Double Trouble

Silvie liep over de stenen, ze was op weg naar Camphrier Town, en het was best een eindje lopen. Nu liep het meisje over het pad waar ze al over had gelopen om van het uitzicht te genieten een paar dagen eerder. Nova liep ook naast haar, al was het nu achter haar, alleen de trap al had de Shelgon vermoeid en nu liep ze trots door, al kon je wel zien dat ze het tempo moeilijk bij kon houden. Silvie zag het uitsteeksel en keek even naar de zee, ze moest toch even wachten op haar pokémon. Het uitzicht was mooi, al was het mooier geweest als het zonsondergang was geweest, de zon wierp een mooie glinstering op het water en het leek alsof je de water pokémon kon zien zwemmen. Een schreeuw klonk achter het meisje, Silvie draaide zich om en keek Nova aan, de Shelgon stond klaar om verder te gaan, met een avontuurlijke blik in haar ogen. De breeder knikte en liep verder, het uitzicht achter zich latend. Naarmate ze verder de berg op merkte Silvie het grote gebied met gras op, hier zouden veel wilde pokémon zitten, interessant. Ze liepen verder, volgends de kaart moesten ze door een grot. Silvie rilde even, er zat van alles in een grot, van Zubats tot Axews. Nova leek zich geen zorgen te maken, niet dat ze het echt kon zien, de ogen van de Shelgon stonden altijd dreigend. En je moest de pokémon goed kennen om te weten dat ze vrolijk keek. Een groep pokémon naderden, het waren een grote groep Wingulls met een Peliper als leider. De wilde pokémon waren geen dreiging, maar toch ging Silvie ze uit de weg, Zubats in je haar was vreselijk, maar een Wingull wilde je al helemaal niet. De vogels vlogen voorbij en het meisje kon het niet laten de twee soorten te scannen, wat nieuwe informatie voor haar pokédex. “Wingull, the Seagull Pokémon. It makes its nest on steep sea cliffs. Riding updrafts, it soars to great heights. Catching sea winds with its long wings, it soars as if it were a glider. It folds its wings to rest.” Oke, niet dat ze hier veel aan had, maar je kon het best zo veel mogelijk pokémons geregistreert hebben, het zou handig zijn als de professor er naar wilde kijken. Silvie scande de Peliper en hoorde duidelijk een zuchtend geluid van Nova. “Pelipper, the Water Bird Pokémon. It is a messenger of the skies, carrying small Pokémon and eggs to safety in its bill. It dips its large bill in the sea, then scoops up numerous prey along with water.” Silvie wachtte tot de zwerm vogels verder was gevlogen en liep toen verder over de route. Nova leek wat geïrriteerd, ze scande haast elke wilde pokémon die ze tegenkwam en de Shelgon leek er ook niet al te blij mee. Al kon Nova er natuurlijk niks tegen doen, zij was nog steeds de pokémon en Silvie was haar trainster. De weg was redelijk rustig, totdat... Een witte pokémon verscheen voor Silvie, het meisje keek verbaast naar de wilde pokémon. De pokémon brulde en leek haar iets te willen laten zien, voordat ze meeging hield Silvie haar pokédex voor de witte pokémon. “Absol, the Disaster Pokémon. It senses coming disasters and appears before people only to warn them of impending danger. It appears when it senses an impending natural disaster. As a result, it was mistaken as a doom bringer.” Rampen? Dat klonk niet goed. “Wat is er, Absol?” Vroeg Silvie in de hoop dat de pokémon haar kon verstaan. De Absol brulde zacht en gebaarde met haar horn, daarna liep ze richting een paar bomen. Silvie besloot de pokémon te volgen, ze had Nova om haar te beschermen. De Absol bracht haar naar een open plek, voordat ze er aankwamen was er luid gesis en gebrul te horen. Bezorgd liep Silvie sneller, het leek alsof er een pokémon in gevaar was, zelfs Nova zette de vaart er in. Een groep witrode pokémon had een slang ingesloten en waren genadeloos het dier aan het krabben. Silvie keek met afschuw toe, de slang had al erg veel wonden, ze pakte haar oude, trouwe pokédex om te kijken of dit de pokémons waren van wat ze dacht dat het waren. “Zangoose, the Cat Ferret Pokémon. Its fur would all stand on end if it smelled a Seviper nearby. Its sharp claws tear up its foes. It has feuded with Seviper for many generations. Its sharp claws are its biggest weapons.” En. “Seviper, the Fang Snake Pokémon. Constant polishing makes the edge of the blade on its tail extremely sharp. It's Zangoose's archrival. In battle, it uses its bladed tail to counter any Zangoose. It secretes a deadly venom in its tail.” Silvie stond toe even te kreunen, aartvijanden. De jonge Seviper was in de handen gevallen van een groep Zangoose en die waren duidelijk niet goedgesteld. Nu was de wilde slang aan de verliezende kant en zou misschien