Cloudy with a chance of pokéballs

Huidig team: Helios (lvl 30), Solarium (lvl 35), Meri (lvl 25)

Een weerbericht presenteren. Hoe moeilijk kon het zijn?

Toen Imogen de medewerker van het weerstation bij het Pokémon Center rond had zien vragen of er niemand was die het weerbericht wilde doen vandaag, had ze zich onmiddellijk aangeboden. Zo vaak kreeg je een dergelijke kans immers niet. En wie wilde er nu niet op TV Mauville komen bij een programma waar waarschijnlijk wel duizenden inwoners van Hoenn naar keken? De man was enorm opgelucht geweest en had haar onmiddellijk meegesleept naar het hoofdgebouw van TV Mauville. Imogen keek haar ogen uit. Het had haar altijd al fantastisch geleken om dit gebouw van binnen te zien en nu was ze er! Overal renden mensen rond, en de overgrote meerderheid leek in paniek. "Waar is Claudia? Ze moet naar de grime!" werd er geroepen. "Ik heb Gabby aan de telefoon, ze heeft een trainer gevonden om te interviewen!" "Ty! Waarom ben je niet bij Gabby, er moet gefilmd!" "Heb ik nog tijd om een broodje te eten?" "Je moet over vijf minuten op!" Imogen keek geïnteresseerd naar de commotie, tot de medewerker haar aan haar arm verder trok. Oh ja, zij had ook werk te doen.

"Arceuszijdank, je hebt iemand gevonden", riep een vrouw van een jaar of vijftig uit toen Imogen en de medewerker binnenkwamen. Ze schudde Imogen de hand en stelde zich voor als Geraldine. "We zijn blij dat je hier bent. Piet, onze gebruikelijke weerman, zit ziek thuis en zijn vervangster, Cilia, is haar stem kwijt. Kleed je eerst maar even om, dan leg ik je bij de grime alles uit. Karel, het rapport!" Dat laatste riep ze over haar schouder naar een man met een klembord, die nu snel aan kwam hollen. Geraldine nam het bord van hem over en las het terwijl ze Imogen naar de kleedkamer leidde. "Bah, het gaat zondag regenen", mompelde ze. "Dan moet ik die afspraak maar verzetten..."

Imogen kleedde zich snel om. Ze had zelf nette kleren in haar tas zitten, dus ze hoefde niets van hier te lenen. Zodra ze zich had omgekleed, moet er snel gegrimed worden. Imogen voelde zich een echte tv-ster terwijl een medewerkster haar make-up deed en haar gezicht bepoederde tegen de glans. Intussen las Geraldine kort voor wat voor weer het de komende week zou worden, gebaseerd op de informatie die ze vanuit het Weather Institute van route 119 doorgestuurd hadden gekregen. "Ik hoef dat toch niet allemaal uit mijn hoofd te leren, hè?" vroeg Imogen een beetje ongerust. Geraldine lachte. "Nee, nee, gelukkig niet, we hebben een autocue. Maar lees je tekst wel een paar keer door van tevoren zodat je weet wat je kunt verwachten. Ik zal straks laten zien wat je aan moet wijzen."

Zodra Imogen er tiptop uitzag, bracht Geraldine haar naar de plek waar het allemaal zou gaan gebeuren. Imogen grijnsde breed toen ze de set herkende die ze zelf zo vaak op tv had gezien. Het scherm waar gewoonlijk beelden van Hoenn op te zien waren, was nu groen. Imogen wist hoe groene schermen werkten, dus daar hoefde ze niet naar te vragen. Het was vooral lastig dat ze niets zou kunnen zien van de beelden die later op tv zouden verschijnen, van weerkaarten en getallen. Terwijl ze Imogens tekst doornamen en ze aanwijzingen kreeg over waar ze wanneer naar moest wijzen, begonnen de zenuwen toch wel wat op te komen. Imogen hield ervan om in de spotlights te staan en bij contests was ze meestal niet al te nerveus, maar iets als dit had ze nog nooit gedaan, en ze voorbereidingstijd was maar zo kort...
"Goed, denk je dat je het allemaal weet?" vroeg Geraldine. Imogen knikte, ietwat wit weggetrokken onder de make-up. Niet zenuwachtig zijn, het komt wel goed, zei ze tegen zichzelf. Bedenk je gewoon hoe cool dit is! Het weerbericht! De techniek was nu ook klaar met voorbereiden en Imogen kreeg een oortje waardoor ze nog aanwijzingen door zou kunnen krijgen, en toen was het tijd om te gaan filmen. "Succes, hè?" zei Geraldine opgewekt, waarna ze vertrok naar het zijkamertje vanwaar ze alles in de gaten zou houden. Imogen keek haar met een zwak glimlachje na. Oké, geen paniek, dit wordt leuk.

