennen hier. Oh Arceus wat had hij nu weer op zijn hals gehaald? Net toen hij zich had bedacht dat dit niet zo handig was hoorde de jongen voetstappen die vanuit de bosjes tevoorschijn kwamen. Mikey had echter niet verwacht dat er een jonge knul vanuit de bosjes tevoorschijn kwam die een petje achterste voren op zijn hoofd had staan. Mikey schatte hem ongeveer negen of tien jaar oud aangezien hij de knul ergens van herkende.. tenminste van gezicht.
“Hey jij bent toch de broer van Kevin?” vroeg de jonge knul toen hij Mikey opmerkte met zijn Treecko waarop hij knikte. “Ja,” reageerde de jongen ietwat overrompeld. De jonge trainer kwam dichterbij waarna Mikey opmerkte dat er naar zijn Pokémon werd gekeken die lagen te relaxen. Hoewel Chase de enige was die de jonge knul in de gaten hield en rechtop was gaan zitten. Vervolgens draaide de jongen zich om en porde met zijn duim tegen zijn borstkast waarbij hij grijnsend zijn ogen sloot. “..Ik ben Vince en ik ben de sterkste van me klas,” ging hij verder en keek toen met een uitdagende grijns naar zijn Treecko en Pikachu. “..ehh.. fijn om te weten..?” Mikey wisselde verward een blik uit met Kenji die nu achterdochtig naar de jonge trainer keek. Hoezo hij was de sterkste? Dat joch was nog niets vergeleken met Chase en Sofie die misschien qua niveau hoger lagen als de Treecko zelf. Kenji draaide zich naar Mikey waarbij hij zijn hand tot een vuist balde en vervolgens vanuit zijn ooghoeken naar de kleine blaaskaak keek. Hij wilde hem weleens een lesje leren over dat opscheppen niet zo goed in aarde viel bij de Treecko en dat er op deze manier op zijn trainer werd neergekeken. Mikey krabde even nerveus over zijn achter hoofd waarna hij recht in de gele kijkers van de Treecko keek die hem vastbesloten aanstaarde. Vervolgens sloot de jongen zijn ogen en vormde er zich een glimlach rond zijn lippen waarna de jongen naast Kenji ging staan. “..laat je kunsten dan maar eens zien in een gevecht,” grijnsde hij naar Vince die opschrok door de woorden van Mikey. “Uitdaging aanvaard!” riep Vince terwijl hij een stukje van Mikey vandaan ging staan. Vervolgens gooide de jonge knul een Pokéball op het veld waaruit een Wingull tevoorschijn kwam.. dit had hij niet echt verwacht. Mikey wreef even met zijn vinger onder zijn neus waarna hij een blik wierp op zijn eigen Pokémon. Zo spectaculair was dit nu dus ook weer niet. “Taillow!” weerklonk er plotseling waardoor Mikey opkeek en Rose voor zijn neus zag vliegen. De Taillow had een zelfverzekerde blik in haar ogen waarop hij uit kon maken dat zij dit gevecht wilde doen. “Goed dan kies ik jou, Rose,” glimlachte Mikey naar de Taillow die een vrolijk geluidje maakte. De kleine vogel vloog een stukje naar voren waardoor ze tegenover de Wingull kwam te vliegen. De twee vogels keken elkaar doordringend aan waarop hij uit kon maken dat het gevecht begonnen was.
“Wingull, doe je Super Sonic!” riep Vince als eerste naar zijn Pokémon die een krachtige slag maakte met zijn vleugels en vervolgens opvloog. Kwetterend liet de Wingull van de jongen een aantal radio golven uit zijn bek verschijnen die recht op zijn Taillow afging. Mikey wist dat deze aanval vervelend kon zijn voor Rose aangezien het een verwarring kon veroorzaken bij de Taillow als ze niet snel iets deden. “Rose ontwijk en doe daarna je Peck!” riep Mikey naar zijn Taillow die opvloog en vervolgens met een boogje om de super sonic heen vloog en haar snavel in het lijfje van de Wingull boorde. Deze jammerde eventjes door de pijn die Rose veroorzaakte bij hem maar deze schudde het van zich af. “Water gun!” Een seconde nadat de jonge trainer dit had geroepen spoot de watervogel een krachtige waterstraal recht op Rose af die hierdoor niet op tijd kon ontwijken. Ze werd volop geraakt maar het haalde haar niet naar de grond ze was overduidelijk niet van plan zich zomaar uit het veld te laten slaan. Mikey grijnsde aangezien hij het temperament van zijn Taillow wel mocht en stiekem had hij dit al van haar verwacht. “Goed zo Rose, vlieg omhoog en doe daarna je Peck nog een keer!” riep Mikey naar de Taillow die vrijwel meteen in beweging kwam. Hij hoorde hoe Vince schreeuwde naar zijn Wingull dat die zijn Wing Attack moest gebruiken maar Rose ontweek behendig de aanval. Ze vloog op het laatste moment dat de aanval zou raken omlaag en maakte een halve draai in de lucht. Zo snel als ze was vloog de Taillow recht op Wingull af en boorde voor een tweede keer haar scherpe snavel in het verendek van de Wingull met haar scherpe klauwen haalde ze nog eens uit naar de Pokémon die tegen de grond werd geslagen. Mikey glimlachte even tevreden naar zijn Taillow die even achterom keek waarna de jongen zijn duim opstak naar het vogeltje blijkbaar werd het nu al opgegeven. Grommend keerde Vince zijn Wingull terug in zijn Pokéball waarna hij met een nijdige blik naar Mikey keek. Tsja.. je moest iemand niet op zijn buitenkant oordelen want dat liep vaak in de soep. Mikey wachtte echter af welke Pokémon erdoor zijn tegenstander in werd gezet die vervolgens al snel een nieuwe Pokémon op het veld riep.
