VS Viola!

Ze had het gehaald. Ze was twee keer verkeerd gereisd, maar Katy had nu dan toch eindelijk de Santalune City Gym bereikt en stond voor zijn deuren om hem voor het eerst uit te dagen. Ze voelde zich een beetje gespannen. Dit was het begin van het waarmaken van haar droom en ze wilde niet dat het verkeerd zou gaan. Aan de andere kant, als ze dit gevecht haalde, dan was ze niet alleen een stapje dichter bij het worden van Champion, maar wist ze ook dat ze in de juiste richting aan het werken was. Haar hand gleed even langs de Pokéballs die gevuld waren met haar trouwe partners. Akko, Sucy, Alcor, Sun en Lumina. Ze zou twee, misschien drie, van deze Pokémon gebruiken in het gevecht. Sun had ze nog niet getraind, dus de Staryu werd het sowieso niet. De andere vier hadden allemaal hun eigen sterke punten. Hopelijk kon ze haar Pokémon op hun best laten zien.

Katy dacht aan haar vader toen ze de knoop doorhakte en de gym binnenstapte. Ze dacht aan hoe trots hij zou zijn op haar als ze dit deed. Voor hem hoefde ze niet eens te winnen, wist ze. Verwonderd keek ze om zich heen. Het strijdveld, bekend van tv, was omringd door bomen en planten waar insect Pokémon in huisden. Ze had deze gym regelmatig op beelden gezien, maar nog nooit in het echt. Het voelde zo veel… levendiger? Ineens was alles tastbaar. Het was een moeilijk te beschrijven gevoel.

De roodharige nam plaats in het vak waar de uitdager moest staan. Ze wist precies hoe alles in zijn werk ging in een gym. Als de gymleider er niet was, dan kon je die het beste even roepen. “Viola van de Santalune Gym!” begon ze dan ook. “Ik ben Kaitlyn Pryde en ik kom je uitdagen!” Haar stem galmde kort na en toen viel er een stilte. Even dacht Katy dat ze het verkeerd deed en dat ze nog eens moest gaan roepen. Gelukkig ging er al snel een deur aan de andere kant van de ruimte open en kwamen daar twee mensen uit gelopen. Eén van heb was een scheidsrechter en de ander herkende Katy als de gymleider. Ze zag er precies uit zoals op haar Gymleader kaart! Zo cool. Na wat gefangirl en uitleg over hoe het gevecht in zijn werking ging, kon Katy eindelijk aan haar eerste gymgevecht beginnen.

lv20 VS lv15

Alcor used Peck! It hit! It’s super effective!
Surskit used Bubble! It hit!
Alcor used Pursuit! It hit!
Surskit used Quick Attack! It missed!
Surskit used Sweet Scent! It hit! Alcor’s evasiveness dropped.
Alcor used Wing Attack! It missed!
Surskit used Quick Attack! It hit!
Alcor used Wing attack! It hit! It’s super effective!
Surskit used Ice Beam! It hit! It’s super effective!
Alcor used Haze! Previous stat changes have been reversed.
Surskit used Ice Beam! It missed!
Alcor used Astonish! It hit!
Surskit used Quick Attack! It hit!
Alcor used Peck! It hit! It’s super effective!
Surskit used Sweet Scent! It hit! Alcor’s evasiveness dropped.
Alcor used Wing Attack! It missed!
Surskit used Bubble! It hit!
Alcor used Wing Attack! It hit! It’s super effective!
Surskit fainted.

Pas toen de Surskit op de grond bleef liggen en niet meer de kracht had om op te staan viel het Katy op dat ze ontzettend trilde. Door zich op het gevecht te concentreren had ze even kunnen vergeten hoe gespannen ze wel niet was. Toch voelde ze zich niet persé slecht. Alcor had immers het eerste gevecht weten te winnen. Wow. Ze was aan het winnen. Langzaam maar zeker vormde zich een enorme glimlach op haar snoet. “Alcor… Je hebt gewonnen!” De Murkrow had dat vast zelf ook wel door, maar de roodharige moest het even verbaal vieren. “Je hebt gewonnen!” herhaalde ze nog eens. Haar enthousiasme leek de kraai Pokémon aan te steken. Ondanks zijn verwondingen was hij gelukkig nog sterk genoeg om naar Katy toe te vliegen en een overwinningsrondje om haar heen te vliegen, terwijl zijzelf lachend de andere kant op draaide. “Goed gedaan maatje, ik ben trots op je!” Ze hield haar arm omhoog zodat hij daar op kon landen en drukte zodra hij dat gedaan had haar voorhoofd liefkozend tegen zijn kop aan. Ze was niet van plan om de arme Pokémon tot zijn uiterste te dwingen en pakte daarom zijn Pokéball om hem terug te keren.

