There's always a way

Wat zag het er mooi uit! Dat as leek net op zilveren sneeuwvlokjes. Het enige nadeel was dat het niet zo lekker rook. En dat het eigenlijk niet zo heel gezond was. Maar het maakte niet veel uit voor de inwoners van Fallarbor Town. De meesten waren studenten die het grootste deel van de tijd binnen bezig waren met hun onderzoeken. Daarnaast waren deze studenten echte slimmerikken. Die konden vast iets verzinnen op de wat slechtere lucht. Dat was alweer een zorg minder voor onze favoriete Ranger. Hem kennende had hij zijn tijd besteed aan een soort tent over Fallarbor Town heen maken, zodat niet iedereen steeds in het as hoefde te lopen. Maar nu.. konden hij en Linus gewoon verder op onderzoek uit. Goede Rangers kende de regio’s waarin ze werkzaam waren van top tot teen. Vooral nu hij een Red Ranger was, was dat extra belangrijk. Al die nieuwe verantwoordelijkheden.. Het maakte hem blij dat hij nu zelfs nóg meer opties had om mensen en Pokémon te helpen. Het kon Philip zo gelukkig maken. Hij en Linus liepen stonden aan de rand van het dorpje. Een stukje verderop zouden ze bij Meteor Falls aankomen. “Au!” Riep Philip ineens geschrokken. Hij greep meteen naar zijn linker schouder. Het was te zien hoe zijn vingers langzaam rood werden. Hij kreeg een pijnlijke blik in zijn ogen. Linus keek woedend naar de persoon die dit had gedaan. Maar hij was nog het meest woedend op zichzelf dat hij het niet had zien aankomen en Philip niet had kunnen beschermen. Ook Philip keek de dader nu aan. Het was een Zangoose. Een beruchte Pokémon. Vooral bekend om de legendes over hun eeuwenlange strijd met Seviper. Philip zag.. zulke woede in zijn ogen.. zulke.. onverbiddelijke haat.. Philip zou Philip niet zijn, als hij deze arme ziel niet zou willen helpen. Hij moest en zal deze Pokémon leren wat liefde en compassie is. Philip besloot dat de beste manier was om deze Pokémon te adopteren in zijn team. Maar het leek er niet op dat een gezellig gesprekje met een kopje thee daarvoor ging zorgen. De Zangoose sprong nog eens op Philip af met gloeiende klauwen. Deze keer was Linus snel genoeg en sprong naar de Zangoose. Linus zijn scharen gloeiden op en sloegen die van de Zangoose weg. Philip snapte het niet. Waarom haatte hij alles en iedereen zo? Maar het doel was duidelijk. Hij wilde hem gaan vangen. Hij wierp een blik naar Linus. Hij zou Linus nooit dwingen om te vechten. Philip gaf Linus zelfs nooit bevelen. Hij vond dat ze gelijken waren. Linus was net zo goed een Ranger als dat hij dat was. Linus knikte naar hem. Wat Linus deed was zijn armen spreiden, zijn ogen sluiten en zijn hoofd heffen. De zon begon feller te schijnen. Direct daarna rende de Zangoose op zijn vier poten naar Linus toe en sloeg hem opzij met een Slash aanval. Linus maakte een zijwaartse rol en kwam weer overeind. Hij was blij dat de Zangoose nu zijn zinnen op hém had gezet in plaats van op Philip. Philip was een stukje naar achteren gelopen, en was nu met desinfecterend spul op zijn wond aan het deppen. “Let op Linus.” Zei hij nog. “Zijn klauwen zijn het meest gevaarlijk.” Staat genoteerd Philip. De Zangoose, die nu op zijn achterpoten stond, ging weer op Linus af en wilde hem weer met zijn klauw meppen. Echter, dook Linus er onderdoor en zwaaide met zijn been tegen de benen van de Zangoose op voor een Low Sweep aanval. De Zangoose viel op zijn rug. Oh.. de woede die er uit het