Promote the Feast! [Dinner Feast]

Kijk ze nou staan daar! Wat een patatjes. Allebei in hun Ranger tuniek! Philip stond zijn enthousiasme heftig in te houden bij de ingang van de Base. Je zag het aan de enorme glimlach op zijn gezicht, de handen die hij op zijn rug hield, en zijn voeten die niet op één plek konden blijven staan. Hij bleef wel op één plaats staan hoor, maar hij moest zijn voeten erg bedwingen om niet spontaan de lucht in te springen. Linus stond, een beetje verward, naar zijn Partner te kijken. Hij had Philip wel eerder vrolijk gezien. Maar nu pulseerde er een vrolijkheidsaura van hem af die helemaal tot aan de randen van de stad reikte. Philip had het hem wel al allemaal uitgelegd. Vandaag werd er een feestmaal georganiseerd voor de wilde Pokémon die alleen waren en/of geen thuis hadden. Philip had gezegd dat kerstmis het leukste met z’n allen is. Het was aan hun de taak om deze Pokémon naar de Base toe te brengen. Op dit moment waren er al Rangers bezig met eten maken en anderen waren al bezig met de zaal waar het eten werd geserveerd klaar te maken. Hij keek nog eens naar zijn Tuniek. Hij was er zó trots op. Hij voelde zich een échte Ranger. Hij kreeg een glimlachje. En dat allemaal door Philip. Die allereerste dag.. had hij nooit kunnen denken dat hij in zo’n korte tijd al zoveel had kunnen meemaken. En bovenal, dat hij zo’n geweldige vriend had kunnen maken. “Ik heb er zo veel zin in vandaag!” Zei Philip op dat moment. Linus keek op. “Ik hoop dat we heel veel Pokémon blij gaan maken.” Hij keek Linus aan met zijn gepatenteerde Philip glimlach. Hij had eigenlijk lekkers willen maken om de wilde Pokémon te overtuigen om mee te komen, maar aangezien ze al heel veel lekkers in de Base zouden krijgen, had hij dat maar niet gedaan. Hij had wel een kekke rugzak bij zich met allerlei benodigdheden voor vandaag. Waaronder een EHBO kit. Die waren heel belangrijk! Hij leek wat kalmer te zijn geworden. Zijn voeten bleven ten minste op dezelfde plek staan nu. Hij plaatste zijn handen op de banden van zijn rugzak. Helemaal klaar om te beginnen!


[+ Ambeertje Valor]

Enkele minuten van stilstaan, gepaard met enthousiaste gedachten, later zag hij zijn collega verschijnen bij de ingang. Hij zwaaide meteen uitgebreid naar haar. “Hoi Amber!” Ze kwam dichterbij. “Jazeker! Er kan niks misgaan.” Zo, op dit moment vloeide al het enthousiasme er dus uit. En alsof ze het hadden afgesproken, deden Philip en Linus allebei tegelijkertijd hun Ranger Saluut. “Wat heb je een leuke muts zeg!” Linus keek eens de Flareon aan. Wat vervelend voor haar dat de op vier poten liep. Als ze door de modder zouden moeten zouden haar voorpoten vies worden. Hij kreeg heel even een ongemakkelijk gevoel. Wat moest hij nu doen eigenlijk? Moest hij hoi zeggen? Met andere Pokémon communiceren was toch wel even anders dan met mensen communiceren. Dat vond Linus ten minste. Ehm.. Hij plaatste zijn schaar op zijn kin en keek omhoog. Even denken.. wat zou Philip doen? Ohja! Natuurlijk! Linus richtte zijn blik op de Flareon en zwaaide. “Ik heb iets voor je meegenomen!” Zei Philip toen. Hij haalde zijn rugzak van zijn rug en opende een klein voorvakje. Hij haalde er een button uit. ‘Super lief!’ stond er op. Vervolgens haalde hij een halsband er uit, met een daaraan een soortgelijke button met dezelfde tekst. Hij hield het ze voor. “Vinden jullie dat leuk?” Linus keek omhoog naar hem. Hij had niet eens in de gaten gehad dat Philip dit had zitten knutselen. Tja.. wat liefheid betreft was Philip de meester en Linus nog de leerling. Dat was weer goed te zien.

Hij knikte enthousiast als reactie op de vraag. Eigenlijk wilde hij helemaal geen kerstmuts. Het leek hem een beetje onhandig als hij aan het werk ging, zelfs al ging het om een kerstmaal. Maar hij dacht dat hij Amber er vrolijk mee zou maken door ja te zeggen, dus hij zei maar ja. Soms is het belangrijker om iemand blij te maken, dan alles perfect te doen. Waar ze die muts vandaag ging halen wist hij eigenlijk niet. Ineens maakte hij zich zorgen over zijn antwoord. Het zou toch niet te moeilijk zijn hopelijk? Want dan hoeft het niet hoor! Het moet niet onnodig veel moeite kosten. Dat zou hij haar niet aan willen doen.

Ze had terug gezwaaid. Hij wist niet eens dat het mogelijk was om een Pokémon die groter was dan hijzelf schattig te vinden. Onze Philip kreeg een glimlach toen Amber aangaf het kadootje leuk te vinden. Ze ging meteen over tot actie en speldde de button op. Ook haar Flareon leek tevreden te zijn met zijn gift. Wat leuk! Zie je nou wel, de uitspraak op de button was een feit. Toen hem werd gezegd dat er geen kado was voor hem bleef hij glimlachen met zijn gepatenteerde Philip glimlach. "Dat geeft niet." Stelde hij haar gerust. Hij deed een saluut. "Een Ranger's beloning is het blij maken van anderen." Sprak hij. Een uitspraak die hij citeerde uit het handboek, maar ook een uitspraak die hij op zijn hart droeg. Er was ook geen betere beloning. Hopelijk voelde zich er niet té vervelend over. Linus nieste even. Toch wel frisjes eigenlijk. Het was maar goed dat hij een uniform aan had, dat scheelde al wat meer wat betreft de kou.