Here we go again

Daar was de roze harige dan eindelijk op weg naar de tweede gym. Na de laatste ontmoetingen dat ze had en de gesprekken dat ze had gevoerd, tijdens haar reis. Werd het al gauw duidelijk voor haar dat het tijd werd dat ze maar eens de tweede gym ging moest uitdagen. Ook al speelde haar gedachtes enorm met haar onzekerheid. Maar het was wel mooi geweest nu, er zat meer dan een jaar tussen. En het was nou ook niet dat ze in dat jaar haar pokemon ook niet getraind had. In tegen deel die waren zelfs als klaar om de derde gym uit te dagen. Dus het werd de grootste tijd dat de roze harige vooruitgang ging boeken.  

Het was mooi weer de zon scheen lekker en Lolly en Purry liepen voor haar uit. Ze was blij dat ze de twee kat achtige pokemon had. En merkt dat haar Skitty er geen problemen mee heeft. In tegen stelling zijn het twee goeie maten. De roze harige was trots op haar team, het voelt als een goed en hechte familie. Niet dat Leah dat altijd te kort kwam, want haar ouders waren fantastisch. Het was meer dat ze er een zelf een wou, alleen wist ze nooit zo goed hoe ze dat voor elkaar moest krijgen. Tot dat ze in een depressie kwam, en meer over pokemon las en er een trainer van worden. Toen kreeg ze weer een toekomst voor ogen, en de start met haar Skitty maakte het alleen maar beter.  

Alleen vandaag moest ze zich goed focussen, focussen op de tweede gym! gelukkig hoefde ze niet veel te lopen, en was ze maar een stad er vanaf. Zo als het er nu ook naar uit zag zou ze ver komen met haar Pumpkaboo en Typhlosion. Mocht het nodig zijn kon ze altijd haar Luxio nog in zetten, maar ze ging er vanuit dat het niet nodig zou zijn. Ze had vertrouwen dat de twee het aan zouden kunnen een Ghost Grass pokemon en een Fire. Dat zou goed moeten komen tegen twee Fight pokemon. Ook al zou het nogal een lastige strijd gaan worden. Een van de redenen waarom Leah het ook lang heeft uitgesteld. De angst dat ze zou falen en het haar niet zou lukken waren groot.

Maar niet alleen waren haar pokemon nu bijna allemaal een hoge level, ook waren de pokémon die ze geovuleerd  wou hebben allemaal geovuleerd, behalve haar Purrloin moest nog. Maar iets in de roze harige voelde dat het vandaag ging gebeuren. Alleen hoe wist ze nog niet. Aangezien ze haar nog niet in kon zetten.voor de gym gevecht, want dat zou dan de dood worden voor haar pokemon. Iets wat Leah absoluut niet wou. Sowieso was zij niet de trainer die haar pokemon helemaal tot het eind laat vechten en ook altijd geprobeerd om het gevecht dan op tijd te stoppen. Iets waar ze in begin moeite mee had toen ze Lolly net had. De ene keer deed ze haar te vroeg terug roepen. Waarna ze een boze Skitty  had en soms ook nog eens te laat. Waardoor de roze harige met een top snelheid naar een pokémon centrum rende.

Uiteindelijk was een pokemon trainer zijn niet zo makkelijk als ze dacht in het begin. Als het dan ging op het gebied van vechten. Want met de andere dingen had de roze harige maar al te goed in. Ze kreeg de ene pokémon naar de andere en het verzorgen met een familie band gaat haar anders ook goed af. Ook kreeg ze van vele andere trainers te horen, dat haar pokemon er altijd goed verzorgd uit zagen.