"3...2...1... Camera draait!"

"Goedenmiddag. Het is duidelijk te merken dat het droge seizoen in volle gang is: vannacht was een heldere nacht en ook de dag is stralend, zoals te zien is op deze foto's genomen aan het strand van Slateport City. De zon schijnt volop en temperaturen zijn gestegen tot 31 graden in het midden en zuiden van de regio en drie graden lager op de eilanden. Er waait echter ook een flinke wind, windkracht 7, waardoor de gevoelstemperatuur rond de 25 graden licht. De harde wind blaast er ook veel as vanuit Mount Chimney naar het noorden, waardoor er rond Fallarbor Town extra veel as naar beneden komt. In plaats van parasollen, zijn hier dan ook vooral paraplu's te zien." Ze wees naar het scherm, waar later naast een foto van het volgepakte strand van Slateport nu ook een afbeelding van mensen met paraplu's in de asregen van Fallarbor te zien zou zijn. Ze glimlachte. Nu ze eenmaal begonnen was, zat ze helemaal in haar rol, en ze genoot met volle teugen van de camera die op haar gericht was.
"Het was dus in het grootste deel van de regio droog, maar boven Dewford Town viel vanochtend een onverwachte stortbui: een paar trainers waren er met hun pokémon de aanval Rain Dance aan het oefenen. Toen enkele wilde pokémon ook mee begonnen te doen, creëerden ze een flinke bui." Nu zou er een foto verschijnen van enkele doorweekte Dewford Townbewoners. "Gelukkig konden de lokale bewoners de lol er wel van in zien. Er wordt zelfs verwacht dat de Rain Dance-dans dé nieuwe rage op strandfeesten wordt deze zomer, dus begin maar vast met oefenen!"
"De warmte houdt de rest van de dag aan. Zoals te zien is op de kaart, komt een een wolkenpakket onze kant op..." Oh, waar kwam die nou vandaan, van rechts? Nee, wacht, waarschijnlijk van onder, want de wind kwam meestal uit het zuiden hier. Ze wees zelfverzekerd naar het scherm en hoopte maar dat ze het bij het rechte eind had. Oei, nu was de autocue alweer een eindje verder. Waar was ze gebleven? "Warme nacht", klonk er door haar oortje. Oh ja, ja, natuurlijk. "Door de bewolking wordt de warmte vastgehouden en het zal dan ook een warme, benauwde nacht worden." Ah, ze was weer bij met de autocue. "Morgenochtend zal de bewolking aanhouden, maar het blijft in het grootste deel van de regio droog. Alleen in het midden van de regio zullen lichte buien vallen. Rond het middaguur klaart het op en zal ook de wind afnemen, waardoor het in de hele regio rond de 30 graden zal worden. Door de verminderde wind zal ook ten noorden van Mount Chimney de lucht wat helderder worden, zodat de paraplu's weer opgeborgen kunnen worden. In de avond zal het vrijwel windstil zijn en het blijft helder, waardoor de lucht in de nacht van morgen op overmorgen wat af zal koelen." Ze gebaarde naar de plek waar de kaart van de regio te zien zou zijn, met daarop symbooltjes, pijltjes en temperaturen. Hierna zou er zo'n tabel komen waarbij de dagen een voor een verschenen, die ze steeds aan zou moeten wijzen. Als ze maar niet scheef wees... Ze kon zich echter niet te veel door dat soort zorgen af laten leiden, want de autocue liep door en ze wilde niet weer kwijtraken waar ze was gebleven.
"De komende dagen blijft het dus grotendeel droog en in de loop van de week zullen de temperaturen verder oplopen, met donderdag zon met een licht wolkje en 32 graden en vrijdag volle zon en 35 graden, waarbij er flink ingesmeerd zal moeten worden. Zaterdag zal het weer harder gaan waaien en koelt het wat af, tot 25 graden. Er trekt meer bewolking over de regio en ten zuiden van Fortree City worden fikse buien verwacht. Zondag zullen ook in de rest van de regio enkele buien vallen en hier en daar zal het gaan onweren, maar op de eilanden blijft het droog. Aan het begin van de nieuwe week komt de zon echter weer tevoorschijn, behalve in het noorden van de regio, waar het nog even zal blijven regenen. Vanaf dat moment lijkt het warme, droge strandweer dat we van dit seizoen kennen weer terug te komen. Dat was het weerbericht, met dank aan het Weather Institute. Fijne dag." Ze glimlachte nog eens naar de camera en kreeg toen via haar oortje te horen dat de opname erop zat. Imogen zuchtte opgelucht en keek met een ietwat zenuwachtige lach naar Geraldine, die uit de controlekamer tevoorschijn kwam. Had ze het een beetje goed gedaan?

