Two can keep a secret if one of them is dead

Het getik van haar hakken in de lange gang was gestopt. Dat kwam omdat ze stil was blijven staan en geïnteresseerd naar de muur keek. Deze kandelaren zagen er wel duur uit, ze waren goudkleurig en dat wekte bij haar een bepaalde vraag op. Waren ze van echt goud gemaakt? Het zou best kunnen immers, was dit een paleis in bezit van een niet bepaald arm iemand. Een kleine grijns op haar gezicht verscheen.. misschien kon ze wel even checken of het van echt goud was. Hoe je dat precies deed wist ze niet.. maar als ze er nu eentje meenam kon ze er altijd later nog meer halen. Als ze van echt goud bleken te zijn dan. Een kleine grimas kwam op haar gezicht en ze keek kort naar links en rechts, er was niemand in deze gang te bekennen. Niet op dit moment dan. Arianna ging op haar tenen staan, erg lang was ze namelijk niet, om bij het voorwerp te kunnen wat aan de muur hing. Ze kon er nét bij, maar toen verloor ze haar evenwicht een beetje en hing ze ineens met haar volle gewicht aan de kandelaar, die met een luide klik afbrak. Arianna kwam in een zeer onhandige positie op de grond te liggen, de kandelaar in haar hand, dit op hoge hakken doen was niet zo'n succes geweest.

Ze had geluk dat ze niet één van haar benen gebroken had, stel je voor. Dat zou echt een regelrecht drama zijn, want Arianna zou het waarschijnlijk vertikken om ook maar één stap in dat ziekenhuis te zetten. Haar been breken was misschien iets overdreven geweest.. maar Arianna was nou eenmaal best een drama queen wat dat betrof. Anyway, ze was blij dat ze niets gebroken had.. behalve de kandelaar die ze letterlijk van de muur afgebroken had. Net toen ze opgelucht wilde zuchten.. hoorde ze een stem. Busted. Op het plaats delict nog wel. Ze richtte haar blik op en zag een enorm lange man staan.. die hoorde hopelijk niet bij de beveiliging. Maar zijn woorden lieten haar daar al snel aan twijfelen. "Het was nog maar een voorproefje voordat ik echt moeite zou gaan doen," sprak ze luchtig terwijl ze overeind krabbelde en haar korte jurkje afklopte met haar vrije hand, want in de andere had ze nog altijd de goudkleurige kandelaar vast. Als hij wel van de beveiliging bleek te zijn, kon ze hem nog altijd een klap op zijn hoofd geven met deze kandelaar.

Bang of geïntimideerd van de andere persoon was ze niet, zelfs al zou hij een bewaker blijven te zijn. Arianna wist haar manieren wel om overal onderuit te komen, en zoals al eerder vermeld, ze had een kandelaar in haar hand die nu nog als gestolen goed diende, maar die ze ook zeker wel zou gebruiken als wapen mocht het nodig zijn. Maar de andere persoon nam nog geen vijandige houding aan. "Dat zou ik dan wel gezien hebben, ik improviseer graag," was haar luchtige antwoord terwijl ze de ander koeltjes aankeek. "Wie ben je eigenlijk? Toch hopelijk niet zo'n zielig iemand die zich hier bewakers noemen?" vroeg ze terwijl ze hem met een licht opgetrokken wenkbrauw aankeek.

De afkeuring had ze wel gezien, maar het boeide haar werkelijk waar niets wat anderen van haar dachten.. tenminste.. meestal dan. Ze geloofde graag dat het haar niet boeide, maar ook zij had zo hier en daar wel eens een zwak puntje. De ander was het met haar eens dat de bewakers hun werk niet helemaal goed deden. Het zou haar niets verbazen als de bewaker die hier op dit moment moest zijn ergens in slaap was gedoezeld met een mok dampende koffie in zijn hand. Dat was tenminste wat zij als beeld kreeg als ze aan een bewaker dacht. De lange man zei dat ze de verkeerde vraag stellen. Haar ene wenkbrauw ging nog wat verder omhoog en ze plaatste de hand waarin ze de kandelaar hield in haar zij. "Nou, aangezien je vragen aan jezelf gaat stellen, geef maar antwoord daarop dan." Een licht uitdagende blik was in haar ogen te zien. "En anders kan ik misschien wel raden waarom: misschien omdat ik je aandacht heb getrokken?" vroeg ze terwijl ze hem nog altijd recht aan bleef kijken met haar goudkleurige ogen.