Door haar lief talige pokemon had ze nu zelfs contact gelegd met vreemde. waar ze zelfs nu een goeie vriendschap aan over gehouden. Een klein jong druk meisje, iemand dat een glimlach op Leah’s gezicht kan brengen. Een persoon waar ze de eerste seconde al haar zelf kon zijn en blijven zijn. Met haar was ze ook weer sinds tijden naar en kermis geweest. Normaal gesproken zou ze er niet heen gegaan zijn, omdat het te druk was. Maar voor Ayako deed ze het met liefde, in tegen deel in haar buurt heeft ze alleen maar plezier. En geen last meer van haar angsten en zorgen. Na de ontmoeting met de bruin harige ging het haar ook steeds beter af om gesprekken te voeren me andere vreemde mensen. Ayoke had de roze harige leren inzien, dat niet iedereen een egoïstische kiwi was. Maar dat er veel verschillende soorten kiwi’s waren, maar voornamelijk was de grootste soort vriendelijk hier .Iets wat Leah ook heeft gemerkt in haar avonturen.

Daar waren ze dan uit eindelijk ze waren bij het gym gebouw aangekomen. Ze was hier al vaker geweest maar toen liep ze hem snel voorbij. Met angst en gedachte ‘ik ben er nog niet klaar voor’ Maar vandaag is haar dag piep haar angst dacht ze. En nam en diepe adem en keek naar haar pokemon. Ze hurkte naar ze neer en zei ‘oké jongens vandaag is de dag! Vandaag gaan we het doen!’ zei ze aanmoedigend naar haar pokémon die allemaal enthousiast reageerde. Leah schoot in de lach nadat ze weer werd herinnerd werd aan en filmpje op internet. Ze maakte te vuisten en boog haar armen naar elkaar en schreeuwde ‘just do it!’ haar pokémon begon pok te lachen en sommige deden het zelf na. Leah had de grootste lol met haar pokemon. Die Ayako heeft iets in haar los gemaakt, dat en lange tijd vast zat. Er kwam opeens en vele licht. De roze harige dacht even dat.de pokemon Arceus mee genoot en de zon   extra hard liet schijnen voor hun. Maar niks was daar van waar, in tegen deel een van haar pokémon was aan het evolueren. Eindelijk was haar Purrloin die ging veranderen in een Liepard. ‘Whooooooooh’ kwam er enthousiast uit Leah’s mond. Ze wou eigenlijk en foto maken met haar team, maar die foto wacht maar even.  Ook voor dat ze het wist was het weer over en was Purry een Liepard.

De roze harige gaf haar Liepard en knuffel van blijdschap en zei ‘mijn dag kan zo echt niet meer stuk!’ iets wat ze meende het kan haar vrij weinig schelen of ze nu gaat winnen of verliezen. Maar het feit dat haar pokemon zich veilig genoeg om nu te evolueren betekende meer voor haar. En het feit dat de familie band en dat de roze harige eindelijk een gym gevecht ging doen. Dit was niet alleen een bevrijding voor de roze harige, maar natuurlijk ook voor haar team. Aangezien ze lang op een punt vast stonden.  In tegen deel vind ze de groei van haar eigen pokémon beter, dan het feit dat ze de beste pokémon trainer is.Ook al was ze volgens vele al flink naar de goeie richting aan het gaan van beste pokemon trainer. Maar die titel vond ze toch maar selectief. Aangezien de titel voor iedereen anders werd ingevuld.  Ze liet haar pokemon weer los en ging weer terug naar haar vorige positie en pakte haar camera. Ze stak hem uit en haar team wist al gauw wat er ging gebeuren. ‘1,2,3 Lets do it’ zei ze terwijl ze op het knopje drukte. De foto kwam onder haar camera vandaan en zag nu dan ook dat sommige pokemon de pose deden. Ze lachte weer en wou en groep knuffel die ze ook kreeg. En werd overdomeld door de liefde van haar.pokemon en het gewicht ofcourse.

Na de knuffel sessie ruimde ze de foto op in haar fotoboekje en ook de camera. ‘Oké jongens jullie gaan even terug de bal in. PomPom, Stiches tot zo in de zaal, en de rest tot zo na het gevecht’ zei de roze harige met een glimlach naar  haar pokémon. Ze knikte begrijpend en gingen klaar staan om terug in de bal gedaan te kunnen worden. Leah gooide in een keer al haar 6 pokeballen uit en ving ze ook weer op. Ze stopte ze weer terug in de tas  en zuchte ‘oké Leah je kan dit je mag nu niet meer terug gaan’ zei ze tegen haarzelf terwijl ze naar de deur toe liep. Ze zuchte nog een keer en liep naar binnen.

