Pickpocket Squad!

Aan alles kon je merken dat de zomer langzaam begon wat waarschijnlijk meer kwam omdat Hoenn het droge seizoen in was gegaan. Op de boot waar een jongen genaamd; Hiroshi, zat waren veel mensen gekleed in zomerse kleding wat dan toch een indicatie gaf naar de warmte in de regio en dat ze ook bijna waren aangekomen in Hoenn. Hiro die niet anders was gewend om een lange broek te dragen moest nu toch wel een aantal keer zijn hoofd droog vegen omdat het zweet met straaltjes naar beneden liep. Maar het weer hield hem er niet van om breed grijnzend naar de stad te kijken die langzaam dichterbij kwam. De jongen werd vergezeld door een klein geel wezentje dat balanceerde op de smalle richel van de boot en met grote zwarte kraaloogjes naar het water keek. Er werd wat water omhoog gespoten waardoor het duo opschrok en tegelijk naar het water keken. Was dat een Pokémon? “Pikachu!” riep het wezentje geschrokken en verloor bijna zijn evenwicht toen hij schrok van het plotselinge geluid. Hiro wist hem met een snelle reflex op te vangen zodat zijn Pikachu niet in het water zou belanden. “..doe je wel voorzichtig?” sprak Hiro tegen het wezentje die even achterom probeerde te kijken zodat hij zijn trainer aan kon kijken. De Pikachu knikte met zijn kopje waarna hij weer terug werd gezet op zijn plek. Sparky wist zijn balans snel weer terug te vinden waarop het gele wezentje weer wat water omhoog zag spuiten maar dit keer ving hij een glimp op van een donkerblauwe gedaante dat snel weer verdween in het water. Hiro grijnsde nog beter breder maar moest al snel zijn blik los scheuren van het water omdat de boot langzamer begon met varen.

“OVER ENKELE MINUTEN ARRIVEREN WE IN SLATEPORT CITY. WILLEN ALLE PASSAGIERS HUN SPULLEN MEENEMEN EN DE AAWEZIGE TRAINERS HUN POKÉMON TERUG STOPPEN IN HUN POKÉBALLEN.”

De stem die door de luidspreker sprak liet Sparky bijna weer van de richel vallen waarop Hiro hem snel bij zijn staart moest pakken zodat hij niet weer in het water zou belanden. De Pikachu keek zijn trainer dankbaar aan waarop hij snel in de nek van de jongen ging zitten. “Ik kan bijna niet wachten,” grijnsde hij naar het gele wezentje dat zijn uitdrukking weerspiegelde. “Pika!” Sparky sloot zijn ogen terwijl zijn grijns steeds breder werd. Het was duidelijk dat zijn Pikachu er ook zin in had.


Die enkele minuten kwamen ook nog eens uit toen de boot kort nadat de mededeling was gemaakt aanmeerde in de haven van Slateport City. In de korte tijd dat hij aanwezig was geweest op de boot had hij zijn lange broek vervangen voor zijn zwembroek want het begon best heet te worden. Het maakte in principe niet uit want de pijpen vielen half over zijn knieën heen dus zo raar zag het er nu ook niet uit. In de stad zelf moest hij maar kijken of hij ergens een kledingzaak kon vinden die zomerkleding verkocht maar dat ging goed komen. Hiro had inmiddels zijn aandacht op de omgeving gericht want hij had zonet zijn eerste stap gezet in de Hoenn regio. De jongen grijnsde breed toen hij zich realiseerde en keek even kort naar zijn Pikachu die zijn gezichtsuitdrukking weerspiegelde. Ze waren eindelijk in Hoenn!

