Glitch me out

Het was een normale dag geweest, tot Mion het op een lopen had gezet. Met een zucht had hij achter zijn pussy Pokémon moeten gaan. De 'arme' stakker was onder een kleine hoop steen gekropen... Waarom? Iemand had hem een wc kotje in geduwd. Zuchtend had hij een hand uit gestoken naar de Disguise Pokémon, die enkel trillend zijn rugje draaide naar zijn trainer... Serieus, hoe oud was hij? HIj was freaking 30 jaar oud en dan ging ie janken? Verdomme Luz Míonla, gedraag je nou eens! Zuchtend had hij terug een stabielere houding aangenomen... De kleine kerel bleef echter gehurkt zitten bij de hoop steen. Zijn styler zou hij niet gebruiken op kleine Mion. Dat was gewoon iets dat niet binnen zijn normen viel, ondanks zijn hele gedrag... Dus hij besloot maar kalmpjes tegen de formatie stenen aan te leunen... Te wachten tot het besloot eruit te komen... Want het eruit trekken zou een doodvonnis voor hem zijn en hij had nog geen zin in dood gaan.

#Melvinsquad~

Melvin zuchtte even en haalde een hand door zijn gitzwarte haren. Hij hield niet van de kou en dat was wel te merken ook. Dik ingepakt en wel liep hij rond. Hij kon er echt niet tegen om maar zo te zeggen hm. Hij zuchtte even en duwde zijn handen in zijn zakken, terwijl hij zijn hoofd wat meer in zijn jas liet zakken. Hmpf... Hij knipperde echter toen hij een best wel hele kleine jongen zag knielen bij een hoopje stenen... Wat... Hij zag hem zelfs iets eronder vandaan te halen. Mel keek fronsend naar de jongen en liep naar hem toe, zonder enige schaamte natuurlijk. "Iets kostbaars verloren uk?" sprak hij tegen de jongen terwijl hij boven hem uit torende. Nee, Melvin was niet bang om dit soort dingen te zeggen. Vooral tegen mensen die hij niet kende. Goh, hoe zou het nou komen dat hij zo weinig vrienden had hm?

De jongen keek scherp naar hem, maar dat maakte niet dat hij weg ging, hij kon net zo scherp terug kijken hoor puh. De jongen haalde alleen maar zijn schouders op op zijn vraag, waardoor Mel even met zijn ogen rolde. Leuk hoor... De ander had zijn ogen gericht op een hol tussen de stenen, waar opeens een pokémon was die hij niet kende. Seriously? Again? Waarom kende hij zoveel pokémon niet? En de pokémon begon hem te knuffelen, waarop Mel even snoof en naar zijn trainer keek. "Houd je pokémon bij je." gromde hij even tegen de ander, terwijl hij hem met vernauwde ogen aan keek. "Leer ze wat manieren." Ook al zou Milo waarschijnlijk ook langs de benen van andere mensen gaan.... Maar oh well...

Het leek erop dat de ander niet echt gediend was met wat er hier gebeurde en dat was echt gewoon fine hoor... Echt... Hm... "Houd je pokémon bij je." Klonk er grommend van de kerel af, waardoor Melvin even een wenkbrauw ter hoogte bracht en de ander bijna verbaasd aankeek. Gelukkig dat zijn non care air ervoor zorgde dat hij een chille look bleef houden. Hell yea. "Leer ze wat manieren." Hij haalde zijn schouders op en sloeg zijn armen over elkaar heen terwijl hij even zijn voeten goed zette, waarbij eentje kalm op rust kon blijven terwijl hij tegen de grijze massa bleef leunen. Mion daarin tegen had zijn 'hoofd' naar achter gegooid en keek met zijn oogjes naar de andere trainer. "Wh- Why so grumpy?" klonk er moeizaam van de disguise Pokémon af. Nu hij er zo aan dacht... het was vats telepathie wat de ander gebruikte... als dat kon, geen idee...

De jongen tegenover hem was helemaal niet spraakzaam, wat een stom kind... Ugh... De jongen haalde dan ook zijn schouders weer op, waarna de armen van de ander over elkaar heen geslagen werden. Sigh... De pokémon onder hem had zijn of haar 'hoofd' naar achteren gegooid. "Wh-Why so grumpy?" klonk er van de pokémon af, waardoor hij even breed fronste en naar de jongen keek en toen weer naar de pokémon. "Shut up stom ding." gromde hij tegen de pokémon, waarna hij naar de kleine jongen keek. "Je moet naar de trainerschool met je pokémon kleutertje." sprak hij rustig tegen de ander. "Of ben je de weg kwijt?"

Fronsend had de nieuweling van hem naar Mion en terug gekeken. Wat was er nou? Nog nooit een Pokémon gezien die de mensentaal zo kon spreken ofzo? Duidelijk niet. Mimikyu's konden wel best eng overkomen maar goed. Hij vond ze best ok. Ze waren gewoon nogal anders, dat was alles eigenlijk. "Shut up stom ding." Klonk er grommend van de andere dude af die toen naar hem keek. Hij sloeg zijn ogen van de ander af en keek naar de mislukte Pikachu. Zo was het wel bijna genoeg... maar als hij die kerel echt niet moest... Wurgen... Was nog steeds een optie... En ja, Mion was best sterk als in... Spierkracht, als hij al spieren had tbh. "Je moet naar de trainerschool met je pokémon kleutertje." Hij keek even snuivend op naar de ander en kantelde zijn hoofd even... Serieus? "Of ben je de weg kwijt?" Hij zuchtte even. "Ik ben hier opgegroeid, aan jou gedrag te zien zou jij eerder verdwaald zijn dan ik, je bent hella onzeker," klonk er droog van de kerel af. Iemand zo aanvallend behandelen bevestigde dat alleen maar.

De jongen sloeg zijn ogen van de zijne af, waarna deze keek naar de rare pokémon met het hangende hoofd. Hij kende het echt niet, jammer en helaas. Toen hij zei dat de ander naar de trainerschool moest met de pokémon keek de jongen snuivend op, waarna deze zijn hoofd iets kantelde. Toen hij vroeg of hij de weg kwijt was grijnsde hij even. Ah, wat een ukkie. "Ik ben hier opgegroeid, aan jouw gedrag te zien zou jij eerder verdwaald zijn dan ik, je bent hella onzeker," klonk er droog van de ander af, waardoor Mel even gromde en naar de kleine jongen toe stapte om hem bij zijn kraag te pakken en omhoog te trekken. "Hm, beetje de wijsneus uit hangen uk?" sprak hij met een scherpe blik.

De ander gromde even, wat niet echt een verassing was. Hij was blijkbaar echt zo'n dude die amper iets aankon maar goed dat was niet zijn probleem als hij eerlijk was. Het duurde niet lang voordat hij van de grond was gevist aan zijn kraag en wat centimeters van de grond verwijderd was, zijn voeten wat wezenloos bungelend in de lucht... Uh? Hallo? Was hij wel goed in zijn kop? "Hm, beetje de wijsneus uit hangen uk?" Hij haalde zijn schouders op. "Als jij dat vind," klonk er met weinig interesse terwijl zijn lege blik strak gericht was op de ander, alsof hij werkelijk waar verveeld was met wat de ander hier aan het doen was... En dat was hij eigenlijk ook. Hij was heel erg verveeld door wat de ander deed.