Viola liet ondertussen haar tweede pokémon op het veld verschijnen. Een vlinderachtige Pokémon die Katy meteen herkende als Vivillon. Dit was Viola’s signature Pokémon en dus waarschijnlijk haar sterkste. De roodharige moest goed nadenken over haar besluit wat haar eigen Pokémon betreft – al was de keuze voor haar eigenlijk al heel snel gemaakt.
“Lumina, jouw beurt!” gooide ze de pokéball van haar Shinx de lucht in. De katachtige Pokémon verscheen en liet wat schokken over haar lichaam rollen alsof het niks was. Ze had een vastberaden blik in haar ogen, wat Katy een goed gevoel gaf over de keuze. De scheidsrechter gaf aan dat het gevecht kon beginnen, waarop Viola het eerste bevel riep.

lv25 VS lv17

“Struggle Bug!”
Vivillon zette een flinke vaart in, recht op Lumina af. Katy schatte de situatie in. Zou een counter move werken, of konden ze beter uit de weg springen? “Ontwijk het, Lum!” besloot ze. Gespannen keek ze toe, wachtend op het moment dat Lumina aan de kant zou springen, maar het gebeurde niet. Huh? De Shinx werd volop geraakt door de Struggle Bug aanval. Dit leek haar genoeg te irriteren om een Spark aanval te gebruiken als weerstand, maar erg sterk leek het niet te zijn. De Shinx nam plaats op de grond, waar ze een houding aannam die Katy meteen aan het woord koppig deed denken: haar poten uit elkaar gezet voor stabiliteit en haar kop wat verder omhoog geheven. Uh oh. “Het – het is niet erg, Lum! Een foutje kan gebeuren!” probeerde ze contact te houden met het wezentje. Ze wilde immers geen negatieve band met haar hebben. Ze had haar notabene als cadeautje gekregen van haar vriendje. Wat zou hij wel niet denken als zij, de toekomstige Champion, niet eens een simpele Shinx kon trainen?

Katy weigerde om het zo snel op te geven. Het was een foutje geweest. Lumina had haar verkeerd verstaan. Ze zou daarom het tweede bevel extra hard roepen. “Bite!!” Ze concentreerde zich zo erg op het volume, dat ze niet de tijd nam om Lumina’s naam er ook bij te noemen. Of dit het probleem was waardoor ze de aanval niet uitvoerde of dat er alsnog iets anders was wist Katy op het moment niet, maar de Shinx kwam opnieuw niet in beweging na het horen van de stem van haar trainer. Poep. Dit was een serieus probleem. Viola bekeek de situatie inschattend, maar besloot toch om verder te gaan met het gevecht. “Vivillon, Psybeam.” Lag het aan Katy, of klonk Viola niet zo enthousiast als de vorige keer? Dat ze nog steeds de situatie aan het inschatten was kwam niet in Katy op. Ze dacht alleen maar aan hoe ze de psychische straal wilde vermijden. Het enige wat ze kon bedenken was aanvallen gebruiken om uit de buurt te komen, maar of dat ging lukken vroeg ze zich nog maar af.

“Lumina! Gebruik Tackle om het te ontwijken!” Het was een poging waard. Als het niet werkte zou Katy haar Shinx terugkeren. Ondanks dat ze zo graag mogelijk de Shinx onder controle wilde hebben, zag ze ook in dat een gymgevecht niet het beste moment was om dat voor het eerst te doen. Ze wilde wel graag winnen zonder een Pokémon te hebben verloren! Dan was ze écht op weg om de champion te worden. Katy leek geluk te hebben. Lumina nam namelijk een houding aan waaruit ze zich gemakkelijk af kon zetten. Met een grote sprong wist ze aan de straal van Vivillon te ontkomen en rende ze op de vlinder af. Ze deed het! … Of toch niet. Lumina hulde zichzelf in vonken en sprong op Vivillon af met een Spark. Viola leek hier ook raar van op te kijken, want ze deed niks tegen de aanval. Om het nog erger te maken zag Katy dat Lumina ook nog haar bek opende in een poging Vivillon te raken met een Bite. Daar had de roodharige helemaal niet om gevraagd. Op deze manier wilde ze niet winnen. “Lumina, keer terug!” De Shinx kreeg niet de kans om haar kaken te sluiten toen de rode straal haar raakte en ze terug de Pokéball in verdween. Katy keek voor een paar tellen naar het voorwerp, erg teleurgesteld met wat zich zojuist had plaatsgevonden. Vervolgens zuchtte ze. “Ik heb een gevecht om af te maken,” zei ze tegen zichzelf terwijl ze de bal van Lumina veilig wegstopte en die van haar volgende Pokémon er bij pakte. Ze negeerde het nare gevoel dat haar favoriete Pokémon niet luisterde zo goed als ze kon en hoopte dat dat genoeg was om niet afgeleid te raken tijdens het gevecht.

