A new start

‘Sneller, Fugite!’ riep Gavin. Zijn Pokémon gromde en sloeg harder met haar vleugels. Zo hard dat ze bijna tegen Gavin aan kwamen. Snel hield Gavin zijn arm een beetje uit de weg van Fugite’s vleugels. Het was nog maar recent geleden gebroken en eigenlijk moest hij zo veel mogelijk rust pakken van de dokters, maar dat ging niet als een paar halvegaren zijn Poké Ball meenamen. Gavin had even op een café gegeten om een broodje te eten en had Volcano’s Poké Ball per ongeluk op de grond laten vallen. Hij had moeite gedaan om het terug op te rapen, maar met zijn gebroken arm was het minder goed gegaan dan hij wilde. Toen kwamen opeens drie mannen binnengelopen die hem eerst aangeboden hadden om te helpen, maar kwaad waren geworden omdat Gavin hun geweigerd had. In plaats van weg te gaan had één van hun Gavin tegen de bank gedrukt – waarbij hij extra druk had gezet op Gavin’s arm zodat deze eerst moest bekomen voordat hij in actie kon schieten – en hadden de andere twee zijn Poké Ball gestolen. Zodra Gavin was genezen van zijn verwarring en de ergste pijn in zijn arm – en tot de conclusie was gekomen dat niemand een poging had ondernomen om de mannen tegen te houden – was hij in actie geschoten. Hij was naar buiten gerend en had Fugite tevoorschijn gehaald. Het bleek om een bende van gasten te gaan die op motors door de stad reden. Het was echt irritant, maar er had niks anders opgezeten dan Fugite erbij te betrekken omdat zij een flying type was en de gasten misschien wel kon inhalen. Het was immers niet moeilijk geweest om te bedenken waar ze konden zijn aangezien het harde geluid van een motor wel herkenbaar was als dat door de straten weerklonk.

Fugite was hoog in de lucht gevlogen en had de mannen als snel gevonden. Ze was in een duikvlucht naar beneden gegaan en momenteel achtervolgden ze de mannen die verantwoordelijk waren voor het stelen van zijn Poké Ball. Ongelooflijk genoeg was de motor voor hem zo ruim dat er een Pokémon achterop kon. Een kleine Cyndaquil probeerde hun neer te maaien met een Flamethrower. Flygon ontweek deze sierlijk, maar had opdracht gekregen van Gavin om niks terug te doen. De mannen reden aan een vrij hoge snelheid door de straten en Gavin wilde niet hebben dat hij iemand per ongeluk zou doden. Hij wilde zijn Pokémon terug hebben, niet een levenslange gevangenisstraf. Hoewel hij eerlijk moest toegeven dat de drang om de man van zijn motor te maaien ondanks alle gevolgen hem wel aanstond op dit moment. Hij had dan ook geen idee hoe ze de mannen konden laten stoppen. Het was Fugite’s waarschuwing die hem op tijd naar haar nek liet grijpen met één hand. Ze vermeed dat zij en Gavin weggemaaid werden van de weg door een zijdelingse vliegbeweging te maken waardoor ze een Flamethrower van een geheel andere kant ontweken. Verdomme, hij voelde zich echt net een Ranger nu. Hij wilde dat hij het lef had om de mannen gewoon van hun motors te jagen, maar de straf die hem dan boven het hoofd hing bleef hem lastigvallen. Plotseling gingen de mannen één straatje in en kon Fugite niet op tijd stoppen. Ze kon nog net voorkomen dat ze hard tegen een muurtje knalden, maar het zorgde er voor dat ze recht ging staan waardoor Gavin zijn grip op haar verloor en op de grond viel. Al vloekend probeerde hij overeind te komen, maar zijn arm deed nu echt wel vreselijk pijn en zijn mitella zat ook niet meer al te goed.