wel kunnen sterven als de Zangoose verder zouden gaan. “Nova,” door de toon in de stem van Silvie was het duidelijk voor de Shelgon wat ze moest doen. Nova rende naar voren en headbutte de dichtsbijzijnde Zangoose. De groep rende met een kreetje uit elkaar, met een woedende blik richte ze zich tot Nova, met uitgestoken klauwen. Nova brulde en vuurde een ember op de wilde, woeste pokémon af. De Zangoose vielen aan met scratch, de aanvallen hadden bijna geen zin, Nova’s schild was te dik om haar schade toe te brengen. De wilde Zangoose kregen na een paar keer de aanval uit te voeren door dat de Shelgon het niet voelde en gingen door op een andere methode. Ondertussen was de Seviper wat opgeknapt en had de kans om weg te komen. Helaas was de slang woest op haar aanvallers en mengde zich in de strijd. De Seviper viel aan met een Venoshock, de jonge pokémon was verrassend sterk, want een Zangoose viel uitgeschakeld neer nadat die was geraakt door de giftige staart van de slang. De Zangoose richte zich bijna meteen weer tot de andere pokémon, Nova negerend. De Shelgon was net bezig geweest met een rage aanval. Silvie keek toe, de Seviper kon nog zo sterk zijn, er waren gewoon te veel Zangoose om te winnen. Ze telde er veertien, dertien nu er eentje was uitgeschakeld. “Nova, draco meteor,” Nova keek even verbaast naar haar trainster, ze mocht de aanval niet al te vaak doen, in elk geval niet totdat ze de krachtige aanval onder de knie, poot, had. Een witte gloed scheen op de hoogte van haar buik en gleed naar haar mond, met een brul schoot de Shelgon de witte bol de lucht in, Silvie hield haar adem in en keek hoe de bol in meteoren uitspatte. De witte gloed die als speren op de grond neer sloeg werd als eerste opgemerkt door de kleinste Zangoose, de pokémon gaf een schreeuw van verrassing en rende weg, slimme pokémon. De andere hadden niet zo veel geluk, veel Zangoose werden geraakt door de draco meteor en vielen neer. De Seviper kon de stenen makelijk ontwijken en verschool zich achter een steen. Na de krachtige aanval waren er nog een paar wilde pokémon die overeind stonden, drie Zangoose om precies te zijn. De overgebleven pokémon keken even ontzet naar Nova, die tot voor kort niet gevaarlijk had geleken, en rende daarna weg. De Seviper gleed tevoorschijn en leek Nova te willen bedanken, de Shelgon kreeg, voor ze er erg in had, een soort voorzichtige knuffel, en keek toen toe hoe de slang weggleed om zichzelf te verzorgen. Silvie zuchtte en keek haar Shelgon aan, Nova keek terug en had een vriendelijke glans in haar ogen. Ze liepen weer verder, wat logisch was. Onderweg zag Silvie nog een Spoink en zelfs een Bagon, die Nova met verbaaste blik nakeek. Uiteindelijk, na een steile heuvel, kwam Silvie aan bij een grot. De opening zag er niet erg uitnodigend uit, het gekrijs van Zubats was vaag hoorbaar. “Nou,” Silvie keek naar Nova. “Laten we gaan,” de brunette liep de grot in, het was donker, maar een vaag licht scheen in de grot. “Nova?” Na een paar meter was het veel donkerder geworden en Silvie zag geen had voor ogen. Nova brulde en streek langs haar trainers been om te laten zien waar ze was. Silvie hield haar hand op het schild van de Shelgon, Nova vond het niet erg en liep rustig door. Na een paar meter voelde de breeder wat langs haar haar vliegen. “Nova, wat licht alsjeblieft,” de Shelgon vuurde een ember door de grot. Voor een moment wenste Silvie dat ze Nova niet het commando had gegeven voor de vuuraanval, boven en voor hun hingen ontelbaar veel Zubats die nu opgeschrokken door het licht begonnen te vliegen. Snel bukte de breedster, de Zubats vlogen boven haar en ze zat nu op de hoogte van Nova. De meeste vleermuizen vlogen over het meisje en haar pokémon heen, maar een verwarde wilde pokémon vloog in Silvie’s haar. Het meisje gilde en Nova schrok daar weer door, de Shelgon sprong met een grom weg en vuurde nog een ember in de grot. Tot Silvie’s geluk niet in de richting waar zij zat met de Zubat die verstrikt zat in haar redelijke lange haar. De vleermuis kon weg komen en toen de pokémon verward wegvloog was het geluid van krijsende pokémon weg. Silvie keek in de duisternis, opeens voelde ze wat tegen haar hand en smoorde ze een gil. Gelukkig was het alleen Nova die blijkbaar beter in de duisternis kon zien dan zijzelf. “L-Laten we gaan,” stotterde de breedster. Silvie ging staan en liep door met haar Shelgon, Nova leide haar veilig door de brede gang en zorgde er voor dat er geen wilde pokémon meer waren die er over nadachten op de brunette af te vliegen. De uitgang kwam redelijk snel in zicht, blijkbaar was het geen grote grot.