“Een verstandige keuze,” liet Viola weten. Ze leek Katy te willen prijzen omdat ze zoiets deed terwijl ze nog zo jong was. “Ik wil niet winnen omdat mijn pokémon niet luistert. Ik wil het zelf kunnen, anders is het niet eerlijk,” antwoordde Katy. De volgende Pokéball werd de lucht in gegooid en een nieuwe deelnemer verscheen. Het was Sucy, de Salandit. Die luisterde tenminste sowieso.

lv25 VS lv17

Goed, met dat achter de rug kon het gevecht nu echt beginnen. Vivillon was een snellere Pokémon dan Sucy en kreeg daarom de eerste beurt. “Vivillon, gebruik Psybeam!” Als Katy het zich goed had herinnerd was die move super effectief tegen Sucy. Die moesten ze dus zo veel mogelijk vermijden. “Sucy, verberg jezelf in Smog!” Normaalgesproken was Smog een vergiftigende aanval, maar de Salandit was immuun voor haar eigen gif, dus zou dat geen probleem zijn. Ze verstopte zichzelf in een gaswolk vlak nadat de straal was afgevuurd. Katy twijfelde even of het plan had gewerkt, maar toen de straal de grond raakte en een kleine explosie veroorzaakte zag ze dat Sucy recht naar voren werd afgevuurd, wat betekende dat het haar sowieso niet volop had kunnen raken. Hah! Het zweefmoment van de Salandit gaf haar ook een idee voor een strategie. Het vliegen van Vivillon maakte haar een moeilijker doelwit dan een stilstaande. Tenzij Sucy op de een of andere manier bij haar kon komen.

“Lanceer jezelf met Dragon Rage!” droeg Katy enthousiast op. Alsof dit de normaalste zaak van de wereld was sprong Sucy op, haar kop naar beneden richtend, om vervolgens een paarste straal uit haar bek af te vuren. De kracht was groot genoeg om haar de lucht in te lanceren. Viola keek er naar met een frons. Die techniek had ze schijnbaar nog niet eerder gezien bij een Salandit. “Lok haar nu met Sweet Scent!” De zoete geur was bedoeld om Vivillon in hun buurt te krijgen, zodat Sucy op haar kon landen. “Oh nee, niks daar van. Blaas het weg met Gust!” klonk de opdracht van Viola. Sucy blies een wolk van een zoete geur uit haar bek, terwijl Vivillon krachtig met haar vleugels sloeg om een windvlaag Sucy’s kant op te sturen. De windvlaag brak niet alleen de geurwalm op, maar zorgde er ook voor dat de Salandit een stuk terug werd geblazen en nu al helemaal niet meer op de juiste plek zou kunnen landen. Ze liet een korte angstkreet horen terwijl ze haar balans terugzocht. Gelukkig lukte het haar op tijd om veilig op haar pootjes te landen.

Katy was niet blij dat de poging niet gelukt was. Ze moest een andere techniek verzinnen om Vivillon’s gefladder te stoppen. Het lukte zo snel niet om een concreet plan te verzinnen dus nam Viola haar kans om een volgende aanval te doen. “Struggle Bug, Vivillon!” Oh wacht eens. Misschien kon Katy daar iets mee. Ze neigde er naar om te roepen dat Sucy moest blijven staan, maar dan verraadde ze aan haar tegenstander dat het deel van het plan was. Sucy bleef zonder bevel braaf zitten tot Vivillon wel erg dichtbij kwam. “Ember op haar vleugels!” riep Katy toen vlug. Ze was niet op tijd om de Struggle Bug volledig tegen te gaan. Terwijl Sucy haar bek opende kwam de eerste klap al. Het bracht haar uit balans en ze had moeite om de Ember te richten. Ze wilde echter niet de aanval helemaal niet uitvoeren, dus blies ze de vuurbolletjes maar gewoon in de richting waar ze bij kon. Helaas niet op de vleugels van Vivillon, maar wel een rake zet.