Gavin schold hardop terwijl hij naar het straatje keek waar de motorbende verdwenen was. Waarschijnlijk hadden ze één of andere geheime basis waar ze samen kwamen. In dat geval moest hij gaan zoeken, want hij was niet echt bekend met motorbendes. Of hij kon natuurlijk bij de Ranger Base hulp gaan vragen, maar eer dat die de oproep hadden opgehangen en één van de Rangers hadden verzameld was hij zijn Pokémon waarschijnlijk voor altijd kwijt. Hij vermoedde dat het handelaars waren die Pokémon van regio naar regio brachten, misschien waren ze zelfs wel ondergeschikten van Team Rocket. Nee, zo lang kon hij niet wachten. Hoewel hij het idee haatte om afhankelijk te zijn van iemand, kon hij dit niet alleen gaan doen. Als de mannen hem fysiek iets aan zouden doen zou hij zijn arm misschien nooit meer kunnen gebruiken. Met een grom draaide Gavin zijn lichaam naar Fugite toe. ‘Vlieg in de richting van de Ranger Base,’ sprak hij. ‘Misschien komen we onderweg wel iemand tegen die ons kan helpen.’ Fugite keek hem kwaad aan. Ze wilde duidelijk geen hulp gaan zoeken en wilde Volcano nu weer terug gaan halen, maar Gavin wierp haar een strenge blik toe en knikte toen naar zijn arm. Fugite’s blik werd al iets zachter en zuchtend hield ze haar rug naar Gavin toe zodat hij weer kon opstappen. Het belangrijkste was dat hij nu iemand zou tegenkomen die samen met hem Volcano terug kon gaan halen. En het liefste zo snel mogelijk voordat er echt een kans bestond dat hij zijn Pokémon nooit meer terug zou zien. Verdomde motorbende dan ook. En verdomde arm dan ook. Fugite vloog snel door de straten heen en Gavin zag in de verte het gebouw van de Ranger Base al opdoemen. Echter gleed zijn blik naar beneden. Er zat een persoon op een bankje om zich heen te kijken en Gavin twijfelde even of hij verder moest vliegen. Dadelijk was het gewoon een persoon dat niks te doen had en dan verspilde hij zijn tijd er aan. Maar wat als het een Ranger was? Gavin nam de proef op de som en liet Fugite voor de persoon landen. ‘Zou je me misschien kunnen helpen?’ vroeg hij. Het moest vast raar zijn voor het meisje om een gast met een gebroken arm voor haar te zien landen op een Flygon die haar om hulp vroeg. Hij onderdrukte een geërgerde zucht. ‘Mijn Pokémon is gestolen door één of andere motorbende en ik wilde hem terug gaan halen, maar zoals je misschien al kunt zien kan ik dat niet alleen. Zou je me willen helpen of ken je iemand die me kan helpen? Het is nogal dringend.’

Terwijl hij wachtte op haar antwoord observeerde Gavin de dame snel. Ze had bruin haar, was aan haar uiterlijk te zien ouder dan hem en was, gelukkig voor hem, een Ranger. Dan had hij best wel geluk met de situatie. Dan lag het er natuurlijk ook nog aan welke rang ze had, maar hij nam aan dat ze in die Ranger Base wel genoeg training zou krijgen om dit soort gevaarlijke situaties op te lossen. Toch twijfelde hij even. Wat als het een Ranger was van de laagste rang en ze aan dit soort dingen eigenlijk nog niet deel mocht nemen? Hij kende niet heel veel van het Ranger-gebeuren, maar wist wel dat de Quests die ze deden geclassificeerd werden per rang dat er aan mee mocht doen. Hogere rangen mochten natuurlijk gevaarlijkere missies doen en lagere rangen zouden waarschijnlijk dingen moeten doen zoals spullen terughalen of een zwakke Pokémon kalmeren. Toch mocht hij geen twijfels hebben. Als dit een Ranger was en ze aangaf dat ze hem kon helpen, dan kon hij niet anders dan op haar woorden vertrouwen en hopen dat ze hem daadwerkelijk ook kon helpen. En anders liet ze hem wel een Pokémon gebruiken van hem als haar eigen Pokémon niet sterk genoeg waren. ‘Spring achterop,’ zei hij en hij schoof een beetje naar voren zodat hij plaats voor haar maakte. Fugite klapte haar vleugels een beetje in zodat de dame makkelijker op haar rug kon springen en liet haar kop dwalen naar de richting waar ze de motorbende had zien verdwijnen. ‘Ze gingen een straatje in,’ zei Gavin. ‘Fugite zal het vast nog wel herkennen. Ik vermoed dat ze daar hun basis hebben of iets in die trant.’ Hij keek gefrustreerd zijnde naar de kop van Fugite. ‘Ik weet wel niet of ik je hier iets terug voor kan geven. Een beloning of zo…’ Hij hoopte dat de Rangers niet alleen op basis van beloningen werkten, anders had hij een probleem.

