Good old times! isn't it nice?

Normaal gesproken zou Mark nooit zolang op een boot hebben gezeten als het aan hem lag maar voor nu moest het. Hij was dan ook behoorlijk wit weggetrokken en voelde zich absoluut niet oké om aan boord te zitten van deze boot. Het was alsof zijn maag zich tien keer omdraaide en tientallen salto’s maakte omdat de golven vrij hoog stonden terwijl ze luid tegen de neus van de boot aan botste. Hierdoor kon hij niet echt genieten van de reis waarbij hij eigenlijk de hele tijd op een strandstoel lag met zijn vest over zijn hoofd zodat zijn hoofdpijn niet erger werd. Toby had nergens last van zoals gewoonlijk en keek kalmpjes om zich heen alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Hoewel de Pikachu zich nooit echt ergens druk om maakte. Toby richtte zijn bruine oogjes op Mark maar deze bewoog zich echter niet, tenminste nog niet. Als hij toch eens zou zien dat ze bijna Hoenn hadden bereikt want hij zag in de verte de omtrek van wat gebouwen. “Pikapi,” probeerde Toby in een poging de aandacht van de jongen te trekken. Mark kwam half overeind waarna hij vragend naar het gele wezentje keek. Deze wees met zijn kleine vingertje naar de dichterbij komende gebouwen. De jongen richtte zijn blauwe ogen op de dichterbij komende gebouwen en begon al vrij snel te beseffen wat er gaande was. Hij gooide zijn vest bij zijn tas neer waarna hij snel naar de reling liep om het beter te kunnen bekijken.


Toby grijnsde lichtjes waarna hij snel de jongen op de voet volgde en soepeltjes tegen zijn rug op sprong om zich een weg naar zijn schouder te banen. “Cool,” bracht hij er langzaam uit en wisselde hierbij een blik uit met de gele Pokémon. Dus dit was Hoenn, huh? De regio waar het was begonnen voor Coordinatoren, right? Tenminste hij had het ergens in een boek gelezen maar man wat was hij benieuwd naar de Pokémon daar. Tot voor kort was hij alleen bekend met de Kanto Pokémon dus was hij ook een beetje nerveus. Hoenn was totaal nieuw terrein voor hem en Toby maar dat maakte het alleen maar uitdagender. Mark en Toby richtte beide hun ogen op een gekwetter dat vlak boven hen hoofden te horen en tuurde kort naar een groep onbekende Pokémon die met de boot meevlogen. Dit waren overduidelijk geen Pidgey die hij gewend was. Algauw werd er aangekondigd dat de boot zou aanmeren in de haven waarna het een teken was dat Mark zijn spullen moest pakken. Met rugzak op zijn rug en vest om de banden van zijn tas gebonden, liep hij met Toby op zijn schouder de mensenmassa achterna die geleidelijk de boot verlieten. Zijn eerste echte voetstappen hier in Hoenn!


Eenmaal uit de drukte van de haven liep Mark een beetje rond te struinen door het stadje. Er was even verderop een groot warenhuis te zien maar wat hem eigenlijk het meest interesseerde was het uitzicht op de oceaan. Dus Shiyo was hier opgegroeid, huh? Nog nooit van zijn leven had hij zoveel strand en zee gezien, Toby moest daar blijkbaar ook over denken want het wezentje had zijn mond een beetje open van verbazing. Mark grinnikte eventjes waardoor de Pikachu zijn aandacht op de jongen vestigde. Hij werd vragend aangekeken. “Wel, als ik een ding zeker weet, Toob. Dan gaan we ons hier niet vervelen,” grijnsde hij naar de Pikachu die een brede glimlach op zijn snoet kreeg. Toby sprong soepel van zijn plek en liep naar de rand van een stukje klif om erover heen te kunnen kijken. “Pika!” riep hij enthousiast ter reactie en gooide hierbij zijn korte armpjes in de lucht. Wederom grinnikte de jongen om het wezentje en wierp zijn ogen toen weer op de glinsterende oceaan. Mark zette zijn tas op de grond neer waarna hij een zakje met zelfgemaakte koekjes eruit haalde. Het waren koekjes speciaal voor Toby die gemaakte waren van bessen.. nou ja nu wist hij niet zeker of de Pikachu dit lekker vond maar ze hadden nog niet gegeten. “Je zult vast wel wat honger hebben, ofniet?” vroeg hij aan het gele wezentje die knikte. Mark bukte zich half om de Pikachu het koekje aan te geven die het gretig van hem aanpakte. Dat was overduidelijk een ja.


Al snel merkte hij dat dit niet Slateport City was.. hoewel dit was wel een havenstad maar dit was niet de plek waar hij moest wezen. Mark beet even op zijn onderlip waarbij hij nerveus naar voren staarde. Oh shit, nee toch.. waar was hij überhaupt? De jongen draaide zich om naar een bord om te kunnen zien waar hij zich precies bevond. Mark las de woorden zorgvuldig door en keek vervolgens even kort naar de plaats waar hij zich nu bevond.