"Goed gedaan!" Imogen gloeide van trots. Ze had nu al zin om de beelden terug te zien. Oh, en ze moest natuurlijk niet vergeten haar ouders hierover te bellen! Zij moesten absoluut het weerbericht kijken vandaag. Met een brede glimlach schudde ze Geraldine de hand. "Hé, ik heb nu pauze en wilde even wat gaan drinken bij het terrasje om de hoek. Wil je mee?" vroeg de vrouw. Daar zei Imogen geen nee tegen.

Even later zaten ze dan ook gezellig met zijn tweetjes aan een tafeltje te genieten van een verfrissend drankje. Zoals ze net bij het weerbericht had gezegd was het een warme dag, en de airconditioning bij TV Mauville werkte niet helemaal naar behoren, dus ze konden beide wel wat verkoeling gebruiken. Ze kletsten een beetje over Miltank en kalfjes, over Geraldines baan, Imogens coördinatorcarrière en, uiteraard, het weer. Er kwamen ook nog twee andere medewerkers van het tv-station bij, die zich aan Imogen voorstelden als Ty en Prune. "Hoorde ik niet iemand zeggen dat jij naar... hoe heet ze, Gabby, moest?" vroeg Imogen aan de cameraman. Die maakte een wegwuivend gebaar. "Nee, het was vals alarm. Ze had een of andere trainer aangeklampt, maar die had eigenlijk helemaal geen zin in een interview, oh, als je over de duivel spreekt..." Zijn telefoon was begonnen te rinkelen en blijkbaar was het Gabby. "Nou, ze heeft er nog een gevonden, dus ik moet er toch weer vandoor, Gerry, Prune, tot morgen. En jij, eh, tot ooit?" "Tot ooit", antwoordde Imogen grijnzend terwijl de man ervandoor ging. Prune stak opeens een hand op. "Oh, even daarover..." Ze richtte zich tot Geraldine. "Piet belde net, hij voelt zich nog niet beter en hij verwacht dat hij morgen ook nog wel thuis zal blijven, dus..." Er werden twee afwachtende paren ogen op Imogen gericht. "Zeg, Imogen... wil je morgen misschien terugkomen? We begrijpen het als je geen tijd hebt, maar..." "Natuurlijk!" antwoordde Imogen onmiddellijk. Natuurlijk wilde ze wel nog een keer op tv komen! Het was haar prima bevallen vandaag, en ze had toch niet veel beters te doen. Behalve haar pokémon trainen, uiteraard, maar zo'n weerbericht presenteren nam ook niet de hele dag in beslag, dus dat was geen probleem. Geraldine zuchtte opgelucht. "Perfect. Zou je dan morgen... laten we zeggen, een halfuurtje eerder komen dan vandaag? Dan is het tenminste niet zo'n gehaast als je nu was." Imogen knikte. "Komt voor elkaar!"

