Perfect weer voor een dagje strand en er was zelfs een festival gaande. Fijne bonus voor haar. Misschien was dit voor haar een kans te socializen met meer normale figuren dan boeven. Tot dusver wist ze niet zeker wat ze er namelijk van moest vinden. Amper een uur of twee later was dat niet veel veranderd. Zelfs met drank op benaderde weinig mensen haar. Kwam het nou omdat ze nog vrij nuchter was of haar kledingstijl? Ze zuchtte en besloot maar een poging te wagen wat drank in haar systeem te krijgen. Misschien werd ze er dan wel gezelliger door. Ze hoorde dan ook een vrouw die meedeelde extra drank te halen. Perfecte timing! Nog voordat ze haar mond had hoeven open te doen vroeg ze al of ze wat meer drank wilde. “Op zo’n aanbod kan ik geen ‘nee’ zeggen,” grinnikte ze, vervolgens pas bedenkend welk drank ze nou voor zou gaan, maar… ze had eigenlijk niet een voorkeur. Behalve dat ze bier niet te drinken vond. “Alles behalve bier is fijn, joh,” En daarmee had ze onbewust haar echte eerste gesprek gehad sinds ze hier was. Meestal was ze dan ook niet de stille maar de sfeer was anders hier dan in Johto en Unova. Meer… vrolijk en losjes? En eilandmentaliteit, eigenlijk en vreemdelingen werden dan minder gewaardeerd. Verder kon ze niet klagen met het muziek en het kampvuur. Daar konden de twee regio's niet aan tippen maar ze kon het even niet laten lichtelijk heimwee te voelen bij het zien van de rustgevende zee op de achtergrond. Snel wierp ze dat gevoel van zich af. Ach, ze kreeg ten minste drank. Dat zou de boel zeker helpen.

Gratis drank was iets waar ze onmogelijk ‘nee’ tegen had kunnen zeggen. Het zou niet alleen haar losser maken maar het gaf haar ook een kans te socializen. Niemand anders kwam immers naar haar toe gewandeld, zelfs met drank in hun systeem. De dame die de aanbod dan ook deed was eigenlijk vrij behulpzaam geweest. Anders was het eigenlijk wel vrij eenzaam om tijdens een strandfeest enkel met vreemdelingen te staan. Het was dan niet veel anders dan op de schoolfeesten of andere vieringen op de basisschool. Net zo alleen in de menigte met enkel een glaasje fris om de tijd door te komen. Een tel zuchtte ze diep om die oude herinnering. Tijd om dat oude trend te doorbreken. Sneller dan verwacht kreeg ze dan ook haar drank, een Breezer. Met een wenkbrauw lichtelijk opgetrokken schudde ze even met het goedje zachtjes heen-en weer. Niet dat ze het niet kende maar nooit had ze dit gehad. Of ze dronk saké en sterkere spul of juist daadwerkelijk wijn. Het bleef een nieuwe regio en ze stond eenmaal open voor nieuwe ervaringen. “Here we go…” Met een soepele beweging bracht ze het tot haar lippen en nam een flinke slok, haar keel verwarmend. Dat was eigenlijk… beter dan verwacht. Ze likte haar lippen en gaf een goedkeurende blik aan de dame naast haar. Ze had een hele goede keuze gemaakt. “Bedankt, miss” Het stond zeker gelijk aan twee bedankjes als het aan haar vroeg want nadat de brand in haar keel langzaam wegtrok proefde ze de fijne nasmaak. Misschien moest ze toch eens gaan kijken naar de drankvoorraad in de lokale zaken. Bijna nam ze al een tweede slok, totdat de ander een vraag aan haar stelde. Een culturele vraag. Met verwondering wees haar metgezel naar de ornamenten in haar haar. Die had ze eigenlijk aan moeten zien komen, zij was nu de vreemdeling. “Johto, eigenlijk, maar het is een wat oudere stijl die in mijn stad nog wel veel gedragen wordt,” begon Chakra trots, “Mijn familie en onze buren verkleden zich ook vaak op deze manier en in andere steden gebeurd dat enkel bij ceremonies, zoals trouwerijen,” De alcohol in haar systeem begon te werken. Nou liet ze echter op haar beurt haar blik over de ander gaan die er vrij normaal gekleed bij zat. Al had ze een leiderachtige uitstraling erin waar ze haar vinger niet op kon plaatsen. “Jij komt vast en zeker uit Hoenn?”