beest kwam. Het was echt niet gezond. Het was bijna angstaanjagend. De klauw van de Zangoose werd nu donkerblauw en hij sprong rechtop, daarna sloeg hij zijn klauw tegen Linus op, alsof hij hem een Sucker Punch gaf. Maar niets was minder waar. Het was de beruchte Crush Claw. “Linus!” De zon scheen nog steeds fel. Linus was nu tegen de grond gewerkt. Hij moest die Zangoose van zich af krijgen. Het felle licht op zijn gezicht gaf hem een idee en.. een lichtgroene straal schoot vanuit zijn scharen tegen de Zangoose op. Deze Solar Beam had ervoor gezorgd dat de Zangoose vier meter naar achteren was geschoven. het beest brulde naar Linus. Philip wilde niet eens denken aan alle arme Seviper die met deze Zangoose in aanraking waren gekomen. Maar ze konden niet opgeven! Er zat iets goeds in deze Pokémon en ze gingen het verdorie !! https://i.imgur.com/XixFqmu.jpg - Look vinden! Ze zouden voor hem gaan zorgen en hem de beste hij maken die hij kon zijn! Omdat iedereen dat verdient! Ook deze Zangoose vol haat! Vooral .. deze Zangoose vol haat! Op dit moment wat Philip bezig met verband om zijn wond te plaatsen, om verder bloeden te voorkomen en de wond rustig te laten helen. Maar Linus kreeg.. een Revenge te verduren. De Zangoose sloeg hem tegen de onderkant van zijn kin omhoog en Linus maakte een boogje door de lucht. Echter wist de beste partnerpokemon in de wereld weer netjes op zijn voeten te landen. Linus veegde zijn schaar langs zijn voorhoofd. Die klauwen waren inderdaad heel gevaarlijk. Maar hij ging nu niet opgeven! Voor Philip! Linus rende naar de Zangoose toe. Tijdens het rennen gloeide zijn schaar steeds groener op, en uiteindelijk sprong Linus de lucht in. Tijdens het dalen sloeg hij de Zangoose tegen de grond met een Solar Blade aanval. Zo’n Sunny Day aanval aan het begin van een gevecht kon veel verschil maken voor dat soort aanvallen. De Zangoose zette zijn tanden op elkaar en begon te grijnzen. Zijn pupillen werden groter en met een donkere klauw sloeg hij Linus van zich af. Het was Hone Claws. Een aanval die een Pokémon, na gebruik, sterker en accurater maakte. “Kom op Linus niet opgeven!” Riep Philip. “Je kunt meer dan je denkt!” Maar Linus hoorde het eigenlijk al niet meer. Er was iets in hem aangewakkerd waarvan hij nog niet wist dat het in zich zat. Er stond ineens zo veel meer op het spel. Als deze Zangoose vrij rond zou blijven lopen, dan zou hij een hele hoop onschuldigen kunnen schaden. En uiteindelijk.. ook zichzelf. Dit gevecht was er geen van wraak, geen van woede, geen van overmeesteren. Het was een gevecht van compassie. Eindelijk wist Linus hoe het voelde om Philip te zijn. De vurige drang om alles en iedereen te helpen. Koste wat kost. Deze hele wereld om je heen is belangrijk, en het is aan jou de taak om het te beschermen, en te verbeteren. Linus wees nogmaals zijn scharen naar de Zangoose en schoot er een groene laser uit. Nog een Solar Beam. De zon zou niet voor het gehele gevecht fel blijven schijnen. Hij moest er nú gebruik van maken. De Zangoose hield zijn armen gekruist voor zijn gezicht en werd twee meter naar achteren geduwd door de kracht van de straal. Langzaam haalde hij zijn klauwen voor zijn gezicht weg en keek hij Linus aan. Het was zo’n stille woede. Een stilte voor de storm. Niemand wist wat er komen ging. En dat maakte het extra eng. Opeens sprong de Zangoose een paar meter in de lucht en tijdens het dalen