Er trok iets even zachtjes aan de vislijn. Oh wat leuk. Hij had beet. Hij draaide rustig aan het hendeltje dat vast zat aan de hengel om het iets dat hij gevangen had boven water te halen. Alleen toen hij eens begon op te letten kwam hij er achter dat hij niets naar boven haalde. Nee, hij ging zelf omhoog! Wat? Was dit een magische hengel?! Jottem! Hij was aan het zweven! Vlug keek hij naar beneden om te zien hoe hoog hij al zweefde. Maar tot zijn verbazing zag hij iets anders. Huh? Een blauwe huid, en een groot gat? Wat moest dat nou weer voorstellen? En waarom was het hier.. waar het water eerst was? “Wail..!” Klonk er bijna jammerend waarna er uit het gat een enorme hoeveelheid water spoot die zowel Fidger als Letvia nat maakten. Deze keer begreep hij het echt niet en hij haalde hoopvol zijn pokedex erbij. Het scheen een Wailord te zijn. Aha, een hele grote pokemon. Ze zaten vast op zijn rug. Hij stapte van Letvia af en liep de Wailord op. Het was een stabiele pokemon op het water, daar was hij nu wel achter gekomen. Netjes. Hij wilde het ding vangen. Hij liet Letvia terug in haar pokeball en toen weer terug uit haar pokeball, maar dan óp het water. Het zou een beetje te hoog zijn geweest voor een pokemon zoals zij om van een pokemon zoals Wailord af te springen. Vervolgens sprong hij het water in, klom hij op Letvia en beval haar om wat verder weg van de Wailord te zwemmen. Dan kon hij allen goed zien, voor nu, dan kon hij de Wailord met Tove gaan proberen te vangen. Dus ze werd uit haar pokeball gehaald.
“Dragon Rush.” Zei Fidger terwijl hij zijn armen achter zijn hoofd legde en achterover ging zitten op Letvia haar rug. Tove kreeg een donker blauw aura om zich heen in de vorm van een grotere draak. Na een paar slagen met haar vleugels kon ze daarmee tegen de Wailord op beuken. Daarna brulde ze hard naar de Wailord. Een langzaam geluid kwam weer van de walvispokemon af en hij opende zijn mond. Hij vormde een bal water voor zich en schoot deze tegen Tove op. Het was een Water Pulse die haar uit balans haalde en het water in liet vallen. Daarna begon de Wailord water op te slokken met zijn grote mond. Tove kwam vast te zitten in de stroming en kon er niet uit komen. Ze kwam terecht in de mond van de Wailord. Ze probeerde nog om zich heen te Slam’men, maar ze kon niks raken, het had geen zit.. Fidgers ogen werden groten. Hobbelbokkers.. dat beest had gewoon zijn Tove opgegeten! Hij ging rechtop staan. “Tove! Tove! Spreek ik dat het niet zo is!” Wat een schok. Maar goed, de Wailord voerde vervolgens een Water Spout aanval uit. Tove werd daardoor meegenomen door het luchtgat van de Wailord! Ze kwam weer naar buiten, maar natuurlijk wel met de prijs dat ze geraakt werd door de Water Spout. Ze viel dan ook weer neer op de rug van de Wailord. Fidger vouwde zijn handen bijeen op zijn hart. Oh hij was zó blij dat ze er nog was! Maar Tove zag dat anders. Ze schaamd zich. Een fantastische strijders zoals zij zou niet zo beledigd moeten worden. Ze stond vlug op en liet haar staart blauw opkleuren en sloeg deze omlaag tegen de rug van de Wailord op. De Wailord liet een pijnkreun horen na de Dragon Tail. Maar Tove was nog niet klaar met haar woede, dus ze liet haar vuist met een Slam tegen de Wailord zijn rug aan slaan. Pas toen vond de Wailord het genoeg geweest. Hij draaide zich zijwaarts in de hoop dat hij de Dragonite van zich af kon laten vallen. Maar Tove begon gewoon een stukje boven hem te vliegen, terwijl ze aan het grinniken was. Ze voelde zich heel wat, dat ze zo veel slimmer was dan ze Wailord. Ofja, dat dacht ze dan. Want toen de vin van de Wailord kwam sloeg hij haar weer terug het water in. Ze was een waterdraak, maar nu begon ze genoeg te krijgen van het water. Ondertussen liet de Wailord een sterke stroming opdoen met Brine, waardoor Tove verder van hem vandaan werd geduwd. Tove werd weer onder water geduwd daardoor. Bah. En sneller dan je zou verwachten had de Wailord zijn hoofd naar Tove gedraait en deed zijn mond open. Voor een Water Gun. Natuurlijk was het zo dat door de grootte van