Normalized

Heel, heel veel deuren. Dat was de eerste indruk die Kate van de vijfde gym had gehad. Wie had dat gedacht, de vijfde gym alweer. En ze had maar twee pokémon.. mensen zouden haar vast gek verklaren als ze het gevecht vier tegen twee wilde voeren, maar ze had vertrouwen in haar pokémon. Bovendien was het in Lavaridge ook gelukt. Belladonna had heel veel getraind en Tara was al erg goed getraind. Plus de TM’s dacht ze wel dat de draak zich er doorheen zou slepen. Bovendien had ze een beetje onderzoek naar de gym gedaan en er was een pokémon die een ongelofelijke kracht bezat, maar.. hij lag alleen maar rond. Dus zolang Bella de gympokémon voor zou blijven zou ze kunnen winnen. Hopelijk. Dat was het plan in elk geval. Bella zou de eerste twee pokémon verslaan en Tara de andere.. op deze manier kreeg de Flygon de sterkere tegenstanders. Want de draak was nog steeds de sterkste van de twee, daar zou niks aan veranderen. Tara was er gewoon eerder geweest en had meer training en alles gehad. Daarbij hielp het dat de Flygon al haar hele leven bij haar woonde, dus ze waren goed op elkaar afgestemd. Kate duwde de volgende deur open en opeens bevond ze zich op een strijdveld. Eindelijk. Licht nerveus keek ze om zich heen, dat verdween nooit helemaal, die nervositeit. Hierna was de gym in haar eigen stad, Fortree. Dat zou ze niet zonder derde pokémon kunnen halen, dus ze moest hierna haar league uitdaging uitstellen. Vier durfde ze nog net aan, maar vijf was te veel. Iemand tikte haar op de schouder en ze schrok op. Geschrokken keek Kate in de vastberaden ogen van wie waarschijnlijk de gymleader was. Het was een man van middelbare leeftijd, misschien wat ouder, en hij reageerde met een vragende blik. “Uitdager,” wist Kate uit te brengen terwijl ze haar kloppende hart onder controle probeerde te krijgen. Ze hate het als iemand op haar af sloop en liet schrikken. Maar het was niet de tijd boos te worden want de man gebaarde al naar iemand en stelde zich, samen met een stevige handdruk, voor als Norman. Een man op zoek naar kracht. Kracht had ze genoeg, dus het zou vast een goede match worden. Een scheidsrechter nam zijn plek in en de gymleader haalde een pokéball tevoorschijn. Zonder er woorden vuil aan te maken liet Norman de pokémon eruit en een Vigoroth verscheen. Zijn ogen twinkelden vechtlustig en het was duidelijk dat dit een waardige, vijfde gym was. Kate pakte haar blauwe pokéball van haar riem en liet Belladonna eruit. De Scolipede verscheen met een luide krijs en liet de grond schudden toen ze neer kwam. Dit werd.. interessant.

V.S.

