Pull me baby I'm the trigger

De ander had de pokéball van de Mawile al gepakt, maar doordat Mel de iets oudere jongen had aangesproken leek hij van plannen veranderd te zijn en liet de pokémon waar ze was. Hij had de ander nog nooit echt ontmoet, alleen maar verhalen gehoord over de ander, maar hij was zo duidelijk te herkennen. Naja hij had ook een keer een foto van hem gezien en hem af en toe wel eens op het hoofdkwartier gezien, maar echt ontmoeten had hij de eer niet voor gehad. "Team Rocket neem ik aan?" klonk er van de ander af, waarop Mel even glimlachte, dat was toch obvious of niet dan? Anders had hij de ander niet zo snel herkend. Naja dat was wel weer een mooi voordeel van hem. Hij kon de weg naar huis misschien wel niet vinden of sowieso de route ergens naar toe, maar hey. Hij kon wel de gezichten van mensen ook bij de namen plaatsen. Dat was iets wat hij wel kon. "Mooi ding heb je daar," klonk er even van de man af, doelende op Lindo. Mel haalde even een hand door zijn haar. "Bedankt, ergens gevonden in een steegje. Mensen lijken soms niet te weten dat deze makkers een smak vol geld waard zijn hm?" sprak Mel even met een grijnsje. "En Melvin Masamune, Grunt tot uw dienst." sprak hij even rustig tegen de ander. Hey, het was wel zo netjes om jezelf helemaal goed voor te stellen aan je former boss, right?

_{Floyd leek geen andere keuzen te hebben gehad dan het aanspreken van de jongen, maar wat moest hij tegen hem zeggen? Ze waren geen beste vrienden en hij kende hem niet eens. Daarbij wilde Floyd nog altijd geen vrienden dus ging hij ook niet proberen om vrienden te worden. Het enige wat de jongeman dan deed was maar iets positief zeggen over de Eevee en daar kwam het dan. Hij kreeg een korte uitleg over waar dat de pokémon was gevonden en dat mensen niet altijd wisten dat er veel geld mee kon te verdienen zijn. ‘Zolang je die als schoothondje met je meedraagt kan je daaraan niet veel verdienen,’ zei hij wat droogjes. Tenzij je die ging verkopen, maar anders volgde het je maar wat.
De andere zei dat hij Melvin was en als Grunt tot zijn dienst stond. Floyd kon het niet laten om even overduidelijk met zijn ogen te rollen. ‘Wat leuk toch,’ zei hij vervolgens met een niet gemeende glimlach die niet langer dan enkele seconden op zijn gezicht bleef staan. ‘Maar je hebt het tegen de verkeerde persoon.’ Zelfs al stond hij hoger dan hem en had hij nog steeds gezag, maakten het hem niet meteen uit. Waarom zou hij de knul nog opdrachten geven als zijn eigen opdrachten al niet van zichzelf kwamen. Niet dus. Floyd bleef bij zijn eigen beloften aan zichzelf dat hij voor de komende tijd geen hulp zou zijn voor Team Rocket en dat ze alles zelf maar moesten uitzoeken.}

De iets oudere gozer leek vrijwel meteen commentaar te hebben op zijn opmerking. ‘Zolang je die als schoothondje met je meedraagt kan je daaraan niet veel verdienen,’ merkte de ander op, waar op Mel even gniffelde. Ja, zo kon je het ook zien. Maar hé, hij verdiende wel meer aan hem zo dan als hij hem verkocht, dat wist hij wel zeker. Toen hij zich voor stelde rolde Floyd overduidelijk met zijn ogen, waardoor de grijns op Melvins gezicht iets breder werd. Tja, wat moest hij zeggen? Hij vond het wel leuk om mensen te plagen. ‘Wat leuk toch,’ klonk er van de ander af met een korte, niet-gemeende glimlach. Hij verdween dus al snel, ey, de ander mocht wel wat meer glimlachen hoor! ‘Maar je hebt het tegen de verkeerde persoon.’ klonk er van hem af, waardoor Mel even rustig knikte en naar de ander keek. "Verstoten van de troon, toch?" sprak hij even tegen de ander. "Door jongere mensen nog wel nota bene." sprak hij even rustig tegen de ander.