Ze kreeg al gauw een ‘welkom’ tegen haar hoofd. Iets waar ze even van verstijfde,maar toch verder luisterde naar de gene die haar welkom hete. De vraag was waar hij haar mee kon helpen. Ze wou sarcastisch terug grappen om de badge gewoon te geven. Maar dat zou nooit gebeuren in tegen deel is het ook niet eerlijk. Dus besloot ze om gewoon te zeggen dat ze de gym wou uitdagen. De man knikte begrijpend en zei dat ze mee kon lopen. Ze werd de zaal ingeleid. En moest even en vragen lijstje in vullen, eenmaal gedaan te hebben wachtte ze en keek ze een beetje suf voor haar uit. De angst werd hoger in haar lichaam en de ene helft van haar lichaam wilt weg rennen en zo weer terug komen. En de andere helft wist dat ze dit haar team niet aan kon doen. ‘Oké Leah je kan dit, je hebt je team goed getraind je kunt dit’ herhaalde ze nog en paar keer zachtjes tegen haarzelf.

De deur aan de andere kant ging open er kwam een jonge knul met licht blauw haar uit.  Door de zenuwen zong Leah bijna hard op “I’m blue da be dee da be die” maar ze kon zich gelukkig nog net inhouden. De meesten meiden op haar leeftijd zouden kwijlend naar hem gekeken. Maar Leah is niet te vleiden met mannen, nee geef haar maar een meid. Hij ging op de plek staan waar hij  hoort te staan om te vechten en zei ‘neem plaats, ik heb niet zo veel tijd dus laten we zo snel mogelijk beginnen goed’ Leah knikte en liep er beetje bevend heen. Hij zou nu vast denken weer een puber dat op hem viel, maar in tegen deel ze ging gewoon bijna van kant van de angst. Ze zuchtte nog eens diep en hoorde de leader zeggen ‘Ben je er klaar voor?’ Leah knikte ja en zei ‘Laten we maar beginnen.’

Brawly gooide zijn pokeball uit en daar kwam een Machoke uit. Leah gooide ook haar pokeball weg, waar haar Pumpkaboo uit kwam. ‘Oke PomPom we gaan er voor goed,’ zei ze nog motiverend naar haar pokemon die positief toe knikte. ‘Meiden eerst,’ Hoorde Leah de gym leader zeggen ze rolde haar ogen en zei ‘Pompom doe Trick en daarna Leech Seed,” Daar ging haar geest pokemon en doet een soort goochel trucje met twee bekers. En daarna plante ze nog zaadjes voor de pokemon. Waardoor de Pumpkaboo ieder keer HP zou krijgen en de Machoke iedere keer minder heeft. Niet dat de Machoke haar veel pijn kon doen. Nou was het de beurt aan de gym leader die met een grijns op zijn gezicht stond. Het leek of hij nog geen zorgen maakte, maar Leah waar hem zo snel mogelijk het tegen deel bewijzen. Want ze kreeg het gevoel dat ze ging winnen en dat gevoel wou ze graag vast houden.

“Machoke doe Foresight,” hoorde Leah over het veld heen galmen. Daar ging haar goeie voor gevoel, nu kon ze het alleen maar op gras aanvallen houden, hier had ze blijkbaar niet goed over na gedacht. Gelukkig had ze net de Leech seed geplaatst De roze harige besloot toch maar om voor Razor leaf te gaan, aangezien ze Worry Seed altijd als laatste optie kon gaan gebruiken. “Oke Pom Pom Razor Leaf,” zei Leah tegen haar pokemon. De blauwe harige leader had nog steeds de zelfde grijns op zijn gezicht. Iets wat Leah niet vertrouwde, maar ze liet haar niet kennen. Terwijl de Pumpkaboo bezig was om de bladeren uit haar lichaam te ontsnappen, hoorde ze Brawly zeggen “Blijven staan en ontvang de klappen.”  Het was moeilijk voor Leah om haar uitdrukking niet verbaasd en verward er uit te laten zien, maar na de Razor Leaf gedaan is hoorde ze hem zeggen “En nu Revenge”  Leah kwam in de terug aanval en zei “Ontwijk en daarna Worry Seed.”  