De Vigoroth die was verschenen sprong opgewonden op en neer en leek dolgraag zijn klauwen in het lichaam van zijn gigantische tegenstander te willen zetten. De gympokémon leek dan ook totaal niet geïntimideerd door de Scolipede tegenover hem. Bella was ook niet bang van haar tegenstander en zette zich al schrap. “Bella, begin met een Iron Defence en Poison Tail,” droeg Kate haar pokémon op. De Scolipede krijste, verhoogde haar defence en rolde zich op tot een bal. Met hoge snelheid rolde Belladonna op haar tegenstander af. De Vigoroth sprong vrolijk uit de weg van de pokémon en haalde op commando uit met een Slash. De aanval raakte, maar Bella wist zich op bijna hetzelfde moment uit te rollen en sloeg toe met een krachtige Poison Tail. De Vigoroth bracht hierop wat afstand tussen de twee in en wachtte ongeduldig tot zijn trainer hem nieuwe commando’s gaf. Die kwamen er in vorm van een Uproar. De gympokémon begon opgewonden met de aanval en bracht zijn tegenstander wat achteruit. “Agility en Megahorn,” riep Kate haar pokémon toe. Belladonna sloot haar ogen voor een moment en concentreerde zich zodat ze sneller zou kunnen rennen. De Vigoroth dacht de kans te nemen om de Scolipede aan te vallen, maar midden in zijn wilde sprongen richting de pokémon opende Bella haar ogen en stormde op de gympokémon af. De opgloeiende horens ramden de Vigoroth in zijn zij'en en sloegen hem naar achteren. Met enige moeite klom de pokémon overeind en brulde richting de Scolipede. Duidelijk niet blij met de plotselinge aanval. Bella siste alleen triomfantelijk terug en hief haar kop trots op. Ze kon dit! Ze was onoverwinnelijk!
De Vigoroth besloot dat het tijd was om er vol voor te gaan, de luiaardachtige pokémon schoot naar voren en viel de arrogante Scolipede aan met een Fury Swipes. De klauwen gingen genadeloos over het harde schild van de Bug/Poisontype, en hoewel het niet veel pijn deed liep ze wel schade op. “Bug Bite,” kalm keek Kate haar pokémon aan. Bella was een apart geval. In tegenstelling tot Tara wilde ze graag commando’s hebben en deed niks op zichzelf. En toch had ze een bepaalde arrogantie die naar boven kwam in dit soort gevechten. De Scolipede beet toe in de arm van de gympokémon en lokte hiermee een tweede klap uit. De Slash trok over Bella’s snuit en resulteerde in het openen van haar bek. “Sludge Bomb,” riep Kate haar pokémon toe. Bijna meteen braakte de Scolipede een dik, paars gif uit wat de Vigoroth helemaal bedekte. De gympokémon sprong meteen naar achteren en probeerde de viezigheid van zich af te krijgen. Niet alleen leek de aanval heel wat schade te hebben toegebracht, maar de Vigoroth begon ook ziekig uit te zien. Poisoned. “Earthquake,” het was tijd om de leiding over het gevecht te nemen. Bella had al heel wat klappen opgenomen en ze moest hierna nog een gevecht, anders zouden ze het echt niet redden. De Scolipede had geen helende aanval zoals Tara, dus het was een stuk uitdagender voor de grote pokémon. Gelukkig had ze Bella de sterke Earthquake kunnen leren. Natuurlijk waren Groundtype moves Tara’s ding, maar het was niet slecht om de Scolipede het te leren.
Belladonna stampte krachtig op de grond en liet de aarde schudden. De Vigoroth was een moment uit balans gebracht en viel om. Niet lang genoeg om zijn tegenstander een kans op een nieuwe aanval te geven, maar wel om haar dichterbij te lokken. Met een krachtige Reversal sloeg de gympokémon toe en raakte de Scolipede in haar kwetsbare buik. Bella krijste en reageerde meteen met een Venoshock. Het gif drong door in het witte vacht van de Vigoroth en liet de pokémon ineen krimpen. Vooral met de Poison deed deze aanval extra veel schade. De gympokémon sloot zijn ogen en gromde richting zijn tegenstander. Bella schraapte over de grond met haar poot en wachtte op een commando van haar trainer. “Steamroller,” droeg Kate de pokémon op. De Scolipede krijste en sprong omhoog, zichzelf oprollend in het proces. Hoe ze dat precies deed was een raadsel, maar ze deed het. Met hoge snelheid kwam de Bug/Poisontype aangerold en wist de Vigoroth te raken. Maar.. de gympokémon deed niks terug.. voor een moment. Toen haalde de pokémon razend snel uit en probeerde de Scolipede te raken met een tweede Reversal. Bella wist de aanval wonder boven wonder te ontwijken door een behendige sprong naar achteren. “Sludge Bomb,” riep Kate haar pokémon toe. Hoewel de Vigoroth nog even energierijk leek als aan het begin van het gevecht was het duidelijk dat de pokémon zich een stuk slechter voelde. Het zou niet lang meer duren of de gympokémon was uitgeschakeld. Een kleine vloedgolf van gif kwam de Vigoroth af en overspoelde hem half. Groot zijn was handig aangezien je verder kon spugen.. in Bella’s geval dan. De Vigoroth deed nog een laatste poging met een Slash, maar het gif verzwakte hem dusdanig dat de aanval niet meer veel deed. Bella krijste triomfantelijk en stak de pokémon met een Poison Sting. De zwakke aanval was genoeg en de Vigoroth viel verslagen om. Een vlaggetje werd opgeheven en het eerste gevecht was gewonnen. Tevreden draaide Bella zich om en keek haar trainer aan. Hopelijk kreeg de pokémon geen overmoed, het eerste gevecht was altijd het makkelijkst.

