Seven Nation Army

Alleen de zwarte woorden hebben belang bij het gym gevecht!

Het was vroeg in de ochtend toen er getik op het dak klonk. Het was zacht, maar toch hoorbaar voor de oren van de zandkleurige-blond harige jongen. Regen was niet voorspelt, hij had het gisteren nog nagekeken. Maar tja, blijkbaar was het toch gaan regenen. Of iemand moest heel leuk met een pokémon in de buurt Rain Dance moeten hebben gebruikt. In dat geval zou hij die persoon echt haten. Hij hield er niet van om nat te worden, daarom dat hij ook niet van water pokémon hield. Als het zou regenen, dan werd zijn pak nat. Dan plakten de kleren aan je huid, had je het koud, begon je te trillen, kon je eerder ziek worden, ging je snotteren omdat je ziek was, moest je thuis blijven omdat je ziek en snotterig was. Was je helemaal vies en moe omdat je ziek was. Nee, het was niet voor hem weg gelegd. De enige functie van water was voor hem, dat hij het kon drinken en het hielp met het maken van eten. Soep, bijvoorbeeld. Tomatensoep, Pompoensoep, erwtensoep, kippensoep… Fijn, nu had hij zin in soep. Maar als hij soep wilde maken, dan moest hij eerst de ingrediënten ervoor halen en daarvoor moest hij naar buiten in de smerige regen. Hoe was hij ook alweer aan het onderwerp van soep gekomen? Oh ja, die regen. Niet alleen dat regen hem plakkerig maakte, de grond werd er modderig van. En wat kwam er van modderige grond? Je kon eerder uitglijden en als je uitgleed werd je vies. Bah, bij het idee alleen al dat er modder op zijn pak kwam, werd hij al behoorlijk pissig. Maar dat was altijd al geweest bij hem. Hij bleef liever binnen om te schaken, hij was nooit zo geïnteresseerd in het naar buiten gaan. Naja, op een balkon was het prima. Daar kon hij zitten, was er geen modder en kon hij schaken ook nog! Yeah, schaken was leuk… Het was jammer dat niemand hier zo goed was in schaken zoals hij, want daardoor werd alles echt heel saai. Bij hem thuis was zijn butler goed in schaken, eigenlijk de enige reden waarom ze hem hadden aangenomen. Het was een aardige jongen, ergens miste hij zijn goede oude vriend wel. Vooral omdat hij op dezelfde hoogte als hij zat, alleen was hij arm en Rem zelf niet. Niet dat dat uitmaakte, want hij sliep toender tijd toch in dezelfde villa als dat hij sliep. En hij kreeg hetzelfde eten als dat hij kreeg, dus er waren over het algemeen geen problemen daarmee. Misschien zou hij zijn oude thuis weer een keer opzoeken, of vragen of hij een keer langskwam om te schaken… Want dit was gewoon domweg saai. Nu hij over schaken dacht… Die Jeffrey… Zachary… Geen idee hoe die gast ook al weer heette… Hij was goed in het maken van schaakborden. Door goedkoop spullen in te kopen kon hij echt met gemak voor een goede prijs die schaakborden verkopen. Was er toch nut aan die jongen heh. Dat had hij dus nooit verwacht, dat die jongen nog iets goed kon doen behalve hem irriteren en zeggen dat ze opeens