Heb je altijd al een Pokémon trainer, coördinator of breeder willen zijn? Of bewandel jij liever het gevaarlijke pad van een Team Rocket Grunt? Samen met andere leden schrijf jij het verhaal van jouw geheel eigen personage. Doorkruis regio's, vang je favoriete Pokémon en maak nieuwe vrienden onderweg. Laat het avontuur beginnen!
De wind trok aan zijn ravenzwarte haren terwijl de Trainer over het veld uitkeek. Aan de voet van de heuvelrand waar hij op stond, stond een Mudkip, licht hijgend en wachtend op een volgend order. Het was geweldig weer; Hoog boven hem hingen witte donswolkjes lui in de helderblauwe hemel en een zonnetje verwarmde de aarde tot een goeie 25°C. Een prachtige zomerdag en een geschikte train-dag. Hij had zijn gerafelde jas en zijn tas iets verderop tegen een bessenboom gezet en stond met zijn hand over zijn ogen de trouwe Mudkip te trainen. "Zo moet 'ie, Mudkip! Nog een keer!" riep de jongen aanmoedigend. De Mudkip keek even om naar zijn Trainer en zette toen zijn pootjes uit elkaar en verliet een stevige straal water zijn opengesperde bek. "Wooooh, nice, Mudkip! Kom maar hier!" De jongen zakte door zijn benen en haalde wat bessen uit zijn zak. Opgewonden kwam de Water-Pokémon de heuvel opgerend en toen hij bij zijn trainer aangekomen was, zakte Keith op zijn hurken en hield hij zijn hand open zodat de Mudkip de bessen op kon smullen. Met zijn andere hand aaide de Mudkip over zijn ruggetje. "Dat was 't voor vandaag, je hebt 't goed gedaan mannetje!" mompelde hij met een warme toon tegen zijn Pokémon.
Een grijns verscheen toen plotseling om zijn lippen. "Hé," zei hij terwijl hij zijn nu lege hand afveegde aan zijn zwarte broek, "Denk je dat Lunatone zin heeft om te trainen?" Hij begon al te lachen; De Pokémon was een waar mysterieus en had nooit, maar dan ook nooit zin om te trainen. De Mudkip maakte lachende geluidjes terwijl Keith Lunatone's Pokébal tevoorschijn haalde en deze openklikte. Even verscheen de Lunatone, die met zijn helderrode ogen even rondkeek, vervolgens een blik die Keith niet kon omschrijven naar zijn trainer wierp en weer terug zijn Pokéball indook. "Ahhh, come on! Wees nou geen party-pooper, Lunatone!" zei Keith lachend en over dramatisch, en hij liet zichzelf achterover op zijn rug vallen. Opgewekt kirrend sprong de Mudkip op zijn borst, waardoor Keith moest kuchen.
"Ah, wat ben je zwaar geworden, jij!" bracht de jongen uit en hij duwde de Pokémon van zijn borst. Dit soort momentjes waren nieuw; Plezier maken was zo goed als verboden geweest vroeger... God, wat was hij blij dat hij nu kon lachen met zijn Pokémon. Met een zucht kwam Keith overeind en trok hij zijn benen op. Met een iet wat serieuzere blik keek hij even rond, totdat zijn ogen zich op een meisje richtte. Hij had haar niet gehoord of opgemerkt... "Hallo!" bracht hij dus maar opgewekt uit zodra hij haar zag. Begroetingen waren iets goeds, toch? Dat deden mensen, right?
