The Gang's All Here

De man keek de twee grijzend aan terwijl hij een eigen pokéball tevoorschijn haalde. Zijn maten hadden zelf ook al een Mightyena en Drifblim en twee leken er geen te hebben. Een andere - hij leek meer te zijn dan een 'grunt' - floot en een Milotic stak haar kop boven water uit. Dat verklaarde de lange staart. Kate keek de groep grimmig aan en klikte Tara's pokéball open. De leider deed hetzelfde. Een Nidoking verscheen en brulde luid om zijn tegenstanders te imponeren. De Flygon verscheen niet veel later en wist de paarse pokémon te overstemmen met haar eigen krijs. De Nidoking keek de draak met samengeknepen ogen aan, duidelijk niet blij met het feit dat zijn intro werd verpest. De bende leek echter verbijsterd; een shiny Flygon? Dat was zelfs beter dan een shiny Lapras. Kate wierp een blik op Cindy en hoopte dat ze er klaar voor was. Het was vier tegen twee - Doug en de twee bende leden zonder pokémon niet meegerekend.

Bij de shiny Flygon van Kate leek de bende verbijsterd te zijn. Waarschijnlijk dachten ze dat ze nu een nog betere buit zouden kunnen krijgen, maar dat was iets dat ze niet zou gaan lukken. De leider had ondertussen ook een Nidoking tevoorschijn gehaald en degene die mogelijk zijn rechterhand leek te zijn had een Milotic geroepen, welke blijkbaar de pokemon was in het water. Ze konden natuurlijk niet uitsluiten dat er nog een andere in het water was, maar voor nu waren deze de enige die zichtbaar waren. Zelf klikte ze de pokeball van haar Altaria open en al snel verscheen de vogel. Echter trok deze niet zoveel aandacht als de Flygon, maar dat had ze al wel verwacht. Floatzel nam ook een positie voor haar in en hij leek al naar de Mightyena te kijken, aangevend dat hij die zou nemen. Dan zou Altaria de Drifblim nemen en mogelijk zouden ze ook nog samen kunnen werken. Ze draaide zich kort naar Kate om te kijken of ze het er mee eens zou zijn dat zij deze twee nam, zodat Kate de Nidoking en Milotic kon nemen.

De leider had zijn ogen nu op Tara. Duidelijk geïnteresseerd. Hij had maar één handgebaar nodig om zijn Nidoking op de Flygon af te sturen. De paarse pokémon was niet bepaald groot, maar wist de draak te verrassen. Hoewel de Nidoking Tara niet raakte scheidde hij haar van Cindy's pokémon waardoor ze werden gedwongen hun eigen gevechten uit te vechten. Terwijl Cindy tegenover een Mightyena en Drifblim kwam te staan kwam de Milotic de Nidoking versterken. Duidelijk hoe dit ging lopen.

Noa kwam bij de Flygon te staan en keek zelfverzekerd naar hun twee tegenstanders. Terwijl Tara de Nidoking aanviel met een Earth Power schoot Noa naar voren met een Surf, opgedragen door haar trainer. Het water deed een beetje schade bij de Nidoking, maar waar de Totodile echt heen wilde was het water. De Milotic. Tara's Earth Power raakte de Nidoking, maar op hetzelfde moment had de pokémon gecounterd met precies dezelfde aanval. De Flygon krijste verrast toen ze zelf in een ontploffing terecht kwam. Dat was haar nog nooit overkomen. De draak siste en blies een krachtige Dragon Breath op haar tegenstander af. It was on.

Leek erop dat het doel van de bende was om hun te scheiden en te zorgen dat ze elkaar niet zouden kunnen helpen. Wat betekende dat ze zelf tegen de Mightyena en de Drifblim zou moeten gaan en mogelijk een andere pokemon als een van de twee tegenover haar er nog meer hadden. Dat was tenslotte iets dat ze niet wist, maar zelf zou ze ook nog een aantal andere pokemon achter de hand hebben, ook al waren Floatzel en Altaria haar twee sterkste op het moment. Ze waren nu in ieder geval gelijk met de pokemon die in de lucht zouden kunnen vechten en degene die op het land konden vechten. Ze probeerde voor nu niet al te veel aandacht te besteden aan het gevecht naast haar, want ze had eerst de twee pokemon voor haar uit te schakelen.