V.S.

Norman haalde de volgende pokéball tevoorschijn. De pokémon die verscheen leek niks op de vorige, en toch herkende Kate deze als de evolutie. Een Slaking lag lui op de grond en keek zijn tegenstand weinig onder de indruk aan. Bella knipperde verbaasd met haar ogen, deze had ze nog nooit gezien, en krijste toen om haar tegenstander te intimideren. Deze gaapte alleen en keek haar met een verveelde blik aan. De Scolipede stampte licht beledigd op de grond en wierp een snelle blik op haar trainer. Kate glimlachte, dit werd interessant, en probeerde snel een inschatting te maken van deze net verschenen pokémon. Slakings deden bijna niks, maar ze waren ongelofelijk sterk. Een paar klappen en Bella was er geweest, maar als de Scolipede de gympokémon voor bleef zou ze makkelijk kunnen winnen. Misschien zouden ze zelfs de derde pokémon proberen te verslaan. Nee, ze kon niet te ver op de zaken vooruit lopen. Eerst moesten ze dit gevecht zien te winnen. “Steamroller,” droeg Kate haar pokémon op. Bella krijste nog een keer en rolde zich weer op tot een nette bal, nog steeds geen idee hoe ze dat deed. De Scolipede rolde stevig over de gympokémon en ontrolde zich weer op een veilige afstand. De Slaking had.. niks gedaan. De pokémon lag op de vloer en gaapte nog eens. De aanval had niet erg veel schade gedaan en de luie pokémon leek zich niet al te veel zorgen te maken. Toen zijn trainer hem iets op droeg deed hij zelfs helemaal niks. Norman leek te zuchten, maar was niet van zijn stuk gebracht. Tja, dit was ‘normaal’ voor Slakings. Oké.. “Toxic!” riep Kate richting de Scolipede. Uiteindelijk zou Toxic makkelijk een einde kunnen maken aan de Slaking. De grote pokémon spuugde weer een dikke laag gif uit en wist de gympokémon te vergiftigen. De Slaking deed echter niet veel in reactie en deed een Slack Off. Great, de tegenstander had helende aanvallen. Kate beet zachtjes op haar lip terwijl ze probeerde te bedenken wat ze wilde doen. Er zat een limit aan het aantal keer dat je een aanval kon uitvoeren en uiteindelijk zou de Slaking niks meer kunnen doen. Dan maar blijven aanvallen.
Megahorns, Sludge Bombs, Venoshocks en zelfs een Earthquake. De Slaking leek een meester in zichzelf genezen want zelfs na alle aanvallen die hij had opgelopen wist hij lui en sterk te blijven liggen. Het leek alsof er niks was gebeurd, alsof dit gevecht pas net was begonnen. Bella stond ondertussen licht hijgend op een veilige afstand, want de gympokémon had al een keer naar haar uitgehaald. De Slaking besloot dat het wel een beetje genoeg was geweest en gebruikte Yawn. Bella gaapte als reactie en bleef op haar plek staan. Het duurde even, maar toen ging de aanval in werking. Met een klap sloeg de Scolipede tegen de grond en bleef daar liggen.. slapend. Kate keek gespannen naar de Slaking, als het tijd was om aan te vallen dan was het wel nu. Maar de gympokémon bleef gewoon liggen en deed niks. Helemaal niks. Hulpeloos keek de Ranger naar de scheidsrechter, die haalde zijn schouders op en riep “gewoon wachten, de gymleader mag niet van pokémon wisselen. Zolang de pokémon niks doet gaat het gevecht gewoon verder.” Kate richtte haar blik op Norman, die keek nog even vastberaden als eerst en gaf geen aanwijzingen van dingen die ze misschien kon doen. Dus het.. ‘gevecht’ ging verder, niemand deed wat.
