Alphabet boy

Het was simpel. Hoe vaak boxte je geen Pokémon waarvan je dacht dat ie alles was? Het gebeurde zo vaak, dus waarom zou je er zelfs gevoelens voor hebben? Het was een object, een slaaf. En ja slaven konden ook vrienden zijn, maar het waren nog steeds slaven. "Waarom niet?" Toen ze haar hoofd draaide volgde hij kalm haar blik en zuchtte hij even toen hij bewegingen zag in een steegje. "Ik bedoel, ze zijn altijd bij je, dus dan ga je er toch automatisch wel een beetje gehecht aan raken?" Hm? Hij nam terug een trek en blies de rook uit. "Omdat ze even snel vervangen zijn als dat je zegt dat je van ze houd en geloof me dat zal zich ook bij jouw afspelen. Het is enkel een kwestie van tijd en ook gewoon iets waar je van denkt van hey, deze is beter, dus Muk deze," hij keek daarna kalm terug op en pakte de ball van zijn charmander bij de hand. "En moeten we dat niet eens checken?"