Baby Express [Quest]

Cindy was blij met het feit dat ze een rang omhoog was gegaan, echter betekende het nu wel dat ze het wat drukker kreeg en ook een aantal nieuwe taken erbij had gekregen. Wat echter niet veranderde was het feit dat ze nog steeds gevraagd werd om quests te doen en zo dan ook vandaag. Ze werd gevraagd om een vrouw te helpen die haar kind op de trein had laten zitten en nu moesten ze dus zo snel mogelijk bij het volgende station zien te komen voor de trein er was en dan zouden ze ook nog het kind moeten gaan vinden. Welke moeder zou überhaupt de trein uit gaan zonder er zeker van te zijn dat haar kind bij haar was? Het was echter niet aan haar om te oordelen en het enige wat ze nu moest doen was helpen. Het zou nog een opgave worden om voor de trein bij het volgende station te komen, maar ze wist dat Altaria de taak zou moeten kunnen volbrengen. De vogel was tenslotte een snelle vlieger.
Cindy was al snel aangekomen bij het station waar de moeder was, ook al wist ze dat ze nog een station verder zou moeten gaan wilde ze het kind vinden. "Hallo," Begroette ze de vrouw en stapte op haar af. "U bent degene die om een ranger heeft gevraagd toch?" Vroeg ze er nog bij, terwijl ze Altaria gebaarde te wachten. De vrouw leek haar voor een moment te bestuderen voor ze in tranen uitbarstte. Dit was nou net iets waar ze niet op gehoopt had dat zou gaan gebeuren. "Mijn kind zit nog in de trein!" Schreeuwde ze zowat. Cindy hoopte dat ze snel kon vertrekken om het kind te gaan vinden, want dit soort emotionele personen was nou net iets waar ze niet heel goed mee was. "Probeer te kalmeren." Zei ze dan ook, maar dat was blijkbaar het verkeerde om te zeggen, want de vrouw begon alleen maar harder te huilen. "Hoe kan ik nou kalm zijn?" Het was duidelijk dat het niet ging werken. "Ik kan u snel naar het volgende station brengen op mijn Altaria." Vertelde ze de vrouw. Ze moest dan wel van vliegen houden en anders zou ze eerst zelf gaan en dan het kind terugbrengen naar de vrouw. "Ik ga niet op dat ding!" Ze ging dus niet meewerken. Een lichte zucht verliet haar lippen en ze liet haar blik kort naar Altaria gaan voor ze knikte. "Wat is de naam van uw kind? Dan zal ik haar halen en hier naar u toe brengen." Dat leek haar nu de beste optie om te doen. De vrouw keek haar kort aan voor ze de naam van haar dochter gaf, Lilith. "Als u dan hier blijft wachten dan ga ik nu om op tijd bij de trein te kunnen zijn." Voegde ze er nog aan toe en zodra ze een knik van de vrouw had gehad liep ze terug naar Altaria en liet de vogel de lucht in gaan om naar het volgende station te gaan.
Cindy bleef naar beneden kijken om te zien waar de trein was, ze gingen namelijk wel in een rechte lijn op het station af, maar het spoor liep er niet al te ver naast, dus hoe sneller ze gingen hoe meer kans ze had om de trein bij het volgende station te vinden, anders moest ze mogelijk nog een station verder en dan zou het alleen maar meer tijd kosten. Gelukkig spotte ze de trein al snel, ook al was het niet ver meer van het station af, ze spoorde Altaria dan ook aan om nog wat sneller te gaan en vlak voor de trein binnen kwam landde ze op het station. Nu was het echter nog een opgave om Lilith te gaan vinden. Ze kon tenslotte door de trein zijn gaan lopen en mogelijk zelfs hier de trein uitstappen. Het zou niet makkelijk zijn om haar te vinden in haar eentje. De vrouw had haar gelukkig nog wel een foto meegegeven en dus kon ze aan mensen vragen of ze het kind hadden gezien. De conducteur leek haar het beste om te beginnen en mogelijk was hij zelfs bereid om de trein stil te laten staan tot ze het kind gevonden had. Ze stapte dan ook snel op de conducteur af. "Kan ik u wat vragen?" De man gaf haar nu zijn aandacht, precies wat ze nodig had. "Heeft u mogelijk dit meisje in de trein gezien? Haar moeder is er bij het vorige station uit gegaan, maar het kind is in de trein gebleven." Legde ze zo goed mogelijk uit, terwijl ze de foto liet zijn aan de man. Hij leek voor een moment bedenkelijk te kijken, maar zijn gezicht liet al gauw zien dat hij haar had gezien. "Ik heb haar inderdaad gezien, maar dat was nog met haar moeder, ze zat in deze coupé, dus waarschijnlijk kun je het beste hier proberen." Cindy bedankte de man snel voor ze de trein in ging. Nu was het alleen hopen dat de trein niet zou gaan rijden terwijl ze erin zat. Ze liep snel langs de verschillende mensen in de trein heen tot ze het meisje spotte. Ze zat helemaal alleen om één van de stoelen en had tranen over haar wangen stromen. "Lilith?" Vroeg ze dan ook voorzichtig. Ze kon niet begrijpen dat niemand nog naar het meisje toe was gegaan, maar dat was voor nu niet belangrijk. "Ik ben een ranger en ben door je moeder gevraagd om je naar haar toe te brengen." Legde ze zo goed mogelijk uit. Twee grote ogen keken haar voor een moment aan en even dacht ze dat het meisje weer ging huilen, maar een klein knikje was alles dat ze kreeg voor het meisje opstond en naar haar toe kwam lopen. "Zullen we de trein uit gaan?" Nog een knik en Cindy was het kind al naar buiten aan het begeleiden. Gelukkig was de trein nog niet vertrokken toen ze eruit stapten en kort keek ze om zich heen of ze de conducteur nog zag om hem te bedanken, maar hij was er al niet meer.
Nu was de volgende stap om het kind naar haar moeder terug te brengen. Hou je van vliegen?" Vroeg ze vrijwel meteen. Ze had nog niet veel uit het kind gekregen, maar bij deze vraag leken de ogen op te lichten en ze knikte vrijwel meteen enthousiast. "Mooi, dan breng ik je terug naar je moeder." Ze riep Altaria er weer bij en hielp Liith op de rug voor ze zelf achter het kind ging zitten. "Laten we gaan." En met dat spreidde de vogel haar vleugels en bracht ze ze al snel terug naar het station waar de moeder zat te wachten. Lilith zat ondertussen haar ogen uit te kijken naar hoe hoog ze wel niet vlogen en hoe klein alles wel niet leek te zijn. Cindy kon het niet helpen dat er een kleine glimlach op haar lippen verscheen. Het bleef altijd mooi om te zien hoe snel je kinderen blij kon maken.
Eenmaal geland hielp ze Lilith weer van Altaria af en voor ze kon kijken waar de moeder was hoorde ze de naam van het kind al geroepen worden. "Lilith! Daar ben je!" Cindy draaide zich om om de moeder aan te zien komen rennen, waarna Lilith in haar armen genomen werd. "Dankje ranger, voor het terugbrengen van mijn kind." Zei ze nog wel. Cindy bleef voor nu even op een afstandje staan, ze wilde dit moment namelijk niet verpesten. Ze was in ieder geval blij dat alles goed was afgelopen.