“..Snel Ronan ontwijk de Rock throw van Hero!” Een Buizel sprong soepel van zijn plek om de naderende stenen die op hem afkwamen te ontwijken, hij maakte handig gebruik van de neerdwarrelende stenen zodat hij vlak boven het hoofd van de Rockruff kwam. Ronan sperde zijn bek wagenwijd open waaruit een sterke waterstraal tevoorschijn kwam die recht op Hero afging. “Nu Hero grijp hem met je sterkste Bite-aanval.” Hero besloot hetzelfde trucje te doen als zijn teamgenoot en sprong over de waterstraal heen waarop hij probeerde om er over heen te rennen recht op de Buizel af, dit pakte echter een stuk minder goed uit dan dat de Rockruff had verwacht, hij kreeg de straal tegen een van zijn voorpoten nadat de Pokémon opsprong waardoor hij struikelde en vol met zijn hoofd in een hoopje sneeuw terecht kwam. Het bracht niet veel schade aan de kleine Pokémon toe omdat de sneeuw als een soort van kussen werkte dus ernstig gewond raken kon bijna niet. “Oké genoeg!” riep hij luid toen Ronan zijn staart wit liet oplichten om een Sonic Boom te gebruiken waarop de jongen met zijn handen naar de Buizel gebaarde om te stoppen. Deze knikte waardoor zijn spieren zich ontspannen zodat Kai tijd kreeg om te kijken of Hero niet al te ernstig gewond was. Hij werd gevolgd door Daichi die iets sneller was dan de jongen. “Pikachu? Pika?” vroeg hij het gele wezentje ongerust aan zijn teamgenoot waarbij hij hem overeind hielp. “Rock! Rockruff! Ruff..!” kefte Hero vrolijk om vervolgens enthousiast te kwispelen met zijn staart. Niets kon deze Pokémon echt klein krijgen wat toch wel een pluspunt was, Hero was altijd erg positief had de jongen wel al gemerkt, de wilskracht van deze kleine Pokémon was erg aanstekelijk. Kai knielde voor het wezentje neer om te kijken of hij echt niks had opgelopen waar hij een hand op het hoofdje van de Rockruff neerlegde. “Ah gelukkig heb je niks.. jullie waren echt geweldig jongens!” zei Kai op een enthousiaste ondertoon terwijl hij Hero en Ronan beide met een trotse blik aankeek. De Buizel knikte goedkeurend waarbij hij zijn poten in elkaar vouwde en vervolgens zijn ogen sloot. De jongen was ook nog steeds erg onder de indruk van Ronan, deze Buizel was duidelijk een sterke Pokémon en dat was te merken ook wanneer hij met hem trainde ook al had hij de Pokémon nog niet eens zo heel lang. Hij was er dan ook van overtuigd dat Ronan veel sterker kon zijn dan dat hij nu liet blijken omdat Kai het idee had dat de Buizel zich aanpaste aan het niveau van Hero. Tsja Hero was ook nog maar net in het team en voor zover hij wist had de Rockruff ook nog niet zo heel veel ervaring met gevechten houden, ondanks dat hij daar wel van genoot. Kai keek even kort naar Daichi die stilletjes naast zijn voeten stond, wat ging er in zijn hoofd om?
De jongen wilde zijn volledige aandacht vestigen op zijn partner tot opeens een licht ging knipperen op zijn styler waarop hij deze van zijn riem pakte. “Een Fearow terroriseert Pineco?” las hij hardop voor nadat hij het apparaat erbij had gepakt. De oortjes van Daichi veerde op waarop het wezentje vragend naar de jonge ranger keek die even achter zijn hoofd krabde. Waarom moesten het altijd Fearow zijn? Enfin het ging er ook om omdat hij praktisch in de buurt van de Winding Woods aan het trainen was met zijn Pokémon omdat hij daar vaak ook met Kurama had getraind. In de bossen zaten sterke Pokémon en de omgeving was er nogal ruig met allemaal dichte bossen struiken en omgevallen bomen. Niet te vergeten dat hij hier ook Kurama had gevonden toentertijd. Ondanks dat hij het niet had gepland was het wel zijn plicht om een kijkje te nemen al was het alleen maar kijken. Kai keek even naar Ronan en Hero die er beide uitgeput uitzagen van hun oefengevecht, vooral de tweede genoemde zag er afgepeigerd uit. Het zou nogal een straf zijn als hij hen vroeg om mee te komen na hard te hebben getraind.. nee dan zat er niks anders op om hen terug te roepen in hun Pokéballen. “Hero, Ronan jullie hebben genoeg gedaan voor vandaag, keer maar terug in jullie Pokéballen,” sprak hij de Pokémon toe en strekte zijn armen met de ronde voorwerpen in zijn handen naar voren om hen terug te roepen in hun Pokéballen, de twee verdwenen in een rood licht, in beide ronde voorwerpen. Daichi bleef zoals altijd als enige over die zich inmiddels een weg baande naar zijn schouder. “Kom we gaan.” Daichi knikte vastberaden op deze woorden van de jongen. Het was voor Kai een behoorlijke lange tijd geleden dat hij in dit bos rond had gezworven zeker omdat zijn vader besloot om uit Snowbelle City te verhuizen naar Aquacorde Town met dat stomme mens, waar hij het nog steeds niet mee eens was. Eigenlijk wilde hij na zijn training een bezoekje brengen aan het graf van zijn moeder, iets dat hij twee jaar geleden niet eens zou hebben gedaan. Maar nu zijn Zorua er niet meer was wilde hij juist niets liever dan naar zijn moeder gaan en haar vertellen wat er allemaal gebeurt was. Hij had Daichi al vertelt over zijn plan en dat zijn moeder een langere tijd geleden al was overleden maar dat hijzelf de moed niet had kunnen vinden om langs haar graf te gaan. Toch.. begon hij daardoor toch wel een beetje zenuwachtig voor te worden.