Misschien was deze aanval te vroeg om te doen, maar ze raakte in paniek. Daarlangs zou de Machoke misschien nu op de helft zijn van zijn helft of een kwart. Aangezien er twee keer hp vanaf gehaald is en de Pumpkaboo net haar Razor Leaf deed. Het ontwijken van de Revenge aanval is net op tijd goed gegaan. En daar kwam de Worry Seed uit het klein zwevende pokemon. De roze harige had wel even de gebroken grijns opgemerkt bij de leader, maar reageerde er niet op. Want ze kon ook al gauw een idee zien. Waarschijnlijk de oplossing dat de roze harige in gedachte had.

Alleen bleek de gebroke grijns van de leader, een valse hoop gegeven te hebben aan de roze harige. Aangezien Worry Seed niet deed wat de roze harige dacht. Ze keek beetje sip, en raakte snel allert, nadat Brawly zei tegen zijn pokemon om nogmaals Revenge te doen.  Ze reageerde weer vlug en vertelde haar pokemon om te ontwijken en daarna weer een Razor Leaf te doen . Haar pokemon knikte en  probeerde eerst de aanval te ontwijken, wat helaas niet lukte. Maar omdat de Machoke dicht in de buurt stond deden de bladeren meer schade. Ook de bij de tegenstander ging er  ook nog eens extra  hp er af, vanwege het feit van de Leech Seed. Maar voor dat ze het door had kwam Machoke weer hun kant op, om zijn laatste klap uit te kunnen delen. En ging weer voor  een Revenge aanval. Dit keer had Leah het te laat door om ontwijk te schreeuwen, maar snel genoeg om te zeggen “Nog een keer Razor Leaf” Net na de Machoke klaar was om zijn aanval te doen. Kwam de Pumpkaboo al aan met haar bladeren. Door dat hij er zo dicht bij stond deed het natuurlijk extra pijn. Hij liep langzaam en wankelend naar achteren en liet zich op de grond vallen ‘goed gedaan jonge, kom maar weer terug.’ zei de leader tegen zijn pokemon ‘Goeie eerste match, ben je klaar voor de tweede en tegelijk tijd de laatste ronde”  kreeg Leah de vraag. Ze knikte naar de leader en wou zijn compliment nog niet meteen als genoeg nemen. Ze wist maar nooit hoe hard hij terug zou slaan bij de tweede gym uit daging.

Ze keek Pompom even aan en liet merken dat ze nog wel door kon, voor een of twee rondend. Precies hoe de roze harige had geplant, want haar tweede inzet zou Stiches zijn. En mocht dat niet genoeg was kon ze altijd haar Luxary nog inzetten, maar dat was ze nog niet van plan. Brawly liet de laatste pokemon te voorschijn komen een Hariyama.
“Aan jou nu de eer om de eerste aanval te doen,” reageerde de roze harige grappend. Een opmerking dat de blauwe harige geen tweede keer liet zeggen blijkbaar

“Doe een Arm Thrust,” kreeg Leah te horen “PomPom probeer te ontwijken en daarna, Leech Seed,” vertelde ze haar pokemon te doen. De Pumpkaboo ontweek de eerste klap, maar de Hariyama kon daarna nog twee raken klappen uit te delen. Iets waar de roze harige van baalde, maar gelukkig had ze ook de Leech Seed weer geplaatst. Iets wat veel goed deed de vorige ronde. “Doe een Whirlwend” reageerde de gym leader vlug, en voor dat Leah wist werd haar pokemon opgezogen in een wervel wind en terug gedaan in haar team.