Silvie ademde diep in en uit, de frisse lucht was fijn na de tocht door de grot. “Op naar Camphier dan maar,” mompelde ze en begon te lopen. Blijkbaar lag er nog een hele route achter de grot, na even lopen kwamen Silvie en Nova langs een groot, oud gebouw. Het meisje stond even stil en bekeek het gebouw, ze had er ooit van gehoord. Het Battle Chateau, misschien kon ze er ooit heen gaan, je kon er titels winnen door te vechten. Maar nu was er geen tijd voor en liepen de beide verder. Daarna kwam Silvie langs een fokkerij, de openbare fokkerij, normale trainers konden er pokémons fokken, maar het was prijzig. Na een brug kwam Silvie bij een splitsing, een leide naar Camhrier en de andere naar een kasteel, verderop waren de berrie fields, daar wilde ze ook nog heen. Silvie nam de weg naar de stad en zodra ze de poorten door ging merkte ze dat haar pols trillen. De brunette accepteerde het bericht van haar holocaster, Natan kwam in beeld. “Silvie?,” hij kreeg een blik terug van ‘ja, wie anders’. “Ik bel over Tuesday, hij word niet geaccepteerd door zijn zusjes, hij speelde wat.. ruw en nu negeren ze hem of irriteren,” Silvie wist dat dit een van de Eevees was. Toen ze Aqua had opgehaald had ze de baby’s gezien, en Tuesday had alleen gezeten. “Ik wilde vragen of je hem mee kan nemen, of een ander huis kan vinden, ik zal je ook de huidige situatie laten zien,” Natan richtte de catser op een groep Eevee’s, eentje zat alleen en een groep van drie zat ergens anders te gniffelen. Opeens kwamen de drie pokémons in actie, Natan maakte een kreunend geluid, de drie Eevees kwamen op Tuesday af en eentje had een strikje in haar bek, de bedoeling was duidelijk. Tuesday begon met rennen. “Oke, oke, ik snap het,” zei Silvie snel, voor de baby Eevee die werd achtervolgd door zijn zusjes. “Stuur hem maar hierheen, ik zoek een huis voor hem,” Natan kwam weer in beeld en knikte, hij beëindigde het gesprek en Silvie wist dat ze naar het pokécenter moest.

Aangekomen in het pokécenter kon ze de Eevee meteen ophalen, Silvie pakte de pokébal en liet de Eevee er uit. Tuesday keek nieuwsgierig om zich heen, blij dat hij weg van zijn zusjes was. De brunette ging zitten op een van de bankjes en keek de Eevee aan. Nova lette ook op de pokémon en gromde soms waarschuwend als de Eevee te ver weg ging. “Wat moet ik nu met je,” zuchtte Silvie.