verloofd waren. Ja… Dat was ook nog een raar punt. Dat hij door één simpele, niets betekende zoen opeens verloofd waren. Echt waar, hoe gelovig was die gast? Die wetten en regels waren dan ook echt gewoon domweg raar. Één of andere gek had het hem vast aangepraat. Die ene clan van hem ofzo. Hij snapte er zelf niks van, maar hij geloofde ook niet in iets. Hij was niet gelovig. Hij vond het niet erg dat andere mensen ergens in geloofden, maar hij was er gewoon geen fan van. Maar die ene gast ging er gewoon te ver mee, veel te ver. Wat moest hij nu doen, hem als vrouw zien? De lengte van de jongen zou er wel bij passen, dat gaf hij wel toe. En als hij zijn haar iets meer zou groeien en een jurkje zou gaan dragen, was het al helemaal perfect. Gadver, nee. Dat zou er niet uit zien. Laat maar. Hij wilde die gast gewoon ergens lozen. Hij kwam maar niet van hem af en dat was vreselijk. Waar had die jongen ooit gezeten, in een klooster? Hij had niet eens een holocaster herkend, zo raar was de jongen. En dat maakte alles dus nog vele malen erger. Naja… Eigenlijk niet, want die gast kon hem dus niet stalken via de holocaster. Als de jongen dat had gedaan was hij al helemaal dood geweest. Hij zag de jongen ook totaal niet als zijn verloofde. Waarom zou hij ook? Het waren niet zijn regels, maar die van de blonde jongen, raar kind dat het was. Het zou hem niet eens verbazen als de jongen nu nog voor zijn deur zat, net zoals de eerste dag. Arlond had nog medelijden met dat kind ook, wat hij niet eens snapte. Het was allemaal zo stom. Waarom leken mensen hem zo aardig te vinden? Hij was niet aardig en probeerde alles daaraan te doen om dat extra duidelijk te maken aan de mensen. Maar blijkbaar bleef hij maar van die mensen aan trekken die dachten dat hij wel leuk was en die met hem wilden praten. Schoot hem maar lek, hij snapte niks van die mensen. De enige mensen waar hij soort van aardig tegen was, waren mensen die goed waren in schaken. Want weet je… dat vond hij zelf geweldig en dan had hij tenminste een beetje uitdaging. Rem zuchtte even en drukte zijn hand tegen zijn hoofd, waarna hij naar de wekker keek. Zes uur in de morgen… Hoe had hij het voor elkaar gespeeld dat hij zo vroeg wakker was? Geen idee. Hij keek even de kamer in, waar hij Destinare zag slapen in zijn mand, zoals hij hem had aangeleerd. Mooi… Alles was perfect. Alles was perfect met zijn nieuwe pokémon, op de Carvanha na. Maar dat was nog een baby pokémon… Dus dat zou vanzelf wel komen nu, vooral met alle trainingen die de kleine moest gaan doorstaan… Maar ach, het was een Carvanha, die kon vast wel tegen wat. Hij zou gewoon Destinare gebruiken als de pokémon niet naar hem zou luisteren. Electric type tegenover een water type… heh… Dat was gewoon de beste combinatie die hij ooit had kunnen bedenken, al zei hij het zelf dan. Dus het onderdanig krijgen van de Carvanha zal dus waarschijnlijk geen groot probleem zijn.