“..Pikapi..” Kai schrok op uit zijn gedachte toen hij voelde dat Daichi met zijn pootje tegen zijn hoofd tikte om hem bij te brengen. De jongen schudde eventjes met zijn hoofd waarna hij vragend zijn Pikachu aankeek die ergens naar wees. Vlak voor zijn voeten was een krater in de grond te vinden dat waarschijnlijk was veroorzaakt door een explosief of.. “Pineco!” Kai sprong geschrokken naar achteren maar struikelde over een boomwortel dat net boven de grond uit kwam en plofte met een zachte dreun op de grond. Daichi keek ook geschrokken om zich heen maar de Pikachu wist al snel een figuur op te merken vlak boven zijn hoofd. “Pikachu!” riep hij nijdig naar de Pokémon dat enkel aan een draadje hing en tevreden zijn ogen sloot. Alsof het Kai aan het uitlachen was. De jongen kwam al overeind waar hij het vuil van zijn broek klopte en zich voegde bij Daichi die alles behalve vrolijkheid uit straalde. “Oh Dai, die Pineco bedoelde het vast niet zo,” sprak hij tegen de gele muis die de jongen aanstaarde alsof hij gek geworden was. “Pika...chu.” De jongen pakte zijn Pokédex erbij die hij op de groene Pokémon richtte zodat hij meer informatie kreeg over de Pineco zelf;
Pineco is een Hangworm pokémon. Hij oogt onschuldig als hij suffig aan een boomtak hangt maar bij de geringste opwinding vernietigt hij zichzelf. sprak het rode apparaat.
De jongen slaakte een diepe zucht waarna hij een blik wierp op de krater in de grond en stopte na een tijdje zijn Pokédex weg. “..dus als ik het goed begrijp heb jij deze krater veroorzaakt?” zei Kai terwijl zijn blauwe ogen op de Pineco gericht stonden, de Pokémon maakte een onverwachte beweging zodat hij heen en weer slingerde aan het draadje waaraan hij hing. “P-pika.. pi-pika..pi..” stamelde Daichi ineens nerveus terwijl hij naar iets wees dat zich achter hem bevond. De Pineco aan het draad begon enthousiaster aan het draad te slingeren. Kai draaide zich langzaam om waar hij een groter exemplaar aantrof dat hem dreigend aanstaarde, vergeleken met de Pineco dat boven hen hing was deze een gigant. Waarschijnlijk was dit een van de ouders. Kai deinsde naar achteren terwijl hij zijn capture styler voorzichtig van zijn riem afpakte mocht de Pineco zich losmaken van de boom. Vlak nadat hij het apparaat los had weten te wurmen hoorde Kai een veel bekender geluid, het kwam vlak boven hen vandaan. “Feeeaaarooow!” Een seconde nadat het gekrijs had plaatsgevonden dook er een vrij grote Fearow door het bladerdek heen en richtte een Drill Peck op de kleine Pineco. “Pikachu!” riep Daichi waarschuwend naar de Pineco dat nog enthousiast aan het rondslingeren terwijl de Fearow snel naderde. “Nu Daichi gebruik je Iron Tail om die Pineco los te maken!” riep Kai naar zijn Pikachu die meteen in beweging kwam door op te springen. Zijn staart lichtte op terwijl hij deze met een snelle slinger op het draad af liet gaan, dat gemakkelijk afbrak zodat Kai de kleine Pineco kon opvangen, die weliswaar zwaarder was dan dat hij had verwacht samen viel hij met de Pineco op de grond. De Fearow belandde met zijn scherpe snavel in de stam van een boom omdat zijn doel had gemist. De enorme vogel probeerde zich uit alle macht te bevrijden uit zijn benarde positie wat hem ook aardig lukte door een stevige ruk met zijn kop kwam zijn snavel los. Daichi ging meteen beschermend voor Kai staan met zijn staart naar voren gestoken bedacht de Fearow zich wel een tweede keer. Snel vloog hij op.