Floatzel & Altaria VS. Mightyena & Drifblim

Cindy liet haar blik kort over de twee pokemon tegenover haar gaan en knikte toen kort. Leek erop dat dit wel zou moeten lukken, zolang de tegenstanders niet veel sterker zouden zijn. Misschien zou ze af en toe ook moeten afwisselen tussen welke pokemon de twee zouden aanvallen, omdat Floatzel effectiever zou zijn op Drifblim en Altaria op Mightyena, maar combinaties zouden daardoor ook zeker handig kunnen zijn. Als eerste deed Altaria een Dragon Breath op de Drifblim en Floatzel gebruikte Aqua Jet op de Mightyena. De Drifblim ontweek de aanval en gebruikte daarna Ominous Wind. Dat was nou net een aanval die ze niet echt kon gebruiken, maar ze zou het er maar mee moeten doen. Altaria werd hierdoor een stukje achteruit geblazen, maar de vogel zette al snel de aanval weer in en deed deze keer een Fire Blast. De Drifblim kon de aanval deze keer niet ontwijken en werd daardoor een stuk in de richting van de MIghtyena geduwd, waar Floatzel net de kans had gekregen om de pokemon te raken. Nu was de Drifblim in ieder geval dichter bij Floatzel, dus misschien was het een goed moment om een Ice Fang te doen. De water-pokemon deed wat hem opgedragen was en keerde zijn rug naar de Mightyena om recht op de Drifblim af te gaan en deze vast te grijpen met Ice Fang. Dit zou zijn rug echter open gelaten hebben, maar daar was Altaria voor. De vogel blokkeerde de weg voor de Migthyena en gebruikte Disarming Voice. De hond werd voor een moment achteruitgeduwd, maar zette zich er al gauw doorheen en zette ook zijn tanden in Altaria. De vogel probeerde de hond van zich af te schudden, maar werd al snel naar de grond gebracht. Er was wat ijs ontstaan om waar de Mightyena zijn tanden erin had gezet en ze wist dat ze snel moest handelen wilde Altaria niet te veel schade hebben. De Floatzel liet de Drifblim dan ook gaan en gebruikte Crunch om de Mightyena van Altaria af te trekken. Floatzel hield zijn grip en begon de Mightyena dichter naar het water te trekken, dat was tenslotte waar hij meer in zijn element zou zijn, maar de Mightyena stribbelde tegen, waardoor Floatzel de pokemon los moest laten. Hij zou de Mightyena echter geen rust geven en ging nogmaals met een Aqua Jet op de pokemon af probeerde deze zo dichter naar het water te duwen, wat leek te lukken.
Ondertussen had Altaria haar best gedaan om het ijs van haar vleugel te krijgen en vloog ze weer klaar om de Drifblim aan te vallen. De andere pokemon was haar echter voor en probeerde Gust te gebruiken. Altaria was echter niet van plan om het te laten gebeuren en deed dan ook eerst een Dragon Dance voor ze de lucht in ging om de Gust te ontwijken en snel een Sky Attack te doen. Doordat haar Speed omhoog was gegaan was ze sneller dan de Drifblim kon reageren en hij kreeg dan ook geen kans om de aanval nog te ontwijken. Altaria kwam volop tegen de Drifblim aan en de pokemon viel daardoor naar beneden. Nog een laatste klap zou voldoende moeten zijn. Altaria gebruikte dan ook als laatste aanval Pluck. De Drifblim leek nog steeds wat verdwaasd te zijn, waardoor hij het niet zag aankomen en geraakt werd. Altaria landde niet al te ver voor haar, nog steeds de Drifblim in de gaten houdend, maar de pokemon leek niet meer overeind te komen. Het bendelid schreeuwde wat onverstaanbaars naar haar, maar riep toch de Drifblim terug. Het was echter nog niet klaar, want het bendelid haalde nog een andere pokeball tevoorschijn en eruit kwam een Numel. Ze merkte dat Altaria al wat verzwakt was en ook lichtelij vermoeidheid toonde. Dit zou waarschijnlijk makkelijker zijn voor Floatzel en dus richtte ze haar aandacht weer op hem.
Floatzel had Mightyena ondertussen naar het water geduwd en leek zich beter te voelen nu hij weer bij het water was. Het eerste wat hij deed was nog een Water Gun afvuren om de Mightyena nog een laatste tikje te geven richting het water, echter ontweek de pokemon de aanval, maar dit zorgde ervoor dat hij in het water terecht kwam, precies wat ze had gewild. Mightyena leek hier kort van te schrikken en probeerde zijn tanden in Floatzel te zetten met Thunder Fang, maar er werd snel gehandeld en Floatzel gebruikte Whirlpool. Een draaikolk ontstond en trok de Mightyena erin. Doordat de hond had geprobeerd een elektrische aanval te gebruiken was het nu in zijn nadeel, want een gedeelte van het water raakte erdoor geëlektrocuteerd en gelukkig was Floatzel al zo slim geweest om zelf uit het water te stappen. De Mightyena probeerde eruit te komen, maar het werkte al niet meer, zodra de Whirlpool dan ook gedaan was lag de Mightyena op de kant niet meer in staat om op te staan. Ook deze pokemon werd nu teruggeroepen, wat ervoor zorgde dat de Numel nu nog de laatste was. Echter wist ze dat het niet makkelijk hoefde te gaan, gezien haar twee pokemon al wat schade hadden opgedaan. Ze kon ook een andere pokemon inzetten, maar dat leek haar voor nu niet verstandig. Eerst zou ze zien hoe deze twee het zouden afbrengen tegen de Numel, want nu zouden ze samen kunnen werken.

Floatzel & Altaria VS. Numel

Floatzel nam zijn positive naast Altaria in en richtte zijn blik nu op de Numel. Als de twee zouden samenwerken, dan zou het wel moeten lukken, vooral Floatzel met zijn water-aanvallen. Altaria ging als eerste en gebruikte Dragon Breath, dit zorgde ervoor dat de Numel moest ontwijken, maar daar was Floatzel al op voorbereid en precies op de plek waar de Numel neerkwam vuurde hij een Water Gun af. De pokemon werd geraakt, maar leek ervoor nu niet veel last van te hebben, want een tegenaanval kwam. Earth Power zorgde ervoor dat de grond leek te exploderen, maar Altaria was er te hoog voor in de lucht om schade op te lopen, Floatzel daarentegen werd volop geraakt en een eind naar achteren geblazen. Daar bleef hij kort liggen, voor hij overeind krabbelde en in een Aqua Jet op de Numel afschoot. Hij leek wat trager te zijn dan de vorige keren, waarschijnlijk door de vermoeidheid, maar toch wist hij de pokemon nog te raken. Numel liet het hier echter niet bij zitten en gebruikte Take Down om tegen Floatzel in te gaan. Dit leek de laatste klap voor Floatzel te zijn en zodra hij de grond dan ook raakte kwam hij niet meer overeind. Snel riep Cindy hem terug, maar haalde geen nieuwe pokemon tevoorschijn. Altaria zou dit af moeten kunnen maken. De Numel had tenslotte al wat schade opgelopen door Floatzel’s water-aanvallen, dus nu was het alleen nog een kwestie van een aan goedgeplaatste aanvallen. Als eerste gebruikte de vogel Mist om haarzelf en de tegenstander in Mist te verhullen. Ondertussen was Cindy hier gewend aan geraakt en wist ze dan ook welke aanvallen het beste te gebruiken waren, vooral als het zicht van de tegenstander ontnomen was. Altaria gebruikte als eerste Take Down om de Numel te raken gevolgd door Fury Attack, welke de Numel meerdere keren raakte. Zodra de Mist dan ook opliet leek de Numel niet meer in staat te zijn om te vechten. Ze wilde er echter wel zeker van zijn en wachtte dan ook tot het bendelid ook deze pokemon terugriep.

