Zo zit het nu eenmaal

De zon was nog niet zo lang hun warme stralen aan het schenken op het park in Shalour City. De ochtenddauw was te ruiken. Buiten twee heren was het park volledig verlaten op dit vroege uur. Ze zaten bij een schaakbord. Zo’n tafel waar van die leuke zwarte en witte vakjes op waren geschilderd. De ene meneer was een man die toch wel zeker al een paar jaar boven de pensioenleeftijd zat. Met een zacht rode mutsje op zijn hoofd, en een gestreepte wollen trui keek hij eens bedenkelijk naar de situatie op het schaakbord. Hij krabde eens op zijn licht-harige kin. Tegenover hem zat een veel jongere jongen. Hij had een witte japon aan, en naast hem had hij een metalen soort kapstok staan, met doorzichtige zakjes waarin vloeistof zat.

Kenneth hield zijn ogen op het bord. Met een blik die ergens tussen misselijkheid en pijn zat. “Je speelt wel erg roekeloos.” Zei de oudere man, die eens zijn pink in zijn oor wiebelde. “Je houdt bijna niks meer over.” Kenneth sloot zijn ogen en ademde pijnlijk uit. “Je..” Maar meer kwam er niet uit. De man keek Kenneth even aan, die niet terug keek, en verzette toen maar een van de stukken. Kenneth, die nu steeds dieper voorover zakte mompelde wat. “Sorry jongen, mijn oren zijn niet meer zo goed.” Waarna Kenneth zijn arm moeizaam omhoog haalde en een stuk vastgreep. “U kijkt.. naar de grote gebeurtenissen.” De man keek verward? Wat bedoelde hij nou weer? Bedoelde hij zijn tactiek? “Maar de kleine zetten zijn meer significant.” En Kenneth schoof zijn stuk een vakje naar voren.

“Ik zie nog steeds niet waar je mee bezig bent.” Nu krabde de man zich eens onder zijn mutsje. “Wat het ook is, het is nu over.” En de man zette Kenneth schaakmat. De blik van de oude meneer maakte een transformatie. Donkerder. Dreigender. Hij stond op en liep naar Kenneth toe. Hij greep hem bij zijn haren vast, en fluisterde wat in zijn oor. Kenneth’s blik schoof naar schuldig. Toen de man Kenneth los liet viel hij met zijn voorhoofd op de tafel. En de man liep weg. Kenneth’s vingers gleden langzaam door zijn haren. Alleen, ziek, en verslagen.