[SF] The sand isn't the only thing that burns

Met voorzichtige stappen maakte Lilium zich los van de menigte bij de kraampjes. Ze had een tijdje rondgekeken, maar er was iets wat ze nog moest doen. Het zand brandde onder haar blote voeten, want waarom zou je schoenen dragen op een lekker warm strand, en ze haalde eventjes diep adem. Hierna viste ze haar Pokéball uit haar broekzak, want tja, een vest was het nu veel te warm voor. Zwijgend staarde ze nog eventjes naar de Pokéball. Het was een week geleden sinds ze Leo eruit had gelaten. Sinds hij was doorgedraaid. En sindsdien had hij al die tijd in de Pokéball gezeten. Zou hij weten wat er gebeurd was? Ze haalde nog een keer diep adem en liet de Pokémon gaan. Met een plof landde de Charizard in het zand neer en keek haar met een scheef gehouden kop aan. Hij snapte er dus blijkbaar niks van waarom hij zo lang in z'n ball was gebleven. Oké, dat maakte het alleen maar een stukje ongemakkelijker. Maar plotseling werd het moment onderbroken en staarde Leo naar een punt verderop. Lilium fronste eventjes lichtjes en draaide haar hoofd mee. Haar blik viel op een jongeman met rood-achtig haar. "Oh uhm.. Hallo," begroette ze hem.

Eerste post voor Ethan