Na wat wel een eeuwigheid duurde, en waarschijnlijk zeker wel tien minuten was, begon de Scolipede loom te bewegen. Bella gaapte wijd en knipperde verbaasd, alsof ze alweer was vergeten dat ze in een gevecht was verwikkeld.. of wat ze ook aan het doen waren. De pokémon krabbelde langzaam overeind en begon te beseffen wat er was gebeurd. Bella richtte haar ogen op de gympokémon en siste, pure woede erin verwikkeld. Dit.. dit was echt.. er waren geen woorden voor. “Venoshock,” klonk Kate’s stem van achter haar. De Scolipede krijste en spuugde een lading gif richting de niet bewegende gympokémon. Well, de Slaking was niks voor niks de ‘luie’ pokémon. De pokémon deed dan ook geen moeite om de aanval te ontwijken en werd door het gif geraakt. Door de poison zou het veel schade moeten doen, maar als dat het geval was liet de Slaking niet veel merken. Bella schraapte met haar zware poot over de grond en wilde haar tegenstander maar al te graag aanstormen. “Megahorn.” De Scolipede schoot naar voren en wilde de Slaking raken met haar krachtige horens, maar de gympokémon had eindelijk besloten wat te doen. Met een witopgloeiende hand sloeg de Normaltype genadeloos in de buik van de Scolipede. Bella krijste geschrokken en kromp ineen, de Hammer Arm was een hele pijnlijke aanval. Boos siste de Scolipede naar haar tegenstander en stond een moment stil om bij te komen van deze klap. Na een minuut te hebben stilgestaan en haar kwetsbare buik wat rust te hebben gegund besloot de Scolipede een tweede poging te doen haar tegenstander te raken. Wat langzamer dan eerst stormde ze op haar tegenstander af en raakte hem krachtig. Helaas had deze hier ook op gerekend en sloeg terug met een Counter. Deze gympokémon was slimmer dan verwacht, veel slimmer. Bella kromp weer ineen en zakte door haar poten, een Counter kon teveel worden voor elke pokémon. Vooral als die net een krachtige aanval had gebruikt. “Bella,” bezorgd keek Kate naar haar Scolipede en greep naar de blauwe pokéball. Ze ging haar pokémon niet pushen tot ze uitgeschakeld waren, en dit was duidelijk teveel voor de Scolipede. Bella krijste koppig en wilde doorgaan met het gevecht, maar dit zorgde alleen voor een nieuwe pijnscheut. “Ik trek haar terug,” besloot Kate vastbesloten met een blik op de gewonde Scolipede. Bella keek haar trainer half boos, half wanhopig aan en wilde stevig blijven staan. Op dat moment klonk echter een ‘thunk’ aan de andere kant van het veld. De Slaking lag uitgeschakeld op de grond. Verbaasd keken Kate en Bella naar de pokémon en toen kwam het besef dat dit door het gif moest komen. Toxic was een sluipmoordenaar, heel handig in een gevecht. De scheids gaf gelijkspel aan en Kate gebaarde naar haar Scolipede. “Je moet echt rusten,” mompelde ze zachtjes tegen haar pokémon toen die dichtbij stond. Bella liet een diepe zucht horen, en meteen daarna een kleine pijnkreet, en gaf zich over. Ze was toch meer gewond dan ze wilde toegeven.

