{ All I have is me, myself and I and we are all getting really tired of each other

De roodharige keek naar adres wat haar doorgestuurd was en las deze hardop voor aan de Ninetales naast haar. Die gewoon iets terug gromde wat je enkel op kon vatten als; geen idee waar het ligt, zie ik eruit als een gps? Goed, waarschijnlijk kon je die grom ook wel op andere manieren opvatten, maar Ragya had besloten deze optie te pakken. Hoe dan ook, ze was op weg naar de nieuwe plek van Hotstuff, die blijkbaar een nieuwe Alter bij het team had. Nathan and the E’s, ze konden al bijna een 1 man boyband beginnen. Ook leuk zeg. Echter moest de nieuwe niet zo zijn als de rest, eerder een goedzak. Dat was dan als ze Eric geloofde, iets wat ze niet zo zeer deed voordat ze het met eigen ogen had gezien. Frenemies right? Ach, ze had toch niks beters te doen gehad. Vandaar dat ze rustig doorliep tot ze eindelijk de juiste plek had ontdekt en op de bel drukte. Ondertussen keek Aldrei wat pissig om zich heen, duidelijk al vijandig op de zo genaamde Elliot voor ze deze had ontmoet.

Nathan and the E's

Euh ja, daar woonden ze dus ook nieuwe, een tijdje nu. Maar gewoon in een appartement. Het was niet root, maar ook niet bepaald klein. Gewoon ruim genoeg voor hen. Niet dat er veel ruimte nodig was, tja, een iemand die er maar echt fysiek woonde maar ondanks dat de spullen van drie mensen. Er was zo een duidelijk verschil in te zien, het zou echt lijken alsof er hier drie mensen woonden. Het was er gewoon vreselijk chaotisch, meer kon er niet over gezegd worden. Het was nu ook best wel raar dat die Elliot hier dus was want eh tja, hij was natuurlijk gewoon nu al gewend dat het enkel Nathan en hemzelf was. Dit ging nog eens wat worden zeg. Voor nu was het dan ook nog even Eric hier in controle, maar hij had zo een sterk gevoel dat dit ging veranderen snel genoeg. En ja hoor, zodra hij dan ook zijn email ging kijken of er nog iets belangrijks was, zoals een contract, was de eeuwige licht Angelita stem van de ander al te horen. Hem proberend ermee te laten stoppen. Ugh. En daar gebeurde het al, iets dat hij normaal nooit had gehad en nu ineens wel. Hij was er wel al blij genoeg mee dat hij niet degeen was die aan de geheugenverlies leed. Dat zou een ramp worden dan zeg.
Hij was er gewoon niet blij mee, en had het nog geprobeerd Eric te laten stoppen met zijn slechte dingen te doen. Hij was dan ook al snel, in een poging om de ander hier dan ook mee te stoppen en hopen dat het werkte, voor de tv gaan zitten, wat drinken gepakt en dus nu was gaan anime kijken. Wat hij had opgezet? Euh, als het goed was, was het Haikyuu!, dus dat zat wel goed want het was grappig en was aardig... Echter toen de deurbel ineens ging keek hij licht angstig naar de deur, alsof hij al nu iemand kon gaan zien. Als hij bleef zitten, ging het dan weg..? Nee, waarom nou. Mensen waren eng... Alsnog stond hij op, om licht schuifelend naar de deur, om deze deels open te doen.. om wat naar benende te moeten kijken., Er lag gewoon een wat standaard angstige blik in zijn ogen. "E- euh, w- waarom b- ben jij h- hier?" klonk er van hem. Misschien dat ze weg ging.. Hij wist wel haar naam, maar de rest wist hij niet. Hij wou gewoon alleen gelaten worden want het was eng. Tot hij die vos naast de roodharige opmerkte, die naar hem aan het grommen leek zijn, meteen hierdoor was er een nog meer angstigere uitdrukking op zijn gezicht gekomen. Iep. Die was eng..

Oh kijk, de deur werd nog echt open gedaan ook. Het duurde wel even, wat minder leuk was, voornamelijk omdat haar geduld enorm kort was. Ze had vrij weinig koffie op vandaag, iets wat je merkte. Maar haar nieuwsgierigheid was te groot geweest richting des betreffende Elliot. Toen de deur dus ook deels open ging en er een bekent gezicht verscheen was haar rode blik dus ook meteen schattend op de ander gericht. Alsof ze door de jongen heen probeerde te kijken. Het was vreemd hoe ze ook nu merkte dat dit niet Eric of Nathan was, wat nog maar een optie overliet right? Ze werd dan ook licht angstig aangekeken, iets wat ze niet gewend was uit de gouden ogen. Het trommelde een lichtelijke machtslustige eigenschap van haar op door zelfverzekerd te grijnzen. Ragya bouwde haar kracht op van de zwakte van andere, dat was iets wat ze altijd deed. Toch probeerde ze zichzelf in te houden, aangezien manisch worden alles behalve was wat ze nu wou. Bij de vraag, vrij stotterend, gaf ze ook antwoord met haar harde accent. “Eric had me uitgenodigd” ze liet even een stilte vallen en stapte al wat dominant naar voren, alsof ze zichzelf binnen zou laten. Iets waar ze dan ook helemaal niet boven stond. “Eigenlijk om kennis te maken met jou, Elliot” ondertussen deed Aldrei de eerste zet, en schoot gewoon door de kleine deuropening en langs de groenharige heen, haar vijandige gegrom nog niet stoppende. Aldrei was misschien een klein probleem hier.. die zou zeker misbruik maken van de situatie.