---

Hun bezoek in Slateport City duurde niet zo heel lang aangezien Hiro besloot om door te trekken naar de eerstvolgende stad. Tenminste dat was hij van plan als hij tenminste wist waar hij heen moest gaan. Hij had geen kaart of een ander hulpmiddel om hem hierbij te helpen dus hij moest het zonder doen. Hiro keek even naar Sparky die nieuwsgierig op een randje stond te kijken naar de golven die tegen de kade aan klotste en hierdoor spatte een beetje water op het neusje van de Pikachu. “Piiiika!” piepte het wezentje terwijl hij met zijn pootje over zijn neus wreef om het droog te maken. “Beetje bang voor nattigheid?” grinnikte hij waarop Sparky zich even kort omdraaide en hem boos aankeek. Dit bracht Hiro op een idee toen hij zijn blauwe ogen op Sparky had gericht en keek vervolgens naar de trap die leidde naar het strand van Slateport City. Ze hoefde niet meteen weg ze konden natuurlijk ook gewoon een beetje van het weer genieten en een dag op het strand doorbrengen. Ja, dat was een goed idee. “Ik heb een leuk idee,” zei hij vervolgens tegen zijn Pikachu die vragend opkeek en nieuwsgierig zijn ogen op de jongen richtte. Hiro knielde voor zijn Pikachu neer en keek het wezentje recht in zijn ogen aan. “Wat zou je ervan zeggen om naar het strand te gaan?” vroeg hij toen aan het wezentje die meteen een brede glimlach op zijn snoetje tevoorschijn toverde en hevig knikte met zijn hoofdje.”Pikachu!” riep hij vrolijk uit en gooide uitbundig zijn pootjes omhoog als teken dat hij daar wel zin in had. Hiro’s glimlach werd breder waarna hij weer recht ging staan en de Pokéballen van zijn twee andere Pokémon pakte. Want zonder Zippo en Happy zou dit hele tripje niet compleet zijn. “Ik vind dat Zippo en Happy hier ook bij moet zijn.” Hiro keek even schuin naar Sparky die instemmend knikte waarop de jongen de twee Pokéballen opgooide, die vervolgens beide voorwerpen tegelijk opgooide. Deze klapte midden in de lucht open waaruit twee witte stralen kwamen die een silhouet vormde. Toen het licht verdween stonden er een Charmander en Butterfree op de grond. Happy vloog op van zijn plek waar hij Hiro en Sparky vrolijk begroette met een vrolijke ‘Flueee!’. “Charmander! Char! Char!” riep Zippo vrolijk uit en liep vrijwel direct op Sparky af die met een uitdagende grijns van hem wegrende. De oranje hagedis achtervolgde de Pikachu die richting het strand liep.


Hiro klikte de Pokéballen weer aan zijn riem waarna hij Happy wenkte die op zijn schouder neerstreek. “Niet te ver he!” riep hij zijn Pokémon nog na maar die reageerde al niet meer. Hij stopte even met lopen om zijn schoenen uit te trekken zodat hij beter over het zand kon lopen en merkte bij een bankje een paar rare gasten op. In eerste instantie had Hiro hier geen erg in maar toen een vieze rooklucht zijn neusgaten binnendrong trok de jonge trainer een vies gezicht. Als hij niet beter wist zou hij nog denken dat het een stel junks waren maar iets voelde niet oké toen zijn blik met een van hen kruiste. Hij kreeg een hol gevoel in zijn maag waarna hij snel zijn schoenen van de grond raapte en snel van de plek weg sjokte. “Fleee?” hoorde de jongen Happy bezorgd vragen en keek de kleine vlinder schuin aan. “..oh.. er is niks jochie,” mompelde hij tegen de Butterfree en aaide het wezentje liefdevol over zijn kopje. Hiro keek nog even snel achterom omdat hij het gevoel kreeg dat hij achterna werd gezeten maar dat was niet het geval. Toen hij ver genoeg verwijderd van die lui kon hij opgelucht op een strandstoel gaan zitten waar hij zijn spullen onder de stoel neerzette. Sparky en Zippo kwamen opdat moment naar hem toerennen waar de Charmander met een snoekduik in het zand terecht kwam omdat hij struikelde over zijn poten. De Pikachu kon zijn lach niet langer inhouden en lachte Zippo uit die boos een blik op Sparky richtte. “Char! Char!” snauwde hij naar Sparky maar deze trok zich er niets van aan. Hiro kon een brede grijns niet onderdrukken maar die viel van zijn gezicht toen een agent met een vrouw zijn kant kwam opgelopen. “..weet u het zeker dat het die Pokémon is?” hoorde Hiro de agent aan de vrouw vragen. Deze knikte waarop ze naar de Pikachu wees die inmiddels ophield met het uitlachen van zijn teamgenootje. Hiro fronste zijn wenkbrauw even en keek even met een doordringende blik naar Sparky maar die haalde zijn schouders op en knikte hevig met zijn kopje. Hij had niks gedaan!