“Snel, Poison Gas!” riep Katy, een nieuw plan in werking zettend. Vivillon was nog steeds dichtbij genoeg om makkelijk geraakt te worden. “Blaas het weg! Gust!” ging Viola er tegen in. De Gust raakte de gifwolk, maar het enige wat het deed was er een gat in slaan. Ze werd alsnog door het nare spul omhuld en dus vergiftigd. Katy was zo gefocust op het raken of missen van de Poison Gas, dat Sucy geen bevel kreeg om de Gust te ontwijken. Ze werd volop geraakt en liet een pijnlijke grom horen. “Oh, sorry Sucy!” verontschuldigde de jonge trainer zich. Pfoe, zo’n gevecht was nog best wel lastig…

Het gif zou zorgen dat Vivillon met elke beurt wat van haar energie verloor. Echter zou het dan nog steeds vreselijk lang duren voor ze neer was en Katy wist niet of Sucy het zo lang zou volhouden om alles te ontwijken. Ze moesten dus nog steeds dat andere plan doorzetten. Die vleugels moesten verzwakt. Sucy had genoeg moves die daar voor konden zorgen. Het enige probleem was dat Vivillon moves had die hun plan zouden verstoren. Tenzij ze gingen afwachten wat Vivillon deed en daar een techniek op zouden verzinnen. Op het moment was dat hun beste optie.

Viola leek niet door te hebben dat dat het nieuwe plan van Katy was. “Vivillon, Stun Spore!” droeg ze op, waarschijnlijk met het idee dat het eerlijker was als beide Pokémon een status effect hadden. “Laat het sneller gaan met een Gust!” voegde ze er nog aan toe. Dat maakte het iets moeilijker, maar met het poeder kon Katy wel iets. “Snel, gebruik Flame Burst op de poeder!” Terwijl het spul nog van Vivillon’s vleugels af kwam vuurde Sucy de vuurbal al af. Vivillon zag dit en probeerde snel haar Gust te gebruiken om het poeder sneller bij haar tegenstander te krijgen. Zodra de vlammen het poeder raakten vatte echter de hele wolk vlam. Het ging razendsnel. Zoals gehoopt werden vooral de vleugels van Vivillon geraakt door de vlammen. Ze klonk alsof ze pijn had en even had Katy spijt van de techniek. Was het te gemeen geweest?

Het feit dat Vivillon nog wel kon vliegen, hoewel ze duidelijk een stuk lager vloog nu, liet haar besluiten dat het niet té was geweest. Ze keek wel met een zorgelijke frons naar haar tegenstander. Dit was niet het moment om te gaan twijfelen over je levenskeuzes, Katy. Ze had er voor gekozen dat ze Pokémon gevechten voor de rest van haar leven wilde doen en ze vond het leuk ook. “Vivillon, Psybeam!” Die keuze had Katy al verwacht. Ze kon zelfs al de zetten van haar tegenstanders een beetje inschatten! Dat gaf haar weer iets meer vertrouwen in de rest van haar leven. Nu moest ze alleen proberen om Sucy niet al te hard geraakt te laten worden. Oh wacht eens, ze had een idee. “Sucy, maak een hoge sprong naar voren vlak voor impact!” Het klonk raar en waarschijnlijk zou het niet eens werken. De Salandit wist ook niet helemaal wat er bedoeld werd, maar toen ze sprong ging het verbazingwekkend goed. De impact die de straal maakte op de grond, net als eerder, lanceerde het beestje. Door de richting van de sprong was dat nu een beetje schuin omhoog naar voren. Ze schreeuwde tijdens de vlucht en zwaaide wild met al haar vier poten. “Probeer Vivillon te pakken!” verraadde Katy haar plan. Dat had ze misschien niet moeten doen, want nu ging Viola proberen dat te vermijden.

“Vlieg hoger, Vivi!” Met pijn en moeite kreeg Vivillon zichzelf hoog genoeg om Sucy te ontwijken. Poep. Alweer gefaald. Nou ja, ze stonden nu in elk geval wel erg dichtbij om weer aan te vallen. “Dragon Rage!” Katy had bedoeld dat de aanval gewoon omhoog uitgevoerd zou worden, maar Sucy had een ander plan. Ze dacht dat Katy hetzelfde wilde als eerst, waar ze zichzelf omhoog lanceerde met de kracht van de vlammen. Ineens hing Sucy schuin boven Vivillon. Iedereen behalve Sucy keek verbaasd. De Salandit kon eindelijk de vlinder van de tegenstander vastgrijpen. “Double Slap!!” riep Katy vlug. Ze was bang dat dit moment zomaar voorbij kon zijn. Met haar kleine pootjes sloeg Sucy Vivillon herhaaldelijk. Bij elke klap zakte ze wat verder naar de grond. “Gooi haar weg met Gust en Powder!” riep Viola. Met moeite kon Vivillon zich genoeg concentreren om hard met haar vleugels te slaan. De Gust duwde Sucy van haar af en ze viel op de grond. Toen ze opstond, zag Katy dat ze een best akelige schram op haar schouder had opgelopen. Dat deed vast erg pijn.

