Get rekt

Haar ademhaling ging snel en zwaar, terwijl ze zich verdedigde tegen de stoten van haar pokémon. Ze stond tegenover de Hitmonchan, die met een paar raken klappen naar haar uithaalde. Ze dook onder de eerste door, blokkeerde de tweede en sloeg met een rechtse terug. Met een grijns kwam ze overeind, toen de Hitmonchan naar achter stapte. "Let's turn it around," zei ze met een zwaar accent, terwijl ze haar rug rechte en een slok nam van het water in de fles naast d'r op de tafel. Ondertussen depte ze het zweet van haar gezicht af en pakte de handschoenen. "Kom maar op," zei ze tegen de Hitmonchan, die naar haar uithaalde. Ze dook weg, maar had niet door dat er iemand achter haar stond. Damn...

[First post, Ace Whannel]

_{Ace had gewoon wat lopen rond dwalen zonder echt een idee te hebben van wat hij die dag had moeten doen. Iedereen had zo wel eens een dag dat hij niet wist wat die moest doen en dat was er één van. Iedere persoon die hij die dag eveneens had tegengekomen, was hem ook niet interessant genoeg om contact mee op te zoeken. Behalve één iemand dan toch.
Een zwart harige dame die stond te boksen met iets. De jongen besloot daar gewoon op af te wandelen, want verder was er niets dat zijn aandacht wist te trekken. Enkel kwam hij juist op het slechte moment ter plaatsen. De andere persoon dook opzij om een aanval te ontwijken, juist wanneer Ace erachter had gestaan. Om zelf niet geraakt te worden zetten hij een stap naar achter, maar viel daarbij achterover de grond op.}

Ze had niet eens doorgehad dat de Hitmonchan opeens geschrokken zijn vuist terugtrok en een stap achteruit deed. Ze sprong wat heen en weer op d'r voeten, terwijl ze haar pokémon uitdagend naar zich toe lokte. Pas toen de Hitmonchan zijn hoofd schudde, stopte ze en zuchtte. "Fine, whatever," zuchtte ze. Ze draaide zich om, om d'r fles water te pakken, toen ze merkte da er iemand op de grond lag. "Ay, dude, de grond is minder comfortabel als je zou denken," sprak ze met een hint van sarcasme in haar stem. Ze flipte een pluk van haar roze haar uit d'r gezicht en stak een hand uit. "Here, let me help ya," zei ze met een kleine grijns op d'r gezicht.

[Either Ace is colorblind, or you just didn't noticed that she has bright pink hair xD]

<sub>AAce had nog geluk gehad dat hij enkel de grond had weten te raken en niet de vuist van de pokémon. Dat was minder goed afgelopen en had hij zeker gevoeld. Hij ging dus zeker niet klagen omdat het sowieso zijn eigen schuld was geweest om haar langs achteren te benaderen.
Al snel ging hij wel weer wat rechter zitten en wreef hij even met één hand over zijn rug. ‘Je zou zo denken,’ zei hij met een kleine glimlach op zijn gezicht. Natuurlijk was de grond niet verschrikkelijk comfortabel. Wanneer de roos harige een hand aanbood nam Ace die ook beet om zo hulp te krijgen bij het recht staan. Eenmaal hij weer op beide voeten stond liet hij de hand echter niet direct los. ‘Meestal laat je pokémon trouwens tegen elkaar vechten om ze sterker te maken,’ zei hij doelend op het feit dat zij tegen haar pokémon had zitten vechten.

OOC: Sssssst foutje van mij, het was een zware dag :p</sub>

Ze hielp de man overeind en glimlachte eventjes. Gelukkig was hij niet al te kwaad over wat er was gebeurd, al zou 't haar niet zo heel veel uitmaken. Immers was ze, voor de verandering, niet uit op een gevecht. Ze nam nog een slok van het water en zetten de fles terug op de grond. Ondertussen stond haar Hitmonchan een beetje om zich heen te kijken, het zag er naar uit dat hij zichzelf schuldig voelde dat hij een trainer had geslagen.
Ze haalde haar schouders op bij de woorden van de man. "Meestal wel ja, maar ik ben graag persoonlijk erop aan gewezen om te zien hoe sterk mijn pokémon worden," zei ze rustig, terwijl ze de handdoek in haar nek legde en zichzelf uitrekte. "Meestal staat er ook niemand zo vlak achter me," kaatste ze daarna de bal terug naar de man.

_{Dus ze trainde met haar pokemon omdat ze zelf wilde weten hoe sterk ze waren. Dat had Ace nog nooit gehoord want een pokemon had nu eenmaal veel gevaarlijke aanvallen. 'Gaat vast gepaart met een hoop blauwplekken en kneuzingen,' zei hij haast grijnzend.
Even gleed zijn blik naar de pokemon die hem daarnet bijna geraakt had. Krachtig zag hij er wel uit, een klop daarvan wilde hij toch niet krijgen. Als dat wel gebeurd was, was het gesprek heel anders verlopen.
Ze wees Ace er nog op dat er normaal niemand achter haar stond tijdens trainingen. 'Ik ben dan ook niet zo maar iemand,' zei Ace. Als je de woorden hoorde, was het precies alsof hij haar probeerde te versieren. Zijn toon en gezichtsuitdrukking paste er alleen niet bij.}

Ze haalde haar schouders op. "Het valt best mee. Ze vechten niet op volle kracht tegen me, dat laat ik over aan de spar gevechten tussen m'n pokémon," al moest ze toegeven dat ze niet graag haar Hitmonchan tegenover haar Torchic liet staan. Dat vond ze toch nog een beetje tè oneerlijk. Maar dat was geen informatie die ze graag aan andermans neus ging hangen. "Dat is te merken," zei ze rustig op de opmerking van de man. Ze kon hem niet zo goed inschatten, hij leek haar iets ouder, een jaartje ofzo. In ieder geval scheelde ze niet al te veel. Maar zijn woorden, dat was wat haar het meeste wist te verwarren. "En wat voor persoon zou jij dan wel zijn, hè?" vroeg ze rustig, terwijl ze de handdoek in d'r nek legde en in haar tas begon te rommelen, duidelijk opzoek naar iets.