Hiro zou Hiro niet zijn geweest als hij niet zou geloven in de onschuld van zijn Pikachu. Ja, hij kon een lastpak zijn maar dat was verleden tijd en hoe kon iemand uberhaupt een Pokémon beschuldigen als ze die nog nooit hadden gezien. “Mag ik vragen wat is er gebeurt?” vroeg Hij toen aan de agent op een zo’n rustige toon waarop de agent zich naar hem toedraaide. “..well deze mevrouw beweert dat die Pikachu daar haar portemonnee heeft gestolen,” sprak de agent waarop Hiro zich naar Sparky toedraaide die zijn oren had laten zakken en met een zielige blik naar zijn trainer keek. De jongen had moeite om zijn irritatie in te houden want hij geloofde in Sparky’s onschuld.. als hij een portemonnee bij zich zou hebben zou hij dat meteen hebben gezien. “..nou ik zie nergens een portemonnee bij MIJN Pikachu,” gaf hij toen als antwoord en legde nadruk op het woordje ’mijn’. Hiro had ook met moeite een vriendelijke glimlach rond zijn lippen weten te toveren en keek even naar Sparky die een opgeluchte blik in zijn ogen had staan. De agent knikte begrijpend maar Hiro kookte inmiddels van binnen.. hoe haalde iemand het in zijn hoofd om spullen te stelen van een ander en vervolgens zijn Pikachu de schuld te geven!?


(+Benji Cage)

Hiro keek nogsteeds met een strakke blik naar de agent en de vrouw die zonet zijn Pikachu had beschuldigd van diefstal. De jongen keek toe hoe de agent zijn kin liet steunen op zijn duim en wijsvinger terwijl de man bedenkelijk voor zich uitstaarde. De jongen was niet zozeer boos op de agent, nee in tegendeel die deed alleen maar zijn werk. Maar hij kon zich ook wel een beetje indenken dat het er nogal verdacht uit had gezien toen Sparky achter Zippo aan had gerend. Dus eigenlijk moest hij ook wel toegeven dat niemand hier de fout in was gegaan. Opdat moment klonk er een stem waardoor zowel Hiro, de agent en de vrouw opkeken. De jongen kon zien dat zijn Pikachu zich ellendiger begon te voelen waarop het gele wezentje naar zijn trainer toeliep en zich achter het been van de veertienjarige verstopte. Degene die hen had begroet was een andere jongen alleen was hij een stuk jonger. Hiro schatte hem twee jaar jonger. Vervolgens zag hij dat de vrouw een reactie wilde geven op de vraag wat er aan de hand was. Ze wilde hem overduidelijk vertellen dat het hem niet aanging.. maar blijkbaar had de jongen dit ook door.


De agent daarentegen dacht er blijkbaar anders over dan de vrouw want bij hem verscheen er een kleine vriendelijke glimlach rond zijn lippen. Dit gebeurde nadat de vreemde jongen vertelde dat hij een Junior Graduate was en dat hij graag wilde helpen. “Junior Graduate?” herhaalde Hiro de woorden van de jongen en fronste hierbij verward zijn wenkbrauwen. Hij wisselde kort een blik uit met zijn Charmander maar Zippo wist ook niet wat het betekende. Was het nieuw soort trainer type waar hij nog nooit over had gehoord? “Dat kan je zeker, knul. Deze mevrouw hier is van haar portemonnee bestolen en ze dacht dat de Pikachu van deze jongen de dader was,” legde de agent de situatie uit en keek even naar Hiro die een stap opzij deed zodat Sparky zichtbaar werd en toen naar de vreemde jongen keek. “En het is mij duidelijk dat deze Pokémon niet de dader is. Dus hebben jullie misschien iets verdachts gezien?” voegde de agent er aan toe. Deze vraag was gericht op zowel Hiro als de jongen waarop de veertienjarige zijn wenkbrauw fronste.

“Nou.. ik kom uit de haven vandaan,” gaf Hiro als antwoord en wees richting de haven van Slateport City. Hij wierp even kort een blik uit met zijn Pikachu die langzaam knikte en opgelucht op de grond plofte. “Pika..” Sparky liet een opgeluchte zucht ontsnappen uit zijn mond waarbij hij zijn ogen sloot. De agent knikte als teken dat hij het had begrepen en wierp vervolgens afwachtend zijn blik op de andere jongen.

