You're...

Silvie keek naar Mimi, ze had geprobeerd de Misdreavus mee te nemen, maar uiteindelijk had het spookje zich angstig verstopt achter een slapende Skiddo, die lagen er echt overal. De pokémon was simpel weg te bang voor vreemden om mee te kunnen door de stad, een drukke stad, op een dag moest het lukken, al was dat niet vandaag. Nova stond op een afstandje, de Salamence was het elektrische bord aan het onderzoeken. Natuurlijk had de draak weer geweigerd in haar pokébal te gaan, Nova wilde gewoon mee lopen en nieuwe dingen onderzoeken, in dit geval kwam er net een boodschap over het weer. Maar of de Salamence kon lezen. "Je bent hopeloos," zuchtte Silvie tegen Mimi terwijl ze de pokébal van de pokémon pakte, het spookje zat achter de slapende pokémon en wilde er niet meer weg. De Misdreavus leek blij te zijn bij het zien van de roodwitte bal en liet zich makkelijk opsluiten, als Nova maar zo was... Jammer genoeg was Nova een enthousiaste draak en geen timide spook. Gelukkig liepen de meesten met een grote boog om de Salamence heen, anders zou Nova die ook nog eens beter willen bekijken. Silvie hield er niet van op te vallen, maar door Nova was dat onmogelijk. Nu stond de Salamence op zo een afstand dat je niet kon zien dat ze bij elkaar hoorden, dus Silvie had even rust van de verbaasde, en soms bewonderende, blikken.
"Hallo daar." Silvie had net Mimi's pokébal in haar zak gestopt en keek verbaast op. "Hoi," glimlachte ze vriendelijk tegen de jongen voor haar. Nova keek om, Silvie ving de blik van de Salamence, van de nieuwsgierige snuit was af te lezen dat de draak ook wilde kennis maken. Nova liep op haar trainster en degene voor haar af. De jongen stond net met zijn rug naar de Salamence. Nova bleef stil staan, op een erg kleine afstand, en snoof nieuwsgierig. De warme adem van de draak kwam in de nek van de trainer. "Eh, Nova," Silvie keek met een wat onzekere blik naar haar pokémon, de Salamence keek terug en brulde vrolijk. En natuurlijk niet erg zachtjes.

Silvie sloeg haar hand voor haar ogen, Nova altijd. Het was vast nooit in de pokémon opgekomen om subtiel te zijn. De trainer voor haar was duidelijk wat geschrokken van de draak, en een pokédex werd geraadpleegd. Silvie luisterde naar het apparaat, ze kende de inhoud al goed, al klonk het allemaal wat dreigend. Nova was geen pokémon die andere zo maar kwaad deed, of in elk geval eentje die niet zo snel buiten haar zinnen kwam. "Is... Is dat jouw Salamance?" Silvie keek op, Nova keek ook nieuwsgierig terug. "Ja, het spijt me voor haar gedrag," Nova brulde vrolijk als antwoord, er zat natuurlijk geen spijt in haar ogen. "Ik ben Lubbock, by the way. En wat is jouw naam?" Silvie bekeek Lubbock even beter, door Nova had ze niet echt gezien tegen wie ze precies aan het praten was. Het groene haar was best appart. "Ik ben Silvie." Antwoordde ze, Nova vond het niet echt leuk om genegeerd te worden en liep om Lubbock heen om half achter haar trainster te gaan staan. "En dit is Nova," ging ze verder terwijl ze een duw gaf tegen de kop van de Salamence. Nova had zich over Silvie's schouder gebogen om een beter zicht te hebben op de trainer voor haar. Silvie wist meestal niet of ze trots moest zijn op dat ze de draak als pokémon had, of dat ze juist moest schamen voor het gedrag van de pokémon. Waarschijnlijk beide, maar nu was het meer het tweede. Het werd een niet al te beste eerste indruk...