De ander had zijn mond al geopend om terug te reageren, toen er plotseling een nieuwe stem klonk. Wat verbaasd keek Arianna langs de andere persoon, waarvan ze nog altijd de naam niet wist, heen en zag een klein, mollig mannetje de gang in komen. Uit reflex hield ze één hand achter haar rug, die waar ze de kandelaar in vast had. Ze kon het ding namelijk moeilijk onder haar jurkje verbergen en een tas had ze niet bij zich op dit moment. Het was dan ook niet gepland geweest om iets te stelen, maar zoals ze al zei improviseerde ze graag. Haar hand werd vastgepakt en wat verbaasd liet ze het gebeuren, immers deed de witharige man het ook. Met een verbaasde blik in haar ogen keek ze kort naar de ander. Meespelen? Zijn ogen waren duidelijk genoeg. Oké dan maar. Het back-up plan was nog altijd om deze gast een klap met de kandelaar tegen zijn achterhoofd te geven. Voordat ze het wist werd ze al meegesleurd, waar in Arceus naam gingen ze heen?

Haar ogen werden een beetje groot toen de man opeens begon over een generale repetitie, die ze blijkbaar gemist hadden. Sinds wanneer speelde Arianna mee in één of ander stuk? De drang om de man gewoon een klap te geven met de kandelaar was nu wel heel erg groot. De witharige zei dat hij zijn tekst nog even door wilde lezen, maar dat werd meteen weggeworpen door het kleine mannetje wat haar veel te enthousiast was als ze eerlijk moest wezen. "Ik moet het ook nog even doorlezen!" voegde ze er meteen aan toe. Echt niet dat ze mee ging doen aan een toneelstuk, wat was dit nou weer. Kort wierp ze een blik naar de persoon naast zich, ze had geen zin om dit te doen, kon hij niets bedenken zodat ze eronderuit konden komen? S.O.S.

Arianna was niet echt de aangewezen persoon om mee te doen in één of ander toneelstuk. Daar voelde ze zich om mee te beginnen veel te goed voor, en ten tweede had ze een enorme hekel aan toneel. De man vroeg waar ze nu heengebracht werden, en het geïrriteerde antwoord weerklonk de kleedkamers. Blijkbaar hadden ze niet heel veel tijd om om te kleden, want ze moesten volgens het mannetje meteen daarna het toneel op. Voordat ze het wist werden ze zowat een kleedkamer ingegooid. Nog altijd wat overdonderd keek ze rond, er lagen twee kledingstukken voor hen klaar die ze blijkbaar aan moesten doen. "Ik stel voor dat we straks vlak voor het toneel wegglippen." Waarschijnlijk zou men niet zo blij zijn als ze erachter kwamen dat ze niet de echte spelers waren, dus dan konden ze maar beter al weg zijn voordat de echte kwamen. De deur was achter hen gesloten en er zat echt niets anders op dan dat stomme pak aan te doen, wat in haar geval een jurk leek te zijn.

De jurk zag er niet bepaald uit als iets wat ze graag droeg, ook al waren de enige kledingstukken die in haar kast hingen allemaal jurkjes, zo'n soort was niet bepaald iets voor haar. Maar oké, als ze zonder verdere problemen uit dit hotel wilde komen moest ze misschien maar even meespelen. Wie weet kon ze nog wat kandelaren afbreken op haar weg naar buiten. Dan was het toch allemaal nog niet voor niets geweest. De ene kandelaar die ze af had gebroken ze ze nog altijd in haar hand. De man draaide zich met zijn rug naar haar toe en zei dat hij niet zou kijken. "Dat is je aangeraden ja," mompelde ze nog alvorens ze het korte jurkje wat ze eerst aan had gehad over haar hoofd uittrok, de kandelaar had ze maar even neergelegd.