Hiro luisterde aandachtig naar het gesprek dat tussen de twee volwassene gevoerd werd. Er werd al snel duidelijk dat zij ook net als Hiro ook uit de haven kwamen en dus van het verdachte lijstje geschrapt konden worden. De eerdere vraag van de jongere knul liet hem op kijken waarop hij even kort naar Sparky keek. Op de andere Pikachu na die blijkbaar bij de twee andere hoorde had hij hier nog geen andere Pikachu gezien dus het moest wel een andere Pokémon zijn, het moest in ieder geval iets geels zijn geweest. Hiro besloot het op een andere manier te proberen en knielde voor Sparky neer die even had staan staren naar de andere Pikachu. Hij merkte dat de agent zijn handeling aan het volgen was en voelde dan ook de blik in zijn rug branden. “Sparky,” begon hij waardoor de Pikachu zijn aandacht op hem vestigde. “..jij en Zippo waren veel eerder dan ik op het strand,” ging hij verder en liet zijn blauwe ogen even op zijn Charmander rusten die verrast opkeek. Hiro wist dat hij geen Pokémon taal kon verstaan maar hij kon het op z’n minst proberen. De meeste vergaten dat zij ook mee konden helpen of getuige van iets konden zijn. “..hebben jullie misschien iets gezien?” voegde hij aan zijn uitleg toe.


Zippo leunde met zijn kopje op zijn korte pootje waarop hij bedenkelijk naar voren staarde net als zijn teamgenoot. “pi..ka..” mompelde het gele wezentje langzaam terwijl hij zijn oren ietwat liet zakken en zijn kopje schudde. Hiro had al zo’n vermoeden dat Sparky niets gezien kon hebben omdat hij waarschijnlijk meer bezig met hun spel was bezig geweest. Nu hoopte hij echter dat zijn Charmander een antwoord had en die leek zich wel iets te herinneren. Zippo knikte langzaam terwijl hij met zijn pootje een richting op wees en gebaarde met zijn korte pootje. Het had weg van een cirkelachtige vorm. Plots stopte Zippo abrupt in zijn uitleg waarop hij naar iets wees waardoor Hiro zich alert omdraaide. Vrijwel direct merkte de veertienjarige trainer een lichtbruin figuur op die met zijn rugzak aan het rommelen was. “Hé! blijf van me spullen af!” riep hij verontwaardigd uit naar de Pokémon die op schrok. Boos draaide Hiro zich om waarna hij er op af wilde lopen maar Zippo was hem al voor. Deze sperde zijn bek open waarna er een paar vuurballen op de Pokémon werden afgevuurd. Het wezentje wist de Ember-aanval behendig te ontwijken en trok triomfantelijk zijn ooglid omlaag. Hiro wist de Pokémon te herkennen als een Mankey die inmiddels uitdagend met zijn portemonnee in zijn hand zwaaide.

De hele situatie bracht verwarring op bij Hiro. Hij had geen idee wat er precies gebeurde maar toen Zippo zijn Ember gebruikte leek het te escaleren. De Mankey had de aanval ontweken door behendig aan de kant te springen wat irritatie opwekte bij Zippo toen hij triomfantelijk zijn ooglid omlaag trok. Dit zorgde ervoor dat de strijd vlam aanwakkerde bij de oranje hagedis maar deze keek verbaasd naar achter toen de andere jongen zijn Pikachu in beweging liet komen. Hij kon zien dat deze Pikachu van een vrij hoog niveau was maar dit leek de Mankey niet echt af te schrikken. Hiro keek even kort naar de situatie waarop hij even naar Happy keek die kon zijn String shot gebruiken om hem vast te binden. Nog voordat hij iets kon zeggen of doen schepte de Mankey met zijn handen wat zand op dat hij richting de Pikachu van de andere jongen gooide, Hiro kon niet zien of het raak was of niet, en zich vervolgens omdraaide. Hij had geen idee wat voor nut dat ging hebben maar waarschijnlijk was dit een afleidingsmanoeuvre.

Hiro balde zijn hand tot een vuist waarna hij besloot om te helpen. Het was immers zijn portemonnee als hij die niet terug kreeg dan had hij een groot probleem. “Sparky ga helpen, doe je Thundershock!” riep hij naar zijn eigen Pikachu. Deze sprong naar voren waarna hij zijn elektriciteit ontlaadde hierdoor bleef de Mankey staan toen de straal voor zijn voeten insloeg waardoor Sparky de tijd had om het pad te blokkeren. Echter besloot de Mankey dat het hazenpad kiezen de beste keuze was en zette zich vervolgens af van de grond waarna hij over Sparky heen sprong. De Pokémon landde op een parasol waarna hij snel de benen nam door weer op de grond te springen. “Hé! Vuile dief kom terug!” riep Hiro waarna hij snel Happy en Zippo liet terugkeren in hun Pokéballen vervolgens pakte hij zijn tas die hij half over zijn schouder heen en wenkte Sparky die soepel op zijn schouder sprong. Hij had geen tijd om te wachten op de andere jongen of de agent waarop hij snel de achtervolging in zette.