Ze leken beide nu wat in paniek te zijn wat haar duidelijk maakte dat de twee geen pokemon meer hadden. Nu was het alleen nog de vraag of Kate nog hulp nodig zou hebben aan haar kant, ook al zag Altaria er niet uit alsof ze nog veel langer door zou kunnen gaan, dus ze hoopte dat het Kate ook goed was vergaan.

Aanvallen gebruikt:

"Dahlia, ga Noa helpen," Kate had haar roze schaap laten verschijnen en droeg die op haar maatje te helpen. Wat er ook in het water zat - buiten de Milotic - ze had liever dat de Totodile onder begeleiding was van het schaap. Dahlia was sterk genoeg om serieuze schade toe te brengen - en ze was ook nog eens in het voordeel. De Mareep blaatte en stormde richting haar maatje. De Totodile zou het nodig hebben. Ondertussen bevocht Tara de Nidoking.

vs

Tara stampte op de grond en een tweede Earth Power zocht zijn weg naar de Nidoking. De massieve, maar toch redelijk kleine, pokémon kon de aanval niet zo snel ontwijken en werd opgeslokt door de krachtige aanval. In plaats daarvan stormde de pokémon opeens naar voren en ramde de Flygon met een Megahorn. De scherpe hoorn raakte haar dij waardoor een lelijke snee ontstond. Geschrokken liet Tara een krijs horen, maar wist zich snel weer te herstellen. De draak gromde en sloeg toe met een krachtige Iron Tail. De Nidoking blokte de staart met zijn arm en liet een diepe grom horen. Bijna meteen sloeg hij toe met een krachtige Horn Attack. De horens van de pokémon raakten Tara in haar buik en zorgden ervoor dat ze zich terug trok. De aanval was niet zo krachtig als de Megahorn en was niet door haar dikke huid gegaan, maar het had wel duidelijke schade toegebracht. De Flygon siste en vloog omhoog om haar tegenstander vanuit de lucht aan te vallen. De Nidoking kon gelukkig niet vliegen waardoor ze daar het voordeel had. Zand schoot omhoog rondom de paarse pokémon en een geschrokken brul kwam vanaf de vijandelijke pokémon af. De Sand Tomb zorgde ervoor dat de Nidoking minder goed kon zien, en in plaats van de Flygon aan te vallen maakte hij gebruik van een Focus Energy. Terwijl de paarse pokémon zijn kans afwachtte cirkelde Tara boven hem als een jager op zoek naar haar prooi.

Tara krijste en vuurde een witte straal rechtstreeks de lucht in en opeens leek de zon een stuk feller te schijnen. De Sunny Day zorgde ervoor dat haar vuuraanvallen tijdelijk versterkt werden, het leek erop dat dat de volgende aanval zou zijn. De Nidokind gromde en keek zijn tegenstander dreigend aan. Aangezien hij niet kon vliegen en nog steeds vast zat in de Sand Tomb kon hij niet meer doen dan een Leer. Het hielp ook niet mee dat zijn trainer dingen naar hem bleef schreeuwen en hij nauwelijks aanvallen had die op lange afstand werkten. Maar Tara kon ook niet voor eeuwig in de lucht blijven, dat was ook maar onhandig. De Flygon dook naar voren en viel aan met een Dragon Rush. De bekende, paarse drakenaura vormde zich om haar heen en de draak tackelde haar tegenstander met alle macht. De Nidoking schoof meer dan een meter door het zand en gebruikte zijn klauwen om de Flygon op te vangen. Opeens zat ze vast. Tara krijste en werd geraakt door de krachtige aanvallen van haar tegenstander. Genadeloos beukte de paarse pokémon op de draak in met een Trash. Tara kon zich nauwelijks beschermen tegen de pijnlijke klappen die ze van haar tegenstander kreeg. Sissend probeerde ze zich los te werken, al had ze niet veel succes. Maar ze had de Sunny Day niks voor niks opgezet! Een witte bol verscheen in de bek van de Flygon. Normaal zou een Solar Beam veel langer duren om te laden, maar het felle zonlicht zorgde ervoor dat ze de aanval bijna meteen kon gebruiken. Voordat de Nidoking een idee had wat er aan de hand was raakte de krachtige aanval hem bijna direct tegen zijn kop. Meteen liet de pokémon Tara los en zakte ineen met zijn klauwen zijn hoofd beschermend. De Flygon vloog omhoog en krijste luid als waarschuwing. De Nidoking gromde en kwam overeind. Hij had nog steeds last van de Sand Tomb en hij had heel wat schade opgelopen, maar hij gaf nog niet op!

Tara was een eindje verderop geland en keek haar tegenstander koel aan. Het was een wonder dat de man nog niet had valsgespeeld en een van zijn andere pokémon tevoorschijn had gehaald. Misschien was hij de Flygon alleen aan het testen.. om te kijken hoe sterk ze was. De Nidoking brulde en zoals zijn trainer hem opdroeg voerde hij een Earth Power uit. De gouden lijn trok over de grond en zocht zijn weg naar Tara. De draak zette zich af en toen de grond onder haar ontplofte vloog ze weg, de aanval ontwijkend. Tara vloog over haar tegenstander en bolde haar wangen. Een krachtige vuurbal verliet haar bek en sloeg op de Nidoking in. Brandwonden sierden zijn harnas en het was duidelijk dat hij niet lang verder kon vechten. De Sunny Day had de aanval nog krachtiger gemaakt, waarschijnlijk was het gevecht snel afgelopen. De Nidoking was echter nog niet van plan op te geven en verlaagde de defence van de Flygon met een tweede Leer. Toen raakte de Flygon hem met een Steel Wing en zakte hij in elkaar.

