[PT - first round] Cindy Hawk VS Nao Himura

Dit was de eerste keer dat ze had besloten om aan een toernooi deel te nemen. Waarom ze er nu wel ineens voor had gekozen om mee te doen wist ze zelf niet goed, maar ze was al in de stad geweest en had gehoord van het toernooi. Ze was lichtelijk gespannen, gezien dit haar eerste gevecht zou zijn in het toernooi en ze had geen idee hoeveel publiek er überhaupt zou zijn. Nu was het hopen dat ze niet te veel afgeleid zou raken door de hoeveelheid mensen die in het publiek zaten, maar dat ze zich zou kunnen focussen op de battle die ze zo zou gaan hebben.Ze had al twee pokemon gekregen waarmee ze mocht gaan vechten en had ze kort uit hun pokeball gelaten om te kijken wat voor een pokemon ze had gekregen. Een Tyrogue en een Smoochum. Het was de vraag hoe ze de twee het beste zou kunnen gaan gebruiken, maar voor nu had ze in ieder geval al gekeken wat voor een aanvallen ze zouden kunnen. Het was nu alleen de vraag hoe ze de twee op een goede manier zou kunnen gebruiken en ze ook nog samen kon laten vechten.
Bij het horen van haar naam stapte ze naar het veld toe dat speciaal gemaakt was voor het toernooi en nam al gauw haar plaats in aan een kant van het veld. Ze had de twee pokeballs al klaar in haar hand, maar ze zou wachten voor het startsignaal voor ze de twee eruit zou laten. Ondertussen liet ze haar blik naar de andere kant van het veld gaan om te kijken wie haar tegenstander was. De naam zei haar namelijk niet veel en het was dan ook geen bekende van haar. Ze begon zich lichtelijk nerveus te voelen nu dat het gevecht bijna zou gaan beginnen. Ze had namelijk geen idee hoe goed ze het zou gaan doen. Dat was iets dat afhankelijk zou zijn van hoe ze de pokemon zou kunnen benutten en wat voor een pokemon haar tegenstander zou hebben. Als het namelijk types zouden zijn waar haar pokemon slecht tegen waren, dan zou het nog lastig kunnen worden.

"Maud, als je er niet nu af komt dan zweer ik dat je de komende maand buiten slaapt," nors keek Nao naar de Noivern die haar nagels in het dak van haar Daycare had geslagen. De planken kraakten vervaarlijk en ze was bang dat de vleermuis de dingen los zou trekken. En ze had geen zin het gebouw weer te moeten repareren, ze had al genoeg werk gehad aan het opknappen van de schuur. Enkele momenten geleden was de pokémon nog een Noibat geweest, maar tijdens het spelen met een hulpeloze Pan was er plotseling een fel licht van haar af gaan stralen en voor ze het wist was ze uitgegroeid tot een grotere Noivern. En wat deed je als je net was geëvolueerd? Het leven van je trainer zuur maken natuurlijk! Maud maakte zich voorzichtig los en kwam naar onder van de schuur waar ze met de rest van Nao's pokémon woonde. Een nachtje buiten blijven was niet zo erg, maar een hele maand? Dat zag ze niet zitten. En Nao maakte geen grapje, dat wist ze ook. "Goed," kil keek Nao haar pokémon aan en draaide zich om. "Luister." Eigenlijk had ze haar pokémon willen meedelen dat ze op een tripje naar Hoenn gingen vanwege een competitie waar ze aan had besloten mee te doen uit verveling. Nu Maud eindelijk was gekalmeerd had ze de eindelijk kans om het te doen. "In een halfuur gaan we weg," ze richtte zich tot Tsuta. "Jij hebt de leiding, zorg goed voor dat en dat." Ze maakte twee handgebaren naar Pan en Cheshire en toverde haar pokéballen tevoorschijn. "De rest gaat met mij mee."