Het zag er waarschijnlijk wel erg raar uit voor de andere mensen: Een enorme, wat gespierde dude die zo deed. De doorborende blik van de ander hielp dan ook al niet, waardoor hij haar expres niet bleef aankijkende, iep. Bij de brede grijns van de ander, slikte hij even licht ongemakkelijk. Euh, help? Het hielp dan ook iets dat de ander een stap naar voren zette, iets waardoor de jongen dan ook al snel een stap naar achteren zette, niet dat dit hielp voor hem nu. Maar blijkbaar had dus Eric haar uitgenodigd, om met hém kennis te gaan masken.. Moest dat echt? Hij vond het ook prima als hij niemand leerde kennen hoor. En toen schoot de vos ineens langs hem, nog steeds flink grommend. Hij, die dit absoluut niet had verwacht, sprong dan ook bijna van schrik op. Nope, hun waren eng. Dit was niet leuk. ".... K- kom dan maar binnen.." mompelde hij erg zacht, bijna onverstaanbaar. Zelf wachtte hij nog even met naar de woonkamer lopen tot zij dan binnen was, dan kon hij de deur sluiten namelijk.. Ondertussen had hij nogal nerveus zijn handen achter zijn rug gedaan en zat daarmee dus ongemakkelijk mee te frummelen.

Dit was makkelijk zeg. De ander leek totaal het tegenover gestelde te zijn van Nathan en Eric. Misschien was dit wel hoe Nathan was geëindigd als hij alles op een rijtje had gehouden, wat niet zo zeer positief zou zijn dan. Elliot leek ongemakkelijk te zijn op… naja, haar en de vos in het algemeen. Nou ja zeg, wat ze had ooit tegen hun gedaan? Niks. Nog niks dan, ze was vrij geneigd daar verandering in te brengen. Terwijl zij naar voren stapte ging de jongen gewoon naar achteren, wat de deur net ietsjes te vrij liet voor Aldrei om naar binnen te gaan. Elliot leek hierdoor een Bounce attack uit te voeren, waardoor ze even moest grinniken. Hierna werd ze toch uitgenodigd om binnen te komen, wat ook logisch was als je naging dat haar pokémon al binnen de bank had ingeclaimd. Rustig liep ze even de gang door en keek nieuwsgierig om zich heen, om uiteindelijk maar naar het vreemde aanzicht van de jongen bij de deur te kijken, en hierna te gaan zitten. Haar fronsende blik ging naar het beeldscherm voor haar, “Wat kijk je?”

De ander leek iets grappigs te vinden, iets waardoor de ongemakkelijke jingen, nog veel meer ongemakkelijker werd. Euh.. Wa- wat was er so grappig dan..? Nadat hij de roodharige dan maar ook binnen had gelaten, was het nog even te voelen geweest hoe haar blik in hem bijna boorde, okay, dat was eng.. Hij had uiteindelijk de deur maar eens gesloten, want deze openhouden was ook geen goed idee, en ging zitten op te bank. Welke eigenlijk het vrijwel enigste meubelstuk was om normaal op te kunnen gaan zitten. Hij haar vraag keek hij naar de roodharige. "D- dat is Haikyuu.. Het is een erg g- grappige anime." het laatste stukje was weer overglopen in een zacht gemompel van hem, waardoor hij al snel zijn aandacht weer op het scherm richtte.
Er kwam een luide zucht van Eric, welke eindelijk eens weer controle had. Hierna keek hij Ragya aan. "En hierom word ik gek van hem." mopperde hij licht, om klaagelijk een slok van de hete koffie te nemen die op de tafel stond. Gelukkig gemoeg was het zo sat hun alle drie in welk geval van koffie hielden, jammer dat een van de drie zijn koffie juist met suiker en melk deed. Echt, dat bittere was lekker joh, daarin deed je niets anders. Ach, het was al gedaan, maar alsnog dronk hij het gewoon op. Vond voor spul de ander was gaan kijken, dat wou hij niet eens weten eigenlijk, want het maakte hem niets uit

De roodharige zat ondertussen naast Aldrei op de bank en keek onderzoekend naar het beeldscherm voor zich. Ze hoorde de deur achter haar sluiten en merkte hoe Elliot ook plaats nam op de bank. De Ninetales, die tussen beiden inzat, leek haar grommen nu ook gestaakt te hebben en ging rustig liggen. Blijkbaar was Elliot niet eens de moeite waard nu de roodharige erbij zat. Geen gevaar en geen mogelijkheid tot doden, dan maar wachten. Ragya reageerde automatisch op het ontspannen van haar dier door deze te gaan aaien, iets wat ook alleen zij kon doen. Het voelde goed, was voor haar ook een manier om zich te ontspannen. De ander gaf mompelend zijn reactie en legde uit wat het allemaal voor moest stellen. Ze fronste normaals en keek weer naar het scherm. “Wat is anime?” Klonk er toen onwetend van haar af. Kom aan, ze keek pas sinds een jaar tv en gebruikte ongeveer zolang pas internet, je kon niet teveel verwachten.
Aldrei merkte de verandering het eerste, al merkte Ragya zelf tegelijk de zucht als de verandering van houding bij haar pokémon op. Zelf was haar reactie niet veel verschillend, rustig keek ze Eric aan, en gaf lichtelijk geamuseerd antwoord. “Kan ik me voorstellen. Ziet er trouwens niet uit, zo’n groot lijf en dan onzeker” Behulpzaam Ragya, echt 10/10. Ze deed eigenlijk geen moeite bij Eric, en zei gewoon hoe het stond. Ach ja.

Gesponsorde inhoud