Met een kleine grijns liet de man zijn Nidoking terug keren en keek de Ranger met een vieze lach aan. “Mooi beest heb je daar,” sprak hij met zijn blik op de gewonde Flygon. Tara’s wond was opgehouden met bloeden en ze had duidelijk wat schade opgelopen, maar ze slaagde er toch in de man een dreigende grom te geven. “Geen bezwaar als ik haar overneem, toch?” een Malamar sloeg haar tentakel om Kate heen. Een geschrokken schreeuw kwam van de blondine af, maar die werd al snel afgekapt door de hypnotiserende blik van de Malamar. Malamar’s stonden bekend als de krachtigste hypnotiseurs in de pokémon wereld en het leek erop dat ze op het punt stond het mee te maken. Ze wilde wel wegkijken, maar het was onmogelijk. De Malamar had haar te sterk in haar greep en het volgende moment was Kate’s bewustzijn verdwenen. Het laatste wat ze hoorde was de man lachen en iets opdragen. Ze wist niet wat hij zei, maar aangezien haar hand naar haar pokéballen ging, ging ze ervan uit dat hij de Flygon wilde hebben. Muk.

vs

Geschrokken keek Tara naar haar trainer. Onder controle van de Malamar ging haar hand naar haar pokéballen en.. haar pokéball? Voordat er kwaad kon gebeuren schoot de Flygon naar voren en begroef haar tanden in het glibberige lichaam van de Malamar. De pokémon liet een verraste krijs horen en liet Kate los. De blondine viel op de grond en leek niet helemaal de controle over haar ledematen te hebben. Maar ze greep nog steeds naar haar pokéball! Terwijl de Malamar moest herstellen van de plotselinge Bite sloeg Tara met haar staart tegen haar pokéball en vloog het ding weg. Op het nippertje kon Tara verhinderen dat ze in slechte handen terecht kwam en de Malamar die zich had hersteld en op haar af vloog. Terwijl de inktvisachtige pokémon langs de draak heen schoot probeerde ze de Flygon ook te hypnotiseren. Tara wist de blik van de pokémon te ontwijken en gebruikte een Uproar. Op deze manier zou ze niet onder invloed van de Hypnosis kunnen vallen. Terwijl ze de Malamar aanvloog moest ze met een oog een oogje op haar trainer houden voor het geval die haar pokéball zou oppakken en aan de man zou geven. Kate leek het wel te bevechten, maar ze had er duidelijk moeite mee. En ze kwam gevaarlijk dichtbij die pokéball..

De Malamar deed een poging haar tegenstander te hypnotiseren, maar door de Uproar had het geen effect. Tara was te hyper en gestrest om onder invloed van de pokémon te komen. De Flygon keek een moment naar haar trainer en besloot toen eerst met de Malamar af te rekenen, als de inktvis haar constant achterna zat zou het niet lukken! Aangezien ze nog steeds in een Uproar zat viel ze daar nog een keer mee aan. De Malamar deed geen poging de aanval te ontwijken, waarschijnlijk om tijd te rekken, en sloeg zelf toe met een Psycho Cut. Haar tentakels raakten de Flygon niet, maar de onzichtbare psychische energie creëerde lelijke sneeën. Al had Tara een redelijk dikke huid, de aanval zorgde ervoor dat verschillende kleine bloeddruppels verschenen. Ze had hier geen tijd voor! De Flygon maakte zich los en schoot naar haar trainer. Kate had haar hulp nodig! Tara was zich ervan bewust dat de Malamar haar volgde, maar die kon ze wel aan. Ondanks de sterke hypnotische krachten leek de pokémon niet bijzonder sterk of erg goed getraind te zijn. Aangekomen bij haar trainer wist Tara haar groene pokéball in haar klauwen te krijgen en vloog omhoog. Nu was ze in elk geval veilig van de leider. Natuurlijk had Kate ook nog de pokéballen van de rest van het team, maar die had hij niet opgedragen te geven. Ze waren veilig.. voor nu.

De Malamar kwam uit het niets en viel aan met een Night Slash. Tara was sneller en reageerde geschrokken met de laatste Uproar. Terwijl ze de Malamar krachtig met haar klauwen raakte voelde de Flygon een scherpe pijn in haar zij. Als dit zo door ging zou ze het ook niet lang meer volhouden. Maar ze moest wel, Kate was niet in staat zichzelf te beschermen en het was onwaarschijnlijk dat ze Bella of Hime tevoorschijn zou halen zoals ze nu was. Het kwam op haar aan.. de eerste stap was de hatelijke Malamar verslaan. Ze moest haar sterkste aanvallen gebruiken om de inktvis uit te schakelen! Snel probeerde de Flygon te bedenken wat zou kunnen werken, haar tegenstander maakte van het moment gebruik en deed nog een poging haar te hypnotiseren. Nu de Uproar was uitgewerkt had het weer invloed. Geschrokken sloeg Tara met haar vleugels en maakte zoveel mogelijk geluid als ze kon. Geluid leek te helpen. De Malamar dook ineen en hield op met hypnotiseren. De Bug Buzz leek haar ernstige schade te doen, de paarse pokémon probeerde haar onzichtbare oren te beschermen van het geluid. Zodra Tara stopte met de aanval herstelde ze zich en sloeg razend snel toe met een Psybeam. De gekleurde straal raakte de verraste Flygon in haar buik en dwong haar een stapje naar achteren te doen. De draak gromde en viel aan met een tweede Bug Buzz, als dit werkte had ze zo gewonnen! De Malamar liet een sissend geluid horen en kronkelde terwijl ze het geluid buiten probeerde te sluiten. Tara siste dreigend en keek haar tegenstander kil aan. Ze ontweek de Psywave die op haar af werd gevuurd en maakte zich laag grommend klaar voor de volgende aanval.