een Wailord dit flink meer water was, dus het was meer een soort tsunami die over Tove heen werd gegooid. Pas toen ze hier weer van hersteld was en ze het water uit vloog kon Fidger haar weer gaan helpen. “Dragon Rage en Wing Attack!” Tove gooide al vliegend haar mond open en vromde een bal van groene en blauwe energie. Deze schoot ze tegen de Wailord van een afstand aan. Vervolgens vloog ze vliegensvlug op de Wailord af. Tijdens het vliegen kleurden haar vleugels wit op. Toen ze langs zijn zij vloog sloeg ze hem met een van haar vleugels. Deze dame had hij niet moeten uitdagen, en al helemaal niet moeten beledigen! Wat de Wailord toen deed was wat verrassend. Hij dook onder water. Diep onder water. Tove keek er naar en dacht dat de pokemon op aan het geven was. Hij was zo diep gegaan dat ze zijn schaduw zelfs niet meer konden zien. Ze klopte haar handen af en gooide vervolgens haar armen over elkaar heen. Fidger had het beest misschien niet kunnen vangen, maar ze had wel even mooi laten zien hoe sterk ze was. Fidger vond het jammer, maar hij was wel trots op haar, dus hij begon te kappen. “Goedzo!” Maar ineens van achteren sprong er een Wailord uit het water. En hoog ook nog! Zo tegen Tove haar rug op. Hij was niet gaan vluchten, maar hij had Dive gebruikt! Deze keer kon Tove haar evenwicht wel houden en schoot de Wailord nog even snel een Dragon Rage na. Deze knalde tegen zijn rug op. Fidger gooide zijn handen tegen zijn wangen op. Wauw wat spannend! Dit was echt een enrom cool gevecht! Het was net alsof hier een van die oude legendes aan het gebeuren was. Je weet wel. Wanneer de draak de grote walvis versloeg. Ofja, daar hoopte hij op ten minste. Maar goed, de mannelijke Wailord plofte dus het water weer in. Hij maakte een soort vloedgolf die er voor zorgde dat Fidger zich goed aan Letvia moest vansthouden, anders zou hij zeker van haar af zijn gevallen. Dus hij knuffelde haar nek maar even heel snel. Hij was dan ook weer heel snel met zich omdraaien en opende zijn mond om een Water Gun uit te voeren. Hiermee schoot hij Tove weer uit de lucht. Ze viel in het water. Daarna begon de Wailord weer zijwaarts te draaien. Maar deze keer vele malen sneller. Namelijk, omdat hij een Rollout aanval uitvoerde. Door het water heen rolde hij zichzelf snel naar Tove toe. Zo’n groot beest als dat ontweek je niet zomaar, dus de Wailord rolde zowat over Tove heen. Tove werd dus onder water geduwd. Toen de Wailord over haar heen weg was probeerde ze zo snel mogelijk weer boven water te komen. In woede schoot ze een Dragon Rage tegen de rollende Wailord op. Maar dat hield de walvis er natuurlijk niet van tegen om door te rollen. Dat deed hij dus ook. Wederom rolde hij tegen Tove op, waardoor ze weer onderwater geduwd werd. Dit werd belachelijk. Met veel moeite schoot ze uit het water en begon te vliegen. Ze zag hoe de Wailord weer naar haar toe rolde. Als voorzorgsmaatregel liet ze haar staart blauw opkleuren. Hij rolde weer op haar af. Net vóór hij haar zou gaan raken sloeg ze hem met haar DragonTail. Maar helaas kreeg ze nog wel altijd de klap van de Rollout aanval. Deze werd steeds sterker. In Fidger zijn ogen was dit net alsof hij een episch gevecht zag. Weet je wat? Hij wilde er deel van uitmaken! “Tove doe Dragon Rush! Duw hij terug!” En ja hoor, de Wailord rolde weer op haar af, maar deze keer vormde Tove een drakenaura om haar heen. Misschien kon ze dan ze super sterke en super effectieve aanval tegenhouden. Hij rolde op haar af en zij vloog op hem af. Ze beukte tegen elkaar op. Een enorme klap was te horen. Maar helaas. Door het pure gewicht van de Wailord, en de pure kracht van zijn aanval kreeg hij Tove toch eronder. Ze werd alweer onder water geduwd. Ondetussen rolde de Wailord zo snel, dat hij binnen een paar seconden weer terug was bij Tove. Nu had ze niet eens ze mogelijkheid om boven te komen. Ze werd ook door de laatste stage van de Rollout aanval geraakt. Jemig wat een kracht! “Jou kunnen het Tove!” Riep Fidger nog. Dit, en de beledigende aanval van net, waren genoeg om Tove weer te motiveren