{Route 8} Enjoying The View

"Wauw" Zei de brunette verrukt. In Sinnoh hadden ze niet echt een groot, uitgestrekt strand als dit. Je moest het doen met de kleine zandbanken die zo nu en dan in de oceaan lagen tussen bestemmingen in. Ze stond aan de voet van Route 8 en was klaar er voor om hier nog lang te blijven als dat nodig was. Ze ging niet echt ergens heen. Het zat Sayuri dwars dat ze nog geen doel had in de Kalos regio. Misschien moest ze maar terug keren naar haar huisje in Shalour City. Met een verslagen zucht sloeg ze haar schoudertas naar haar zij en begon ze te lopen. Ze droeg een zachtroze zonnejurkje zonder bandjes met een lotusbloem op de achterkant die werd overschaduwt door een grote strik. Het deed je een beetje denken aan zo eentje die in Japanse culturen om een jurk werd gedragen. Sayuri had een mooie, grote bloem meegenomen vanaf Route 7 en hem in haar haar gezet net achter haar oor. Ze droeg simpele maar stijlvolle slippers met riempjes die tot boven haar enkel zaten. Als finishing touch had ze een donkere schoudertas waar haar Pokédex, vijf pokéballs, een foto van thuis, make-up en haarborstels, een handdoek, wat te drinken en een kaart van de Kalos regio in zat. En natuurlijk haar twee Pokémon. Feebas zou zich wel thuis voelen in de zee. Dat bracht haar op een idee. Ploegend door het warme zand wat tussen haar tenen door sijpelde liep ze naar de zee toe. Op een kleine inham legde ze haar tas neer, haalde de handdoek uit haar tas en legde hem netjes neer. Ze treek hem glad en ging er op zitten. Ze haalde de fles water uit haar tas en dronk wat slokjes. Genietend trok ze haar schoenen uit en ging ze plat op de handdoek liggen.

Ace was nu al even in Kalos, en hij moest zeggen dat het best een leuke regio was om rond te wandelen. Doordat het tegenwoordig vrij goed weer was had hij besloten om een wandeling te gaan maken. Zo kwam hij al snel terecht op route 8 in Cyllage City. Het kleine strand dat hij gezien had vanboven op de berg had meteen zijn aandacht getrokken dus was hij erheen gegaan. Zijn beide pokémon had hij uit hun pokébal gelaten zodat ze ook konden genieten van het weer en het strand en gewoon alles in het algemeen.
Growlithe en Shinx waren beide naar het water gerend. Het was niet dat ze meteen het water type waren maar met het warme weer konden de twee vast wel wat verfrissing gebruiken. Ace liet de twee dan ook hun gang gaan, hij vertrouwde hen genoeg. Het was niet dat ze ineens weg zouden lopen. Ze bleven allebei altijd wel in de buurt. De jongen was eerst van plan om in de schaduw te blijven, maar zijn ogen vielen op een ander gestalten dat zich neerlegde op het zand. Ace twijfelde niet lang of liep naar haar toe. Hij ging iets achter haar hoofd staan met zijn handen in zijn broekzakken. ‘Goed weer niet?’ hij hing wat naar voor zodat hij met zijn gezicht boven dat van haar kwam te hangen. Een kleine grijns was op zijn gezicht te bekennen. ‘Ik zou maar oppassen dat je dat tedere huidje van je niet verbrand.’ vanuit zijn ooghoeken keek hij even naar zijn twee pokémon die bij het water zaten. Beide leken ze te onderzoeken of het wel veilig was. Het was de Growlithe die er het eerst in ging maar Shinx leek het niet te durven.

Al snel gingen Sayuri's ogen vanzelf dicht. Ze haalde opgelucht adem en was blij met een beetje ontspanning. De Kalos regio was niets in vergelijking met het rustigere Sinnoh. Nu ze hier al wat weken was moest ze toegeven dat ze het nu wel miste. 'Goed weer niet?' Abrupt opende ze haar ogen en werd begroet door onbekende ogen. '‘Ik zou maar oppassen dat je dat tedere huidje van je niet verbrand' Instinctief spande ze haar lichaam aan. "Jungle Savate!" Riep ze uit. Ze trok haar knieën op, rolde op haar zij en gaf hem een hard knietje tegen zijn voorhoofd. Ze vloog overeind en draaide zich om. "Hoe haal je het in je hoofd om iemand zo te besluipen, creep?" Zei ze verhit en ze stond nog net niet op het punt om hem nogmaals aan te vliegen. Met toegeknepen ogen keek ze hem aan, haar moment van zen erg ruw verstoord. Ze trok haar korte jurkje glad en keek hem wantrouwig aan.