Die kwam niet. In plaats van de Flygon aan te vallen besloot de Malamar haar kansen te wagen en Kate te pakken te krijgen. De blondine was nog steeds onder invloed van de hypnose en zat versuft in het zand, niet in staat veel te doen. Het aanzicht van haar trainer bijna worden gegrepen door de tentakels van de Malamar zette een knop om. Tara schoot naar voren onder een luide krijs. De paarse aura die om haar heen was verschenen toonde haar pure woede en voor een moment wist de Malamar niet wat ze moest doen. De Outrage was onontwijkbaar en al snel probeerde de inktvis haar kwetsbare lichaam te beschermen van Tara’s klauwen, tanden en staart. Ze deed nog wel een poging zichzelf te verdedigen met een Peck, maar ze had net zo goed niks kunnen doen. Toen raakte de tweede Outrage golf haar en zakte de Malamar in elkaar.
Een doodse stilte viel aan hun kant van het gevecht. Kate kwam versuft overeind terwijl ze er achter probeerde te komen wat er in Arceusnaam was gebeurd. Toen merkte ze Tara’s pokéball op in het zand en schoot ze naar het ding toe. Die mocht niet in slechte handen vallen! Over Tara gesproken, de Flygon was duidelijk confused en boos. De Malamar die haar tot voor kort onder invloed had gehad werd teruggeroepen door haar trainer wat hoognodig was aangezien Tara werkelijk een moordlust uitstraalde. “Hey, Ranger,” de leider leek erg, erg boos. “Ik hoop dat je meer pokémon hebt, want Max is hongerig.” De Houndoom aan zijn zij gromde en stapte dreigend naar voren. Oh-oh, aan Tara had ze niet veel en Bella zou niet veel kunnen uithalen. Snel liet Kate Hime verschijnen en trok Tara terug. Vuurvos tegen vuurhond, kon alleen maar goed gaan..

vs

Hime gromde naar de hond wie zich meteen een stuk groter maakte om indruk te maken. Helaas zou de Ninetales extreem in het nadeel zijn, maar ze was klaar om te vechten. En anders kon ze altijd Bella of Tara tevoorschijn halen. Een vuurbal werd al snel op de Houndoom afgestuurd onder een geagiteerde grom. De vuurhond werd verrast door de aanval en ving de klap op, het was duidelijk dat hij geen Flash Fire als ability had aangezien het vuur niet werd geabsorbeerd. Hime gromde triomfantelijk en schrok zich toen half dood toen de Houndoom uit het vuur kwam gestormd. Met een Foul Play probeerde hij de vos te domineren wie zich wild onder de hond vandaan probeerde te werken. De Houndoom gromde alleen arrogant en wilde weer toebijten om te laten zien dat hij de alfa was. Hime reageerde met een Confuse Ray, een aanval die op deze korte lengte bijna onmogelijk te ontwijken was. Als er iemand koningin zou zijn was zij het! Of nou ja, de was eigenlijk een prinses, maar.. whatever, het maakte niet uit. Hoewel de Houndoom duidelijk niet meer helder zag wist hij de worstelende vos te bijten. Hime wist zich los te worstelen en gromde kwaad naar haar tegenstander. Bloed was tussen haar prachtige, zilveren vacht verschenen en dat kon ze duidelijk niet waarderen.

Het was duidelijk dat er iets omging in de gedachten van de Ninetales en in dit geval was het een Nasty Plot. Haar aanvallen zouden misschien niet zo veel doen, maar daar kon ze verandering in brengen! De Houndoom had verderop moeite met zijn evenwicht houden en blafte wild tegen een kleine hoop zand. De trainer van de pokémon schreeuwde wel allemaal commando’s naar de hond, maar het had duidelijk weinig effect. Het leek zelfs alsof het vuurbeest zichzelf schade toebracht door zijn woede tegen.. zand. Het vuur wat het zand raakte deed immers niet veel meer dan zijn eigenaars poten branden. “Hime, Imprison!” Kate’s plotselinge commando verraste de Ninetales. Ze wierp een snelle blik op haar trainer en knikte. De blondine knikte ook als aanmoediging en wachtte af. Ze had zich herinnerd dat de move sets van de beide pokémon niet erg verschillend waren, dus op deze manier zou de Houndoom toegang tot veel van zijn aanvallen verliezen. De vos voerde de aanval uit en hoewel de hond nog steeds confused was leek hij door te hebben wat er gebeurde. In plaats van proberen aan te vallen volgde hij het voorbeeld van zijn tegenstander en gebruikte een Nasty Plot. Er gebeurde niet speciaal veel in dit gevecht, maar het leek erop dat dat zou veranderen.

De Houndoom leek niet langer confused te zijn. De hond stormde op de Ninetales af met elektriciteit tussen zijn tanden knetterend. Hime vuurde een vuurbal op haar tegenstander af, maar de vuurhond wist de aanval met een behendige sprong te ontwijken. De Nintales liet een luide grom horen toen de tanden van haar tegenstander zich in haar voorpoot begroeven en reageerde als reflex met een vuurlading. De Houndoom bleef echter vasthouden en zette door. Het grommen veranderde al snel in luid piepen en Hime had duidelijk moeite haar concentratie vast te houden. Uiteindelijk gloeiden de ogen van de Ninetales sinister op en werd de Houndoom gevangen in een diep paarse gloed. Verstijfd door de Hex kon de Houndoom niet verhinderen dat de vos ontsnapte. Hinkend liep Hime naar achteren, duidelijk in pijn. “Hime..” Kate keek haar pokémon aan. Dat had verzorging nodig, verzorging die ze niet meteen kon geven. Hime was zo goed als uitgeschakeld. Ze liet de Ninetales terug keren en klikte haar groene pokéball open. Tara, niet langer confused, verscheen en keek de Houndoom kil aan. Ze had zich hersteld en hoewel ze al heel wat schade had opgelopen was ze er klaar voor.