Rond een uur of acht kwam hij uit bed, heerlijk, rond zes uur wakker worden en niet kunnen uitslapen. So great. Vooral omdat hij de nacht ervoor naar een feest was gegaan, niet dat het een leuk feest was. Vooral omdat er meiden de hele tijd met hem ‘naar huis’ wilde. Hij vond het vreselijk. Hij haatte feestjes. En dan die harde muziek al die dranken die er werden geschonken. Nee, hij was er geen persoon voor. Om het beter te formuleren; Hij wilde het dood hebben. Waarom zou hij er nog heen gaan? Hij had simpelweg niks anders meer te doen. Hij verveelde zich zo vaak, dat hij huis steeds meer miste. Maar, hij mocht pas weer terug als hij een goede vrouw had gevonden om mee te trouwen… En waar kon je die vinden; Niet op feestjes! Nee. Echt niet. Daar waren ze allemaal hetzelfde. Zo erg hetzelfde dat het bijna saai werd. Allemaal highlights in hun haar, allemaal flirterig, allemaal dronken… Allemaal oninteressant. En dan nog niet eens een beetje ook. Hij bedoelde dan ook echt, heel erg oninteressant. Iets waar hij zelfs niet naar wilde kijken. Maar tja, wat kon hij eraan doen? De andere meiden die hij tegen kwam waren of heel verlegen of wilde hetzelfde als al die andere meiden. Het was bijna een schande om daarnaar te kijken. Wat zou zijn type eigenlijk zijn? Zelfs dat wist hij niet van zichzelf. Hij wist niet wat hij zocht in een meisje. Het was lastig genoeg, maar eh… Ooit zou het vast wel goedkomen, of niet dan? En misschien was hij dan wel A-sexueel, een probleem was daar niet mee, toch? Hij had ook gewoon geen behoefte aan fysiek contact, buiten soms wat handen schudden et cetera. Maar dingen als knuffels (Waar dat Zachary-kind wel veel behoefte aan had), zoenen of meer dan dat… Nee, hij hield er niet van. Alleen de gedachte al was vreselijk. Naja, misschien als er echt een persoon is waarvan hij zou gaan houden, maar daar zag hij geen toekomst in. Want eh, als hij eerlijk was. Iemand waarvan hij ging houden? Hij gaf niet eens iets om zijn familie, zelfs zijn pokémon zou hem niks schelen als die werden gestolen. Zo simpel was het. Het boeide hem gewoon allemaal niet en dat was geen misdrijf. Er stond nergens dat je van je pokémon moest houden. Het waren gewoon… wezens die iedereen hier gebruikte als tijdverdrijf. Misbruik, zou hij het bijna noemen. En dan was het nog het ergste dat de mensen hen gebruikten om tegen elkaar te vechten -- als tijdverdrijf. Pokémon die normaliter nooit samen zouden komen om te vechten, haalden ze uit hun omgeving om dat wel te doen. En dat was blijkbaar niet verboden, wat hij ook niet snapte. Maar ja, één mening veranderde niks. Hoogstens een opstand. Daarbij was hij er ook niet echt op tegen, maar hij was er ook niet helemaal voor. Om dat maar even duidelijk te maken. Hij stond er neutraal over in. Maar Pokémons waren dus belangrijk voor hun samenleving, alsof hij dat niet wist. Pokémons deden hun werk, pokémons waren huisdieren… Nee, wat waren ze echt? Slaven, zou je ze mee kunnen vergelijken. Vanaf Rems oogpunt dan tenminste. Zo raar zou dat toch niet zijn? Vast niet en ook al was hij de enige die zo dacht, dan was het niet zijn probleem. Hij gebruikte ze immers zelf ook, nietwaar? Hij was even schuldig als de rest. Misschien nog wel schuldiger ook. Vooral met het aftrainen van zijn pokémon. Daar moest iedere pokémon doorheen. Arlond, Destinare, Meowth, Carvanha… Iedereen. Als ze niet luisterden, sloeg hij ze. Naja, als hij in een slechte bui was. Hij was geen echte mishandelaar. Maar als hij er gefrustreerd van raakte, ja, dan gaf hij het eerlijk toe. Hij sloeg ze. Maar dan weer, zou hij écht de enige zijn die dat deed? Hoog waarschijnlijk zou dat antwoord nee zijn. Nee, dat wist hij zelfs honderdprocent zeker. Natuurlijk was hij niet de enige die dat deed. Hij zuchtte even en keek naar zijn Luxio, Destinare, die even met zijn staart sloeg. De luxio was eerst een regelrechte ramp. Hij snapte niet waarom zijn pap zo’n grote wildebras had gegeven aan hem. Want hij had nog zo aangegeven, hij wilde pokémon die luisterden. Niet die agressief naar hem toe waren en die weigerden te luisteren… Oftewel het tegenovergestelde van wat hij aan zijn vader had gevraagd. Dat was wel een grote minpunt. Zijn vader luisterde nooit naar hem. In principe zou hij nu gewoon iemand kunnen trouwen, behalve Jeffrey want dat zou hel worden, en het bedrijf kunnen opstrijken. Maar neh… Hij zou het rustig aan doen en even rustig alles afmaken. Gewoon even… relaxen, zou je het kunnen noemen, voordat hij een groot bedrijf op zijn naam had staan en allemaal verantwoordelijkheden over kreeg van zijn vader, Mikukier Arlond. Hij had de naam van zijn moeder gekregen, Kaginuki, maar uit respect voor zijn vader had hij de Sneasel Arlond genoemt en zijn Luxio kreeg de naam Destinare, als in Destiny. Hij had verder nog veel meer pokémon natuurlijk, maar daar deed hij het best rustig aan mee. Niet dat al zijn pokémon zo… overpowered waren. Totaal niet eigenlijk. Hij had best zwakke pokémons maar hey hij zou er ooit wel komen.