Imogen verzekerde zich er die avond van dat al haar relevante familieleden het weerbericht keken, en zelf zette ze ook in haar hotelkamer de televisie aan. Ze had nog nooit zo'n vrolijke grijns op haar gezicht gekregen van het weerbericht. Ze zag eruit als een echte weervrouw, al zei ze het zelf, en het stukje waar ze haar tekst niet meer helemaal wist viel niet zo heel erg op. Ah, ze had nu al zin in morgen!

"Ik ben op zoek naar Geraldine?" vroeg ze aan de man achter de balie toen ze daar de volgende dag om de afgesproken tijd aankwam. Hij belde een nummer en kort daarna verscheen de dame. Imogen volgde haar door de hal waar ze de vorige dag met de medewerker die haar hand gevonden doorheen was gelopen. Het was er net zo chaotisch als gisteren. Ty kwam met een verraste glimlach haar kant op. "Hey, ben je daar weer? Dat ooit kwam snel!" Imogen stond op het punt antwoord te geven toen Ty's naam werd geroepen. "Gabby-" "Ja, ja, ik kom al!" En daarmee was de cameraman net zo snel verdwenen als hij was verschenen.

Tekst doornemen, omkleden, grime, het voelde nu al bijna normaal. Dit kon ze iedere dag wel doen! Hoewel, ze vermoedde dat ze het toch na een tijdje wel weer saai zou gaan vinden. Contests waren toch wel iets afwisselender dan het weerbericht, meende ze. Geraldine werd halverwege de voorbereidingen weggeroepen, dus het doorlopen van de plekken op het groene scherm die ze aan moest wijzen gebeurde vandaag met Prune. Het was een schat van een meid, maar een paar jaar ouder dan Imogen en nog vrij nieuw bij het team. En zenuwachtiger dan Imogen, leek het. Haar onzekerheid of ze wel de juiste aanwijzingen gaf sloeg over op Imogen, en doordat het meisje haar papieren zo vaak checkte duurde het wat langer dan de dag ervoor, dus het was maar goed dat ze wat eerder waren begonnen.

De opnames gingen bijna beginnen. Geraldine was inmiddels terug en Imogen had weer een oortje gekregen en nam nog een laatste keer haar aanwijzingen door. Toen kwam plotseling de man die haar gisteren bij het pokémoncenter aangesproken had aanrennen met in zijn ene hand een telefoon en in zijn andere een kladblok. "Wacht, wacht, er is een wijziging in het weerrapport!" riep hij. Snel kwam het team bij elkaar. "Wat is er, Jack?" vroeg Geraldine aan de man, die nog even op adem moest komen. "We werden net gebeld door het Weather Institute. Er zijn... een paar dingetjes veranderd." De man deed snel zijn verhaal, en Imogen voelde de bui al hangen. En ja hoor, nadat Jack was uitgepraat, keek Geraldine haar aan met een enigszins verontschuldigende glimlach aan.
"Nou, Imogen, dat wordt improviseren."

"3... 2... 1... camera draait!"

"Goedenmiddag. Zoals op deze foto's van grijze luchten te zien is, was het weer vanochtend wat minder stralend dan we van de afgelopen tijd gewend zijn, maar het bleef grotendeels droog. Alleen rond Lavaridge Town vielen enkele lichte buien. Rond een uur of 1 loste het wolkendek echter grotendeels op en zelfs boven Fallarbor Town was de zon te zien. Ook werd het in de gehele regio vrijwel windstil, waardoor de temperaturen stegen tot 30 graden op het vasteland en 28 graden op de eilanden."
Foto's van sombere luchten maakten plaats voor de kaart van de regio, waarbij 's ochtend nog vooral wolkjes en een paar druppeltjes te zien waren die in de middag plaatsmaakten voor zonnetjes. Tot nu toe had Imogen nog gewoon de autocue kunnen volgen, maar nu kwam het punt waarop de weersverandering plaatsvond en ze hadden niet de tijd gehad om de tekst aan te passen. Via het oortje herhaalde Geraldine de nieuwe berichten, zodat ze gelukkig niet helemaal zonder houvast zat.

