Satisfied

Onderwerp: Satisfied wo sep 21, 2016 10:51 am

Flint hield de teugels van Spencer losjes in één hand. Zijn andere hand steunde op de schoft van zijn Ponyta. Hij maakte bijna altijd een hele ontspannen indruk terwijl hij eigenlijk altijd alert was. Altijd bezig was met afstanden en meters inschatten. Herkenbare geluiden en geuren onderscheiden van vreemde. Hij kende de meeste plekken in Kalos goed, sinds hij vier was namen zijn ouders hem al veel mee. Ze wilden dat hij zichzelf kon redden en lieten hem daarom verschillende steden en dorpjes helemaal uitpluizen. Zodat hij later precies zou weten waar hij was. Zijn ouders waren als de dood dat hij zou verdwalen, maar hij wist zeker dat Spencer dat niet zou laten gebeuren.

Ze liepen Couriway town in en hij glimlachte toen het geluid van de watervallen zijn gehoorgang bereikten. Hij wist dat hij twee straatjes door moest en dan bij een bank kwamen met een grasveld ernaast. Het geluid van Spencer zijn hoeven werd nog duidelijker hoorbaar zo snel hij op verharde grond kwam. Hij liet Spencer zelf zijn weg zoeken naar het bankje en trok toen zachtjes de teugels aan. “Ho..Ho.” Bromde hij vanuit zijn borstkas. Hij wist dat ze er moesten zijn dus liet hij zich van zijn Ponyta afglijden en liet de teugels los. Spencer zou zelf wel naar het grasveldje lopen. Hij zocht het bankje met zijn hand en liet zich erop zakken. Hij zette zijn tas bij zijn voeten en sloot zijn grijze lege ogen terwijl hij genoot van het geluid van de watervallen.

[Lyan en open]

Onderwerp: Re: Satisfied ma okt 03, 2016 7:56 pm

_{Ugh... Hij trilde even en kreunde... Het was nooit een goed idee geweest het advies op te volgen van een bende mensen die hij niet kende... maar hij had zichzelf willen bewijzen en kijk wat er van kwam. Lyan was in een soort van 'gevecht' gekomen met wat voorbijgangers... En uiteindelijk hadden ze hem uitgedagen om te rijden op Ibuki, zijn Ponyta. Het was een van de kleindochters van Phoenix, maar ze was nog lang niet zo mak als zijn eerste Ponyta. Phoenix stond nu op stal in Hoen, samen met de meeste van zijn paarden. Adorano, Bolognaise, Brabant, Eva een Ivan. En natuurlijk ook Phoenix. Hij had nog een nieuwe hengst, maar hij wist nog geen goede naam voor dat beestje, dus dat liet hij even. Nu hij 8 paarden had en er zelfs niks aan kon doen, was al het werk voor Bryan... Hijzelf had echter wel de taak op zich genomen. Hij verzorgde Ibuki. Hij wist niet juist waarom hij zich zo aangetrokken voelde tot deze merrie, maar goed... Hij hield haar bij zich... Misschien bracht ze geluk... Wie wist..
Maar dat was dus niet zo...
Na een wild ritje op de rug van de pony was hij op de grond beland met wat luid gegil. De merrie had even luid gebriest en was toen kalm weg gewandeld, om verderop te gaan grazen. Hij hoorde echter meteen een bezorgd gepiep en keek op vanuit zijn pijnlijke en onnatuurlijke houding. Niet om iets te zien, maar gewoon uit gewoonte. Hij was immers blind geworden... Hij was niet blind geboren. Toen hij een snuit tegen zijn arm aanvoelde legde hij zijn hand op het kopje van de Pokémon. Dit was een Cyndaquil die hij laatst had gekregen en hij had hem James genoemd... En het was een echte schat... "Ja ik denk wel dat het... ah... ok is..." mompelde hij zachtjes. De starter piepte meteen overbezorgd en legde zijn kopje meer tegen de breeder aan, waarop hij enkel wat kon zuchten... Sigh... Hij had ook helemaal niet door dat er nog iemand in de buurt was... het enigste wat hij opmerkte was het geluid van een waterval... Gos... Waar was hij zelfs?}