Mensen keken hem altijd raar aan als hij zei dat hij een trainer was. Mensen verwachtten dat niet van hem en dat kon hij ergens wel begrijpen. Want even… Hij was een zaken jongen. En hij had nog nooit een gym gedaan in zijn bestaan. Nou, weet je. Misschien zou hij daar vandaag verandering in brengen. Misschien zou hij eens voor een keer een gym kunnen doen, kijken hoe het nou écht is, zo’n gym battle. Want iedere trainer deed dat blijkbaar, dus waarom hij niet eigenlijk? Hij had er immers niks op tegen en hij was eigenlijk wel benieuwd of het echt zo ‘verslavend’ was als dat de meeste trainers zeiden dat het was. Volgens velen was het een echte ‘adrenaline’ kick om gevechten te houden tussen pokémon, terwijl het toch nog veilig was omdat men niet gewond kon raken. Naja, misschien als je heel lomp was of als het gevecht heel erg uit de hand liep, maar in principe kon je niet gewond raken in een pokémon gevecht. Hij kwam dan ook rustig overeind, aangezien hij nog steeds in zijn bed lag, pakte zijn pantoffels en deed ze aan. Hij deed verder nog zijn badjas aan, waarna hij even rond keek en zich uit rekte. Niet de dag beginnen zonder koffie, dat was zeer belangrijk in het leven van Rem Kaginuki. Hij liep rustig de trap af, terwijl een gaap zijn mond ontglipte. Ah, hij was eigenlijk nog best wel moe, maar dat zou wel al snel veranderen zodra hij een kop koffie had genomen. Dan voelde hij zich waarschijnlijk wat meer wakker en dan moest hij maar hopen dat hij vanavond een betere nachtrust zou hebben dan dat hij gisteravond had gehad. Dat zou wel een keertje fijn zijn, moest hij toegeven. Hij had niet een goed slaapritme, helaas. Als iemand hem dat kon geven, zou dat zeker fijn zijn. Dan zou hij puur kunnen genieten van zijn slaap, in plaats van vaak wakker worden en uiteindelijk niet meer kunnen slapen omdat het begon te regenen. Ah… Damn… Als hij naar de gym wilde gaan moest hij door die vieze regen gaan. Dat was wel een minpunt. Dan moest hij maar hopen dat tegen de tijd dat hij naar de Gym wilde gaan de regen was op gehouden. Want hij had zojuist besloten, vandaag zou hij de gym gaan doen. Het was een bug type gym, die kon hij wel hebben. Hopelijk dan. Anders faalde hij wel een beetje moest hij zeggen. Rem zuchtte even en pakte zijn kopje koffie onder de machine vandaan, waarna hij ging zitten aan de tafel en een slok nam van zijn koffie. Hm… Heerlijk koffie. Nadat hij een slokje had genomen pakte hij een pan, boter, eieren, spek en zout. Hij zette de pan op het fornuis neer, waarna hij rustig een ontbijtje begon te bakken. Hey, hij mocht zichzelf best wel verwennen. Hij was het waard right? En hij had er zin in, niemand die hem tegen hield toch? Naja, Jeffrey zou hem kunnen tegen houden maar hij wist vrijwel zeker dat de jongen dat niet zou doen, aangezien de jongen hem zowat aanbad. Hij zou later wel iets simpels  voor de ander achter laten om te eten. Dat vond de ander waarschijnlijk geen probleem want zowat alles wat hij deed was geweldig voor hem. Rem legde alles op een bord met brood, waarna hij rustig van zijn ontbijt genoot, samen met zijn koffie natuurlijk.