---WELKOM IN LILYCOVE CITY---

Fronsend pakte hij zijn kaartje erbij die hij had gekocht in Vermillion City en zag toen dat hij overduidelijk de verkeerde boot had genomen. Sylvia zou hem hard hebben uitgelachen waar iedereen bijstond. Zijn plan om Shiyo te verrassen was volledig in de soep gelopen en niet zo’n beetje ook. Hij had niet gezegd dat hij zou komen dus nu was het een extra grote verrassing. Maar blijkbaar heeft Hoenn dus twee havenplaatsen en had hij geen enkel idee waar hij naartoe moest. Mark voelde dat hij werd aangestaard door Toby die vragend zijn bruine kraalogen op hem gericht hield. “Pika?” kwam er vragend uit zijn mond. Mark twijfelde even of hij zijn blunder moest delen met de Pikachu maar die zou nog harder lachen als zijn zusje.. tien keer harder zelfs. Desondanks boog hij zijn hoofd naar zijn schoenen en krabbelde nerveus over zijn achter hoofd terwijl hij zichzelf niet probeerde te vervloeken. “..we zijn..ehh.. in de.. verkeerde stad,” mompelde Mark onverstaanbaar tegen Toby. Vrijwel direct verscheen er een brede grijns op de snoet van de gele haarbal die zijn pootjes naar zijn mond bracht. Toby probeerde tevergeefs zijn lach te verbergen achter zijn poten maar hij kon het net niet tegen houden. Zelfs al vroeg hij zichzelf soms af hoe Mark het flikte die fouten te maken.. zelfs een Slowbro zou nog op de goede boot zijn gestapt. Al snel barstte Toby in lachen uit en begon hij over de grond te rollen terwijl er tranen van het lachen in zijn ooghoeken verschenen. “Dit is niet grappig!” beet hij Toby toe maar die rolde bijna letterlijk van de rand af. Mark gooide gefrustreerd met een koekje dat hij in zijn hand had naar de Pikachu die niet eens raakte dus waarom deed hij nog moeite om hem ergens mee te bekogelen?




(+Valentino)

De Pikachu hield al snel op met lachen toen zijn aandacht werd getrokken door iets. Mark wilde in eerste instantie vragen wat er was toen hij daar al antwoord op kreeg. Een veel oudere jongen kwam hun opgelopen en het was al snel duidelijk dat Toby kennis wilde maken. Toen er een stotterende hallo uit de vreemde jongen kwam, stak Mark zijn hand op ter begroeting. Hij was nog lang niet klaar met de Pikachu maar dat kwam later wel. De jongen zag dat de oudere jongen even dicht klapte maar zich vervolgens leek te herstellen door te vragen of Toby een Pikachu was. Mark glimlachte vriendelijk toen hij bukte om zijn Pikachu op te tillen en deze vast te houden in zijn armen. Toby was even beduusd door het hele gebeuren dat Mark hem opeens had opgepakt. Met zijn pootjes keek hij over de arm van de jongen heen naar de vreemdeling. “Ja dit is een Pikachu,” reageerde Mark vervolgens op de vraag van de jongen. Toby veerde vrijwel meteen overeind en wurmde zich uit de greep van zijn trainer terwijl hij over sprong op zijn schouder. Het wezentje klopte vervolgens op zijn borst waarna er een brede grijns op zijn snoet verscheen. “Pika! Pikachu!” piepte hij vrolijk. Oh man.. hij had ook echt een van de gekste malloten uit zijn team meegenomen, niet eens te spreken over hoe dit over moest komen op de ander.

Gelukkig werd het gedrag van Toby niet afgekeurd en daar was de jongen best over opgelucht want niet iedereen hield er van om een hyperactieve Pokémon om zich heen te hebben. Oké nu had zijn Pikachu ook wel rustige en lieve momenten maar soms zou hij willen dat hij het wat rustiger aandeed. Maar goed daar zou hij toch geen verandering in kunnen brengen. Het deed Mark ook licht grijnzen toen hij het hoofd van zijn Pikachu zag toen er tegen het gele wezentje werd gesproken. Het schoot de jongen als laatst te binnen dat Toby een poging deed hen voor te stellen maar niemand kon Pokémon verstaan.. het was dat de oudere jongen zich al voorstelde anders had hij de hint niet eens begrepen. Toen de oudere jongen zich had voorgesteld als Valentino en vertelde dat hij gek van elektrische Pokémon merkte hij dat Toby stond te popelen om hem beter te leren kennen. Mark had er zelf niet zo’n behoefte aan maar hij kon zich moeilijk hier weg teleporteren. Desondanks besloot hij dit maar voor Toby te doen, het andere probleem kwam later wel,  waarna hij zijn duim tegen zijn borst drukte. “.. ik ben Mark en dit is mijn maatje Toby,” zei Mark toen waarbij hij Toby triomfantelijk zag grijnzen toen hij de Pikachu aanwees. Die gele haarbal deed het er echt om.. soms. Mark balde zijn hand tot een vuist in een poging zichzelf te beheersen en de Pikachu geen klap te verkopen.
Toby sprong op dat moment van zijn schouder af terwijl hij het kaartje van de boottocht tussen zijn vingers vandaan griste.  De Pikachu reikte Valentino het kaartje aan waarna hij op de letters wees die erop stonden. “Pikachu!” Hij draaide zich vervolgens naar zijn eigen trainer die er een beetje ongemakkelijk bijstond. Het knalrode hoofd van Mark was niet echt te missen want zelfs een reddingsboei was er niks bij.