Het licht van de ochtendzon brak door tot in Theodore’s appartement door een kleine opening in de gordijnen. Het was stil. Enkel de adem van een enorme man was te horen. Hij had voor vandaag vervanging geregeld. Hij had écht een dag voor zichzelf nodig en had besloten een vergeten hobby op te pakken. Mediteren. In kleermakerszit zat hij midden in de woonkamer. Het voelde aan als een oeroude kracht die een krachtige energie en oneindige kennis aan het innemen was. Het werkte precies zoals hij had gehoopt. Rustgevend en verhelderend. Niets of niemand die hem stoorde. Alleen hij, zijn gedachten, problemen, en oplossingen.
-Biep biep! Biep biep!-
Er verscheen een zure uitdrukking op zijn gezicht toen hij dat geluid hoorde. Dat was zijn pager. Hij was nodig op de basis. Sereen, stond hij op en greep zijn pager van de tafel. ‘Foto’s van een TV’ Las het bericht. Dat was codetaal. Schijnbaar was de persoon die hem vandaag zou vervangen ontvoerd. Hij had het moeten zien aankomen. Het was een idioot. En daardoor, nog niet eens in gevaar, waarschijnlijk. Hij zou haast zeggen, dat hij er slechter aan toe is vandaag, dan zijn ontvoerde collega. Met wat tegenzin en een frons op zijn gezicht maakte hij zich klaar en maakte hij zijn naar de Team Rocket Basis.
Het was iets drukker op straat dan hij gewend was op zijn weg naar zijn werk. Maar hij was dan ook nog nooit veel later dan acht uur vertrokken naar zijn werk. En nu was het toch al wel weer tegen een uur of elf. Het enige dat hij hier een beetje leuk aan vond was dat hij zijn favoriete jas aan kon doen. Maar verder voelde hij zich enkel heel erg tegen de muur gedrukt. Hij kon moeilijk zijn verplichtingen aan de kant schuiven, maarja, hij wist ook dat hij hier geen vervangende vrije dag voor zou krijgen. Wat een ellende allemaal. En na een kwartiertje lopen kwam hij aan bij de basis. Eenmaal binnen werd hij direct ingelicht over zijn taak voor vandaag. Voor zover hij wist, hoefde hij hier niet per se een hele dag mee bezig te zijn, en dan kon hij weer weg. Dat scheen enigszins nog wel een klein lichtje op vandaag. Hij moest een aantal archieven doorspitten. Als het ware moest hij als tweede controleur er door gaan om te kijken of de schrijver of schrijfster het wel goed had gedaan en wat er beter kon. Hij nam de archieven over en maakte zijn weg naar zijn kantoor. Zelfs de collega’s waarmee hij zijn kantoor deelde waren er niet. Die hadden dus wel hun vrije dag kunnen behouden. Hij werd er een beetje bitter van, altijd hij.. maar goed, gewoon hard werken, dan ben je ook zó klaar Theo. Hij ging op zijn stoel zitten en pakte in alle rust zijn spullen uit de lades. Het mapje sloeg hij open en nam eens een kijkje. Het hele ding ging schijnbaar over een missie. De tijdstippen en locaties, daar was niet veel uit af te leiden, maar.. uit de rest was ook niet veel af te leiden.. want sommige zinnen sloegen werkelijk helemaal nergens op. Wie had dit geschreven zeg!? Oh wacht maar.. als hij het eens beter bekeek.. kon hij wel soort van uitpuzzelen wat er zou moeten staan. Hij pakte een extra vel papier en een pen. Hij begon het anders op te schrijven. De zinsbouw aanpassen.. Grammatica verbeteren.. Spellingsfouten er uit halen. Jeeminee.. Wat een verschrikking was dit. Auteurs zouden spontaan flauwvallen als ze dit zagen. Maar Theo maakte het enkel boos. Want nu moest hij gaan aanpassen hoe het geschreven was, maar.. de inhoud moest hij ook nog eens gaan checken! Op daadwerkelijke verbeterpunten! Met een diepe zucht ging hij verder. Deze diepe zucht was zo diep, en sterk door de grote man, dat hij wat papierwerk van het bureau van een collega afblies. Oh.. hij stond op om het op te rapen en terug te leggen.. maar.. huh? wat rook hij? Hij ging snel terug zitten aan zijn bureau en rook aan de map die hij aan het bekijken was.. alcohol.. drank.. en toen drong het tot hem door. Hij schudde met zijn hoofd. Ongelofelijk.. wie ze hier allemaal aannemen zeg. Theo maakte snel alles af. En bekeek de inhoud, want hij had al een vermoeden wat de grote fout was, die hier was gebeurd. De informatie die hij uit het archief kon vinden was. ‘Iemand is ontvoerd, die belangrijke informatie voor ons kan hebben.’ ‘De persoon die het geschreven heeft, heeft een paar uur overgeslagen bij het noteren van de details.’ ‘Aan het einde van de missie was er geen gijzelaar meer.’ Theodore, die de stad als geen ander kende, controleerde de locaties voor, en na, dat de gijzelaar nog bij de TR medewerker was. TOEVALLIG was de ontvoerde persoon nog bij hen, VOORDAT ze door de meest bekende partystraat van Lumiose gingen. Zijn eerste vermoeden was.. dat de Agent die dit heeft gedaan gewoon een mislukte date had die dag, maar moest werken, en het maar gewoon als ontvoering had beschreven om niet door de mand te vallen. Of de gijzelaar was zo slim om hem dronken te voeren en te ontsnappen. Of hij had gewoon.. behoeftes. Wat het ook was.. de fout die verbeterd moest worden.. was de Agent.. Ontslaan die hap.
Theodore maakte aantekeningen over zijn werktijd, locatie, werkwijze, en waarom hij welke vermoedens had en stopte die in een aparte map. De enige taak die er nog was, was het uitpluizen wie deze Agent was, aangezien er aliassen gebruikt worden. EN of deze Agent nog andere fratsen heeft uitgehaald. Maar dat viel niet meer binnen Theo’s rang. Hij liep naar het kantoor dat hem van te voren aangegeven was geworden. Hij klopte op de deur en een klein mannetje mager mannetje met een brilletje en een bolhoedje deed open. “Ohja, de oger zou langskomen vandaag. Kom binnen.” Theo.. was niet eens meer boos om die bijnaam, hij was allang blij dat hij zo naar huis kon gaan. Het mannetje trippelde naar zijn bureau en ging zitten. “Neem plaats,” hij gebaarde naar de stoel voor het bureau. “wat kan er verbeterd worden?” Theo ging zitten. “Na grondige inspectie is het vermoeden dat er alcohol misbruik heeft plaatsgevonden tijdens de missie.” Het mannetje kreeg een afkeurende frons. “Verder is er een tijdsperiode waarin geen details zijn beschreven, en uiteindelijk is de gijzelaar verdwenen. Als extraatje heb ik in de bijlage beschreven welke gebeurtenissen er vermoedelijk plaatsgevonden kunnen hebben in de lege tijdsperiode.” Zowel geïrriteerd door de faalhazerij van de Agent, en trots op Theo’s extra werk nam het mannetje de twee mappen aan. “Je kunt naar huis Secret Agent Harvey.” Theodore stond op en maakte zijn weg terug naar huis. Zou hij verder gaan mediteren, of eens lekker uitgebreide sjieke dingen koken in de keuken? Moeilijke keuze.