Nou, dat was een goed begin van de dag, moest hij even zeggen. Want zo vaak begon hij een dag niet zo relaxt als dat hij nu deed. Dus het was puur genot moest hij wel zeggen. Rem rekte zich rustig uit, waarna hij weer naar boven liep naar de slaapkamer om zich in zijn nette pak te heffen en zijn haar goed te doen in de badkamer. Hij keek tevreden naar zijn spiegelbeeld, waarna zijn gezicht al snel weer op ietwat nors kwam, zoals altijd eigenlijk. Naja… Zijn ontspannen gezicht was gewoon een bitch face. Daar kon hij ook niet veel aan doen. Al hoewel, hij kon er wel wat aan doen maar dat deed hij gewoon niet. Het maakte hem niet uit hoe anderen over hem dachten hoor. Ze mochten zelf weten wat ze over hem dachten, zolang ze maar in zagen dat hij veel geld had en een echte zakenman was. Tja, meer hoefde hij ook niet te zijn of wel dan? Hij keek even rustig naar buiten, waar de regen nog steeds zachtjes bezig was met vallen. Heerlijk man, niet dus. Hij zuchtte even en liep naar beneden. Hij floot even zijn pokémon bij zich, waarna hij deze in hun rechtmatige pokébal terug keerde en zijn paraplu pakte. Eerst maar even een taxi pakken naar Santalune City, want no way dat hij helemaal daar naar toe zou gaan lopen hoor. Pff. Hij pakte zijn Holocaster om naar het taxibedrijf te bellen. Ze kenden hem wel, hij was daar vaste klant. Niet heel gek, want hij had genoeg geld om deze te betalen. En anders moest hij lopen. Ja, hij, lopen. Zag je dat al gebeuren? Rem die een lange wandeling zou maken? Laat hem niet lachen. Hij wachtte dan ook rustig af tot de taxi zou aan komen. Hij wilde gewoon eens proberen… Proberen was nooit slecht right? Naja, de meeste dingen waren wel slecht om te proberen. Nam drugs of roken… al die dingen. Dat gebruikte Rem dan ook echt nooit. Hij was in dat opzicht wel netjes. Alleen alcohol zo nu en dan, maar dan alsnog met mate. Jup, hij was een echte catch voor degene die zijn hartje kon bereiken, wat waarschijnlijk zowat niemand kon doen… Want hij was Rem. De enige echte Rem.