Geërgerd zat Nao op een van ronde dingen waar matrozen touwen aan vast maakten. Ze keek naar een menigte waar zij in eerste instantie ook deel van was geweest. De boot die naar Hoenn zou varen was geannuleerd en de volgende zou pas de volgende dag gaan. Zo zou ze nooit op tijd komen. En ze voelde er weinig voor het toernooi te missen. Het was het eerste interessante wat ze in een tijdje had kunnen doen en nu was zelfs dat van haar weggenomen. Urgh, ze had hier geen zin in. Een van de boze mensen uit de groep die de kapitein had ingesloten leek dat ook te vinden en sprong in het water. Talk about overreacting. Of wacht, nee hij had een Gyarados tevoorschijn gehaald en droeg die op te zwemmen. Hij gebruikte een pokémon om de reis te maken? Dat was niet eens zo een slecht idee, ze wist dat er over de oceaan verschillende rustplekken waren zodat de reis te maken was. Maar ze had geen Water type die ze kon gebruiken. Ze had Nimue, maar de Popplio was veel te klein om op te reizen. En zelfs als ze een Primarina was geweest was het geen pokémon waar je gemakkelijk op kon zitten. Jammer, dat zou ook wel een ervaring zijn die ze zou willen beleven. En anders had ze.. wacht, Maud was net geëvolueerd. En ze had de pokémon Fly geleerd..

"Go," met een geïmproviseerd zadel had Nao zich op de rug van haar Noivern gewerkt en droeg de pokémon op om te vliegen. Maud, enthousiast dat ze iets nuttigs kon doen, klapperde met haar vleugels en werkte zichzelf de lucht in. "Wow," Nao hield zich stevig vast in het nekvacht van de pokémon en voelde hoe het sterke lichaam van de Noivern de lucht in vloog. Dit was.. geweldig, moest ze vaker doen. Nadat ze zich over de eerste schok had gezet merkte Nao hoe ze zich ontspande en de omgeving beter kon bekijken. Hoenn was niet erg dichtbij Kalos.. dit ging een lange reis worden.

Maud was uitgeput, maar ze waren aangekomen in de juiste stad. Nao liep met stevige pas door, op zoek naar de plek waar ze zich kon melden. Maud was sneller geweest dan de boot, maar door de vele pauzes die ze onderweg hadden moeten nemen had het toch een tijdje geduurd. Gelukkig waren bessen een prima motivatie voor de pokémon en had ze het zonder kleerscheuren kunnen halen. Voor de balie bleef de breeder staan en noemde geduldig haar gegevens. Twee pokéballen werden uit een bak getrokken met meerdere ballen getrokken. Het leek erop dat de twee pokémon die haar zouden begeleiden echt compleet random zouden zijn. Maar goed, ze had het geluk dat ze het tweed gevecht moest vechten, anders was ze te laat geweest. Ze had nog even om de pokémon te leren kennen en de aanvallen uit haar hoofd te leren. Aangezien ze bijna een fotografisch geheugen had zou dat wel goed komen. Nao klikte de twee pokéballen op en liet haar twee tijdelijke pokémon verschijnen. De eerste die verscheen was een geel, nors wezen wat haar verveeld aankeek. Een Elekid, een pokémon waar ze al bekend mee was aangezien ze in de buurt van Virbank woonden. Goed, dan was alleen de andere een uitdaging. Een Mime Jr. Na haar pokédex een snel bezoek te hebben gebracht richtte Nao zich op de twee pokémon. "Oké.." ze keek naar de Mime Jr. "Jij bent Skittle en jij.." ze keek naar de Elekid en dacht na. "Rex." In ere van een van de bandjes die ze had gekend toen ze in Virbank woonde. Rex leek het allemaal wel best te vinden terwijl Skittle enthousiast zijn naam probeerde te zeggen.

Showtime. In alle kalmte liep Nao het veld op terwijl ze nors naar het publiek keek. De wedstrijd leek best populair, maar een menigte maakte haar niet uit. Als ze zong waren er ook genoeg mensen die keken en daar had ze zich nooit aan gestoord. Haar tegenstander stond al op het veld en leek een beetje nerveus. Hmn, dat zou vast wel verdwijnen als het gevecht begon. En anders was dat voordelig voor haar. Nao viste de twee pokéballen die ze had gekregen tevoorschijn en opende de dingen. Rex en Skittle verschenen. De Elekid had zijn armen nors over elkaar geslagen en negeerde de Mime Jr. die hem na deed compleet. Ze waren er klaar voor! Min of meer..