liet hij zijn lichtgroene klauwen als een x over Linus zijn gezicht heen gaan. Een X-Scissor. Uiterst gecontroleerd maakte Linus een draai en zwaaide hij daarna met zijn been de Zangoose onderuit met zijn Low Sweep aanval. Op dat moment kwamen er een paar mensen aan bij de rand van de stad. Philip holde er meteen op af. “Mijn excuses, maar hier is een gevecht gaande. Dit gebied is op het moment veel te gevaarlijk om zomaar voorbij te lopen. Ik zal u even omleiden.” “En wie ben jij dan om ons dat zomaar te zeggen?” Philip salueerde. “Ik ben Philip Schulz. Hoenn Red Ranger!” Hij keek extra trots op het moment dat hij zijn nieuwe titel kon benoemen. De mensen leken onder de indruk te zijn. Door de hele situatie en Philip’s rang konden ze alleen maar concluderen dat de situatie wel heel erg serieus moest zijn. “Linus! Ik ben zo weer terug! Houdt je haaks maatje!” Zo snel, maar ook zo professioneel als hij dat kon leidde hij de mensen via een omweg het dorp uit. Hoewel het een noodsituatie was.. kon hij niet zomaar zijn professionaliteit opgeven. Toen hij weer terug was bij het gevecht zag hij de Zangoose achter Linus aan rennen op vier poten. Maar ze renden op het dak. Linus maakte net een sprong om naar een ander dak te springen en de Zangoose sprong er met gemak achter aan. Gemakkelijker dan Linus zelfs en hij wist hem in het dalen te slaan met een Slash aanval. Linus wilde de Zangoose van zich af krijgen en sloeg daarom maar een Leaf Blade tegen de borstkas van de Zangoose op, daarna zette hij twee stappen naar achteren. De zon hield nu definitief op met fel schijnen. Beide heren staarden elkaar aan op het dak. Allebei gespannen en klaar om toe te slaan, als de kans zich voordeed. Een paar studenten waren vanuit hun woningen filmpjes van het gevecht aan het maken met hun Holo Casters. Philip kon zich enkel zorgen maken om hun veiligheid. Maar hij wist waar ze zaten, dus hij kon goed genoeg te hulp schieten, mocht het nodig zijn. De Zangoose sprong nog eens op Linus af met een blauwe klauw, maar op dat moment begon Linus om zijn as te draaien. Er ontstond een heuse wervelwind van bloemblaadjes. Het hield niet alleen de aanval van de Zangoose tegen, maar het wierp hem ook van het dak af. Het beest viel op zijn rug op de grond en Linus sprong gecontroleerd van het dak af. Hij bleef op een twee meter afstand staan met zijn scharen omhoog.. klaar voor actie. Maar de Zangoose bleef liggen. Philip keek verward op, maar Linus hield zijn focus. Wat was er aan de hand? Hij was toch niet verkeerd gevallen ofzo? Want in dat geval zouden ze hem meteen naar het PokéCentre moeten brengen. En toen begon de Zangoose zielig van de pijn te piepen. Nee! Philip plaatste zijn hand op zijn hart en rende naar het beestje toe. Ook Linus kwam erbij staan. Philip knielde om te kijken hoe het met hem gesteld was. Ze konden niet door vechten dat was geen optie. Nee, dat kon hij niet over zijn hart verkrijgen. De Zangoose bleef maar piepen en Philip draaide voorzichtig zijn gezicht naar hem toe. Pas toen werd duidelijk dat de Zangoose een gemene blik in zijn ogen had. Met een Scratch sloeg hij zowel Philip als Linus in hun gezicht en stond op. De heren waren verward EN hadden pijn. De Zangoose ging nu voor nog een Quick Attack, waarmee hij Philip naar achteren op zijn rug beukte. Philip greep naar zijn maag. De Zangoose stond nu voor hem en liet langzaam zijn klauw blauw