Ah. De taxi was er. Wat fijn. Hij opende zijn paraplu en liep rustig naar buiten, vol walging bekeek hij de natte ondergrond. Bah… Er lagen overal plassen. Dit was totaal niet fijn, kon iemand de regen laten stoppen alsjeblieft? Maar helaas, er werd niet naar hem geluisterd. Want zodra hij in de taxi was gestapt begon het alleen maar harder en harder te regenen. Oh wat fijn. Niet dus. Gelukkig zou die gym binnen zijn, anders was er wel een probleempje geweest. Nee, niet echt een probleempje, dan was hij niet gegaan. Dan was hij gaan werken, wat natuurlijk ook moest gebeuren, maar een keer een dag iets anders was ook niet erg, hij werkte toch bijna non stop. Uitgezonderd van nachten. Maar zelfs op feestdagen was de jongen niet bang om te werken, totaal niet. Met wie moest hij anders kerst vieren? Familie? Daar had hij geen zin in. Dus hij ging maar werken op die dagen, hij was toch niet echt van de gezelligheid en mensen, dus alleen werken was ook beter.

De auto stopte na een tijdje, waarop de chauffeur even kuchte en Rem rustig op keek naar de man. Ah.. Ze waren er. Hij gaf de man een fikse fooi, waardoor de man hem uitbundig begon te bedanken en Rem even grommend uit stapte. Dat was niks voor hem, hij hoefde hem echt niet zo uitbundig te bedanken hoor. Pf. Hij had zijn paraplu weer open gedaan, no way dat hij zijn pak zo nat zou maken. Zonde van de stof en van het geld dat hij ervoor had moeten betalen. Het was een duur pak hoor, normale mensen zouden deze waarschijnlijk nooit kunnen kopen. Oke, misschien als ze ervoor hadden gespaard, heel lang. Al zou hij dat niet kunnen voorstellen als hij eerlijk was. Want zeg nou zelf, wie wilde nou hetzelfde pak hebben als een ander? Hij had dit pak speciaal laten ontwerpen voor hem, dus eigenlijk kon niemand anders hetzelfde pak kopen als dat hij had. Behalve als die kleermaker alles bedroog. Dan kon het natuurlijk wel, maar daar ging hij niet van uit. Rem liep rustig naar de gym, waarna hij de deur opende en rond keek. Al die spinnenwebben, wat vreselijk. Hij snapte dat het een bug gym was, maar dan kon er nog wel wat schoon gemaakt worden naar zijn smaak. Toen er een foto van hem werd gemaakt knipperde hij even, waarna hij naar de vrouw keek en fronste. “Dat is privacy schending weet je.” Sprak hij tegen de vrouw, die even verbaasd naar hem keek. “Euh.. Sorry?” klonk er even van haar af, waarop Rem zuchtte. “Het ligt er aan wat je met mijn foto wilt gaan doen.” Sprak hij even tegen Viola, de gym leader van de Santalune City Gym. De vrouw haalde zijn schouders op. “Ik maak altijd foto’s van mijn uitdagers.” Sprak ze tegen hem. Wat leuk, niet. Waarom zou je ze allemaal nemen? Alsof ze over een tijdje nog wist wie hij was en wat hij had gedaan. Pf. Wat een onzin. Rem zuchtte even en legde een hand tegen zijn gezicht. “Sure… Als jij daar blij van wordt.” Sprak hij rustig tegen de vrouw, die meteen even glimlachte naar hem. Bah nee, niet zo naar hem lopen kijken. Daar was hij niet van gediend. “Ik, Rem Kaginuki ben hier vandaag gekomen om jou, Viola, Gym leader van Santalune City, gespecialiseerd in Bug pokémon, uit te dagen tot een gym gevecht.” Sprak hij op een koele toon tegen de gym leader, die meteen begon te glimlachen en knikte. “Dat klinkt goed!” klonk er van haar af, waardoor Rem even knipperde. Ze had geen keuze weet je? Ze zouden sowieso een battle gaan houden, ze had geen keuze daarin als Gym leader.

vs

Rich boy Rem sent out Destinare!
Gym Leader Viola sent out Surskit!
Surskit used Sweet Scent!
Destinare’s evasiveness lowered!
Destinare used Charge!
Destinare’s electric moves are boosted on the next move! Special Defense rose!
Surskit used Quick Attack!
Destinare was hit!
Destinare used Spark!
It’s super effective! (extra damage because of the Charge)
Destinare used Leer!
Surskit’s defense fell!
Surskit used Bubble!
Destinare was hit!
Destinare used Leer!
Surskit’s defense fell!
Surskit used Quick Attack!
Destinare was hit!
Surskit used Quick Attack!
Destinare was hit!
Destinare used  Charge!
Destinare’s electric moves are boosted on the next move! Special Defense rose!
Surskit used Quick Attack!
Destinare was hit!
Destinare used Spark!
It’s super effective! (extra damage because of the Charge) Surskit is Paralyzed! It may be unable to move!
Surskit tried to use Bubble!
Surskit is paralyzed! It can’t move!
Destinare used Spark!
It was super effective!
Surskit fainted!

Zo. Dat was de eerste pokémon. Rem keek even triomfantelijk naar Destinare, die wel vermoeid en gewond leek te zijn. Arm ding. Geen zorgen, het was al bijna over. Hoopte hij. Wist hij veel dat de Gym leader nog een pokémon had. Hij zou wel zien of er nog iets was. Hij wist vooral ook niet wat voor pokémon de gym leader zou hebben om tegen te vechten. Hij had geen onderzoek naar deze gym gedaan… Hij deed dus alles op zijn gevoel, wat niet het slimste plan was van hem. Toen hij echter de Gym leader met een grijns op haar gezicht zag kon hij wel voorspellen dat het nog lang niet was afgelopen, helaas voor hem. Was het maar voorbij, hij zou er zowat voor smeken. Maar helaas. De gym leader gooide haar Vivillon uit haar pokébal, waardoor de Vivillon uitdagend naar Destinare keek.