Eigenlijk was ze trots op haar eigen kledingstijl, het zat nit alleen fijn maar was ook luchtig. Daarbij kon ze er prima in bewegen dan een veel te strakke broek of beklemmend shirtje. Daar was ze dan zeker geen liefhebber van. Niet dat ze het haten om anderen erin te zien lopen, kijk, dat was een heel ander level. Dat kon ze zeker zeggen over haar gesprekspartner. Al hield ze dat liever voor zichzelf. Ze was hier om te socializen, niet gelijk voor liefde. Zodoende vroeg ze naar de afkomst van de ander en dat scheen Alola te zijn. Wacht, was dat niet de regio met de enorme Exegcuttors? “Over Alola heb ik zeker gehoord, maar… Klopt de Exegcutor gerucht?” Alsof het om geheimhouding ging stelde ze de vraag op een fluistertoon aan haar. Ze had die overal zien verschijnen in folders maar ook nieuwsbladen. In plaats van een mollig en kort lichaam waren ze in Alola veel slanker en langer. Nadenkend schudde ze met haar glas. Hadden ze ook niet ook een staart? Oprecht geïnteresseerd keek ze weer de ander aan. Ditmaal had ze meer interesse in haar afkomst en of ze al lang in Hoenn was. Simpele vraag en een simpel antwoord. “Pas sinds een paar dagen, maar ik kan je vertellen.. dat ik meer heb beleefd dan een normale Hoenn burger,” Ze nam weer een slok van de keel verwarmende zoete drank, waana ze haar verhaal vervolgde, “Het klinkt misschien farfetch’d, maar… ooit gedacht dat je zou moeten vluchten voor lava of een Pokémon reddingsactie uitvoert in een grot en je een conflict moest oplossen tussen een Solrock en Lunatone?” Oh boy, wat beleefde ze altijd weer. Maar het was allemaal waar gebeurd.

Alola. De regio deed haar direct denken aan de immense Exegcuttor die volgens geruchten gedeeltelijk een Dragon type was. Het kon maar een gerucht zijn want ze zag geen palmboom vuur spuwen. Ongeacht hoe groot het was en hoeveel hoofden het had. Haar gesprekspartner grijnsde. Gotcha! Ze had het dus goed gegokt, terwijl ze meer dan een paar dingen vrij onwetend was over de regio. Het had met enkele geruchten wel haar aandacht getrokken. Of had ze het wel goed? Een uitdagende grijns sierde Chakra’s gezicht bij de woorden van haar metgezel. “Hangt ervan af, huh?” sprak ze, voordat ze een slok van de drank nam, “Nou, dat ze niet meer zo chubby zijn en zelfs een… interessante staart zouden hebben,”

Spoedig ratelde ze alweer door van Alola naar Hoenn en haar avonturen. Ze kon het zelf amper geloven dat in een korte tijd beleefd te hebben. Het was althans de waarheid en daar genoot ze wel van. Toen Amber echter knipoogde naar iets, volgde ze verward haar blik. Enkel om te zien dat een knul van rond hun leeftijd geïnteresseerd hun kant op keek. Kijk eens aan, het lukte haar eens om sociaal te zijn. Dit ging de goede kant op voor haar! De verraste reactie van Amber was dan ook kostelijk. “Jazeker, ik kan moeilijk zulke creatieve dingen verzinnen, niet waar?” Trots werkte ze de restanten in haar glas achterover, voordat ze voldaan haar blik weer richtte op Amber. Het verwarmde niet alleen maar ze voelde zich meer op haar gemak. Jammer genoeg, had haar gesprekspartner nog amper iets beleefd in de regio, terwijl ze een.. “Ranger?” Wat was dat eigenlijk? De term had ze één of twee keer horen vallen in de regio. Met een lichtelijk opgeheven wenkbrauw staarde ze haar en de jongen aan. “Sorry als het een wel heel stomme vraag is als toerist-zijnde, maar… wat is een Ranger?” Het was hopelijk niet weer een slechte organisatie, zoals waar die groenharige knul bij hoorde. Kon ze dat geluk hebben?