om door te gaan. Ze schoot uit het water en begon te vliegen. Fidger gooide zijn vuist in de lucht. “Wing Attack!” Ze liet haar vleugels wit opgloeien en snelde naar de walvis toe. Ze sloeg hem eens even lekker met haar vleugels tegen zijn rug. Daarna improviseerde ze een eigen bedachte Dragon Tail. Ze kleurde haar staart blauw en maakte een salto, waarmee ze op het einde haar staart tegen de Wailord zijn rug op liet knallen. Het was al weer een tijdje geleden geweest dat het gebeurde, maar de Wailord liet toch echt weer een jammerend geluid horen. Tove vloog weer op afstand. De spanning was om te snijden. Dat vond Fidger in ieder geval. De Wailord stond namelijk met zijn rug naar Tove toe, maar Tove was te trots om nogmaals aan te vallen. Wat de Wailord uiteindelijk deed was zijn staart de lucht in gooien en deze op het water laten ploffen. De golf die hij creeërde was zo immens groot dat hij zelfs de vliegende Tove raakte. Door de stroming werd ze mee het water in genomen. Daarna dook de Wailord weer diep onder water. Tove zag hem onder haar voeten al verdwijnen en wist dat het geen zin zou hebben om te vliegen. Ze kon beter haar energie besparen voor na zijn aanval. En ja hoor, ze had gelijk. Hij beukte haar van onderen het water uit. Maar in plaats van weggebeukt te worden bleef ze door de kracht van zijn sprong tegen zijn hoofd aan liggen. Dit zag ze als een mooie kans voor een snelle Slam aanval. Bam! Recht op zijn voorhoofd! Maar echt leuk vond hij dit niet. Dus mid-air gooide hij zijn hoofd nog een tikkeltje omhoog om haar van zich af te krijgen en schoot een Water Pulse tegen haar op. Door de grootte van de Wailord was de aanval net zo groot als dat Tove zelf was. Dus ze werd een meter of twintig naar achteren geworpen door de aanval. Ditmaal was het de Wailord die kon lachen erom. Hij had die arrogante dame eens goed laten zien hoe de koning van de zee zoiets oplost. Omdat de aanval in mid-air werd uitgevoerd viel Tove gelukkig niet in het water deze keer. Dat was handig, want nu kon ze het volgende doen. “Wing Attack!” Vliegensvlug pun intended vloog ze naar de Wailord toe en mepte hem in zijn gezicht met haar vleugel. Daarna vloog ze door tot over zijn rug. Ze wilde hem daarna in de rug aanvallen daarna. Maar ze had geen rekening meer gehouden met zijn spuitgat. Toen ze er overheen vloog, voerde hij Water Spout uit namelijk. Ze werd letterlijk honderd meter de lucht in gelanceerd. Fidgers ogen werden weer groter van schrik toen hij Tove niet meer zag bewegen. Ze viel gewoon omlaag zonder iets te doen. Bam! Plat op de rug van de Wailord. Hij tikte Letvia aan om snel naar de Wailord toe te zwemmen. In paniek zwommen ze naar de vechters toe. Dit mocht niet! De Wailord nam een glimps op van de twee andere kleine individuen en zag dat er iets niet goed zat. Hij vroeg zich af wat er aan de hand was. Zonder angts klom hij zo snel als hij kon de rig van de Wailord op. Om de een of andere reden had de Wailord besloten dat dit prima was. Hij zag Tove liggen en rende met tranende ogen naar haar toe. “Nee!” Hij ging voor haar op zijn knieën en legde zijn hand op haar voorhoofd. Ze had haar ogen gesloten. Maar ze kreeg een grijns op haar gezicht. Haar ogen gingen open en ze gaf haar trainer een knipoog. Langzaam kleurde haar staart weer blauw op en ze sloeg hem, terwijl ze lag, tegen de rug van de Wailord op. Fidger kreeg er een glimlach van. Ze was zó slim! Vervolgens gooide hij een pokeball tegen de Wailord op. Het grote ding verdween in de kleine bal. Hierdoor vielen Tove en Fidger wel in het water. Achja, als ze de walvis gevangen hadden, was het al heel mooi. Echter moest Fidger wel de pokeball in zijn handen houden. Een pokeball op de bodem van de oceaan was niet zo praktisch. Maar er was natuurlijk wel een bepaald risico als de pokeball zou openspringen nu. Ze vangst was wellicht nog niet compleet.
Hits op Wailord:
Dragon Rush (2x)
Dragon Tail (4x)
Slam (2x)
Dragon Rage (3x)
Wing Attack (3x)
Hits op Tove:
Water Spout (2x)
Water Gun (2x)
Dive
Water Pulse (2x)
Brine
Rollout (t/m stage 5)