vs

Rem zuchtte even, hoe fijn. Hij had ergens gehoopt dat het nu wel misschien voorbij zou zijn, maar natuurlijk was dat niet het geval. Anders was de Gym immers te makkelijk geweest heh? Ach, een extra uitdaging was altijd goed, niet waar? Rem grijnsde even. “Dacht je al zo makkelijk te winnen uitdager?” Rem grinnikte even en schudde zijn hoofd even, waarna hij zijn handen in zijn zij zette en naar de gymleader keek. “Jawel, maar ik ben niet bang voor je Vivillon.” Sprak hij even met een grijnsje. Oh… Hij ging de ander echt zo hard inmaken. Dat voelde hij gewoon. Maar zijn gevoel kon het ook voor een keertje verkeerd hebben, maar dat zou hij wel zien zodra de Vivillon niet meer zou bewegen. “Destinare, begin met een Leer!” sprak hij tegen de Luxio. Hierdoor zou de defense van de pokémon dalen, dat was nooit slecht, right? “Vivillon, gebruik Light Screen!” klonk er van de gym leader af. Light Screen werd gebruikt om Special Attack te verlagen. Hm.. Dat was wel een goede keuze van de ander geweest moest hij zeggen. Hij grijnsde even en keek naar de Luxio. “Gebruik Spark!” beval hij de pokémon, waarop deze knikte en op de Vivillon af rende om zijn aanval op de Vivillon probeerde te raken. Echter gebeurde er iets waar Rem geen rekening mee had gehouden; De vivillon ontweek de aanval. “Gebruik Poison Powder!” wat? Er kwam paars achtig poeder op zijn Luxio, waardoor deze poisoned was. Damn… Meende ze die? De vrouw keek met een grijns naar hem toe, waardoor hij even gromde en naar Luxio keek. “Gebruik Spark!” sprak hij boos, waardoor Destinare naar voren schoot en de pokémon vol raakte. Hij was echt pissed. Eerst miste zijn aanval en daarna raakte zijn pokémon poisoned. Destinare had duidelijk last van de poison, dat was zeker wel jammer. Daarbij was Destinare nog best wel moe van het gevecht hiervoor. Dus het was eigenlijk niet goed meer voor hem om in het veld te staan of wel dan? Ah… Hij kon vast nog wel even door niet waar? Hij schraapte zijn keel rustig, waarna hij strak naar de Vivillon keek. “Gebruik Charge!” De luxio leek wel verrast dat hij door moest vechten, maar deed wel wat er van hem verwacht werd, gelukkig maar voor hem. “Psybeam!” klonk er van de gym leader af. “Ontwijk en gebruik Spark!” beval hij de pokémon, waardoor de Luxio heen en weer schoot om de Psybeam te ontwijken, waarna Luxio helemaal naar voren ging om de pokémon te raken met zijn spark. Nice. Dat was een goede aanval, maar een compliment kwam niet uit zijn mond. De Luxio kromp ineen door de poison, waardoor Rem even zuchtte. Helaas. Hij kon de pokémon erop laten tot deze fainted was… Of hij kon hem nu nog terug halen. Hij had nog zat andere pokémon om te gebruiken, daar niet van. Hij pakte dan ook de pokéball van Destinare om deze terug te halen en zonder enkele woorden deze weer terug aan zijn riem te klikken. Hij pakte de volgende pokéball en drukte op het knopje zodat er een andere pokémon op het veld kwam te staan; Venipede.

vs

Nu kon het gevecht pas echt beginnen. Zeker. Rem keek naar de Vivillon, die zeker sneller zou zijn dan zijn Venipede. Een nadeel was wel dat de Vivillon zeker goede aanvallen had om Venipede te verzwakken, dat was een zeer groot nadeel moest hij zeggen. Maar zijn Venipede had zeker ook aanvallen waar de ander niet tegen kon. Al betwijfelde hij het dat hij daar veel gebruik van kon maken. Aan de andere kant was het echt echt heel effectief. Hij moest maar hopen dat alles goed zou gaan en dat hij de moves kon gebruiken die hij wilde gebruiken. Dat zou hij echt heel fijn vinden als hij eerlijk was. “Oke Venipede, gebruik Agility!” sprak hij tegen de pokémon. Snelheid kon deze Venipede wel gebruiken. “Vivillon, gebruik Psybeam!” klonk er van de gym leader Viola af. Ah, nu kwam het al. Meteen een sterke aanval om tegen hem te gebruiken. Maar hey, zo snel gaf hij niet op. “Gebruik Protect!” sprak hij meteen, waardoor de Venipede reageerde en een soort schild tussen haar en de Vivillon, waardoor de aanval daar tegen aan kwam en de Venipede niks had. Mooi. Dat had hij wel nodig. Anders was hij in grote problemen geweest als hij eerlijk was. “Gebruik Screech!” De defense van de Vivillon was al naar beneden gehaald door de Luxio, dus hiermee ging het nog meer naar beneden. Hij wilde echt zo snel mogelijk de genade klap geven als hij eerlijk was, maar als het langer zou duren had hij er ook niet echt een probleem mee, aangezien hij toch niks te doen had die dag en hij zichzelf anders toch moest bezighouden. “Vivillon, gebruik Gust, gooi de Venipede de lucht in!” klonk er van de blonde leader af, waardoor Rem met vernauwde ogen naar de leader keek en snoof. Natuurlijk moest dat gebeuren. De Venipede werd de lucht in gegooid door de Gust, waardoor Rem even naar deze keek. “Gebruik Venoshock!” riep hij naar de Venipede, waardoor deze overal en nergens terecht kwam omdat de pokémon rond draaide. Maar hey, als het werkte dan werkte het, niet waar? Dan was het in principe goed, moest hij zeggen. En dan hadden beide pokémon damage, wat voor zijn kant slecht was, maar ook voor de overkant niet al te best was dat de pokémon damage kreeg. Vooral door de elektriciteit aanvallen van de Luxio die eerder in het veld stond. “Gebruik nu Poison Sting!” riep hij naar de ander, waardoor deze verschillende poison stings op de pokémon van de ander af schoot. Meerdere, ja, Venipede hield het niet bij één poison sting en hij moest vertellen dat hij dat wel een goede tactiek vond. Hierdoor raakte de pokémon van de gym leader poisoned. Nice. De pokémon keek vermoeid naar hen toe, maar de pokémon wilde maar niet op geven. Waarom niet? Waarom wilde de pokémon zich niet opgeven? Dat was zoveel beter geweest en euh.. Hij zou dan wat meer genieten. Ja. Dan had hij zijn overwinning kunnen ‘vieren’… Niet dat hij het echt ging vieren hoor, zou je hem het al zien vieren? Misschien stilletjes. Maar oke, het gevecht was dus nog niet voorbij met de Vivillon. “Vivillon, gebruik Psybeam!” klonk er van de leader af, maar het leek net alsof de pokémon al wist dat de trainster dat van hem zou vragen, want de Vivillon vuurde de Psybeam af voordat hij überhaupt kon reageren op de aanval van de ander. Hierdoor rolde de Venipede weg en krabbelde deze stugjes op. Yeah, niet op geven Venipede. Echter knipperde hij verbaasd toen de pokémon licht begon te geven.. Oh… Dit had hij al een keer mee gemaakt.. Toen Destinare van een Shinx naar een Luxio evolueerde… Dus dat betekende dat.. Venipede aan het evolueren was in een Whirlipede? Nice.. De pokémon begon van vorm te veranderen, steeds meer en meer en werd groter en ronder dan dat de Venipede eerst was geweest. Er kwam nog een fel licht, waardoor Rem even zijn ogen sloot en even verdwaasd knipperde. Niet eerlijk, dat licht was veel te fel om tegen in te kijken. Hij keek naar de plek waar de Venipede stond en ja hoor… Daar stond de Whirlipede.

vs

Oke, nu zouden ze het echt gaan afronden. Hij voelde het. Hij ging dit winnen. Hij zóú dit winnen! Rem grijnsde even en keek naar de poisoned Vivillon. “Gebruik Venoshock Whirlipede!” sprak hij tegen de pokémon. Doordat de pokémon al poisoned was, werd het effect van de Venoshock verdubbeld. De Vivillon viel neer, waardoor Rem even naar de Whirlipede keek. “Gebruik Rollout!” beval hij snel. Nu de pokémon op de grond lag kon hij er beter gebruik van maken en zeker weten dat de pokémon knock out was toch? “Stop maar!” sprak hij nadat de Whirlipede twee keer achter elkaar de Rollout had uitgedaan. De stof die rondom de pokémon was gevormd begon langzaam te vervagen. Maar was de pokémon klaar met vechten, of zou deze toch nog op kunnen komen en weer in de lucht fladderen?

Moves used on Vivillon

Leer x1
Charge x1
Spark x3


Screech x1
Protect x1
Poison Sting x3
Venoshock x1
Agility x1


Roll Out 1x (Hit 2 times)
Venoshock x1

-5057 words