Een Trainingsplek was het gene dat ze zocht zodat ze met Kenai kon gaan trainen.. ja zelfs Rangers moesten dit doen om zichzelf en hun Pokémon in topvorm te houden. Maar zoals altijd kwam het er niet van. De emoties en het rangerwerk van de afgelopen dagen hadden haar zodanig opgebroken dat ze maar had besloten om op een rots naar het woeste water te kijken dat tegen de rotsen aan beukte. Kenai had zichzelf ook op een stenen rots geplaatst zodat hij de omgeving toch goed in de gaten kon houden maar tot nu toe was er nog niets gebeurt. Gelukkig scheen de zon wat het toch wel een beetje aangenamer maakte.
Noa kon nog steeds niet geloven dat ze een Keystone had gekregen van Professor Sycamore waardoor ze de drang voelde om toch naast haar werk de gyms uit te gaan dagen. Dat was ooit al haar plan en droom geweest om mee te doen aan een Pokémon League maar dat was tot nu toe nog niet iets waar ze daadwerkelijk over na had gedacht. En daarbij kreeg ze het gevoel dat haar Lucario hier geen bezwaar tegen zou hebben.. integendeel zelfs hij zou het geweldig vinden. Dan zou ze toch eerst haar studiewerk af moeten maken zodat ze een Team kon samenstellen.
Een onheilspellende grijns verscheen rond haar lippen waardoor Kenai haar achterdochtig aankeek. ”Wat zit jij te grijnzen?” vroeg hij ietwat abrupt waardoor ze opschrok en de grijns van haar gelaat viel. “Iets dat je niet aangaat,” reageerde ze waarbij Noa nonchalant haar armen over elkaar heen vouwde. Kenai gromde terwijl hij geïrriteerd zijn armen net als Noa over elkaar heen vouwde.
[+Cara]