Haar tegenstander liet haar pokemon eerst verschijnen, een Elekid en een Mime Jr., ze was niet zeer bekend met de twee pokemon, maar ze wist wel dat Mime Jr. een lastige kon gaan worden voor de Tyrogue die ze zelf had gekregen, daar zou ze dan extra op moeten gaan letten. Zelf opende ze de twee pokeballs nu ook en al snel verschenen de Tyrogue en Smoochum. Nu was het alleen nog wachten op het signaal dat ze zouden mogen beginnen, wat gelukkig al snel kwam.
Ze haalde een keer diep adem en focuste haar blik toen op de twee pokemon van haar tegenstander. Ze zou de eerste zet doen en hopelijk zou het goed gaan uitpakken. "Tyrogue, gebruik Fake Out op de Elekid en Smoochum gebruik Lick op Mime Jr." Beide pokemon gaven een korte knik voor ze beide naar de pokemon toegingen die ze moesten aanvallen. Ze ging maar voor de directe confrontatie, ook al had ze geen idee of het zou werken, het was tenslotte afhankelijk van hoe snel de pokemon waren en ook hoe goed ze in ontwijken waren, maar daar zou ze met een directe aanval al wel snel achter kunnen komen. Ze wachtte dan ook geduldig af terwijl haar twee pokemon de aanvallen uitvoerden en hoopte dat ze zouden raken, maar vaak was een eerste aanval toch wel mis, omdat het eigenlijk niet als een verrassing kwam.

Nao keek haar tegenstander inschattend aan en keek geduldig toe hoe die de eerste aanvallen opdroeg. Zelf was ze geen ervaren vechter, maar in theorie zou ze het kunnen. Heck, ze deed dit toch alleen uit verveling. "Rex, Thunder Punch," droeg Nao de Elekid op, al had ze weinig hoop dat de aanval ook echt zou raken. Fake Out was een vervelende aanval die ze zelf ook zou gebruiken als ze de kans had gehad, maar ze moest het er maar mee doen. De Mime Jr. had meer kans. "Psybeam Skittle." Terwijl de Elekid flinchde door de Fake Out vuurde Skittle de Psybeam op de Smoochum af zodra die te dichtbij was om de aanval te ontwijken. Het zou niet erg veel schade doen en ze als ze in het voordeel wilde zijn moest ze de twee pokémon omwisselen. "Rex, gebruik een Thunder Wave op de Smoochum." Een pokémon die niet kon bewegen was een pokémon die niet veel nut had in het gevecht. De Elekid draaide zich om, zo kwam hij met zijn rug naar de Tyrogue te staan, maar daar was niets aan te doen. Een elektrische schok werd op de Smoochum afgestuurd terwijl de Mime Jr. een sprong naar achteren maakte. "Skittle, Confusion op de Tyrogue." Misschien kon ze de Fighting type onschadelijk maken door de pokémon te verwarren. De Mime Jr. concentreerde zich en kreeg een blauwe gloed om zich heen, hij opende zijn ogen en keek de Tyrogue recht aan in een poging die te raken.

De Fake Out had het effect waar ze op gehoopt had en de Elekid kon zijn aanval dan ook niet gebruiken. Thunder Punch zou namelijk eentje zijn geweest die best wat schade had kunnen doen, maar daar hoefde ze zich voor nu geen zorgen over te maken. Maar waar het juist goed ging voor de Tyrogue had Smoochum meer problemen. De pokemon was namelijk dicht naar de Mime Jr. toegegaan om de Lick uit te voeren, maar dat bleek een slecht idee te zijn. De Mime Jr. gebruikte een Psybeam, wat gelukkig niet veel schade zou aanrichten bij de Smoochum, maar ze werd wel een stukje terug geduwd, waardoor de Lick niet meer gedaan werd. Ze moest echter wel snel handelen, want haar tegenstander deed de volgende aanvallen alweer. "Smoochum, ontwijk de Thunder Wave en gebruik Heart Stamp op Elekid." Ze wist dat het de bedoeling was van haar tegenstander om de pokemon om te draaien, maar voor nu zou ze erin mee gaan. Smoochum wist gelukkig de Thunder Wave te ontwijken en voerde de aanval verder uit, het was natuurlijk de vraag of het zou raken, maar dat was afwachten. "Tyrogue, probeer ook te ontwijken en gebruik dan Helping Hand om Smoochum te ondersteunen." Het ontwijken ging echter bij hem niet zo goed en hij wist niet alles te ontwijken, echter kon hij nog wel de ondersteunende aanval uit te voeren om de Attack van Smoochum te verhogen. Nu was het alleen hopen dat Smoochum ook zou raken.