"In het zuiden van de regio en op de eilanden houdt het warme, heldere strandweer aan, maar het gebied ten noorden van Mount Chimney wordt geteisterd door onverwachte zandstormen."
Als het goed was hadden de technici de foto's toegestuurd hadden gekregen in het programma gestopt, zodat ze in de uitzending te zien zouden zijn. Imogen had de foto's snel kunnen bekijken: Fallarbor Town en de routes tussen de stad en de woestijn lagen vol met zand in plaats van as, en je kon nauwelijks een paar meter vooruit kijken door de zandstorm. Imogen was heel even stil. Geraldine had gezegd dat ze nog bezig waren de oorzaak van het vreemde weer te achterhalen, en ze hadden eigenlijk gehoopt dat ze intussen iets ontdekt zouden hebben, maar Imogen wist nu niet goed of ze daarop moest wachten of door moest gaan. "Het is nog niet bekend hoe lang de zandstorm aan zal houden..." ging ze intussen maar verder, want door het oortje bleef het stil en ze kon hier moeilijk gaan staan blijven wachten. Tot haar grote opluchting kreeg ze nu echter de nieuwe berichten door van Geraldine.
"Op sommige foto's zijn silhouetten van pokémon te zien: het lijkt erop dat er pokémon uit te woestijn zijn gekomen die nu met Sandstorm dit vreemde weer veroorzaken. Waarom ze naar Fallarbor Town zijn gegaan is onbekend en er zijn enkele rangers op de zaak gezet om uit te zoeken wat er precies aan de hand is. Intussen is het nog niet bekend hoe lang deze weersomstandigheden in het gebied aan zullen houden."
Imogen had deze nieuwe foto's nog niet gezien, maar er waren inderdaad enkele pokémonsilhouetten vastgelegd op de gevoelige plaat, maar half zichtbaar door al het zand. Op dit moment ging de autocue weer verder. Het nieuws over de zandstorm was geweest en in de rest van de regio ging het weer gewoon door zoals voorspeld, dus kon ze nu de oorspronkelijke tekst weer volgen.

"In de rest van de regio blijft de zon schijnen. Vannacht zal het wat afkoelen en morgen is het nog steeds helder, waardoor de temperaturen in de ochtend snel weer zullen stijgen tot ongeveer 32 graden. Vrijdag blijft het helder en zal het zelfs zo'n 35 graden worden. Langs de kust en op de eilanden waait het harder en ligt de gevoelstemperatuur iets lager.
"Als je naar het strand gaat, vergeet dan niet je goed in te smeren, want de zonkracht is hoog dit seizoen. Geniet intussen van het weer zolang het kan, want dit weekend zal het harder gaan waaien en keert de bewolking terug met hier en daar een onweersbui. Vooral ten zuiden van Fortree City zal het behoorlijk gaan regenen. Op de eilanden zal het echter het hele weekend droog blijven. De temperaturen zullen tussen de 20 en 25 graden liggen."
Op het scherm zou inmiddels de dagentabel alweer te zien zijn. Ze had op tv gezien dat ze het de vorige dag goed had gedaan en vandaag wees ze de dagen dan ook met meer zekerheid aan.
"Vanaf maandag wordt het warmer en gat de zon weer schijnen, al zal hier en daar nog een wolkje blijven hangen. Deze zullen op dinsdag echter verdwenen zijn en er zal in de hele regio volop genoten kunnen worden van stralend weer. Enkel in Fallarbor Town zullen de bewoners misschien iets langer op de zon moeten wachten, afhankelijk van of de rangers de problemen daar op zullen weten te lossen. Dit was het weerbericht, met dank aan Weather Institute. Fijne dag."

Phoe, dat was nog spannender geweest dan gisteren! Ze was in ieder geval niet over haar woorden gestruikeld, maar ze hoopte maar dat ze had gezegd wat ze moest zeggen. Geraldine had haar in ieder geval niet aan dingen hoeven herinneren via het oortje, dus dat leek haar een goed teken. De opname zat erop en Imogen gaf haar oortje aan een technicus terwijl Geraldine en Prune de controlekamer uit kwamen. Imogen liep ze handenwringend tegemoet. "En, hoe deed ik het?"