"Indrukwekkende Pokémon heb je daar, zeg. Mijn Pokémon is een stuk minder indrukwekkend." Silvie keek Lubbock even verbaast aan. "Het maakt toch niet uit welke pokémon je hebt, als het je vrienden maar zijn," glimlachte ze, ze wierp een blik op Nova, soms zou ze liever hebben dat het een wat onopvallende pokémon was, iets zoals een vogel. Pidgeys waren heel normaal... Niet dat ze een andere pokémon wilde, alleen kon een Salamence soms lastig zijn in drukke gebieden. Vooral die die niet in hun pokébal wilden. "Heb je haar zelf tot een Salamance getraind? Of heb je Nova van iemand gekregen toen ze al een Salamance was?" Silvie keek Nova even aan, de draak had ook net haar hoofd gedraaid. Daarna keek ze weer terug. "Ik heb haar als ei gevonden, zo'n drie maanden geleden. Je mag haar zien als een overmaatse Bagon." Gaf ze als antwoord met een kleine grijns op haar gezicht. Nova gaf een speelse duw. Silvie struikelde bijna door de kracht van de pokémon. Nova kende haar krachten nog niet zo goed, dat was duidelijk.

Silvie sloeg haar arm om de nek van haar draak toen ze bijna viel, niet dat Nova ook zou vallen, maar zou zou dat dan niet. "Misschien dat Wire, mijn Pokemon, Nova wil ontmoeten?" Nieuwsgierig keek de brunette naar Lubbock, Wire, wat voor pokémon zou die naam dragen. De Spinarak die uit de pokébal van de jongen kwam leek wat te schrikken van Nova. "Silvie, Nova, dit is Wire, mijn Spinarak." Silvie bekeek de kleine pokémon aandachtig, ze zag de spinnen wel eens in het bos waar ze woonden, of op de zolder. "Wire ziet er leuk uit, heb je hem al lang?" Vroeg ze nieuwsgierig aan Lubbock. Nova trok zich ook los om een stapje dichterbij te doen en haar snuit tot voor de Spinarak te brengen. Ze brulde vriendelijk, en gelukkig wat zachter dan eerst. Als ze de spin aan het schrikken maakte kreeg ze nog een laag web over zich heen, en of de draak daar zin in had. Silvie betwijfelde het. Nova was een nogal nieuwsgierige pokémon, het kon haar wel eens in de problemen brengen.

"Ik heb hem al een hele tijd, iets van zes of zeven jaar of zo.. Maar in het begin had ik een soort hekel aan hem, ik wilde namelijk een coole Pokémon, zoals ik dat toen noemde, in plaats van zo'n veelvoorkomende Spinarak." Wire leek even beledigd, de kleine, groene pokémon was het niet met zijn trainer eens. Stel je voor, hij niet cool. Silvie keek even bedenkelijk naar de Spinarak, ze vond alle pokémon ongeveer wel even leuk, al had ze het niet zo op een paar verschillende fairy's, Slurpuffs en zo. Maar ja, zij was opgegroeid met allerlei verschillende pokémons om zich heen. "Ik heb verder ook niet echt veel indrukwekkende pokémon, buiten Nova," zei Silvie wat bedenkelijk, Nova werd altijd nagestaard, echt vervelend. "Ik heb thuis een Umbreon en zijn Eevee dochter, en nog een Zebstrika, Croconaw en Misdreavus in mijn team." Noemde ze op, Night en zijn Eevee, Storm, Aqua, Mimi, ze was er geen vergeten. Veel pokémon had ze ook niet, voor een breeder dan, al hadden de meesten trainers er meer, ervaren trainers, dat wel. "Maar ik ben geen trainer, dat is meer een hobby, ik ben een breeder." Glimlachte ze wat verlegen. Silvie was stiekem redelijk trots op het feit dat drie van de zes pokémon die ze had niet vangbaar waren in Kalos, Nova niet meegeteld, niet dat dat de reden was dat ze de pokémons had genomen. Er zaten verschillende redens aan vast. Silvie dacht er ook over Storm en Aqua even thuis te laten, ze had de beide pokémons getraind en ze waren aan wat rust toe. En misschien vond Storm het wel leuk haar dochter weer te zien, de laatste Eevee van het nest. Dan kon ze zich richten op Nova, die nodig nog wat training nodig had om haar krachten onder controle te krijgen, en Mimi, de Misdreavus was nog steeds voor alles bang. Er was nog veel te doen, en dan zouden Aqua en Storm niet genoeg aandacht krijgen, dan konden die twee beter thuis wat plezier beleven, en daar misschien nog wat trainen.