opgloeien. Maar Linus sloeg de Zangoose aan de kant met zijn eigen X-Scissor. De blauwe kleur van de klauw verdween en Linus keek de Zangoose strak aan. Het was nu tijd voor Philip om op te staan en achter Linus te gaan staan. Ze deden dit samen. De paar druppels bloed die over Philip’s wang rolde kriebelde een beetje. Maar ze konden nu niet stoppen. Vooral niet na wat de Zangoose net had uitgehaald. Deze Pokémon was in hoge nood voor rehabilitatie. Zoiets gemeens konden ze gewoon niet toestaan. De Zangoose brulde en liet zijn klauwen lichtgroen kleuren. Hij rende op zijn achterpoten naar Linus toe. Hij sloeg hem twee keer, weer in een x vorm. Linus, en Philip, zette een aantal stappen achteruit om weer wat afstand te creëren. Linus zijn hele lichaam kreeg een lichtgele gloed. Er ontstonden glitters rondom zijn lichaam en het was te zien dat hij zichzelf aan het aansterken was. De Synthesis heelde een flink aantal van zijn wonden. Maar de Zangoose was er alweer snel bij met zijn Scratch aanval. “Linus, hier door blijven vechten met al deze mensen in de buurt is veel te gevaarlijk. We moeten ergens anders naartoe.” Linus hield zijn blik op de Zangoose, vanzelfsprekend, maar knikte wel. Vervolgens zette de twee heren het op een lopen. In de richting van het meer in de buurt van Fallarbor Town. De Zangoose lachte hoorbaar en rende achter Philip en Linus aan. Philip en Linus rende door over de brug totdat ze ongeveer in het midden stonden. De Zangoose kwam achter hen aan en ging daar ook staan. Philip zorgde dat hij een aantal stappen naar achteren stond van Linus. Zodat die genoeg ruimte zou hebben. Ze stonden immers op een brug. Hier was al niet heel veel ruimte meer. Maar wellicht zou hen dat hun hun voordeel kunnen werken. Linus was wat kleiner en smaller dan de Zangoose. De Zangoose sloeg zijn klauwen tegen elkaar aan om te laten zien hoe scherp ze waren. Het was dus vooral om zijn tegenstanders te intimideren. Maar dat lieten ze zich niet doen. Hun doel was veel te belangrijk om voor weg te rennen. Een paar van de studenten die alles aan het filmen waren waren meegerend en stonden nu aan de rand van het meer mee te filmen. Toch wel vreemde snuiters eigenlijk. “Linus, vergeet niet dat je met een koel hoofd veel verder komt dan met blinde woede. Onthoudt ons doel.” Linus knikte weer zonder oogcontact met de Zangoose te verbreken. Was dit het? Was dit wat hij moest worden? De paladijn van Hoenn? De schildwacht van Philip? Als dat zo was.. dan droeg Linus die titels met trots. Hij had het niet anders gewild. Alle taken die ze eerder hadden uitgevoerd waren belangrijk, maar geen enkele had zo belangrijk gevoeld als deze. Vooruit! Daar komt het! Linus gooide zijn scharen tot boven zijn hoofd en sloeg ze toen omlaag in de richting van de Zangoose. Ze lucht die hij daarmee creëerde maakte een aantal vlijmscherpe bladeren los. Deze sloegen een voor een tegen de Zangoose op. Deze Razor Leaf was succesvol geweest. De Zangoose veegde met zijn poot over zijn gezicht alsof het niks was geweest. Hij lachte er zelfs om. Hij lachte hen gewoon uit. Kon dit een hint zijn, over waar zijn haat naar de wereld vandaan kwam? Was dat Brine joch maar hier geweest.. die had het waarschijnlijk nu al geweten. De pupillen van de Zangoose werden nóg groter, en er drukte nu dikkere spieren uit zijn armen.. nadat hij met zijn nieuwe Hone Claws aanval Linus twee rake klappen gaf tegen