& Lynn

Met haar maatje aan haar zijde en een nieuwe gevulde Pokéball in één van haar zakken door de straten van het oude Camphrier Town. Met haar hoofd nog bij haar laatste gevecht van het toernooi liep Lynn met haar handen in haar zakken in een stevig tempo door. Ze wilde nu zo snel mogelijk bij de eerste Gym aankomen, daar had ze naar haar idee al veels te lang mee gewacht. Het ontmoeten van zoveel mensen die hun eerste badge al bemachtigd hadden, had haar vastberadenheid om terug te gaan naar Santalune alleen maar aangewakkerd. Zara maakte een vrolijk kreetje en week van Lynns zijde. Het zwartharige meisje keek op en zag een Eevee en nog een Pokémon die ze niet meteen herkende voor een bruinharig persoon op een bankje zitten. De Purrloin liep op de twee andere Pokémon af en miauwde vrolijk een begroeting. Lynn zuchtte even, het liefst zou ze nu gewoon doorlopen omdat haar reis anders alleen maar langer zou duren, maar ze wist hoe haar maatje was. Als ze onbekende Pokémon in het oog kreeg, zou ze niet rusten totdat ze kennis met hen had gemaakt. Rustig liep het zwartharige meisje achter de katachtige Pokémon aan, die nu voor de neus van de onbekende Pokémon stond. Lynn nam een moment om de Pokémon in zich op te nemen. Het grootste gedeelte van zijn lichaam leek te bestaan uit een grijsachtig schild waaruit gele, nogal boze ogen de wereld in keken. De poten van de Pokémon waren een donkerdere kleur grijs en rood, en Lynn nam daarom aan dat het gedeelte van het lichaam dat in het schild verstopt was vast ook grijs zou zijn. Hierna richtte het zwartharige meisje haar ogen op het meisje. "Hey," De persoon had net iets gezucht en deed Lynn daarmee denken dat er iets aan de hand was. "alles.. Goed?" De laatste keer dat ze zoiets gevraagd had, was het niet al te goed afgelopen met Zara, maar Lynn hoopte gewoon dat niet iedereen zo zou reageren op de simpele vraag die ze net gesteld had.

Een paarse pokémon kwam aangelopen en ging voor Nova staan. De Shelgon, die even niet echt op de Eevee had gelet, keek de nieuwe pokémon nieuwsgierig aan. "Hey, alles.. Goed?" Silvie keek op, de  Tuesday zag zijn kans om weg te rennen. Snel pakte zijn trainster hem op en een wat geïrriteerde uitdrukking kwam op zijn gezicht. "Eh.. Ik heb deze Eevee, en hij heeft een nieuw huis nodig, maar ik weet niemand die hem in huis zou willen nemen," Silvie keek even naar het bruine vacht in haar armen. "En dus nu zit ik met hem opgeschept," ging ze met een glimlach verder. De brunette had echt geen idee wat ze met een Eevee moest, natuurlijk waren het erg leuke pokémon, maar ze wilde niet bepaald een tweede Umbreon. "Ik ben Silvie," stelde ze zich snel voor. Silvie keek naar de paarse pokémon die blijkbaar van het meisje was, het leek een poes en zag er best sterk uit.

Op het moment dat het oudere meisje naar Lynn opkeek, rende de Eevee weg. De brunette pakte hem snel op en Lynn keek weer naar haar toen ze begon te vertellen. Een Eevee die geen thuis kon vinden, opvallend. Op zich waren Eevee erg gewilde Pokémon vanwege hun schattigheid en de vele evoluties. Lynn fronste lichtjes terwijl ze in kleermakerszit op de grond ging zitten voor het bankje. "Da's vervelend." Begon ze "En je kan hem niet gewoon zelf houden?" De brunette stelde zichzelf voor als Silvie en keek naar Zara. "Lynn, en dat daar is Zara. Aangenaam." Sprak het zwartharige meisje met een glimlachje, waarna ze weer na begon te denken over de Eevee. Het zou haast niet aan het feit dat het een Eevee was kunnen liggen, wat zou betekenen dat het aan zijn of haar gedrag zou liggen. "Is het een jongen, trouwens?" De meeste Eevee's waren jongens en deze zag er ook niet bepaald meisjesachtig uit nog steeds had Lynn geen idee wat er aan de hand zou kunnen zijn, dus besloot ze het maar gewoon te vragen. "Eh, waarom moet er een nieuw huis voor hem gevonden worden?" Vroeg ze terwijl ze Zara een aai gaf en daarna opkeek naar het meisje op de bank. Zara snorde eventjes en keek daarna nieuwsgierig terug naar de Pokémon tegenover haar. Dat herinnerde Lynn eraan dat ze deze Pokémon nog niet kende. Ze haalde haar Pokédex uit een van haar zakken en na even vragend naar Silvie gekeken te hebben richtte ze het ding op de nog onbekende Pokémon. "Shelgon, the Endurance Pokémon and the evolved form of Bagon. Its armored body makes all attacks bounce off. The armor is too tough, however, making it heavy and somewhat sluggish. Within its rugged shell, its cells have begun changing. The shell peels off the instant it evolves." Het zwartharige meisje borg haar Pokédex weer op en keek een moment naar de Shelgon. Ze vroeg zich af waar deze Pokémon nog in zou veranderen, want de informatie die ze net te horen gekregen had liet daar geen twijfel over bestaan.

"Da's vervelend. En je kan hem niet gewoon zelf houden?" Silvie schudde haar hoofd. "Ik denk niet dat hij in mijn team past, en ik heb thuis nog drie van zijn zusjes zitten," even grinnikte het meisje, het zien van de opgejaagde Eevee was een grappig beeld geweest. "Lynn, en dat daar is Zara. Aangenaam. Is het een jongen, trouwens?" Silvie knikte als antwoord. "Eh, waarom moet er een nieuw huis voor hem gevonden worden?" De brunette glimlachte en zette de Eevee even op de grond, hij rende meteen richting Zara toe, maar toen hij dichterbij kwam maakte Tuesday opeens een noodstop en keek de Purrlion geschrokken aan. Silvie keek er even peinzend naar en begon toen te vertellen. "Tuesday, heb ik begrepen, is nogal een ruwe speler, en hij heeft dus drie zusjes. Dat ging blijkbaar niet helemaal goed en ze sloten hem eerst buiten. De Eevee's worden verzorgd door een vriend van me. En hij liet me zien hoe de Eevee door zijn zusjes werd achtervolgd, met een strikje." Silvie kon het niet laten even te lachen, Nova keek even verbaast op, maar ging toen verder met het bestuderen van Tuesday. De breeder negeerde de pokédex, het was normaal dat onbekende pokémons werden gescand, en zuchtte even. Tuesday probeerde zich net te verstoppen achter een verbaasde Nova, Silvie had geen idee waarom de Eevee zich verstopte, al het was omdat Zara een poes was, kon hij waarschijnlijk niet zien dat Nova ook een meisje was. Of de Purrlion deed hem te veel denken aan zijn drie zusjes...

"Ik denk niet dat hij in mijn team past, en ik heb thuis nog drie van zijn zusjes zitten," Lynn keek een moment de brunette wat verbaasd aan. Drie? "Da's een grote familie dan, als je de ouders er nog bijtelt." Lynn bedacht zich dat dit meisje dan waarschijnlijk een Breeder moest zijn, of gewoon fan van Eevee's. De Eevee werd op de grond gezet en ging meteen op Zara af. Die draaide zich om, van plan om de nieuwkomer vrolijk te begroeten toen hij plots stopte. Verbaasd keek de Purrloin de bruine Pokémon aan en hief aarzelend een poot om hem te begroeten. Lynn keek weer naar de brunette toen die begon te vertellen. Een ruwe speler die bang is voor strikjes, dus. Bijzonder. "Dat is inderdaad problematisch." Sprak Lynn terwijl haar ogen weer naar het groepjes Pokémon afdwaalde. De Eevee, Tuesday, was zich aan het verstoppen achter de Shelgon. Zara keek met een verward fronsje toe en stapte daarna vliegensvlug om de Endurance Pokémon heen om de Eevee een joviale klap op zijn schouder te geven als welkom. Lynn kon het niet laten om te grinniken. Zara had altijd verschillende manieren om een Pokémon te begroeten, soms was het alleen een vrolijke miauw, soms een zwaai van een poot en heel soms gaf ze nog wel eens een vriendschappelijke, nog redelijk zachte klap. Het zwartharige meisje was er nog steeds niet achter waarom haar maatje iedere Pokémon anders begroette, met ging ervan uit dat het misschien met het gedrag van die Pokémon te maken had. Waarom ze dan nu een bangige Eevee op zijn schouder had geslagen, begreep Lynn niet helemaal. "Maar het ziet ernaar uit dat hij wel met je Shelgon om kan gaan, lijkt me zo." Merkte ze op.

"Da's een grote familie dan, als je de ouders er nog bijtelt." Dat was Silvie met Lynn eens. "Ja, een van de ouders heb ik in mijn team, en de andere, een Umbreon, zit thuis," automatisch sloot Silvie's hand om de pokébal van Storm, misschien kon de moeder haar kleintje wat kalmeren. "Dat is inderdaad problematisch." Het meisje grinnikte even. Tuesday kon zich niet lang verstoppen achter Nova, hij kreeg een vriendschappelijke klap van Zara en kromp even ineen. Alsof hij bang was dat er een strikje magisch uit haar poot zou komen. "Maar het ziet ernaar uit dat hij wel met je Shelgon om kan gaan, lijkt me zo." Dat was ook waar, maar Silvie had er haar theorieën voor. "Ja, maar Nova ziet er niet bepaald uit als een meisje," een beledigd gesnuif kwam van de Shelgon, maar Silvie bestede er geen aandacht aan. "Goed, ik ga kijken of Tuesday's moeder raad weet," glimlachte Silvie. Ze drukte op het knopje van de pokébal en de Biltzle kwam uit de pokébal. Storm liep op de Eevee af en hinnikte verbaast, maar daarna likte ze zachtjes het vacht van de pokémon.

De brunette vertelde dat één van de ouders in het team zou zitten en dat de andere ouder, een Umbreon, thuis zou zitten. "Umbreons zijn wel leuk." Merkte Lynn op, ook al had het niet veel met het onderwerp te maken. Persoonlijk vond ze de meeste Eeveelutions wel leuk, al vond ze Glaceon en Sylveon iets minder. "En je hebt al gedacht aan het verkopen van de Pokémon?" Opperde Lynn. Nu ze hier toch was, kon ze net zo goed proberen te helpen, was haar redenering. "Ik weet zeker dat er minstens één persoon op aarde rond moet lopen die een Eevee wilt." Voegde ze er met een glimlachje aan toe, waarna ze haar blik weer op Zara en de bruine Pokémon richtte. Even kromp de Eevee ineen, hij leek bang voor iets dat niet komen moest. Zara merkte het in haar enthousiasme niet echt op en ging voor de Pokémon zitten, hem rustend en ietwat afwachtend aankijken. De oudere Trainer antwoordde dat de Shelgon, Nova, er niet uitzag als een meisje. Het beledigde gesnuif van de Pokémon in kwestie deed Lynn even lachen. "Ach ja, ieder zijn angst. Voor de een zijn het Bug-types, voor de ander meisjes." Zei Lynn met een glimlach en een schouderophaal. Als zij zusjes had gehad die haar achtervolgden met strikjes, zou het zwartharige meisje ook spontaan een meisjesfobie krijgen. Dat zou nogal problematisch zijn gezien ze zelf een meisje was, maar daar dacht Lynn niet echt over na omdat Silvie net weer gesproken had. Een zwart met witte Pokémon verscheen die het zwartharige meisje herkende als een Blitzle. De zebra-achtige Pokémon liep op Tuesday af en likte zijn vacht. Zara schoof een stukje naar achteren en keek geamuseerd toe. Wat schattig toch.

Tuesday leek helemaal niet zo blij dat zijn moeder zijn vacht schoon kwam likken, de Eevee keek gegeneerd en zijn oortjes hingen naar onder. Silvie kon een gegrinnik niet onderdrukken en keek toe hoe de kleine Eevee van de ene hel naar de andere ging. En dat terwijl Storm helemaal niet moederlijk was, misschien deed de Blitzle het alleen voor de goede orde. "Hou maar op," grinnikte Silvie tegen haar Blitzle, Storm keek even op en liep toen naar haar trainer. Tuesday ging rechtop zitten en likte wat gegeneerd zijn vacht. Het meisje richtte zich weer tot Lynn. "Ik zou hem best willen verkopen, maar dan toch, ik moet dan wel iemand vinden en snel. Ik vind het niet erg waar hij heen gaat en of ik er iets aan verdien, maar ik wil gewoon een goed thuis voor hem," Silvie zuchtte, Tuesday kon zeker niet in haar team, vooral als hij bang was voor meisjes, ze had er drie, inclusief zijn moeder. En dat zou wat pijnlijk voor de Eevee worden.

