Heb je altijd al een Pokémon trainer, coördinator of breeder willen zijn? Of bewandel jij liever het gevaarlijke pad van een Team Rocket Grunt? Samen met andere leden schrijf jij het verhaal van jouw geheel eigen personage. Doorkruis regio's, vang je favoriete Pokémon en maak nieuwe vrienden onderweg. Laat het avontuur beginnen!
Onderwerp: [HF] Fabulous Slowpoke di okt 21, 2014 9:44 pm
RAVEN STRIDER
Nogmaals probeerde Raven te bedenken waarom hij dit in godsnaam deed. Omdat er een zeker persoon was die hem dwong, dat was waarom. En hij had een weddenschap verloren, dus hij kwam er niet onderuit. Maar, toen hij bij het festival aankwam, draaide hij zich het liefst weer om. Nanook niet, die rende vrolijk vooruit om mensen bang maken met z'n zogenaamd hele enge spookpak. In feite was het gewoon een klein laken met twee gaten, maar Nanook vond het helemaal geweldig. Raven perste zijn lippen even samen. Hij had er in ieder geval lol in. Raven kon bij elke stap die die zette wel door de grond zakken, en hij dankte Arceus op zijn knieën dat hij niet kon zien wie er allemaal naar hem staarde. Naar z'n roze, pluizige Slowpoke pak. Dit was absoluut niet oké.
Het had lang geduurd voordat ze een stap buiten het huis had gezet. Haar Eevee, Sachi, had haar letterlijk naar buiten geduwd en dat deed het meisje niet echt veel goed. Een onstabiele houding liet zien hoe onzeker ze wel niet was, alsof een duwtje haar omver kon duwen. Ze had nog nooit zo lang gedaan over het verlaten van een huis. Met een ietwat boze blik keek ze naar de Eevee, die zich had verkleed als Umbreon -erg origineel *kuch kuch*-. Ze had gewoon een soort van spray gekocht en Sachi zwart gemaakt waarna ze met speciale verf gele cirkels had gemaakt op de Eevee. Nu leek ze op een pluizige Umbreon. En zij? Zij leek op een vogel, want ze had vleugels. Een Honchkrow dat was ze... Een grote, kraai... Met een hoed. Ietwat verlegen trok ze haar handen omhoog zodat de veren van het pak wat duidelijker werden. Even wilde ze naar een kap grijpen, maar het plotse besef van het kaploos zijn, liet haar blozen. De rode lenzen die ze had ingedaan vond ze dan wel weer leuk. Rustig zette ze een stap naar voren toen ze haar hand vlug naar de hoed verplaatste en die wat naar voren duwde. Daarna liet ze haar hand zakken en trok ze de witte, pluizige sjaal wat op zodat haar neus niet te zien was, enkel de rode ogen. Ze liet haar blik dan ook even naar de Eevee gaan, diee haar grijnzend aankeek. Daarom dacht ze ook dat ze er belachelijk uitzag. Ze kon nooit echt rekenen op steun van de Eevee. Ze keek daarom ook even nijdig naar haar. Toen de Eevee even haar blik van haar haalde en vlug voor haar keek, verscheen een nog gemenere lach op haar gezicht. Nog voor Tawn kon kijken wat het was, had de Pokémon haar al een harde duw gegeven waardoor ze wankel opzij stapte en zo tegen iemand aanliep. Wel meteen draaide ze zich naar de jongen toe, een beschaamde blik in haar rode ogen. Toen ze echter zag hoe hij gekleed was, grinnikte ze zachtjes, maar dankzij haar sjaal was dit niet echt te zien. "Sorry," zei ze zachtjes op een toch wat vrolijke toon.