Ze zuchtte en glimlachend juist knikkend “Oke Stiches jou beurt” zei ze terwijl ze de bal op de grond gooide. Helaas telde de leech seed van PomPom nu niet meer, maar vertrouwen had ze wel in haar pokemon. “Doe een Flamethower,” reageerde Leah. Waardoor de blauwe harige leader reageerde, om zo snel mogelijk een Sand Attack te doen. Waardoor haar Typhlosion geen juist zicht meer zou hebben. Alleen mocht de roze harige daar nou veel op getraind hebben, waardoor haar Typhlosion de Flamethower goed had af geschoten. Een grote glimlach kwam op de gezicht van de roze harige “Oke Stiches doe nu een  Lava Plume,” vertelde ze haar pokemon te doen. In de hoop dat zijn tegenstander een burn bleef houden. De leider weet dat het onmogelijk was om te ontwijken. De Hariyama kreeg na de Lava Plume de opdracht om een Force Palm uit te oefenen. “Oke wacht op het laatste moment en doe dan een Defense Curl en daarna meteen een Flame Charge,” reageerde de roze harige er terug op. De Typhlosion knikte begrijpend, en rolde inderdaad op het laatste moment op, waardoor hij niet in een paralyse kwam. En gauw daarna vloog hij terug naar de Hiryama met vlammen om zich heen. “Ontwijk en daarna Knock Off,” vertelde de blauwe harige zijn pokemon. Het lukte de fight pokemon om te ontwijken en meteen daarna een Knock Off te doen. De Typhlosion schudde zijn hoofd “Goed gedaan, doe een Flame Wheel,”  zei de roze harige. Daar ging haar vuur pokemon opgerold richting zijn tegenstander. Als hij nog geen burn zou hebben had die hem nu wel. Het was een goeie en uitdagende gevecht en het zweet brak uit bij de roze harige. De Hariyama was geraakt en viel achter over, maar stond ook al weer gauw op en kreeg de opdracht om een Arm Trust uit te voeren. “Ontwijk en daarna weer een Flamethrower,” Alleen de Fight pokemon ontweek helaas ook. “Oke nu een Vital Throw,” En daar ging haar vuur pokemon de lucht in en op de grond geklapt. De Typhlosion bleef even liggen, Leah hoopte dat de pokemon het nog zou volhouden. Want Brawly en zij waren flink tegen elkaar gewaagt nu en het gevecht kon ook iedere moment afgelopen zijn. “Stiches doe een Flame Charge en een Quick Attack,” reageerde de roze harige terug, maar Brawly probeerde het nog eens met een Sand Attack. Maar helaas dat werkte niet de beiden aanvallen gingen goed en ook de Burn had de Hariyama te pakken gekregen door de Flame Wheel. Stiches stond hijgend te kijken op wat zijn tegen stander zou doen. Een van de spannendste momenten voor de roze harige. Want nu was de moment belangrijk of ze gewonnen heeft of toch zo Stiches te voorschijn zou moeten halen.

Maar Brawly leek het gevecht te stoppen en zei terwijl hij zijn pokemon aan het opruimen was "Gefeliciteerd, was een goed gevecht." Na dat hij de pokeball had opgeruimd liep hij richting de roze harige toe en haalde een badge te voorschijn. "Deze is nu voor jou, wees er zuinig op," zei hij met een vriendelijke glimlach, met een knipoog er achteraan. Leah moest moeite doen om niet over zijn schoenen te kotsen en zei vriendelijk "Dankje wel, en wees maar niet bang." Want Leah wilt hier niet voor een tweede keer de gym uitdagen, in tegen deel ze heeft de smaak flink te pakken en zou het liefst zo snel mogelijk de derde gym nu gaan uit dagen. "Kom Stiches dan gaan we je even naar de pokemon centrum brengen," Zei leah terwijl ze hem over zijn hoofd aaide en daarna terug in zijn bal stopte. Ze liep het gebouw uit en hoorde nog net "Fijne dag" toen ze naar buiten liep.