Dit keer was het een Skitty die tegenover Rose werd ingezet maar Mikey zag meteen dat deze Pokémon van een hoger level was. Zijn Taillow ging dit niet redden dus moest hij overgaan op een ander. Hij wist al precies wie hij wilde inzetten en keek vervolgens met een veel betekende blik naar Kenji. De Treecko leek op te schrikken uit zijn gedachte en keek even overdonderd naar zijn trainer die knikte. “Dit is jouw moment, maatje,” sprak hij tegen zijn Treecko waarna Rose op zijn schouder neerstreek. Kenji liet zich dit geen tweede keer ontzeggen en rende vlug naar voren waar hij tegenover de Skitty ging staan. Hoewel het leek dat hij en Kenji goed getraind hadden was deze Skitty ook niet echt te onderschatten. Dat was met Rose ook het geval geweest. Geen tijd voor gebazel. “Skitty begin met een Tackle aanval!” riep Vince naar zijn Pokémon die zichzelf tegen de grond afzette. Mikey schrok op door de plotselinge roep van de jonge knul en keek toe hoe zijn Skitty met flink wat snelheid op Kenji afstormde. “Kenji ontwijk en sla terug met je Pound!” De Treecko knikte maar de Skitty was ietsjes sneller als dat hij was geweest en werd flink geraakt door de Tackle van de kat. Kenji werd naar achter gesmeten maar wist zich ondanks de kracht van de aanval overeind te blijven staan. “Kenji is alles oke?!” vroeg Mikey aan zijn starter maar deze grijnsde enkel naar hem. Geen seconde nadat hij de woorden had geroepen beval Vince zijn Skitty om een Double Slap uit voeren waarop Mikey alert opkeek. Dit ging geen tweede keer gebeuren.. no way! “Kenji spring ontwijk de Double Slap en doe je Pound nog een keer!” Zijn Treecko dook aan de kant waarna hij achter de Skitty kwam te staan en zijn lichtgevende staart tegen de kleine kat aan liet knallen die de aanval niet had verwacht. “..En doe nu je snel je Quick Attack!” riep Mikey nog voordat Vince een reactie kon geven.. dat had hij immers ook gedaan. Zodra Kenji weer op de grond stond lanceerde hij zichzelf tegen de Skitty aan die daarna even over de grond rolde en daar versuft bleef liggen. Desondanks kwam de Skitty gewoon weer overeind en schudde het van zich af. “Aargh.. Skitty doe je Attract!” gromde Vince naar de kleine kat die opkeek en vervolgens met haar kop knikte. Mikey fronste even een wenkbrauw toen de kleine kat een flirterige beweging maakte naar Kenji die verbaasd naar de Skitty keek. Buiten het feit dat de aanval in eerste instantie niets leek te doen werk de Treecko geraakt door iets dat verdacht veel op een hartje leek, kort daarna leek Kenji niet meer in staat te zijn om aan te vallen. Integendeel hij begon zich heel raar te gedragen. “..ehh Kenji.. wat gebeurt er?” stamelde hij ietwat overdonderd. De Treecko leek wel in een soort trance te zijn maar kort dit was gebeurt hoorde hij dat de Skitty een Sing uitvoerde. Shit nee, als deze aanval raakte dan was het afgelopen voor zijn Treecko. “Kenji! Kenji!” begon Mikey in een poging de Treecko bij zinnen te krijgen maar de groene Pokémon reageerde er totaal niet op. Snel wierp hij even een blik op de gigantische muziek noten die recht op zijn Pokémon afgingen maar Kenji wankelde een paar keer naar achteren waardoor hij de noten ontweek. Arceusdank dat de aanval niet had geraakt maar Mikey wist ook wel dat dit puur toeval was en dat een tweede keer fataal zou zijn. Vince echter, nam hiermee zijn voordeel in en liet zijn Skitty nog een Double Slap doen. “KENJI ONTWIJK!” schreeuwde Mikey in een poging de aandacht van zijn Pokémon te trekken want inmiddels was zijn Flareon erbij komen staan en moedigde ze samen met Chase en Rose de Treecko aan. Plots leek Kenji uit zijn trance te ontwaken en knipperde verwilderd met zijn ogen voor hij de Skitty op hem af zag komen. Ontwijken ging niet meer lukken maar als hij nu een Bullet Seed zou kunnen uitvoeren had hij nog een kans. De Treecko opende snel zijn mond waar echter niets uitkwam dan wat stof. Uit verdediging probeerde hij zich snel te beschermen door zijn armen voor zich te gooien en de aanval te incasseren totdat..