V.S

Nadat Bella was terug gekeerd haalde Kate Tara’s pokéball tevoorschijn. De Scolipede zou niet meer vechten, zelfs als Tara verloor. Bella had genoeg gehad voor vandaag, ze was nog niet erg ervaren in gevecht. Dat kwam voornamelijk omdat ze zich zorgen maakte over het agressieve karakter van de pokémon, maar misschien moest ze de Scolipede eens wat meer zelfstandig en sterker maken in gevechten. Bella was niet zoals Tara, en dat zou ze ook nooit worden, maar ze kon heel wat van de Flygon leren en zo haar eigen stijl ontwikkelen. Maar genoeg over de Scolipede, ze moest de volgende gympokémon verslaan. Tara stond sterk en zelfverzekers op het strijdveld, de glitters verdwenen die normaal om de een of andere reden altijd verschenen. Norman had net zijn pokéball tevoorschijn gehaald en een Zangoose was verschenen. Jammer, deze had een ability die ervoor zorgde dat hij niet Poisoned kon worden. Maar Tara kon hem wel aan. De Flygon zou het meeste van het gevecht waarschijnlijk zelf doen, zo was de draak, maar Kate had er wel vertrouwen in dat de pokémon het kon. Ze had Tara al vanaf de dag dat de pokémon uit haar ei was gekomen en dat vertrouwen mocht er ook zijn. De Zangoose stond in een vechthouding klaar en leek haar tegenstander dolgraag te willen openkrabben. Anders zou ze haar lange nagels niet zo arrogant laten zien. Tara was niet echt onder de indruk van haar tegenstander en keek kort naar haar trainer voor het signaal dat ze mocht beginnen. Kate knikte en de draak grijnsde. Battle start!
Zand schoot omhoog rondom de Zangoose. Waar kwam het vandaan? Wie weet.. je moest niet aan pokémonlogica twijfelen, shhh. De Sand Tomb sloot zijn doelwit op in een storm van zand en een verstikte kreet kwam van binnen het zand. Tara schoot naar voren en viel aan met een Dragon Claw. De Zangoose kon zich niet echt voorbereiden op de aanval, maar toen de paars oplichtende klauw door het zand kliefden wist ze de nagels te ontwijken en terug te slaan met een krachtige Slash. De nagels trokken over de schouder van de Flygon en Tara vormde snel weer wat ruimte tussen de twee. De aanval was pijnlijk, maar het zou geen litteken achter laten, het was duidelijk dat ze beter haar afstand kon bewaren. Met een Earthquake probeerde de draak haar tegenstander uit balans te brengen, wat ook lukte, en vervolgens aan te vallen met een Earth Power. De Zangoose herstelde zich jammer genoeg eerder dan de Earth Power kon raken en toen de aarde kapot ging was de gympokémon alweer weg. Op weg naar haar tegenstander. De Zangoose kwam met verrassende snelheid naar voren en viel aan met gekruiste klauwen. De X-Scissor raakte Tara tegen de borst en bracht de Flygon voor een moment uit balans. De draak brulde en sloeg snel terug met een Fire Punch, maar miste weer. De Zangoose was een stuk sneller dan ze had verwacht. De gympokémon nam zelfs de kans om nog eens aan te vallen met een Crush Claw. De aanval raakte, alweer, en liet de draak boos sissend achter. Niet zozeer op de Zangoose, maar meer op zichzelf dat ze de aanvallen niet op tijd kon ontwijken. De grond begon te rommelen en stenen schoten naar boven, de Zangoose verrassend. De Stone Edge raakte de gympokémon van onderen en sloeg haar naar achteren zodat er meer ruimte kwam tussen de twee pokémon. De stenen verdwenen weer onder de grond, maar hadden duidelijk veel schade aangebracht bij de witrode pokémon. De Zangoose kwam langzaam overeind en moest meteen een razend snelle Iron Tail ontwijken. De gympokémon rolde opzij en kon de wit opgloeiende staart net ontwijken. Een gesis ontsnapte aan de pokémon en met een Leer keek de Zangoose naar haar tegenstander. Tara zag het echter niet en vloog net naar achteren zodat ze veilig was voor de klauwen van de pokémon. De Zangoose kwam overeind en gebruikte een Hone Claws om haar aanvallen sterker te maken. De Flygon was sterk.