vs

Tara stampte meteen op de grond en zorgde voor een Earthquake. De Houndoom zakte half door zijn poten en had duidelijk moeite overeind te blijven. Toch leek hij niet snel op te geven en stormde naar voren om Tara aan te vallen met een van zijn vuuraanvallen. De Flamethrower zorgde er voor een moment voor dat Tara onzichtbaar werd, maar al snel schoot ze door de vlammen omhuld door een paars aura en tackelde de vuurhond met alle macht. De grote draak sloeg de Houndoom naar achteren en de hond belande piepend in het zand. Hoewel Hime geen indrukwekkende tegenstander was, was Tara sterk en in het voordeel. Bovendien leek de hond meer in bezit van trots dan werkelijke vechtskills. Met een Smog probeerde de Houndoom de Flygon te vergiftigen, maar dat ging niet helemaal volgens plan. Hoewel de giftige gassen Tara wel bereikten, drongen ze niet door haar dikke huid. De draak wist het gifgas weg te slaan met haar krachtige vleugels voor het haar mond en neus bereikte. Krachtig stampte Tara op de grond waardoor de bekende Earth Power in werking werd gezet. Voor de Houndoom wist wat hem overkwam zat hij in het midden van een ontploffing en werd hij de lucht in gesmeten. Hijgend kwam de hond neer. De snelle, super effectieve aanvallen zorgden duidelijk voor schade. En aangezien Hime ook al had bijgedragen leek het erop dat hij niet veel langer door zou kunnen vechten. Waarschijnlijk vertrouwden de mensen vooral op de Malamar en trainden ze niet geweldig goed. In dit geval een voordeel voor de Rangers.

De Houndoom probeerde het nog wel, echt, maar een tweede Earth Power maakte al snel een einde aan het gevecht. De hond zakte uitgeput op de grond en leek niet langer in staat verder te vechten. De man achter hem tierde en schreeuwde, maar het had geen zin. Tara gromde dreigend, maar het grootste gedeelte van de dreiging werd geneutraliseerd door haar vermoeide blik. “Ik hoop dat duidelijk is wat er nu gaat gebeuren,” Kate stopte haar Styler weg en keek de man streng aan. Ze had een oproep voor politie gedaan, want ondanks het feit dat ze Rangers waren stopten ze niemand in de gevangenis. Rechtstreeks dan, deze ‘bende’ zou worden overgedragen aan de politie die hopelijk binnen tien minuten op het strand zouden staan. Of dat was haar in elk geval beloofd. De leider zei niks, hij keek haar alleen woest aan. Hij had vast veel dingen die hij wilde doen en zeggen, maar aangezien Tara tussen hun twee in stond zou hij niet durven. Want hoe moe ze ook was, de Flygon was duidelijk klaar om iedereen aan te vallen wie haar trainer ook maar een haar krenkte.

& vs &

In de tussentijd waren Noa en Dahlia helemaal niet op de hoogte van wat er op het midden van het strand gebeurde. Het duo was richting zee gegaan waar ze de Milotic vonden, klaar om zich in het gevecht te mengen. En om Kate meer rust te geven zouden zij de zeepokémon verslaan. Dahlia blaatte luid en liet haar vacht knetteren om nog eens extra duidelijk te maken dat ze in het voordeel was. Noa stond naast haar partner en keek met grote ogen naar de zee. Ze kon nog net een waarschuwende kreet slaken voor een Sharpedo uit de golven sprong en een poging deed Dahlia tot zijn middagsnack te verwerken. De Mareep blaatte geschrokken en vuurde meteen een krachtige elektrische schok op de Sharpedo af. De haai werd geraakt en tolde uit zijn baan, maar wist het schaap op de een of andere manier toch nog te raken met een Assurance. Dahlia kreunde en dook wat naar achteren nadat de pokémon haar had geraakt. Noa was er meteen om haar te helpen en beet toe met een Crunch. Haar tanden begroeven zich in het ruwe vel van de Sharpedo en bijna meteen liet de Totodile weer los. Dat deed pijn! Ze kon dus geen fysieke aanvallen gebruiken door de Rough Skin van de pokémon.. bovendien was het helemaal niet zo effectief. Misschien kon ze de Sharpedo beter aan Dahlia overlaten en de Milotic proberen te bevechten. Toen raakte de staart van de lange pokémon in kwestie haar met een Aqua Tail en plonsde ze een eindje van de kunst in het water.

Dahlia blaatte geschrokken toen haar maatje verderop in het water belandde en schokte de Sharpedo nog een keer met een tweede Discharge. De haai brulde boos en probeerde haar te raken met een Poison Fang. Gelukkig voor het schaap kon de pokémon het land niet bereiken en moest hij de aanval opgeven. Hij was er achter gekomen dat hij de verkeerde beslissing had genomen om de Mareep te bevechten, het was de Milotic die kon zweven.. maar die was druk bezig met Noa. De twee pokémon hadden het gevecht onderwater voort gezet en de Totodile werd geraakt door een Dragon Tail. Noa weer een stuk naar achter geslagen onderwater en wist al snel haar balans terug te vinden. Snel schoot de krokodil naar voren en begroef haar tanden in haar tegenstander, deze keer de betere optie. De Milotic liet een krijs horen en probeerde de Totodile af te schudden. Helaas voor haar was dit niet de eerste keer dat Noa werd rondgeslingerd en wist de krokodil zich vast te blijven houden aan de lange pokémon. In elk geval tot haar haaienmaatje kwam en de Totodile aanviel met een Slash. Verrast door de plotselinge aanval liet Noa de Milotic los en zwom snel richting land. Want als de Sharpedo hier was betekende dat, dat Dahlia was achtergebleven op het strand. De krokodil stak haar kop boven het water uit en werd bijna aangevallen door haar teamgenoot. Dahlia liet haar opgebouwde elektriciteit net niet los en keek de blauwe pokémon licht geschrokken aan. Toen dook de Milotic achter Noa op en kreeg de pokémon een krachtige Thunder over zich heen. Bijna, bijna, miste Dahlia de krachtige aanval. Snel zwom Noa op de Mareep af, geschrokken omdat ze zelf bijna geraakt was. De Totodile kroop aan land en kwaakte half opgelucht, half beschuldigend tegen haar teamgenoot. Dahlia reageerde schaapachtig en richtte haar aandacht op hun tegenstanders. De Milotic was licht ineen gezakt na de extreme aanval, maar wist zich weer enigszins te herstellen. Met een Refresh werkte ze de paralysis die ze van de Thunder had gekregen weg, duidelijk nog niet in staat in aanval te gaan in tegenstelling tot haar teamgenoot. De Sharpedo kwam ook weer op hun af en Noa sneed zijn pad af door hem proberen weg te spoelen met een Surf. Het water waarin hij zwom werkte hem tegen, maar het was duidelijk dat de pokémon een krachtige zwemmer was, ondanks het feit dat hij geen staart had. De Sharpedo schoot naar voren en raakte de verraste Totodile met een Night Slash.