Het was opdat moment dat de Treecko begon wit op te lichten. Kenji begon langzaam te groeien waarbij zijn achterpoten groter en steviger werden, er vormden zich blaadjes om zijn armen en op zijn hoofd groeide er een blad die bijna eindigde tot op de grond. “Groooh!” bromde Kenji en haalde met zijn arm naar de Skitty uit die werd weggeslingerd en tegen de grond rolde. Mikey keek verrast op met wat tranen in zijn ogen toen hij opmerkte dat zijn Treecko was geëvolueerd in een Grovyle. Kenji zette zich af waarna hij met flink wat kracht een Pound uitvoerde waardoor de Skitty werd uitgeschakeld toen deze tegen een boom tot stilstand werd gebracht. Skitty probeerde versuft nog een poging te doen om op te staan maar zakte uiteindelijk in elkaar op de grond. Kenji sloeg tevreden zijn armen over elkaar terwijl hij grijnzend zijn ogen sloot. Vandaag had hij maar weer eens bewezen de beste zijn, harhar. Mikey rende naar zijn Grovyle toe waar hij zijn armen om de Pokémon heen sloot, het was voor hem best een verrassing geweest aangezien niemand dit had zien aankomen. “Goed gedaan, maatje,” sprak hij tegen het wezentje met een brede glimlach rond zijn lippen. “Grooovyyyle,” reageerde Kenji waarna hij liefkozend op de rug van de jongen klopte. Het was opdat moment dat hun moment samen verstoord werd door Vince die breed grijnzend zijn hand uitstak naar Mikey die het beduusd aannam. “Goed gevecht, man. Ik heb er van genoten,” zei de jonge knul op een enthousiaste toon waardoor Mikey hem aankeek en knikte. “.. je bent echt goed, ” gaf hij als reactie en liet Kenji hierop los om zich te richten op Vince. “.. en bedankt voor het mooie gevecht,” voegde hij er nog aan toe. Het was opdat moment dat Mikey een vrouwenstem de naam van Vince hoorde roepen waardoor de jonge knul hem gehaast gedag zei en ervandoor ging. Hierdoor werd Mikey weer alleen gelaten met zijn Pokémon en keek hen een voor een aan. Hij moest toegeven dat vandaag best pittig was verlopen en hij eigenlijk best moe was door alles dat er gebeurt was. Echter was het aantal gebeurtenissen nog niet over toen opeens Zoey aan zijn broekspijp trok en met haar pootje naar het ei wees dat op de grond lag. “Huh?” bracht hij er ietwat verbaasd uit en keek toe hoe het licht feller werd. Het ei dat zonet nu nog op de grond had gelegen vormde zich langzaam tot een Pokémon. Mikey kon er nog niet helemaal uit op maken wat voor Pokémon het precies was maar zodra het licht wat minder was geworden zag hij dat er een kleine schildpad op de plek van het ei zat. “Squirtle squir,” piepte het en keek breed glimlachend naar Mikey. Deze haalde echter zijn Pokédex erbij en richtte het op de kleine Pokémon;
Squirtle ziet er lief uit in het begin na zijn geboorte zwelt zijn rug op en verhardt het langzaam tot zijn schild. Het schild van Squirtle is niet om hem te beschermen de ronde vorm en de groeven in het schild zijn zo gemaakt dat Squirtle heel snel door het water kan zwemmen. Bij dreigend gevaar kan hij zijn lange nek in zijn schild verbergen vanuit zijn schild kan hij in het water precisie aanvallen doen. sprak het apparaatje met een metaalachtige stem.
Mikey knikte bedenkelijk op de woorden van het apparaat en stopte het terug in zijn zak waarna hij zich bukte om het wezentje op te pakken. Squirtle kroop gelijk tegen zijn borst aan zoals een baby zou doen en bleef in deze houding op zijn arm zitten. Mikey keek even naar zijn overige Pokémon die afwachtend naar de jongen staarde die eigenlijk geen idee had wat te doen met de kleine Pokémon.. behalve hem een naam geven. Dat was nog het lastigst van allemaal; namen verzinnen. Plots bedacht hij zich dat hij ooit een serie op tv had gezien die Arlo heette. De hoofdpersonage was gebaseerd op een Squirtle wat hij toen nog niet wist. Arlo was wel een stoere naam voor zijn Squirtle. “Wat dacht je van Arlo. Arlo de Squirtle?” vroeg hij toen aan de Squirtle maar deze was in een diepe slaap gevallen waardoor hij naar zijn andere Pokémon keek. Tegelijk stemde de wezentjes in met het voorstel waarna Mikey tevreden een blik wierp op zijn Pokémon, maar vooral op de Grovyle. Nu ging het uitdagen van de gym een stuk gemakkelijker als voor hij de Grovyle had hoewel Kenji nog veel meer training nodig had want evolutie hoefde niet te betekenen dat het daadwerkelijk ook meteen goed zou gaan.