Tara keek haar tegenstander inschattend aan, vaak raakte ze gefrustreerd naar mate het gevecht verder ging, maar vandaag besloot ze haar kop koel te houden. Met woede kwam ze niet veel verder. Aangezien de Zangoose duidelijk een aanvaller was kon ze beter haar Special Attacks gebruiken. De Flygon stampte op de grond en een gouden gloed verscheen rondom haar poten. Een lijn maakte zich los en ging op zoek naar de Zangoose. De gympokémon probeerde weg te springen van de aanval, maar uiteindelijk haalde de gouden lijnen haar in en ontplofte de grond onder haar. Tara sprong omhoog en nam het luchtruim. De Earth Power had gewerkt, maar ze was er nog niet. De Zangoose keek omhoog naar haar tegenstander en probeerde te bedenken wat ze kon doen om die neer te halen. Met een Taunt probeerde ze de draak uit te lokken, maar Tara besloot er niet op in te gaan. Jammer genoeg kon ze nu alleen nog maar schadelijke aanvallen gebruiken en niet die Roost die ze uiteindelijk vast een keer nodig had. Goed, niks aan te doen. De Flygon besloot een Dragon Pulse op haar tegenstander af te vuren, maar die werd behendig ontweken. De Zangoose grinnikte gemeen richting haar tegenstander, in een poging meer uit te lokken, en riep iets spottends. Of dat was wat Kate kon opmaken uit de toon van de gympokémon. Tara bleef gelukkig kalm en stenen verschenen die op de Zangoose begonnen neer te regenen. De gympokémon was echter slim en gebruikte de rotsen om hoger te komen. Snel klom de pokémon over de neervallende dingen en zette krachtig af. Met een Crush Claw probeerde de gympokémon in de vleugels van haar tegenstander te slaan. Tara, die erg gesteld was op haar vleugels, handelde meteen in paniek en de nagels van haar tegenstander krasten met een vreselijk geluid over de Steel Wing die ze had gebruikt. De Zangoose begon weer terug te vallen, maar niet voordat ze nog een keer uithaalde met haar opgloeiende klauwen. De nagels raakten de buik van de Flygon en ontlokten een gepijnigde krijs aan de draak. Tara siste en dook achter de gympokémon aan. De Zangoose kon niet veel doen in haar val en toen de klauwen van de Flygon zich in haar buik zette was het duidelijk dat dit gevecht zo goed als voorbij was. Met het extra gewicht en de klauwen van Tara was het onmogelijk goed te landen. De Zangoose sloeg met een luide klap tegen de grond en bleef daar liggen. Licht bezorgd keek Kate richting de gympokémon, maar die leefde nog.. gelukkig. Tara hopte weg en keek de gymleader koel aan. Ze had niet heel veel krassen opgelopen, maar die die ze had waren wel pijnlijk. Nu was het tijd voor het moment van de waarheid, ieder had nog maar één pokémon. Tara zette haar poten stevig in de grond en keek toe hoe de gymleader zijn laatste pokéball tevoorschijn haalde. De pokémon verscheen met een oorverdovende brul en liet zijn tegenstanders licht schrikken. Na een moment nodig te hebben gehad om te herstellen van het geluid keek Kate naar de laatste pokémon. Een Exploud.. leuk.