De Smoochum wist de Thunder Wave te ontwijken - jammer - en viel aan met een Heart Stamp, versterkt door de Tyrogue's Helping Hand. De eendachtige pokémon (het lijkt op een eend, sshhhhh) blies een hartje op de Elekid af die moeite had weg te springen om de aanval te ontwijken. Maar misschien was dat helemaal niet nodig. "Skittle, Mimic Tyrogue en Rex, Swift," droeg Nao haar pokémon kalm op. Als de Elekid de aanval niet kon ontwijken zouden zij tegenstanders dat ook niet doen. Rex kruiste zijn armen om zich te beschermen tegen het hartje wat op het af kwam en nadat de aanval hem had geraakt stuurde hij sterren op zijn tegenstanders af, versterkt door een Helping Hand van de Mime Jr. De dingen schoten genadeloos op de Tyrogue en Smoochum af. Swift stond bekend als een onvermijdelijke aanval, maar wie weet wat ze erop konden verzinnen. De hectische aanval was wel een mooie afleiding. "Rex, Light Screen," de Elekid creëerde een gloed om hemzelf en zijn teamgenoot, het zou ze tijdelijk beschermen tegen Special Attacks, kon niet slecht zijn. "En Skittle, Psybeam de Tyrogue!" De Mime Jr. liet een vrolijk geluid horen en bracht zijn kleine armpjes samen. Een krachtige, gekleurde straal werd op de Fighting type afgestuurd, het was maar de vraag of die kon ontwijken.

De Heart Stamp trof zijn doel, maar niet zonder dat er een Swift terug kwam die versterkt was doordat de Mime Jr. Mimic had gebruikt. Ze wist dat Swift een aanval was die niet kon missen en het enige wat ze zo snel kon bedenken om te doen was een tegenaanval. De vraag was alleen wat en veel tijd had ze niet. Ze sprak dan ook snel, "Tyrogue, nogmaals Helping Hand en Smoochum gebruik Powder Snow." De beide pokemon deden wat van ze gevraagd werd, maar de Powder Snow was niet sterk genoeg om de Swift volledig te blokkeren. Beide pokemon werden dan ook geraakt door een aantal van de sterren, echter bleven ze beide nog overeind staan, nog steeds door willen vechten. "Oke, Tyrogue gebruik Tackle op Mime Jr. en Smoochum gebruik Sing." Sing bleef altijd een lastige aanval om te gebruiken tijdens een dubbelgevecht en ze wist dan ook dat als het mis zou gaan Tyrogue mogelijk ook in slaap kon vallen, maar wat ze wilde was dat Elekid in ieder geval in slaap zou vallen, dat zou het in ieder geval een makkelijker doelwit maken. De Mime Jr. zou echter nog wel een lastige kunnen gaan zijn en het was dan ook nog kijken hoe ze die zou gaan aanpakken.

Haar tegenstander gebruikte een Powder Snow om de Swift tegen te gaan, het werkte niet helemaal, maar het was een goed idee geweest. Nadat de pokémon waren geraakt door de gekleurde sterren werd hen opgedragen de Elekid en Mime Jr. aan te vallen. "Skittle, counter met een Psybeam," droeg Nao de Mime Jr. op. Het was niet erg slim de Tyrogue op de Psychic type af te sturen, maar waarschijnlijk was de hoogste prioriteit de Elekid onschadelijk te maken en dan moest je keuzes maken. Een tweede gekleurde straal werd op de Tyrogue afgestuurd terwijl die op de Mime Jr. af rende. "Rex, Shock Wave," ook een aanval die in theorie altijd moest raken. Rex kende er verrassend veel. Elektriciteit knetterde tussen de twee horens van de Elekid en hij stuurde een golf van elektriciteit op zijn twee tegenstanders af. De Smoochum was al begonnen met zingen en zorgde ervoor dat Rex' ogen langzaam begonnen dicht te vallen. "Thunder Punch!" Met de laatste krachten die de Elekid in zich had stormde hij naar voren en haalde met een knetterende vuist naar de Smoochum uit voor hij bewusteloos tegen de grond sloeg. "Skittle, Mimic Rex," nu de Elekid tijdelijk buiten spel was kwam het op de Mime Jr. aan. De kleine pokémon laadde zijn kleine vuist ook op met elektriciteit en sloeg onder een vrolijke kreet naar de Tyrogue, aangezien die het dichts bij was.