“Volgens mij begrijp ik al wat het probleem is.” Kai had zichzelf overeind geduwd en had de kleine Pineco al op de grond gezet. Daichi kwam met een vragende blik op hem afgelopen terwijl Kai een blik wierp op de krater en de moeder van de Pineco. “..deze Pineco zitten in het territorium van de Fearow, waarschijnlijk beschermd de Fearow haar jongen, want de explosies die deze Pokémon veroorzaken zijn best groot,” legde Kai uit aan zijn Pikachu ,terwijl hij wees naar de enorme krater, die een bedenkelijke uitdrukking kreeg op zijn snoet. “..of ik heb het mis maar het lijkt me wel het meeste logisch,” voegde hij eraan toe. De Pineco die nog aan de boom hing was het er overduidelijk niet mee eens waarna ze zich snel losmaakte van haar positie. Ze liet zich vervolgens als een baksteen vallen en ging recht op Kai, ze gebruikte een Take Down. Daichi zag dit gebeuren waarna de Pikachu ook in beweging kwam door snel zijn Iron Tail opnieuw op te laten lichten die een witte kleur kreeg. Kai draaide zich geschrokken om toen hij zag wat de Pineco probeerde te doen. De Pikachu was toch even net iets sneller dan de Pineco waardoor de jongen besefte wat er gebeurde. Daichi wist de Take Down van de Pineco zonder enige moeite te blokkeren door zijn ijzeren staart te gebruiken als een soort van schild. Kai kreeg een kleine glimlach rond zijn lippen terwijl hij zijn Capture Styler erbij pakte en deze naar voren stak. “Oké we gaan deze moeder maar eerst eens een beetje kalmeren,” sprak hij tegen zijn Pikachu die knikte. Pineco dacht er blijkbaar anders over door snel rond haar as rond te gaan draaien, ze kwam met een flinke hoge sprong recht op Kai af. “Daichi, blokkeer die Rapid Spin met je Iron Tail!” De jongen had door dat Daichi deze aanval graag wilde verbeteren en hoe je het wendde of keerde, ze konden hier mooi gebruik van maken. De Pikachu balde zelfverzekerd zijn handje tot een vuist waarna hij naar voren rende en dezelfde techniek toepaste als daarnet. De ijzeren staart van Daichi knalde tegen het ronddraaiende lijf van Pineco aan waar hij voor een deel werd afgebroken. “..slinger haar nu terug naar achteren! Gebruik daarna je Double Team om haar te verwarren!” Daichi deed gehoorzaam wat er van hem werd gevraagd en zwiepte de Pineco met een snelle beweging terug naar haar plek. Vervolgens verschenen er een tiental aan Pikachu rondom de Pineco heen waardoor ze verward om zich heen om de echte Daichi te vinden. Kai kon hierdoor zijn capture disc activeren die hij richtte op de Pineco, de disc vloog uit het apparaat waar het snelle cirkels maakte om de Pineco die nog steeds afgeleid was door de Double Team van Daichi. Kai maakte een beweging met zijn arm in een poging om ronde cirkels rond de worm Pokémon te maken. Dit lukte hem aardig ondanks dat hij het snel toepaste en de cirkels niet allemaal even mooi waren. Dat boeide hem niet zolang hij de Pineco maar ving.
Kai zag dat de Pokémon wit licht begon af te geven wat aangaf dat de Capture bijna geslaagd was, hoewel de Pineco er nog uit kon breken als ze dat wilde. Echter gaf zijn styler al met een lampje aan dat de vangst was gelukt. Capture Complete. De jongen grijnsde breed toen ook de nep Pikachu verdwenen en de echte Daichi op hem af kwam gerend. Hij ving de Pikachu behendig in zijn armen op waar het gele wezentje zijn kopje tegen zijn wang wreef. “Je was geweldig man! Ga zo door Daichi!” complimenteerde hij het gele wezentje. Aangezien hij de moeder Pineco had gecaptured kon hij moeder en kind het beste maar naar een veiligere plek brengen, waar ze niet in de weg stonden voor andere Pokémon met jongen. Kai wist wel een plek waar hij de twee naar toe kon brengen. Het duurde daarom ook niet zo heel lang voordat de jongen de plek had gevonden, het was een open plek midden in het bos waar hij de Pineco achter kon laten. Met een gerust hart. Hij bracht de twee Pokémon naar een boom waar de moeder meteen een draad spande voor haar kind. Kai hielp haar een handje door het draad aan de kleine Pineco te geven die vredig aan de boom werd gehangen, gevolgd door zijn moeder. Kai wisselde een blik uit met Daichi die hem breed glimlachend aanstaarde, het was de moeite wel waard geweest om deze kleine missie te doen. “Ons werk zit er op Dai.. wie als laatste de ingang bereikt is een Slowpoke!” De jongen draaide zich om waarna hij het pad begon af te rennen richting de uitgang van het bos, gevolgd door zijn Pikachu die hem snel achterna rende.