V.S

Tara schudde haar kop om de ring eruit te krijgen en keek haar tegenstander inschattend aan. Dit was wel wat anders dan de Zangoose. De Exploud zette zijn poten stevig in de grond en keek de draak intimiderend aan. Ondanks het hoogteverschil leek hij vol zelfvertrouwen tegenover de grotere draak, misschien zelfs een beetje minachtend naar de Flygon toe. Tara maakte het allemaal niet zoveel uit en keek de pokémon nieuwsgierig aan. Deze pokémon waren immuun voor harde geluiden, dus ze kon geen Boomburst of Sonic Boom gebruiken. Maar dat was geen drama aangezien ze een heel arsenaal had van aanvallen. Bijna teveel om uit te kiezen. De scheids gaf aan dat het gevecht was begonnen en de draak maakte zich klaar voor de eerste aanval. Of dat zou ze doen als de Exploud niet naar voren schoot en uithaalde met een Pound. Normaal mocht de uitdager beginnen met aanvallen, maar deze gympokémon had duidelijk andere regels. En Norman stond nog steeds vastberaden aan de overkant met over elkaar geslagen armen. Hij leek het allemaal wel goed te vinden, in elk geval hield hij het niet tegen.
Tara wist geschrokken omhoog te springen, maar werd daarbij geraakt op haar staart. De Exploud brulde meteen een Boomburst om meer schade toe te brengen. Zowel Tara als haar trainer hadden een moment nodig om het geluid uit hun oren te krijgen. De Flygon had het geluk dat ze ondertussen hoog boven de grond vloog en niet meer binnen raakbereik van de Exploud was. De draak schudde haar kop en keek inschattend neer op haar tegenstander. “Toxic,” klonk Kate’s stem opeens door de zaal, soms moest je je pokémon gewoon wat op weg helpen. De Flygon keek een moment verrast naar haar trainer en bedekte haar tegenstander toen met gemak vanuit de lucht met een dikke laag gif. De Exploud probeerde de viezigheid van zich af te krijgen, maar van de Poison kwam hij niet meer af. De Flygon grijnsde, dit was een kleine overwinning, en dook naar onder. Vanuit de lucht kon ze weinig Groundtype aanvallen gebruiken, maar ze had genoeg andere opties. Met een Dragon Rush kon ze haar tegenstander verrassen, de Exploud was nog bezig geweest het de paarse drab en had niet door dat de draak zo snel actie ondernam. De gympokémon werd naar achteren geslagen en krabbelde snel weer overeind om een Iron Tail te ontwijken. Tara miste hem op een haar na en vloog snel weer naar boven. Misschien niet eerlijk, maar het was niet tegen de regels. Dit was gewoon haar voordeel van evolutie!
De Exploud leek een moment nodig te hebben om na te denken, maar besloot toen in de aanval over te gaan. Met een Supersonic probeerde hij zijn tegenstander in de war te brengen, maar Tara was buiten bereik en niet echt onder de indruk van de poging van de gympokémon. De Exploud begon met een Uproar en keek Tara met zijn grote bek open aan. De Flygon besefte dat ze iets moest doen als ze verder wilde komen en gebruikte een Giga Drain om wat van haar krachten terug te krijgen. De Taunt was ondertussen uitgewerkt, dus ze zou ook Roost kunnen gebruiken. Maar deze aanval deed ook schade en was nu de betere optie. Bijna meteen daarna vervolgde ze met een Fire Blast. De Exploud was geen pokémon die haar een kans kreeg om op adem te komen, dus kon ze beter gewoon blijven aanvallen. De gympokémon deed zijn best het vuur te ontwijken, maar nadat drie vuurballen hem hadden gemist was het onmogelijk een vierde ook voor te blijven. De Exploud brulde, maakte ook meteen gebruik van een Screech, en keek zijn tegenstander met zijn rode ogen venijnig aan. Hij besloot een Echoed Voice te gebruiken, en aangezien geluid haast onmogelijk te ontwijken was werd de Flygon door de geluidsgolven geraakt. Hierna moest iedereen om haar heen fluisteren. Want ook al was ze zelf een redelijk luide pokémon, tegen zoveel geluid kon ze niet op een dag. Maar er was geen tijd voor een adempauze aangezien de Exploud zich alweer klaar maakte voor een tweede aanval. Met een krijs dook Tara naar onder en viel aan met een krachtige Iron Tail.