Onderwerp: Re: Satisfied di okt 04, 2016 12:06 pm

Hij verstrakte op het bankje toen het geluid van hoeven zijn gehoorgang bereikte. Het was niet een normale rustige galop, meer een dollemans rit. Ook het geluid van een kauwende Spencer was opgehouden. Hij wist dat zijn Ponyta zijn hoofd opgeheven had en net zo geconcentreerd luisterde als hij deed. Hij vroeg zich af of er iemand op zat of dat iets de pokemon opgeschrikt had. Hij vloot zachtjes tussen zijn tanden door en het duurde dan ook niet lang voordat Spencer naast hem stond en zijn hoofd wat liet zakken zodat hij bij de teugels kon. “Jij hoorde het ook hè vriend?” Hij wilde net de teugels pakken en overeind komen toen het geluid hun kant op kwam. “Misschien is dat niet eens nodig.” Hij bleef zitten en concentreerde zich weer op het gedender van de hoeven. “Houdt hem tegen Spencer.” Toen de Ponyta vlakbij was schoot Spencer vooruit, maar het was al te laat. Hij hoorde een gil en toen een knal. Hij kromp even ineen, voordat hij haastig van het bankje opstond. Dat klonk als een venijnige val. “Blijf bij die pokemon!” Riep hij naar Spencer. Hij dacht dat het een Ponyta was, maar voor de zekerheid zei hij maar gewoon pokemon. Hij hoorde zijn Ponyta briesen en toen wegdraven.
Hij liep voorzichtig naar de plek waar hij diegene had horen vallen, voorzichtig zodat hij niet opeens boven op diegene stond. Toen hoorde hij een stem, waardoor hij meteen beter wist waar de jongen lag. “Dat klonk niet alsof het de bedoeling was.” Zei hij terwijl hij naast de jongen knielde. “Heb je niet iets gebroken?” Hij fronste, oké dit ging misschien heel vreemd klinken. “Zal ik even voelen of je nog heel bent?” Ach, misschien vond hij het vreemd. Maar hij had liever het zekere voor het onzekere.

Onderwerp: Re: Satisfied za okt 08, 2016 1:15 am

_{Had hij zojuist een stem gehoord?
Zijn hoofd kantelde wat, waarbij zijn gezicht wat op onweer schoot en hij er duidelijk minder blij uitzag. Hij had een lichte blos op zijn wangen... Hij schaamde zich immers dood om het feit dat hij... Dit had gedaan... en dat er iemand, zonder dat hij het had geweten, zomaar had kunnen toekijken. Die machteloosheid, het... Was een schaamte.. Sigh... “Dat klonk niet alsof het de bedoeling was.” Klonk er terwijl hij iemand dichter hoorde komen. Hij knipperde even, maar keek niet naar de ander, hij staarde gewoon weg van hem... Ugh... “Heb je niet iets gebroken?” Sigh... “Zal ik even voelen of je nog heel bent?” Voelen? Wat... dat klonk niet helemaal... Wah... "Je hoeft niet te voelen, ik denk namelijk dat ik wel nog heel ben, bedankt," zei hij even zuchtend terwijl hij even slikte en een hand legde op zijn pijnlijke arm... Sigh... Het was vast gekneusd, niks meers, niks minders... James keek echter happy op en duwde zijn snuit tegen de been van de nieuweling aan. Even knipperde Lyan verbaasd toen hij een blij piepje van het beestje hoorde afkomen... Wah... Arceus... Hij zuchtte even luid, gevolgd door een zacht gekreun... Fijn... Heel fijn...}

Onderwerp: Re: Satisfied di okt 11, 2016 2:04 pm

Toen de jongen aangaf dat hij dacht dat hij nog wel heel was, ontspande hij weer wat. Oké, misschien werd het dan toch wat minder akward. Het viel hem op dat hij nog niet gevraagd had of hij blind was, meestal was dat één van de eerste vragen van mensen. “Gelukkig.” Zei hij terwijl hij half overeind kwam. “Spencer.” Vervolgde hij zachtjes. Hij hoorde hoe Spencer hun kant op kwam en de andere Ponyta briesend voor zich uit loodste. Toen voelde hij hoe er een snuit tegen zijn been werd geduwd. Hij knielde weer en aaide de pokemon zachtjes over zijn kopje. “Hallo daar, wie ben jij?” glimlachte hij. “Kun je overeind komen?” Vroeg hij toen aan de jongen. Spencer blies in zijn nek, waardoor hij ook zijn Ponyta even over zijn neus aaide. “Goed gedaan.” Prees hij hem.

Gesponsorde inhoud