Dernière Danse

De roodharige had weinig kennis als het ging om dingen zoals deze dagen. Ze kende het maar echt de waarde erin had ze nooit gezien… daarbij had ze al meerdere malen bewezen dat ze niet zo romantisch was. Natuurlijk had ze ook iets voorbereid voor de jongen maar het was bij lange na niet wat de ander in petto zou hebben. Voor het moment lag ze ook vredig te slapen, een arm om de Ninetales heen geslagen die tegen haar aan lag. Het was ook de vos die het merkte toen er een zeer bekende jongen binnen kwam lopen.. met… ontbijt? De heldere ambere ogen volgde hem in zijn weg naar het nachtkastje en wat hij hier allemaal wegzette, om nieuwsgierig wat uit de greep van de meid te komen en dichterbij te sluipen. Ze snuffelde even aan de roos en het pakje… hmmm… wat was dit nu voor een onzin? Op dat moment viel de deur dicht en op reactie daarvan viel de teef uit het bed. Met een doffe klap raakte ze de grond snuit eerst, iets wat Ragya weer wakker maakte. Ze schrok op vanuit haar slaap en keek fronsend naar haar vos. Echter was haar aandacht al snel door iets anders getrokken, de spullen op haar nachtkastje. Het eerste wat haar opviel was een kop koffie en de croissantjes die heerlijk roken.. ze kon het niet echt laten om er meteen al een te pakken hieraan te beginnen. Natuurlijk stond er meteen een vos naast haar die op haar schoot kroop, waardoor ze deze er ook een kreeg. Het leek er ook op dat hier al aan gedacht was door de geheime kok.. al hoefde ze niet al te lang te fokken wie het zou moeten zijn. Maar haar aandacht gleed nu naar de rest van de spullen. Ze pakte de roos op en kon niet laten te grijnzen met een blos op haar wangen. Gosh… woordloos pakte ze de brief nu en begon deze te lezen. Meteen werd haar glimlach breder en breder hoe verder ze ging met lezen. Ze voelde een warm en liefdevol gevoel opreizen en ze was het gewoon niet gewend.. hierna stond ze dus ook op en opende het pakketje wat erbij lag, als eerste even grinniken om het kleine papiertje erin.. Oh Lucy.. ze was nog altijd over de wolken terwijl ze de prachtige rode jurk eruit haalde en de stof door haar vingers liet glijden. Het was prachtig. En hoewel ze geen fan was van jurken was dit er wel een die ze best aan wou trekken. Iets wat ze ook deed, eenmaal aangekleed in de rode jurk met de roos in haar haren geweefd liep ze de trap af naar beneden~

De jurk was beeldschoon en alsnog leek ze er nog wat onwennig in. Ze was iemand die voornamelijk simpele kleding droeg die niet al te veel op zou vallen voor andere. Maar al snel toen ze naar beneden liep vonden haar ogen de jongen die haar dit kleed had gegeven. Ze glimlachte warm naar hem, de woorden van de brief nog altijd in haar hoofd hebben. Eenmaal beneden nam ze ook zijn hand aan en grijnsde even naar de bruinharige jongen. "Bedankt Lucian, hij is prachtig.. en damn wat je allemaal hebt geregeld. Ontbijt op bed en die brief.." ze ging op haar tenen staan en zoende de ander op zijn wang, nog altijd een brede glimlach hebbende. In de tussentijd had ze haar hand al op zijn borst gelegd waardoor het zeer bekende blousje haar opviel. Dat leek gewoon veel te lang geleden nu ze eraan terugdacht. Maar bij de volgende woorden die de jongen uitsprak keek ze verrast op. Er was meer? Hoeveel had de ander wel niet gepland? "Is er nog meer? Voertuig? Lucyyyy" het laatste klonk lichtelijk plagend terwijl ze nog altijd de hand van haar fransman vast bleef houden. De nieuwsgierigheid was in haar heldere ogen te vinden terwijl ze naar haar metgezel bleef kijken. Oh ze kon maar beter antwoorden krijgen anders zou ze dit niet overleven.