In eerste instantie leek het alsof het een makkelijke treffer was, maar toen realiseerde de Flygon zich dat haar tegenstander zich klaar maakte voor een tegenaanval. Haar ijzeren staart raakte de Exploud in zijn buik, maar de pokémon nam van het moment gebruik om zich vast te bijten. IJs verspreidde zich over haar staart en de draak krijste toen het brandende, koude gevoel doordrong. Dit was haar grootste zwakte. En dat was niet alles, het ijs verspreidde zich verder en maakte het onmogelijk om te vliegen. Ze was kwetsbaar. De Flygon draaide zich richting haar tegenstander, die kwam net op haar af, en een witte bal verscheen voor haar geopende mond. Terwijl de Exploud dichterbij kwam werd die groter en een Hyper Beam werd recht op de gympokémon afgevuurd. De aanval raakte en sloeg hem hard tegen de muur aan. Het gevecht zou over zijn geweest als de pokémon niet Rest had gebruikt.
Luid snurkend lag de Exploud op de grond. Alle schade die ze hadden toegebracht. Weg. Tara, die haar kalmte prachtig had kunnen bewaren tijdens het hele gevecht, siste kwaad en liep naar voren na het ijs te hebben gesmolten met wat vuur. Nu de gympokémon sliep had ze alle kans om hem schade toe te brengen. Een rode gloed begon om de Flygon te verschijnen. Tara schoot naar voren en viel de Exploud aan met alles was ze had. De gympokémon had niks door in zijn diepe slaap, maar probeerde zijn tegenstander wel onbewust aan te vallen met Sleep Talk. In dit geval Boomburst. Maar de Flygon zat te diep in haar Outrage om ook maar door te hebben dat de aanval werd uitgevoerd. Na de zoveelste klap begon de gympokémon eindelijk wakker te worden, maar het was niet makkelijk om meteen te ontsnappen aan de furie van de draak. Zelfs Norman leek nerveus te zijn geworden door de overpowerde klappen van de Flygon. Toen de pokémon eindelijk was weggekomen was hij er niet veel beter aan toe dan voor de Rest. Of nou nee, dat was niet waar, hij had duidelijk nog meer energie dan voor de Rest. De Exploud deed een wanhopige poging de draak aan te vallen met een Ice Fang, maar ook al was Tara confused, ze was haar slimheid niet verloren. Met een Signal Beam wist ze haar tegenstander te verblinden. Niet alleen dat, het licht bracht hem dusdanig in verwarring dat ze in hetzelfde schuitje zaten. Tara liep ondertussen wel tegen een muur aan, maar dat was minder erg. De Exploud kon toch niet veel doen, hij leek nog deels blind te zijn door het licht.
De klap tegen de muur leek zelfs te helpen, Tara schudde verward haar kop en draaide zich richting haar tegenstander. Ze was er weer. De Exploud was er nog niet bij en liep in een compleet andere richting terwijl zijn trainer hem streng toeriep. Tara schudde grommend haar kop en kneep haar ogen samen. De Outrage had heel wat schade toegebracht, de Exploud zat onder de schrammen en wonden, en het zou niet moeilijk zijn hem uit te schakelen. De draak sloeg haar vleugels uit elkaar, zette zich schrap in de grond en riep meteoren op vanuit de lucht. De licht speren sloegen in de grond en een of twee wisten de gympokémon te raken. De Exploud kreunde, niks zoals zijn machtige brullen die hij eerder had laten horen, en zakte door zijn poten. Norman deed zijn best de pokémon zo aan te moedigen dat hij nog door kon gaan, maar zoals het er nu uitzag zou alleen een Rest nog kunnen helpen. En dan waren ze nog niet klaar. Kate keek gespannen toe en hoopte dat de Exploud gewoon geen energie meer had en zichzelf niet kon herstellen. Tara staarde koel op haar tegenstander aan, gespannen voor het geval ze snel in actie moest komen om nog wat klappen uit te delen. Maar er gebeurde niks. Kate wierp een blik op de scheidsrichter, maar die keek even ademloos toe als zij. Het gevecht was pas over als de Exploud écht niet meer kon doorvechten. Het was dus helemaal aan de Exploud. Misschien had de Draco Meteor hem verslagen, en misschien niet. Tara liep naar voren en boog zich over haar verslagen tegenstander, die kwam zwak overeind en stak zijn klauw uit. Misschien in een poging de draak aan te vallen, maar hij had duidelijk teveel kracht verloren om iets te kunnen doen. Het was doodstil in de kamer, het was aan de Exploud of hij nog overeind kwam of niet.

Exploud
2x Boomburst
1x Pound
1x Uproar
1x Echoed Voice
1x Ice Fang

1x Rest
1x Screech

Tara
1x Dragon Rush
1x Giga Drain
1x Fire Blast
1x Iron Tail

Exploud: Rest [all hp restored]

1 (3 turns) x Outrage
1x Signal Beam
1x Draco Meteor

1x Toxic