Toch maakte ze zich niet heel veel zorgen. Ze hadden Vivillon veel schade aan gedaan en het gif deed inmiddels ook zijn werk. Vivillon probeerde weer te vliegen, maar veel hoger dan een halve meter kwam ze niet. Ze was een makkelijk doelwit. “Sucy, gebruik Ember!” De Salandit opende haar bek en vuurde de kleine vuurbolletjes af, maar in plaats van het gewenste effect leek Sucy spontaan te ontploffen. “Wat?!” riep Katy geschrokken. Ze kreeg antwoord van Viola van de andere kant van het veld. “Vivillon heeft Powder op je Pokémon gebruikt. Dat poeder ontploft wanneer het te warm wordt.” Katy wierp een blik op Sucy. De rook om haar heen trok op en ze schudde wild met haar kop, alsof ze iets van zich af probeerde te gooien. Daarna siste ze boos naar de Vivillon. Ze had het duidelijk niet leuk gevonden. Dat was dus een zet waar Katy op moest gaan letten.

“Vlieg dichter naar Salandit en doe Psybeam, Vivillon!” Alweer een Psybeam? Op deze manier wist Katy echter niet precies waar het vandaan zou gaan komen. Ze vermoedde van boven. Kon ze het risico aan om daar van uit te gaan en daar op in te spelen? Het idee wat ze had werkte misschien ook wel voor andere situaties. “Flame Burst recht omhoog!” droeg ze op. Sucy hief haar kop op en wierp met haar bek een vuurbal recht omhoog. Vivillon leek de zet taktisch te willen ontwijken door lager te blijven vliegen. Ze vuurde haar straal af. Lang kon ze dit echter niet, want de vuurbal die Sucy had gegooid ontplofte en de losse vuurdeeltjes regenden neer op de omgeving en dus ook op Vivillon. De straal werd kort afgekapt. Het deel wat wel was afgevuurd raakte Sucy en deed toch best wat schade. Katy vond echter dat er geen tijd was om daar over na te denken. Ze moest haar kans grijpen en Vivillon nu nog meer verzwakken!

“Dragon Rage!” riep ze vlug. Er zat geen techniek achter verscholen deze keer. Gewoon Sucy die een straal uit haar bek afvuurde en gelukkig Vivillon raakte. De Pokémon leek echt steeds meer moeite te hebben met vliegen. Toch was het gevecht ook duidelijk nog niet afgelopen. “Vivillon, doe Sleep Powder met een Gust om het sneller bij hen te krijgen!” besloot Viola. Katy vroeg zich af waarom, want ze had al eens een poeder aanval tegen de gymleider gebruikt. “Laat het vlam vatten met Flame Burst!” Helaas was Katy daar deze keer te traag mee. Het poeder werd heel snel door de Gust verder verspreid, ook buiten het bereik van de Flame Burst, welke wel gewoon op Vivillon werd afgevuurd. Opnieuw werd ze hard geraakt door de vlammende bal, welke uit elkaar spatte. Het restant van de Sleep Powder bereikte Sucy en wist haar te versuffen. Haar oogjes zakten langzaam dicht. Ze probeerde er duidelijk tegen te vechten. Het lukte niet. Haar kop viel neer op de grond.

Echter was er nog iets wat viel. Het gif maakte het erg moeilijk voor Vivillon om nog te blijven vliegen. Ze bleef even op de grond zitten, een rode waas over haar wangetjes die duidelijk maakte dat ze zich niet goed voelde. Was het samen met de Flame Burst genoeg om haar helemaal uit te schakelen? Of was het maar schijn, en kon ze na een rustmomentje weer verder vechten? Katy vond het zo spannend, dat ze er niet aan dacht om Sucy aan te moedigen om wakker te worden.

Rake moves:
Spark 2x
Ember
Poison Gas (ik heb de poison damage niet heel precies in de post verwerkt ha ha ha (: maar het is wel?? 2 of 3 keer genoemd??? )
Flame Burst x3
Double Slap
Dragon Rage