Noa wisselde een blik met Dahlia, ze had al heel wat klappen opgenomen en ze zou het niet lang volhouden als het zo door zou gaan. En Kate had het druk met een Malamar ergens op de verre achtergrond, dus ze kon het duo vissen niet gebruiken. Noa kwaakte luid tegen haar teamgenoot en besloot iets te doen wat misschien niet het slimste was in de situatie. Maar het zou dingen een stuk makkelijker maken voor Dahlia als ze de twee water pokémon hard wilde raken. Wolken trokken zich samen boven het kleine strijdveld en al snel begon het te regenen. Hard. De Milotic leek licht verbaasd over het feit dat ze een voordeel hadden gekregen terwijl de Sharpedo gedachteloos naar voren stormde om zijn tegenstanders aan te vallen. De Thunder die hem raakte leek krachtiger dan de eerste – al kwam dat misschien omdat Dahlia het met meer vertrouwen uitvoerde – en voor een moment kon de pokémon zich niet bewegen. Het was duidelijk dat de krachtige schok hem har verlamd en het leek erop dat hij zich niet zo snel kon herstellen als zijn partner. De Milotic liet een bezorgd geluid horen en gleed elegant naar voren om aan te vallen met een Twister. De aanval sloot Noa op in een kleine, paarse wervelwind. Het was duidelijk dat ze eerst voor de zwakkere pokémon ging voor ze een poging zou doen Dahlia uit te schakelen. De Mareep blaatte boos – ze probeerden haar Noa pijn te doen!! – maar wist haar koel te houden. Als de Milotic dit strategisch ging spelen zou zij dat ook doen!

Een tweede Thunder kwam neer op de arme Sharpedo die nauwelijks was hersteld van de eerste. Het was ongelofelijk dat twee van de elektrische aanvallen zo snel een einde aan zijn krachten hadden gemaakt. Maar hij was ook een pokémon met lage special defence en Dahlia was erg krachtig voor een Mareep. Waarschijnlijk had ze al lang kunnen evolueren. Waarom ze dat niet deed? Dit was geen tijd dat te bespreken, maar ze was er gewoon nog niet aan toe. Bovendien; evolueren kon je altijd nog doen, terug kon alleen Slowbro. In elk geval was de Sharpedo duidelijk verzwakt, maar dat hield hem niet tegen een poging te wagen zijn tegenstanders aan te vallen. Met een Rage schoot hij naar voren en wist Dahlia te tackelen. Hierdoor kwam hij wel in gebied met weinig water aangezien de Mareep in het ondiepe stond, maar het was meer een opofferingsactie. Om zijn teamgenote een kans te geven verder te vechten. De Milotic leek het te merken en herstelde zich met een Recover om de schade die ze had opgelopen te helen. Noa, nog steeds gevangen door de Twister, keek haar tegenstanders dreigend aan, maar kon verder niet veel doen. Zelf begon ze de schade ook te voelen, ze moesten dit snel beëindigen, anders zou ze het niet halen..

De laatste Thunder maakte een einde aan de Sharpedo en de haai zakte uitgeschakeld neer in het ondiepe water. Dahlia blaatte enthousiast, maar dat was al snel weggenomen toen ze zag dat de Milotic met enorme snelheid uit het water kwam en Noa naar achteren sloeg met een Dragon Tail. Vermoeid zakte de Totodile tegen de grond, niet langer in staat verder te vechten. Het leek erop dat het nu een op een was. Dreigend knetterde de elektriciteit van de Mareep, dat was haar maatje!

vs

De donderwolken kwamen samen boven de Milotic en het was duidelijk dat de Thunder onvermijdelijk was. Dahlia gebruikte alle kracht die ze kon vinden om de elektrische schok op haar tegenstander neer te laten komen. Nu kon ze nog gebruik maken van de regenwolken die Noa voor haar had opgeroepen, ze zouden niet lang meer blijven. De Milotic krijste en schoot naar voren om de Mareep te raken met een Dragon Tail. Niet snel genoeg om de aanval te ontwijken ving Dahlia de klap op en reageerde bijna meteen met een laatste Thunder. Net op tijd, want de wolken die bij elkaar waren gedreven door haar krokodillenmaatje waren aan het verdwijnen. En hierna zou het veel lastiger zijn om de aanval uit te voeren. De elektriciteit schoot door het lange lichaam van de Milotic en zorgde ervoor dat dat ze wat ineen zakte. Ze was duidelijk niet op hetzelfde level als de Mareep. Toch wist ze een Hydro Pump te gebruiken en het schaap een flink eind terug te spoelen. Dahlia blaatte triomfantelijk en gebruikte de waterstraal om haar elektriciteit te geleiden. De Milotic krijste weer, maar deze keer met een licht wanhopige ondertoon. Het was duidelijk dat ze haar tegenstander had onderschat en dat kwam haar nu duur te staan. Met een Disarming Voice probeerde ze de Mareep van haar stokje te brengen – alsof Dahlia die had. Het schaap reageerde door een laag elektriciteit op de vis af te schieten. De Milotic wist de aanval te ontwijken en omhulde zich met waterringen. De Aqua Ring zou ervoor zorgen dat ze steeds een beetje kracht terug zou krijgen en de Milotic leek zichzelf zelfs meer te willen helen met de Recover. Iets wat Dahlia absoluut niet kon gebruiken.

