Kerst moest je vieren waar de sneeuw lag. Imogen, geboren en getogen in het altijd warme Hoenn, kon zich gewoonlijk niet echt aan die uitspraak houden, maar nu werd het toch een tijd om daar verandering in te brengen, want hoewel ze van het thuisklimaat hield, werd ze er met Kerst altijd een beetje ongelukkig van hoe het maar bleef regenen terwijl er sneeuw uit de lucht zou moeten komen. Kerst moest je ook vieren met familie, maar voor deze ene keer maakte ze een uitzondering. Het leek haar wel wat om het eens op reis te vieren, tussen andere trainers. Dus was ze in plaats van naar huis te gaan met de boot vertrokken om tropisch Hoenn te verruilen voor ijskoud Kalos. Met haar handen diep verstopt in haar modieuze mantel wandelde ze verrukt door de besneeuwde straten. Er lag maar een dun laagje, maar het was genoeg om alles wit en magisch te maken, en zelfs Imimi gedroeg zich, ook opgetogen door de sneeuw. De stad was gezellig verlicht, maar er waren wel wat minder mensen op straat dan ze had gehoopt. Misschien vierden de meesten het toch wel gewoon thuis. Ze vervloekte het feit dat ze niet had opgezocht of er ergens een groot kerstfeest georganiseerd was. Maar nee, zoals gewoonlijk was ze hier weer zonder enige voorbereiding in gesprongen, had zonder nadenken een willekeurige stad in Kalos uitgezocht en was op de boot gestapt. Maar hé, hoorde ze daar nu muziek? Ze liep in de richting van wat even later het plein bleek te zijn. Een lach brak door op haar gezicht bij het zien van de enorme kerstboom en alle lichtjes. Kijk, dit leek er al meer op! En wie zong daar? Wacht eens even... was dat Chester van Dalen, de ontdekkingsreiziger? Hoe dan ook, het was kerstmis, het maakte niet uit allemaal. Wat nu belangrijker was, was het feit dat hij allemaal leuke kerstliedjes stond te zingen. En dat hoorde je samen te doen! Dus begon Imogen enthousiast mee te zingen.