Zara keek nog steeds geamuseerd toe, maar toen de bruine Pokémon gegeneerd zijn lange oren liet hangen, had ze wel het fatsoen de blik van amusement van haar gezicht te halen. Lynn kon het niet laten om mee te grinniken toen ze het allemaal zag gebeuren. De Purrloin was, nadat de Bitzle weer weg gestapt was, weer iets dichterbij gekomen en keek de Eevee nu rustig aan terwijl ze ging zitten, haar staart netjes om haar poten krulde en wachtte tot de Pokémon tegenover haar klaar zou zijn met zijn vacht likken. De brunette vertelde dat ze de vosachtige Pokémon wel zou willen verkopen, maar dat het er vooral om ging dat de jonge Eevee een goed tehuis zou krijgen. Lynn knikte, dat was zeker te begrijpen, vooral omdat de Pokémon een kind zou zijn van twee van Silvie's eigen Pokémon. Toen Silvie zuchtte, keek Lynn weer naar de groep Pokémon die zich zo ongeveer naast haar bevond. Zara was gaan liggen en keek nog steeds rustig maar vriendelijk naar de Eevee. Lynn verbaasde zich een moment over het feit dat de Shelgon, Nova, zo rustig op dezelfde plaats bleef staan met al die gebeurtenissen om haar heen. Het zwartharige meisje keek het oudere meisje weer aan. "Heb je eigenlijk favoriete Eeveelutions?" Vroeg ze nieuwsgierig.

"Heb je eigenlijk favoriete Eeveelutions?" Silvie dacht even na, ze had er wel eens eerder over na gedacht, maar was niet echt op een antwoord uitgekomen. "Ik vind de meeste wel leuk, al heb ik niet zo veel met Sylveon," antwoordde ze met een schouderophaal. Nee, Sylveon zou nooit haar favoriete pokémon worden, maar ze had er ook niks tegen. "Maar goed," zuchtte ze daarna, een gedachte speelde op en een klein glimlachje kwam op Silvie's gezicht. "Jij weet toevallig niet iemand die een Eevee wil," het meer een grapje, maar misschien had de brunette wel geluk, misschien wist de trainster tegenover haar wel iemand die de stoere Eevee met meidenvrees een huis kon geven. Wat afwezig aaide Silvie Storm, de vrolijke pokémon was bij haar komen staan en genoot nu even van de aandacht.

Haha, sorry, super kort ><

Er werd verteld dat de brunette de meeste Eeveelutions wel leuk vond, maar dat ze iets minder met Sylveon had. "Ja," Begon het zwartharige meisje met een glimlach "het is ook zo lastig kiezen als je zo veel verschillende evoluties hebt." Lynn zonk een tijdje weg in gedachten terwijl ze naar Zara keek, die het nu wat voorzichter probeerde aan te pakken en met haar pootje uitgestoken haarzelf aan het voorstellen was. Nadat de Purrloin alles wat ze wilde vertellen gemiauwd had, ging de katachtige Pokémon weer rustig zitten en keek naar de Eevee. Het leek erop dat ze deze kans om vrienden te maken niet gauw zou laten schieten. "Maar goed, jij weet toevallig niet iemand die een Eevee wil," Bij die woorden richtte Lynn haar blik weer op Silvie en tegelijkertijd schoten Zara's oren omhoog. De Purrloin verliet de groep Pokémon en liep op Lynn af, die net aan het antwoorden was: "Nee, helaas niet. Jammer dat ik je niet kan he--" Een pootje op haar been deed het zwartharige meisje ietwat verbaasd naar haar maatje kijken. De groene ogen van de Purrloin stonden groot en de Pokémon bracht haar voorpootjes bij elkaar in een smekend gebaar. De zin 'Mag ik hem houden?' was haast van het gezicht van de Purrloin af te lezen. Lynn lachte om het gedrag van haar maatje, maar bedacht zich daarna dat er wel iets in zat. "Nou, ik zou best willen zorgen voor de Eevee als je echt niemand anders weet." Opperde ze op nadenkende toon. Met hun verschillende types na de evolutie was een Eevee altijd al een handige Pokémon geweest en het karakter van dit mannetje stond Lynn om de één of andere reden ook wel aan. Hmm.. Wie wist?