Het meisje wees zijn aanbod om met zijn Flygon mee te vliegen af. Toen ze over haar Ponyta begon knikte hij begrijpend. Hij vond het niet per se vreemd dat ze haar eigen Pokémon wilde gebruiken. Als hij voor deze keuze had gestaan, maar hij zou een Rapidash mee mogen reizen, dan had hij waarschijnlijk ook gewoon voor Fugite gekozen omdat dat het vertrouwdste was voor hem. Je koos altijd de Pokémon waarbij je jezelf het meest vertrouwd voelde tenzij je natuurlijk geen ander vervoersmiddel had en je wel met de ander mee moest gaan. Maar goed, die had ze wel, dus veel had hij er niet tegenin te brengen en met een knikje liet hij weten dat ze doen en laten moest wat ze wilde. Hij kon de opluchting in zijn blik niet direct verbergen toen bleek dat een beloning niet echt nodig was en hij gaf een dankbaar knikje naar het meisje. ‘Daar ben ik oprecht blij om,’ sprak hij tegen het meisje waarna hij Fugite een zetje gaf. Het meisje leek klaar te zijn om te vertrekken, maar eerst leek het hem wel nog zo netjes om eerst zijn naam tegen haar te zeggen. ‘De naam is Gavin trouwens,’ zei hij dan ook voordat hij Fugite aanspoorde om te vertrekken. Dat liet de Pokémon zich geen tweede keer zeggen: Gavin moest zich vastgrijpen aan haar hals zodat hij niet van haar af zou donderen. Blijkbaar wilde ze Volcano even graag terug hebben in het team als hij. Fugite was echt veranderd de laatste tijd en het was aangenaam om te zien dat ze al wat meer om haar teamgenoten begon te geven ondanks dat ze vroeger door haar andere trainer mishandeld was geweest. Fugite keek niet eens over haar schouder om te zien of de Ponya hun bij kon houden en stopte een eind verderop voor een grote garage. Gavin wachtte tot het meisje naast hun stond en draaide daarna zijn hoofd naar opzij. ‘We hebben een plan nodig,’ sprak hij. ‘We kunnen niet zomaar naar binnen stormen. Misschien…’ Zijn blik bleef hangen op een gat in de onderkant van de poort van de garage en hij knikte ernaar. Goed idee of niet?

Het was echt weer iets voor hem om eerst ergens rustig te gaan zitten met een gebroken arm en daarna het volgende moment achter een groep mannen te jagen die zijn Typhlosion van hem hadden gestolen. Als Volcano uit haar bal zou breken zou ze echt woedend worden en alles in de fik zetten. Dus er waren eigenlijk twee gevaren: Volcano die uit haar bal brak en de mannen in de fik stak waardoor Gavin dus praktisch gezien voor moord terechtgesteld kon worden en de mannen die de Poké Ball over konden brengen naar een andere bende zodat Gavin haar nooit meer terug zou zijn. Bij het eerste zou hij gezellig in de bak naast zijn vader belanden als hij heel erg veel geluk had en bij het tweede zou hij Volcano altijd kwijt zijn. Beide opties zorgden ervoor dat het zweet hem uitbrak. Het feit dat hij zijn arm had gebroken en dat deze ook niet veel van dienst kon zijn hielp ook niet echt. Het liefste wilde Gavin gewoon woedend gaan schreeuwen, maar hij wist dat hij daar vrij weinig aan had en dat de mannen hun dan zouden betrappen. ‘Klinkt als een plan,’ gaf hij toe. ‘Ik heb verder nog twee andere teammembers die zouden kunnen helpen als er een probleem was.’ Electro zou echt woest worden, maar dat was Fugite ook. Ze stond al te popelen om naar binnen te gaan. Een Earthquake zou wel wat schade veroorzaken, maar hij wilde onschuldige burgers hier natuurlijk buiten houden en de kans dat de huizen aan weerszijden van het gebouw beschadigd zouden raken was groot. En niet alleen de huizen, ook de inwoners. ‘Ze waren met drie mannen,’ sprak hij. Ook hij hurkte naast haar neer en probeerde zijn gebroken arm zo min mogelijk te bewegen terwijl hij zich naast haar boog en naar binnen keek. Op een ander moment zou hij zich geërgerd en zenuwachtig gemaakt hebben met het feit dat hun gezichten nu zo dicht bij elkaar waren, maar op dit moment wilde hij zo graag Volcano terug hebben dat hij er geen aandacht aan besteedde. ‘Maar vier man meer vanaf wat ik hier kan zien,’ fluisterde hij. Zeven man. Was dat te doen? Gavin schudde zijn gedachten van zich af en keek naar een tafel. Hij beet op de binnenkanten van zijn wang om niet te beginnen juichen. ‘Daar op de tafel ligt mijn Pokémon,’ sprak hij tegen haar. ‘De één kan misschien binnengaan om af te leiden terwijl de ander de Poké Ball meeneemt? Of we sneaken naar binnen.’ Hij zag dat nog niet stilletjes gebeuren met zijn gebroken arm, maar no way dat hij haar alleen naar binnen liet gaan.