Verveeld zat Nao op een omgevallen boom. Ze was in Hoenn en met welke reden? Vakantie. Een gedwongen vakantie. Was ze eindelijk begonnen iets aan de Daycare te doen, vond haar tante dat ze een beloning nodig had voor haar 'harde werk'. En eerlijk gezegd had ze niet eens zoveel gedaan buiten pokémon met potentie bij elkaar zetten. Toch had ze een tripje naar het saai eiland 'verdient' en zat ze hier de komende twee weken vast. Een geërgerde zucht verliet haar mond en de Breeder keek opzij naar de kleine jongen die naast haar zat. "Loki, als je niks beters te doen hebt kun je terug in je pokéball," de vermomde Zorua blafte vrolijk en krabde aan zijn zwart/blauwe haren. Nao vroeg zich af wie zou geloven dat een kind van rond de acht de punten van zijn haar blauw verfde, maar in deze tijden kon alles wel. Er waren moeders die zo gek waren dat te doen. De Zorua kwam overeind en trippelde iets weg om de dreiging van pokéballschap tegen te gaan. Loki had zo nodig buiten zijn pokéball willen lopen en nu bleef hij rondhangen. Kon ze dan nooit rust hebben? Op de Daycare was ze constant omringd door vervelende baby pokémon en hier bleef de shiny haar lastigvallen. Voor nu was het in elk geval rustiger. Nao viste haar koptelefoon uit haar zak en de bijbehorende muziekspeler. Iedereen leek tegenwoordig hun telefoons te gebruiken voor muziek, maar zij had nog altijd liever haar speciaal samengestelde lijsten op de mp3 spelers. Soms moest je vintage kunnen waarderen - al was ze onzeker of je mp3 spelers al als 'vintage' kon zien. Terwijl haar Zorua als mens met staart rond trippelde tussen de bomen leunde Nao achterover tegen een niet omgevallen boom die vlak achter de gevallen boom groeide en begon met gesloten ogen naar de muziek te luisteren. Misschien was een vakantie toch niet zo slecht, er moest alleen nog wat interessants gebeuren. Want twee weken op een eiland zou doodsaai zijn.

+ Barb

Iets interessants. De Voltorb die kwam aanrollen was zeker interessant, maar niet op de manier die ze zelf fijn vond. De pokémon begon met het opgloeiend en als Nimue niet had besloten haar trainer te hulp te komen was Nao -
die de pokémon totaal niet had opgemerkt door haar muziek - misschien ook wel opgeblazen. De Popplio tackelde haar trainer terwijl ze nauwelijks uit haar rode gloed was gekomen en samen met de zeehond viel Nao achterover langs de staande boom. Voor de Breeder een beledigde reactie kon geven klonk er een enorme explosie. Wow, wat? Verrast knipperde Nao met haar ogen en kwam half overeind om een uitgeschakelde Voltorb te zien liggen, duidelijk de oorzaak van de explosie. Naast haar stak Nimue haar kop ook naar boven en opeens kreeg Nao een bezorgde lik over haar wang. "Ik ben oké," siste de zwartharige haar pokémon toe, niet willen toegeven dat het haar had laten schrikken - zelfs meer dan de explosie. Waar was haar andere pokémon? En waar was de trainer van de Voltorb? Voltorb kwamen hier niet voor, dus iemand moest de pokémon op haar hebben afgestuurd. Het duurde een seconde voor Nao haar Zorua - in vosvorm - zag en dook meteen weer naar onder. Loki had, wonder boven wonder, de aanval overleefd en dacht om de een of andere reden dat het leuk was er een Copycat op uit te voeren. Slecht idee. Heel slecht, al vermoedde Nao niet dat ze het de Zorua kon vertellen. De tweede explosie volgde een paar seconden later en voor een moment vroeg Nao zich af hoe een vos in Arceusnaam kon exploderen. Maar het was gebeurd, somehow. Voorzichtig kwam de Breeder meer overeind en zag het totaal van twee uitgeschakelde pokémon. Great. Nao zuchtte en legde zich op de bosgrond neer met haar bezorgde Popplio op haar buik. Dit was niet het entertainment wat ze graag wilde hebben. Ze wilde nu vooral graag slapen.