zijn maag. “Linus!” Riep Philip geschrokken. Maar Linus hield zijn schaar op, om duidelijk te maken dat het allemaal nog prima ging. En dat was ook waar. Hij voelde zich sterker dan ooit. Alleen de Engelse taal heeft het goede woord om te beschrijven wat Linus voelde. Purpose. Een gevoel van purpose. Het was niet zomaar iets dat hij moest doen. Het was HET wat hij moest doen. Linus zette twee stappen op de Zangoose af en zakte door zijn voorste knie heen en liet zijn schaar wit opgloeien. Toen sloeg hij de Zangoose met een Slash over zijn buik. De Zangoose schreeuwde in pijn. Het was een kritieke treffer geweest. Binnen een seconden had de Zangoose zijn eigen klauw geheven en liet die neerkomen. met zijn eigen Slash aanval. Linus probeerde het te blokkeren met zijn twee scharen, maar hij voelde de klap weldegelijk. Maar nu dat de Zangoose probeerde hem van boven aan te vallen.. was zijn onderkant helemaal open. Linus zwaaiden nog een keer met zijn been om de Zangoose achterover te laten vallen met een Low Sweep. Deze keer gaf de Zangoose Linus een trap met beide achterpoten voor een Revenge aanval, voordat hij weer rechtop ging staan. Linus moest een paar stappen achteruit zetten om er voor te zorgen dat hij zelf niet zou omvallen door de impact van de aanval. Na zo’n lang gevecht al had dat beest toch nog energie.. zelfs nadat hij al hard stond te hijgen. Maarja, misschien lag het aan die twee boosts van zijn aanvalskracht. Linus stak zijn schaar naar voren. Die kreeg een donkergroene gloed. De Zangoose deed hetzelfde met zijn klauw, maar die kreeg een witte gloed. Linus maakte een zwaai met zijn schaar naar de Zangoose, maar die blokte het, nét voordat het bij zijn gezicht kwam. Hij duwde Linus zijn schaar weg en stak zijn klauw naar voren. Linus bukte en hield voor de zekerheid zijn schaar boven zijn hoofd. Hij maakte een koprol, tussen de benen van de Zangoose door en wilde nog een zwaai maken. Maar de Zangoose zelf bukte nu voorover, zodat Linus zijn schaar over hem heen zwaaide. Daarna stak hij zijn poot naar achteren en duwde Linus naar achteren. Snel draaide hij zich om en sloeg met zijn klauw naar Linus. Linus blokte deze aanval door zijn schaar er tegenaan te slaan. Hun beide aanvallen ketsen nu tegen elkaar aan. De vonken schoten alle kanten op. Met al hun macht duwde Linus zijn schaar tegen de klauw van de Zangoose op, maar de Zangoose had die bonussen op zijn kracht gehad, en Linus voelde dat hij het niet lang ging volhouden. Hij moest snel denken. Ohja.. Linus stapte opzij en verbrak het contact tussen de aanvallen. De Zangoose had dit niet voorzien en viel voorover. Zijn klauw stak nu in het hout van de brug. En Linus sloeg hem op zijn rug met zijn Leaf Blade. Toen zakte de Zangoose in elkaar op de grond. Deze keer.. leek het er écht op dat hij uitgeschakeld was. De studenten aan de rand van het meer begonnen te klappen. Philip keek even om zich heen. Het leek erop dat ze nog veel meer publiek hadden getrokken dan alleen studenten. Hij pakte een Pokéball en wierp het tegen de Zangoose op. De Zangoose verdween in de Pokéball. De Pokéball begon te wiebelen en te piepen. Linus liep naar Philip toe. Voor zijn gevoel was het gevaar geweken, en hij wilde weer bij de persoon gaan staan van wie hij het meeste hield op deze wereld. Philip balde een van zijn vuisten. Het MOEST lukken. Ze moesten die Zangoose redden van zichzelf!

Moves used: