Jace liep een restaurantje uit en was nog steeds aan het na denken over wat hij moest doen om niet meer in zo'n situatie te komen zoals in de vorige gym battle waarin hij nog maar een pokémon over had tegen een zeer sterke tegenstander. Het enige wat hij kon bedenken was dat hij met z'n pokémon moest gaan trainen tot ze sterk genoeg waren om weer verder te trekken. Hij ging op een bankje zitten en rommelde wat in zijn rugtas toen Espurr tevoorschijn kwam en naast hem ging zitten op het bankje starend naar de mensen die langs liepen. Jace glimlachte naar haar en gaf d'r een appel en nam er zelf ook een. Hij at rustig zijn appel op maar dacht nog diep na. Ook al had hij dat gym gevecht gewonnen op het nippertje kon hij het toch niet als een overwinning zien. Zijn Trevenant en Viola's Surskit hadden elkaar uitgeschakeld, maar zijn drie andere pokémon waren gezamenlijk bijna niet opgewassen tegen haar ene Vivillon. Hij keek naar zijn badge en zuchtte. Hij keek vastberaden op en zei tegen zichzelf: "Ik zal nooit meer mijn pokémon zo opzij gezet worden door een enkele tegenstander." Espurr keek hem aan met een schattige glimlach op d'r lippen. Hij glimlachte terug en keerde haar terug in d'r pokéball. Hij zette zijn handen in zijn broekzakken en begon simpelweg rond te lopen door de stad. Hier en daar zag hij trainers, coördinators en zelfs hier en daar een paar leuke restaurantjes. Hij liep naar een van de restaurants en keek door de etalage. Het was een rustig tentje, maar hij kon zijn aandacht er niet bij houden. Hij was nog steeds aan het na denken toen hij een poster zag hangen aan een lantaren. Hij liep er rustig naar toe en zag dat het een poster was van de pokémon daycare die een promotie hadden op mystery eggs. Hij keek naar de poster voor een tijdje toen het tot hem door drong wat hij moest doen. Hij had nog een pokémon nodig in zijn team om in ieder geval een kans te hebben tegen de andere trainers die ook allemaal een pokémon master willen worden. Hij liep naar de daycare en vroeg zich af hoe het adopteren van een pokémon egg ging. Voor dat hij het wist was hij weer aan het dagdromen, hij moest echt eens iets doen aan het afdwalen van zijn gedachten, toen hij plotseling niet meer wist waar hij nou heen was gelopen. Hij liep rustig door zeker dat hij bij een grote weg uit zou komen,maar het liep dood. Hij ga zichzelf een facepalm en draaide om. Een groep van wilde Houndour en een alfa Houndoom staarden hem aan. Hij liet in paniek een giegel en rende weg als een bezetene door de smalle zijstraten terwijl de pokémon achter hem aan rende. Hij wist de wilde groep af te schudden door in een vuilnis bak te springen. Na een tijdje klom hij uit de vuilnisbak en stonk als een Grimer. Hij was zich dood geschrokken door de plotselinge achtervolging. Verslagen liep hij door de straten terwijl mensen uit de buurt van zijn stank bleven. Hij strompelde een sportschool binnen, pleurde wat geld op de toonbank en ging naar de douches. Even later stond hij weer buiten. Het leek er naar dat het laat begon te worden en hij rende naar de pokémon daycare en wist nog net binnen te rennen voordat die aardige daycare lady de deur dicht kon doen. Ze vroeg hem: “Welkom. Het is best laat, maar kan ik u ergens mee helpen?” Hij hijgde een beetje maar antwoorde: “Sorry ik werd achtervolgd door een Houndoom. Ik las op een poster dat jullie mensen zoeken die poké-eggs willen addopteren.” Zij hield d'r handen geschrokken voor haar mond toen ze het verhaal van de Houndoom hoorde, maar keek weer rustig toen ze hoorde dat hij kwam voor een van de eggs. Ze wees hem naar de eggroom waar een paar soorten eieren zaten. Jace koos er een uit van de grass-type afdeling, want Jace was dol op grass-types en vulde een overdragsformulier in. Hij werd met z'n egg naar buiten begeleid door de aardige mevrouw en zij wensde hem nog een fijne dag en veel geluk met m'n nieuwe pokémon. Hij besloot weer verder te trekken, maar was benieuwd wie zijn nieuwe pokémon zou worden. Hij besloot naar een hotel te gaan en wachten tot morgen. Hij ging rustig slapen met de egg gebonden in dekens op een stoel verder in de kamer. Hij had prachtig geslapen, maar die rust veranderde snel in paniek toen hij wakker werd. De kamer was totaal gesloopt, maar niet zo erg als de stoel waar het ei op had gelegen. Naast hem op het nu ingezakte bed lag een enorme pokémon. Het was groter dan Trevenant, tot op heden zijn grootste pokémon. Deze was zeker twee meter hoog. Hij haalde zijn pokédex er bij die zei: “Tropius de grote tropische boom pokémon.” Zo begon Tropius dus als het nieuwe teamlid van Jace. Hij lag er zo rustigen tevreden bij in de gesloopte kamen... Jace wist zeker dat hij de borg van de kamer niet terug zou krijgen.