"Nou, Dan heb je alsnog indrukwekkendere Pokémon dan dat ik he--AUW!" Silvie keek verbaast naar de Spinarak die zich had vastgebeten in het been van zijn trainer. Nova deed ook wel eens moeilijk, maar ze beet niet, gelukkig. Dat zou ze waarschijnlijk niet zonder ernstige schade overleven. "WIRE, IK WAS NOG NIET UITGEPRAAT!" Wire leek nogal boos op zijn trainer, blijkbaar snel op zijn tenen, of poten, getrapt, alle zes. "Gaat het?" Silvie keek Lubbock wat bezorgd aan, als Wire zijn posion sting gebruikte kon het gevaarlijk worden. Maar dat werd meestal met de stekel gedaan. "Voor een breeder heb je wel goede en waarschijnlijk ook sterke Pokémon." Silvie haalde haar schouders op. "Het valt mee," zei ze wat bescheiden. Hoe sterk haar pokémon waren wist ze niet precies, maar alleen Nova was erg sterk, en daarna Storm en Aqua, maar de rest... Mimi nog misschien, maar dat was omdat ze zichzelf steeds moest verdedigen. "Wat doe jij eigenlijk hier in Lumiose?" Vroeg Silvie nieuwsgierig, zij was hier voor het aankomende contest, maar het was erg onwaarschijnlijk dat Lubbock daar aan ging meedoen. Nova had de laatste tijd getraind en werd steeds beter, ze deden beide alleen mee voor de lol. Trainen was immers alleen Silvie's hobby, en contests kwamen daar ook bij.

"Ik ben afgelopen week hier in Kalos aangekomen, in Coumarine City of zo." Hieruit kon Silvie opmaken dat Lubbock niet uit Kalos kwam, zo als zij. "Vanuit daar ben ik naar Lumiose gegaan, vooral omdat dit het middelpunt van de regio is en ik vanuit hier bijna overal heen kan." De brunette knikte en keek even naar de drukke straat. Je kon vanuit Lumiose inderdaad erg veel verschillende kanten op, ook naar Geosenge, maar dat lag nogal ver weg. Gelukkig kon Nova snel naar huis vliegen, ze kende de route. "En wat is de reden dat jij in deze stad bent?" Silvie keek weer terug, ze ving nog net op dat Wire een boze blik kreeg van zijn trainer. "Ik ben hier voor het contest, ik dacht dat het wel leuk zou zijn om mee te doen." Antwoordde ze met een glimlach. "Ik doe mee met Nova, mijn Misdreavus is namelijk nogal bang voor.. eh, alles." Silvie wist niet goed hoe ze het moest zeggen, Mimi was bang voor bijna alles, dat kon ze niet ontkennen. "Uit welke regio kom je eigenlijk?" Vroeg ze, na even stil te zijn, nieuwsgierig. Silvie was nog nooit buiten Kalos geweest, ze was wel eens als klein meisje wel eens met haar tante door de regio gereisd, en had de meeste steden al gezien. Maar dat hadden ze niet zo vaak gedaan. Al was ze al vaker in Lumiose geweest, per vogel, voor inkopen en zo. Geosenge had het kleinste inwonersaantal in heel Kalos, dan moest je naar andere steden voor grote inkopen.