De Confuse Ray zorgde ervoor dat de Milotic haar focus verloor en er niet in slaagde de Recover uit te voeren. In plaats van zichzelf te helen bracht ze zichzelf onhandig schade toe. Dahlia keek de pokémon grimmig aan en probeerde te beslissen wat de beste actie was. Het was duidelijk dat de Milotic weinig krachten over had, maar genoeg om nog overeind te blijven. En zelf had ze ook heel wat schade opgelopen. Het was belangrijk om dit zo snel mogelijk te beëindigen en terug naar Kate te gaan. Misschien had die wel hulp nodig! Een wolk vormde zich boven de verwarde Milotic en met alle kracht en concentratie die ze kon opbrengen gebruikte Dahlia een laatste Thunder. De Milotic liet een piep horen en viel toen uitgeschakeld op het strand. Op de een of andere manier slaagde ze erin dat heel elegant te doen, zelfs verslagen was de prachtige vis mooi. Maar daar had Dahlia geen aandacht voor. De Mareep stormde snel naar haar maatje toe en onderzocht Noa snel. De Totodile was nog steeds buiten bewustzijn en het leek er niet op dat ze snel wakker zou worden. Oh well.. tijd voor improvisatie.

Noa over het strand slepen.. was waarschijnlijk geen goed idee. Maar muk it, Dahlia deed het toch. Met de staart van de Totodile voorzichtig in haar bek probeerde de Mareep de krokodil mee te slepen over het land. Noa liet een spoor achter in het zand en als dit geen serieuze situatie was geweest had Dahlia het hilarisch gevonden. Maar ze had geen tijd voor kleine pleziertjes! Koppig bleef de Mareep doorlopen en het duurde even, maar ze kwam aan bij het strand waar Tara net een Houndoom tegen de grond werkte. Hoe uitgeput Dahlia ook was, Tara zag er veel vermoeider en kappoter uit dan zij. Sterker nog, Tara was wild. De Flygon was duidelijk toe aan wat rust. Straks raakte er nog iemand gewond! Ze had geluk dat Kate een verantwoordelijke trainer was, anders zou het misschien niet zo goed aflopen.. alsof het de normaalste zaak van de wereld was sleepte Dahlia Noa naar haar trainer en bleef bij die staan. Verbijsterd keek de blondine haar schaap aan en keek toen naar het spoor wat ze hadden achtergelopen. “Goed eh.. gedaan..?” mompelde ze tegen haar Mareep nadat ze Noa had teruggekeerd. Schaapachtig keek Dahlia terug, Kate had werkelijk geen idee wat er was gebeurd. Maar ze hadden de stomme vissen verslagen en daar ging het om!

Fights:

Terwijl ze met haar eigen gevecht bezig was geweest, leek het erop dat Kate ook klaar was met de hare. Aan de pokemon te zien waren degene tegen wie Kate had gemoeten degene met een hogere rang binnen de bende. De bende mocht dan nu wel verslagen zijn, maar het was de vraag of ze hun lesje nu ook geleerd hadden en niet nog meer zouden gaan proberen. Cindy zette een paar stappen naar Kate toe en hield Altaria nog buiten gaar pokeball om nog te kunnen aanvallen mocht er toch nog een extra pokemon zijn. "Lijkt erop dat we alle pokemon hebben verslagen." Merkte ze echter wel op naar Kate voor ze zich naar de leider van de bende wendde. Waarschijnlijk zou het nu afhankelijk zijn van wat hij zou doen of dit gevecht echt over was en hij de Doug en zijn Lapras ook met rust zou laten.

"Lijkt er wel op.." mompelde Kate met waakzaam oog op de leden. Een van de mannen, waarschijnlijk de rechterhand, was vertrokken om zijn pokémon op te halen. In elk geval, dat dacht ze, hoopte ze. Ze hield haar ogen op de man terwijl hij in de verte stond en ontevreden zijn pokémon liet terug keren. Jammer genoeg hadden ze alle kracht bij de Lapras nodig, anders zou de bende een kans krijgen een laatste aanval te doen en daar had ze absoluut geen zin in. Ze checkte haar Styler. "Nog vijf minuten," deelde Kate mee. "Tot de politie hier is." En van daar zouden ze de bende in een cel kunnen gooien. Niet persoonlijk natuurlijk, maar de collega's van het korps zouden wel helpen. Zolang de Malamar niet bijkwam, dat zou nare gevolgen kunnen hebben. Tara stond nog wel overeind, maar een paar klappen meer en.. ze had Belladonna nog als back-up, maar ze zou zich toch een stuk veiliger voelen als de politie er was.

Vijf minuten zou het nog duren voor de politie er was, het was nu dus hopen dat de bende niks zou uithalen terwijl ze aan het wachten waren. Het was tenslotte hun taak om de Lapras en Doug te beschermen en dat zou ze dan ook volhouden tot wanneer het nodig was. Als het echt moest had ze nog wel een andere pokemon als back-up, maar die waren nog lang niet zo sterk als degene die ze nu had gebruikt. Als de tegenstanders dus ook met een pokemon aan zouden komen zetten die net zo sterk waren als één van de vorige, dan zou het nog lastig kunnen gaan worden. Echter gebeurde er niks en al snel hoorde ze het geluid van de sirene van de politie steeds dichterbij komen.

De boot kwam aanvaren. Kate hield haar hand boven haar ogen om haarzelf wat schaduw te bieden zodat ze kon zien. Het duurde niet heel lang of het schip kon aanmeren aan de andere kant van de houten steiger en een man in politiepak kwam van het ding af. Kate keek kort naar Cindy en liep toen op de man af. Ze moesten de bende afleveren en dan was de zaak hopelijk gesloten. Terwijl Dahlia en Tara achter haar de wacht hielden kon de blondine de man aanspreken en de situatie kort uitleggen. Iets waar ze als het goed was al van op de hoogte waren. De agent knikte en liep op de leider van de bende af. Afwachtend volgde Kate de man met haar ogen, hopelijk kon ze hierna naar huis en bijkomen van de zeereis die ze zo meteen weer moest maken.