Net toen Lynn zei dat ze niet kon helpen stond de Purrlion daar en keek haar trainster smekend aan. Het was alsof je je kleuter een pokémon uit het asiel liet uitzoeken en ze meteen met die kwam die je als ouder niet wilde. "Nou, ik zou best willen zorgen voor de Eevee als je echt niemand anders weet." Silvie nam de kleine kat even in haar op en glimlachte toen. "Dat zou ik fijn vinden, ik denk dat Tuesday veel beter bij jou zou passen dan bij mijn team," even grinnikte de brunette. "Ik hoop wel dat je misschien nog een mannelijke pokémon hebt." Het was niet helemaal gemeend, maar misschien had de zwartharige trainster wel een andere pokémon. De Eevee leek zijn angst te over winnen, of toch niet. Tuesday liep op Zara en Lynn af, maar toen hij te dichtbij kwam en de Purrlion bewoog sprong hij haast een meter de lucht in en lande op de schoot van de trainer van de poes die hem net had 'bedreigd'. Silvie lachte even over het gedrag van de pokémon. "Ik weet zeker dat hij het leuk gaat hebben in je team, en dat je hem goed gaat verzorgen. Zara ziet er goed uit."

"Dat zou ik fijn vinden, ik denk dat Tuesday veel beter bij jou zou passen dan bij mijn team, ik hoop wel dat je misschien nog een mannelijke pokémon hebt." Lynn grinnikte ook even, dat zou pas erg zijn voor Tuesday. "Gelukkig heb nog twee jongens in mijn team, ik denk dat hij het in ieder geval wel zal kunnen vinden met Pan." De Haunter was een opgewekt wezentje en had eigenlijk meteen goed in de groep geleden, al had Atlas, als Zara en de Haunter weer eens druk aan het doen waren, zich vaak naar Lynn teruggetrokken. Onderweg naar Santalune had de jonge Trainer erg veel geoefend, en dat was ook nodig met al die nieuwe teamleden. Ze had gekeken hoe ze Pan's tactiek konden verbeteren, hoe de Haunter handige aanvalscombinaties kon vormen en daarnaast had Lynn - natuurlijk - met Zara en Atlas getraind.
De Eevee was in de tussentijd op Lynn en Zara afgekomen. Zara, helemaal blij dat de vosachtige Pokémon nu bij het team zou horen, draaide zich om en was nog net op tijd om de Eevee geschrokken de lucht in de zien springen en te landen in Lynns schoot. Het zwartharige meisje lachte en aaide zachtjes de vacht van de bruine Pokémon. Zara leek niet te begrijpen dat de Eevee van haar geschrokken was en kwam naast Lynn zitten, vrolijk naar de vosachtige Pokémon miauwend. Lynn hield haar hoofd zo dat ze de Pokémon op haar schoot in de ogen kon kijken en sprak: "Hey daar, Tuesday. Welkom in het team.". De jonge Trainer keek weer op toen Silvie zei dat ze er zeker van was dat de Eevee het leuk zou hebben in haar team en dat hij goed verzorgd zou worden, gevolgd doordat Zara er goed uitzag. Zara trok haar ogen een kort moment los van de Eevee om een bedankje te miauwen. Lynn grinnikte eventjes om haar maatje en antwoordde toen: "Ik zal zeker mijn best doen om hem helemaal thuis te laten voelen.". Daarna vervolgde ze grappend met een kleine grijns: "We zullen zien hoe snel hij aan Zara went."

"We zullen zien hoe snel hij aan Zara went." Silvie grinnikte, Tuesday probeerde zich net te verbergen in het vest van Lynn. De breeder pakte de pokébal van de Eevee en legde hem voor Lynn neer op het tafeltje. "Hier, ik hoop dat hij het goed doet in je team," Silvie keek even naar Tuesday, de Eevee had ook opgekeken toen Zara weg keek, maar nu verstopte hij zich net als eerst. Opeens brulde Nova, Silvie keek op en zag de ongeduldige blik in de Shelgons ogen. "Ja, ja," murmelde ze tegen de pokémon, de brunette stond op en zuchtte kort. "We moeten door naar Santalune," ze wierp nog een korte blik op de jonge Eevee en glimlachte toen. "Ik weet zeker dat het wel goed gaat komen," Nova was ook opgestaan en stond te trappelen om te gaan. "Ongeduld," zei Silvie plagerig tegen de Shelgon. "Doei, veel succes," de breedster volgde haar pokémon die al een paar meter verder was, Silvie zwaaide nog even en rende toen achter de Shelgon aan. Nova was verassend snel als je niet meeliep. "Hé, wacht op mij."