Het zag er niet uit dat ace zijn plotse verschijning door het meisje werd aanvaard. Dat was echter haar probleem. De kleine grijns op zijn gezicht verdween niet echt. Hij bleef haar gewoon rustig aankijken. ‘Jungle Savate!’ dat was wanneer er even een lichte frons op zijn gezicht verscheen. Ace had geen flauw idee wat ze met die woorden bedoelde, maar hij kreeg al snel een kniestoot tegen zijn voorhoofd. Wat wankelend zette hij enkele passen naar achter. Met één van zijn handen wreef hij ondertussen over zijn voorhoofd. ‘Hoe haal je het in je hoofd om iemand zo te besluipen, creep?’ vloog ze tegen hem uit.
Ace recht zijn rug weer waardoor hij wel wat boven haar uit stak. ‘Echt besluipen zou ik het niet noemen.’ antwoordde Ace. ‘En creep, wel nu kwets je mijn gevoelens.’ dramatisch plaatste hij één hand op de plaats van zijn hart. Aan zijn gezicht te zien was hij echter niet erg geraakt door haar woorden. Ze moest maar denken wat ze dacht.

Sayuri kon wel zeggen dat ze zich ongemakkelijk voelde. De creep voor haar was vrij wat koppen groter dan zij. Ze was al niet zo lang. Ze maakte een schamper geluid toen hij deed alsof zijn gevoelens geraakt waren. "Ik hoorde je niet aankomen en je was uitzonderlijk dicht bij mijn gezicht toen je mij aansprak .. dat noem ik besluipen" Stelde ze vast. Nerveus griste ze haar tas haar kant op en hield hem als een schild voor zich met toegeknepen ogen. Vanuit haar ooghoek zag ze iets bewegen. Sayuri nam aan dat de twee Pokémon van hem waren. Toen ze de Shinx zag maakte ze een apart geluidje. Een Sinnoh Pokémon? "Jij komt uit Sinnoh?" Vroeg ze. Ze wendde haar blik weer op haar gesprekspartner.

‘Ik hoorde je niet aankomen en je was uitzonderlijk dicht bij mijn gezicht toen je mij aansprak…dat noem ik besluipen.’ Ace haalde nonchalant zijn schouders op. ‘Noem het wat je wilt.’ Een zachte lach ontsnapte toen ze haar zak stevig beet nam. Dacht ze soms dat hij hier was om haar spullen te stelen? Als dat zijn doel was had hij dat al lang gedaan. Dan had hij naar niet eerst aangesproken. ‘Nhaw, wat schattig. Je verstopt je achter je tas.’ zei Ace.
'Jij komt uit Sinnoh?' zei het meisje voor hem. Hij had enkele stappen vooruit gezet zodat hij naast haar kwam te staan en uit keek over de zee. Zijn handen hield hij in elkaar achter zijn rug. ‘En waarom denk je dat?’ vanuit zijn ooghoeken keek hij opzij naar haar.  

Sayuri hield hem met toegeknepen ogen in de gaten toen hij naderbij was. Vreemdelingen waren altijd verdacht. Ze wees met een air van nonchalansme naar de Shinx. "Dat is een Sinnoh Pokémon" Stelde ze vast. "Daarom concludeer ik dat jij daar vandaan komt" Sayuri ontspande haar blik ietsje maar hield hem wel nog strak in de gaten.

Vanuit zijn ooghoeken hield hij haar in het oog. Een grijns was heel de tijd op zijn gezicht te zien. Of in ieder geval toch een glimlach. Het was soms zo makkelijk om iemand te irriteren.  ‘Dat is een Sinnoh Pokémon. Daarom concludeer ik dat jij daar vandaan komt.’ legde het meisje uit. Hij legde één hand op haar schouder en hij keek haar recht aan. ‘Nope, ik kom niet van Sinnoh.’ zei hij. Zijn hand haalde hij vervolgens weer van haar schouders af. ‘Waarom zou je eigenlijk willen weten of ik van daar kwam?’ 

Sayuri keek hem meteen met een ruk aan toen hij contact maakte met haar schouder. Uiteindelijk haalde ze haar schouders maar op. "Ik weet het niet, heimwee of zo" Zei ze afwezig en ze onderdrukte een zucht. "Waar kom je dan wel vandaan als ik vragen mag? Of .. dat mag ik toch wel vragen?" Voegde ze er onzeker aan toe en haar stem ging weer terug naar het gebruikelijke, zachte en nerveuze toontje. Sayuri schuifelde nerveus met haar voeten en herinnerde zich dat ze de creep nog niet zijn naam had gevraagd.